What a day! วันนี้ขอเขียนไดอารี่หน่อยเถอะ เพราะมันช่างเป็นวันที่มีเรื่องอะไรต่างๆมากมายเหลือเกิน คำเตือน ยาวมากๆ (ไม่รักกันจริง ไม่อ่านแน่เลย ) เริ่มแรกขอเล่าเรื่องที่ทำงาน วันนี้ไปทำงานที่ห้องสมุดกลาง ฉันชอบทำงานที่ห้องสมุดนี้นะ เพราะว่าไม่น่าเบื่อ เวลามาทำงานก็จะต้องเวียนไปประจำโต๊ะให้ข้อมูล 4 โต๊ะด้วยกัน ก็มีโต๊ะนิยาย (Fiction) โต๊ะหนังสือสำหรับเยาวชน โต๊ะReference โต๊ะนี้ก็จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือสารคดี หรือไม่ก็เรื่องอื่นๆที่ไม่ใช่บันเทิงคดี สุดท้ายก็โต๊ะHelp Desk ซึ่งจะให้ความช่วยเหลือด้านคอมพิวเตอร์ ฉันได้ทำ 3 โต๊ะ เริ่มที่ Fiction ไป Reference จบที่ Help Desk 2 โต๊ะแรกวันนี้ไม่มีอะไร ค่อนข้างว่าง จนสามารถทำงานอื่นที่ได้รับมอบหมายมา กับอ่านวารสารPublishers Weekly จบไป 1 เล่ม แต่ที่ Help Desk สิ ยุ่งมากๆ แล้วก็มีเรื่องที่ต้องทำให้บรรณารักษ์อย่างฉันกลอกตา ไป 2 รอบ เฮ้อ! เรื่องที่ 1 ดิฉันได้รับร้องเรียนจากลูกค้าผู้ชายคนหนึ่งว่า มีหนุ่มน้อยที่มาใช้คอมพ์ เปิดดูรูปนู้ดผู้ชายค่ะ โดยคุณเธอเปิดเป็นหน้าต่างเล็กๆไว้ ซึ่งเวลานั้นคนใช้คอมพ์เยอะมาก แล้วก็มีเด็กๆอยู่รอบๆด้วย คุณคนนั้นเธอบอกว่า บางทีรูปที่เปิดมาก็เป็นแบบผู้ชายกับผู้ชายกอดจูบกันอะไรประมาณนั้น ช่วยไปจัดการทีเถอะเพราะมันไม่เหมาะสม ดิฉันก็ต้องไปยืนเล็งด้านหลังชายหนุ่มผู้นั้น ดูว่ามันไม่เหมาะสมจริงหรือเปล่า พอไปดูแล้ว เอิ่ม...เอ่อ ก็เป็นรูปผู้ชายล่ำๆจริงๆค่ะ แต่ไม่ถึงกับโป๊ แค่เปลือยแผ่นอก นุ่งน้อยห่มน้อย บรรณารักษ์ใหม่อย่างดิฉัน ก็ไม่แน่ใจว่าขอบเขตที่ให้ดูนี่มันแค่ไหน ก็เลยเดินไปปรึกษาบรรณารักษ์อาวุโส ให้เธอมาช่วยดูหน่อย โดยเราก็อธิบายไปว่าภาพที่เราไปเล็งมามันขนาดไหน เบรนด้า ฟังแล้วบอกว่า ถ้ามีคนร้องเรียนแบบนี้แสดงว่ามันไม่เหมาะจริงๆ แล้วก็มีเด็กๆอยู่ด้วย เบรนด้าก็เลยไปช่วยพูดให้ หนุ่มน้อยคนนั้นหยุดการกระทำเสีย ซึ่งเขาก็คงจะรู้ตัวว่าไม่เหมาะนั่นแหละ เลยรีบปิดหน้าต่างบานเล็กอันนั้น แล้วก็ล็อคออฟออกจากคอมพ์เลย ก็คงจะอายเหมือนกันนะ เห็นเดินเร็วๆตีหน้าเฉยเมย โดยไม่โต้แย้งสักคำ จริงๆแล้วปกติคอมพ์ที่ห้องสมุดก็จะมีโปรแกรมกรองเวบลามกอยู่แล้วค่ะ แต่ไม่ทราบว่าเวบนี้หลุดมาได้อย่างไร คงจะไม่ถึงกับติดเรทรุนแรงเลยรอดพ้นโปรแกรมกรองมาได้ เรื่องที่ 2 เกิดขึ้นเมื่อตอนใกล้ปิดห้องสมุด พอสัก 15 นาทีก่อนห้องสมุดปิด คอมพ์ก็จะตัดเวลาหมด คือ shut down เองตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ ทีนี้ก็มีคู่สามี-ภรรยา สั่งพิมพ์ข้อมูลในวินาทีสุดท้าย