|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ขอจัดการกับดิสคริมิเนท แถก ก่อน
ได้ข่าวมาว่าคนแถวดีซี คงจะกลัวเพื่อนๆ ไกลบ้านเหงา ไม่มีอะไรทำ เลยส่งแถก จดหมายลูกโซ่ ให้คนที่อยู่ไกลบ้านมาคายอาหาร เอ๊ย คายความลับเรื่องอาหารที่อยากรับประทานเมื่อกลับเมืองไทย (สงสัยว่าคนคิดใกล้กับบ้านแล้ว เลยมารวบรวมไอเดีย ไปจดลิสท์ของกินของตัวเองล่ะสิ อิอิ)
สำหรับเรา ไม่ได้เป็นคนเห็นแก่กินมากนัก ก๊ากกก มิใช่ๆ คือ เป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย กินอะไรก็ได้ และไม่ใช่คนประเภทดั้นด้นเสาะแสวงหาของกิน นอกจากเพื่อนมาชวน หรือพ่อแม่พาไปกิน ดังนั้น เวลากลับไทยทีเลยไม่ค่อยจดลิสท์รายการอาหารที่อยากมาก คือ มีอะไรก็กิน นึกอยากกินอะไรในวันนั้นก็ไปกิน แต่ส่วนใหญ่เวลาไปไทยจะหลีกเลี่ยงไปกินอาหารต่างชาติ เช่น พิซซ่า แฮมเบอร์เกอร์ อิอิ
อันที่จริงที่อยากกินมาก และอยากตลอดเวลาที่มาอยู่เมืองนอก คือ อยากกินข้าวแกงที่ร้านแม่ของตัวเอง อยากกินแกงเขียวหวานใส่ยอดมะพร้าว แกงขี้เหล็ก แกงไตปลา แกงเลียง ต้มส้ม แกงส้ม น้ำพริกลงเรือ ปลาร้าทรงเครื่อง ฯลฯ เวลากลับบ้านที เกือบทุกวัน จะไปนั่งแหมะที่ร้านแม่ แล้วก็ตักอาหารสารพัดอย่างมานั่งกิน กินจุบกินจิบไปเรื่อยๆ ตอนท้องน้องธีร์ กลับบ้านไป แทบไม่ได้กินอาหารนอกบ้านเลย เพราะกว่าจะออกก็อิ่มไปแล้ว เอิ๊กก
แต่ก็นะ...มันก็มีรายการที่ต้องกินให้ได้นอกจากอาหารฝีมือแม่เหมือนกันล่ะ มาอ่านกันเลยดีกว่า รายการของเรามีอะไรบ้าง
1. ข้าวมันไก่โกอ่าง ประตูน้ำ ต้องโกอ่างเท่านั้นนะจ๊ะ เจ้าอื่นเฉยๆ คราวที่แล้วกลับไป แม่ซื้อรอไว้ให้เลย พอลง จากเครื่อง กลับบ้านปุ๊บได้กินเลย อร่อยๆ เจ้านี้กินมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเรียนหนังสือ สมัยยังมีตลาดประตูน้ำอยู่ฝั่งตรงข้าม มีโรงหนังเพชรรามา กินไม่เคยเบื่อเลย
2. มะดันแช่อิ่ม ตลาดดอนหวาย เป็นคนนิสัยเสียค่ะ ชอบกินของดองมากกกกก สมัยทำงานติดผลไม้ดองรถเข็นก็องแก็งมาก ขนาดรู้เห็นกะตาตัวเองถึงขั้นตอนการทำว่า มิได้สะอาดถูกสุขอนามัย อ.ย. รับรอง อิฉันก็ยอมตาย ยังไงก็ขอให้ได้กิน มะดันดอง มะปรางดอง มะม่วงดอง องุ่นดอง มาเถอะค่ะรับกินเรียบ
มะดันแช่อิ่มนี่ นอกจากกินที่ไทยแล้ว ยังซื้อมาแล้วแอบยัดลงในกระเป๋าเดินทางมากินที่อเมริกาด้วย เทน้ำออกให้หมด ห่อใส่ถุงพลาสติกหลายๆ ชั้นอย่างดี มาถึงใส่ตู้เย็น ค่อยๆ เล็มกินวันละชิ้นสองชิ้น อยู่ได้เดือนหนึ่ง พูดแล้วก็เปรี้ยวปากอ่ะ
3. แน่นอนต้องมีสุกี้ เอ็มเค หรือ โคคา ได้ทั้งนั้น คราวที่แล้วไม่ได้ไปเอ็มเค ด้วยความไม่พร้อม และไม่สะดวกบางประการ เลยได้ไปกินแคนตั้น กับโคคา เนื่องจากเอาลูกไปด้วย ก็ต้องไปกินกับเพื่อนแทน ไม่ได้ไปกินพร้อมครอบครัวอย่างทุกครั้ง ที่ไม่ได้เอาลูกไปเพราะกลัวลูกตกลงหม้อสุกี้ค่ะ ซนเหลือเกิน
4. ข้อนี้ไม่ใช่ของกิน แต่เป็นร้านอาหาร ชื่อร้านริมทะเล อยู่ที่กระซ้าขาว สมุทรสาคร ร้านนี้พ่อแม่เป็นผู้ดั้นด้นไปพบ ตั้งแต่เขาอยู่ที่แรก จนย้ายไปที่ใหม่ปัจจุบัน อาหารทะเลราคาไม่แพง บรรยากาศไม่ได้ดีมาก ก็อยู่ริมทะเล ที่ไม่มีหาด น้ำทะเลสมุทรสาครก็สีขุ่นๆ ไม่ได้งามอะไร แต่ไปกินเพราะอาหารค่ะ คราวที่แล้วไป กินปลาดุกทะเลผัดฉ่า ปูผัดผงคุณโส หอยแมลงภู่อบ ปลากะพงทอด ต้มยำทะเล ฯลฯ จำไม่ได้ เอาลูกไปด้วย เลยรีบๆกิน ทุกครั้งที่กลับบ้าน พ่อแม่ก็จะพาไปกินค่ะ ส่วนพ่อแม่ไปกินกันเป็นประจำเกือบทุกเดือน