ปรากฎว่าระบบก็ตัดเงินที่เป็นค่าพิมพ์แล้ว แต่เครื่องพิมพ์พิมพ์ออกมาไม่ทันเวลา คุณภรรยาเธอก็โวยวายใหญ่ว่า เครื่องกินเงินเธอไป 10 เซ็นต์ เธอจะเอาเงินคืน เธอทำหน้ายักษ์ใส่ฉันค่ะ บอกว่า เอาเงินคืนใส่แอ๊คเคาน์ให้เดี๋ยวนี้ 10 เซ็นต์ คือที่ห้องสมุดนี้ เวลาจะพิมพ์งานต้องจ่ายเงินก่อนโดยสแกนบัตรห้องสมุดกับเครื่องเก็บเงิน แล้วยอดเงินมันก็จะอยู่ในแอ๊คเคาน์บัตร บรรณารักษ์หน้าใหม่ ก็ไม่รู้วิธีเติมเงินคืน และไม่ทราบด้วยว่า สามารถเติมเงินคืนให้ลูกค้าได้ (อันนี้คงเป็นความผิดของฉันเอง) บอกเขาว่าฉันทำให้ไม่ได้หรอก ที่บอกไปเพราะไม่รู้ด้วยว่า ไอ้เงินที่ว่าโดนเครื่องกินไปนั้น กินจริงหรือเปล่า ทีนี้คุณภรรยาเธอก็หัวเสียมาก สั่งฉันว่า Do it! Don’t give me grief. หมายความว่า อย่าทำให้เธออารมณ์เสีย หงุดหงิดอะไรประมาณนั้น (สามีเธอท่าทางหงอมากๆ ก้มหน้างุดๆตอนเมียออกโรง ฉันจะจำไว้ว่าไม่ข่มสามีต่อหน้าประชาชีเด็ดขาด เอามาข่มที่บ้านแทน หุๆ) ก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้นะ ใจอยากจะควักตังค์ตัวเองให้ไปเลย 10 เซ็นต์ แต่กลัวว่ามันจะไม่สุภาพ เป็นการตบหน้าเธอ ในที่สุดเธอก็เดินโร่ไปหาเบรนด้า บรรณารักษ์อาวุโสเอง (สงสารเบรนด้าจังที่ต้องมาทำงานคู่กับฉัน) แต่...เบรนด้าก็ทำให้ไม่ได้ค่ะ เพราะว่าระบบใหม่มันเปลี่ยนแปลงจนไม่สามารถเติมเงินกลับให้ง่ายๆ น่าแปลกใจที่เธอผู้นั้นกลับแฮปปี้ ยิ้มแย้มนะคะ ทั้งๆที่เติมเงินกลับให้ไม่ได้ เบรนด้าเลยสอนฉันว่า ถ้าเจอลูกค้าแบบนี้ ก็อย่าไปปฏิเสธว่าทำไม่ได้ ให้ลองดำเนินการก่อน ให้เขาเห็นว่าเราได้พยายามช่วยเขาแล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงๆ ก็เป็นอีก 1 บทเรียนสำหรับฉัน พอลูกค้าไปแล้ว เบรนด้าก็ยังกลอกตาบอกว่า แค่ 10 เซ็นต์เนี่ยนะ ถ้าพกตังค์มาเบรนด้าก็จะควักให้ไปเหมือนกัน แต่เราเป็นบรรณารักษ์ ผู้ให้บริการ ก็ต้องสุภาพกับคนมาใช้ห้องสมุดให้มากที่สุด เพราะเงินเดือนเรามาจากภาษีประชาชน ถ้าบริการไม่ประทับใจจอร์จ ก็มีสิทธิ์จอดได้ บรรณารักษ์ห้องสมุดสาธารณะนี่ ต้องพกพาความอดทนมาทำงานด้วยมากๆเลยค่ะ ยังเคยมีเรื่องที่ปะทะกับลูกค้าที่แย่กว่านี้อีก วันหลังค่อยมาเล่าให้ฟัง วันนี้ยาวแล้ว อีกเรื่องที่ทำให้ฉันยุ่ง แต่เป็นยุ่งแบบสุขใจค่ะ วันนี้ช่วยเด็กชายเม็กซิกันทำการบ้าน หนุ่มน้อยต้องทำรายงานใส่โปรแกรมพาวเวอร์พอยต์ ซึ่งเขาทำไม่เป็นเลย ฉันก็ต้องช่วยสอนเขา ตั้งแต่เปิดโปรแกรม กระทั่งวิธีเซฟไฟล์ แล้วก็ปล่อยให้เขาทำเอง เวลาผ่าน 2 ชั่วโมง หนุ่มน้อยก็ยังทำไม่เสร็จ แล้วต้องวิ่งมาเรียกให้ฉันไปช่วยตลอด จนต้องต่อเวลาพิเศษให้อีก 1 ชั่วโมง ปกติจะให้ใช้ได้แค่ คนละ 2 ชั่วโมงเต็มที่ ตอนต่อเวลาให้ ก็ถึงเวลาอีก 30 นาทีห้องสมุดจะปิด โดยอีก 15 นาที เครื่องก็จะชัทดาวน์ หนุ่มน้อยแพนิคใหญ่ค่ะ เพราะรายงานยังไม่เสร็จ อยากได้รูปนกอินทรีย์มาตกแต่ง ฉันก็ต้องช่วยค้นรูปจากเน็ต ตัดแปะให้เสร็จสรรพ เรียกว่า 15 นาทีสุดท้ายของชั่วโมงทำงาน ช่วยพ่อหนุ่มนี่อยู่คนเดียวเลย ไม่รู้คนอื่นเขาจะช่วยลูกค้าแบบนี้หรือเปล่านะ แต่ปกติถ้าไม่ยุ่งมาก และลูกค้าไม่มีความรู้คอมพิวเตอร์เลย ฉันก็จะช่วยตลอด แบบแทบจะทำให้แบบนี้แหละ นอกจากเรื่องงานแล้ว วันนี้ก็ยังมีเรื่องส่วนตัวต้องจัดการ นั่นก็คือภารกิจจับแมว เนื่องจากยังเหลือแมว อีก 2 ตัวที่บ้านเก่าที่ยังไม่ได้เอามาด้วย เพราะเจ้า 2 ตัวนี้ตกใจตอนย้ายบ้าน แล้วก็ไม่ยอมเข้าบ้าน แต่ก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ้าน เราก็เลยยังจับไม่ได้ กระทั่งอาทิตย์ผ่านไป โชคดีที่เพื่อนบ้านเพิ่งกลับมาและอยู่บ้าน เขาทำงานเป็นpet sitter ก็จะไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาเป็นคนรักสัตว์ แล้วก็รักแมวเรามากๆ เราเลยทิ้งโน็ตไว้ให้เขาช่วยดัก และล่อแมวให้หน่อย ช่วงเย็นเขาก็โทรมาหา บอกว่าดักแมวได้แล้ว 1 ตัว คือ เกรย์ ตอนนี้อยู่ในบ้านเขา จะทำยังไง ก็คุยกันตกลงว่าเราจะไปรับเกรย์หลังเลิกงาน เพราะไม่อยากให้เขาปล่อยออกไปอีก เลิกงาน 3 ทุ่ม ไปถึงบ้านเก่า 3 ทุ่มครึ่ง วิ่งไล่จับกันสักพัก เกรย์ก็ยอมจำนน ยอมให้ฉันจับ และเล่นด้วยแต่โดยดี รู้เลยว่าเกรย์คิดถึงเราเหมือนกัน เพราะตอนลูบๆเธอก็เพอร์ บ่งบอกว่ามีความสุขที่ได้เจอ ก็รับกลับบ้านกันมา ถึงบ้านแล้วเกรย์ก็ท่าทางมีความสุขมากๆเลย เห็นแล้วก็ดีใจ ยังเหลือแมวอีก 1 ตัว คือ โคดี้ ตัวนี้ยากกว่าเกรย์ เพราะโคดี้หวงตัว และตื่นกลัวคนมากๆ ขนาดเราที่เป็นเจ้าของอยู่กันมาร่วม 4 ปี ยังนานๆจะได้จับตัวที โคดี้จะเข้ามาหาเวลาที่อยากให้เล่นด้วยเท่านั้นเอง ถ้าเป็นเวลาปกติ แค่ทำท่าจะเข้าไปจับเธอก็เผ่นแล้ว นิสัยแมวแต่ละตัว ไม่เหมือนกัน ฉันก็ได้แต่หวังว่า จะจับโคดี้ได้เร็วๆนี้ คิดถึง แล้วก็สงสารด้วยที่ต้องอยู่ตัวเดียวลำพังข้างนอกบ้าน เล่ายาวมากแล้ว จบดีกว่า เกือบลืม...ตบท้ายของค่ำคืนที่ยาวนาน เมลเอาตั๋วเบสบอล นัดเท็กซัส เรนเจอร์ เจอกับโอ๊คแลนด์มาให้ ได้ฟรีมา 4 ใบ เป็นตั๋ว Lower Box นั่งใกล้สนามแถวเบสที่ 1 คนที่ให้มาบอกเมลว่า ใกล้มากๆให้เตรียมถุงมือไปเก็บลูกบอลด้วยนะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ   Create Date : 13 เมษายน 2549 23 comments Last Update : 13 เมษายน 2549 12:11:05 น. Counter : 927 Pageviews. Share Tweet