5. หอยทอด ผัดไท ขอควบ 2 เลยนะ ปรกติชอบไปกินผัดไท ประตูน้ำ ที่อยู่ในฟู้ดคอร์ท ใต้ห้างโรบินสัน ฟิวเจอร์ พาร์ค รังสิต ต้องเป็นคุณลุงแก่ๆ ผัดนะคะ เส้นจะนุ่ม รสกลมกล่อมอร่อย กินตั้งแต่สมัยทำงานอยู่แถวนั้น แล้วก็ติดใจมาตลอด แต่คราวก่อนไม่ได้ไปอ่ะ ไม่สะดวก
ส่วน หอยทอด กลับบ้านคราวที่ผ่านมา โชคดี ได้แวะไปกินร้านนายอ้วนที่องค์พระปฐมเจดีย์ อร่อยๆ แล้วก็ควบกินผัดไทไปด้วยเลย รสชาติอร่อยดี ทำให้ไม่นึกเสียดายว่าไม่ได้ไปกินที่ฟิวเจอร์ฯ อิๆ (ถ้าเป็นไปได้ครั้งหน้าถ้าได้กลับไทย ตั้งใจจะไปจ่อมอยู่หน้าองค์พระ อยู่แถวนั้นล่ะ กินมันทั้งวันเลย)
ครบ 5 แล้วนะ ไม่แถกต่อละกัน เพราะอาทิตย์นี้ต้องเก็บของย้ายบ้านอาจจะไม่มีเวลามาตามอ่านแถก ที่แจกไป
แถมท้ายนิดหน่อย ด้วยความหงุดหงิดใจจากการไปกินอาหารนอกบ้าน ตอนกลับไทยคราวที่แล้ว ขอบ่นว่า ร้านอาหารเมืองไทย ไม่ kids friendly เลย คือ...ไม่มีการเตรียมอะไรไว้สำหรับคนที่มีลูกเล็กมานั่งกินข้าวด้วย ไม่มีไฮแชร์ เก้าอี้สำหรับเด็ก ร้านอาหารเล็กๆ ยังพอทำใจ แต่ร้านอาหารใหญ่ๆ นี่สิ ไม่เห็นมีให้บริการ ทำให้เป็นเหตุผลหนึ่งที่เราออกไปกินอาหารนอกบ้านน้อยมาก ไปกินร้านหนึ่งที่สยามพารากอน ก็ยังไม่มีเลยล่ะ หรือว่าคนมีลูกเล็กเมืองไทยไม่ค่อยออกไปกินนอกบ้านกัน (แต่เห็นมีคนเข็นรถลูกไปกินเยอะนะ) บางร้านอาจจะมีนะ พวกร้านฝรั่ง หรือร้านอย่างแมคโดนัลด์ แต่ร้านอาหารไทย...เท่าที่ไปไม่มีค่ะ ไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นก็ไม่มีค่ะ แถมตอนลูกแหกปากร้องแว๊กๆ คนทั้งร้านหันมาดูทำหน้าแปลกๆ ในใจเราร้องบอกว่า คนมีลูก อยากกินอาหารนอกบ้านบ้างไม่ได้หรือไงฟระ
ลืมไป ไปร้านหนึ่งมีไฮแชร์มาให้ด้วย แต่...ประทานโทษ ไม่มีเข็มขัดรัด เป็นเก้าอี้สูงให้เด็กนั่งจริงๆ แต่ลูกอิฉันคงหัวทิ่มหม้อไฟแน่ ฮ่าๆๆๆ
ที่บ่นเพราะอยู่ที่อเมริกา ไม่ว่าร้านไหนก็จะมีไฮแชร์ให้นั่งตลอด ยิ่งถ้าเป็นร้านอาหารฝรั่ง จะมีกระดานวาดรูป ดินสอสีมาให้เด็กได้ระบายเล่นด้วย บ่นพอแล้ว...เผื่อมีใครเข้ามาอ่านแล้วรู้จักคนทำร้านอาหาร แล้วจะได้บอกต่อกันบ้าง จะเด็กเล็ก หรือเด็กโต ก็คนเหมือนกันนะคะคุณ
(แถมท้ายหน่อยทำไมยาวจังฟระ เม้าท์แล้วน้ำลายแตกฟองเชียวนะยะหล่อน )
Create Date : 31 มกราคม 2550 |
|
14 comments |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2550 7:29:00 น. |
Counter : 788 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: *พิณ* 31 มกราคม 2550 6:31:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: offita 31 มกราคม 2550 8:23:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 31 มกราคม 2550 11:03:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ktycoons (ktycoons ) 31 มกราคม 2550 17:17:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: icebridy 31 มกราคม 2550 21:03:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสมอกลาง (เสมอกลาง ) 2 กุมภาพันธ์ 2550 4:12:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
บล็อกจับฉ่าย บางทีก็อวดรูปลูก บางทีก็เล่าเรื่องที่ไปเที่ยว บางทีก็เล่าไปเรื่อยเปื่อย แนะนำหนังสือบ้าง แล้วแต่เวลาและอารมณ์จะพาไป
* * * * * * *
ส่งเสริมมิตรภาพ และการเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ตให้สวยงาม หอมหวานตลอดไป บทความและรูปภาพในบล็อกนี้จึงต้องเป็นไปตามนี้นะจ๊ะ
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|