จะว่าไปก็ไม่ยาวหรอกนะคะ กำลังอ่านสนุกๆพอดี จบซะละ สู้ต่อไปค่อ บรรณารักษ์คนใหม่   โดย: หน่อไม้ฝรั่งผัดกุ้ง (หน่อไม้ฝรั่งผัดกุ้ง ) 13 เมษายน 2549 12:58:04 น.

ท่าทางน่าปวดหัวดีเหมือนกันนะคะพี่ปอม แต่ดีออกงานที่เจอคนเยอะๆมันไม่น่าเบื่อดี ไม่เหมือนอายวันๆไม่เจอใครเลย   โดย: DropAtearInMyWineGlass 13 เมษายน 2549 19:07:30 น.

ถือเป็นประสบการณ์เจอลูกค้าหลายๆแบบไงคะคุณปอม อีกหน่อยเราก็เก่ง ขอให้จับเจ้าเหมียวกลับมาได้เร็วๆนะคะ   โดย: ตรีนุช3903 13 เมษายน 2549 20:36:52 น.

ท่าทางสนุกดีออกค่ะ เจอคนหลายรูปแบบดี อาจจะมีปวดหัวบ้างแต่ก็สู้ๆนะคะ คุณปอมฯ ส่งหลังไมค์ไปอีกทีแล้วนะคะ (ยาวเชียวหละค่ะ) แล้วเดี๋ยวจะไปส่งให้ รออ่านนะคะ ^^ ปล ขอให้น้องแมวยอมเข้าบ้านเร็วๆนะคะ   โดย: mommy45 IP: 68.198.103.45 13 เมษายน 2549 21:11:50 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าสนุกจัง แต่ถ้าไปเจอเหตุการณ์เหล่านี้เองก็อาจจะตัดสินใจไม่เหมือนคุณปอม อิอิ ชอบชื่อเจ้าหนูโคดี้จังดูเฮี้ยวๆ ดี แล้วก็เฮี้ยวสมชื่อซะด้วย ขอให้เจรจากับเหมียวน้อยตัวสุดท้ายได้ในที่สุดนะก๊ะ สวัสดีปีใหม่ไทยจ้า ที่โน่นมีฉลองหรือเปล่าเอ่ย   โดย: วลีวิไล 13 เมษายน 2549 21:21:22 น.

I know exactly how you feel about work!!   โดย: Off IP: 24.176.93.114 13 เมษายน 2549 21:51:43 น.

ไม่เคยรู้เรื่องงานห้องสมุดที่นี่เลยคะพี่ปอม หวังว่าเหมียวโคดี้จะยอมให้จับกลับบ้านเร็วๆนะคะ สงสารจัง พี่ปอมระวังลูกเบสบอลโดนหัวน๊า   โดย: pim(พิม) 13 เมษายน 2549 22:35:43 น.

งานฟังดูน่าสนุกนะคะ อ่านแล้วเพลินดีค่ะ สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ   โดย: หวัน (หวันยิหวา ) 14 เมษายน 2549 0:41:47 น.

ยุ่งจังเลยนะคะ งานบรรณารักษ์ แต่ก็มีอะไรดีๆ เยอะเลยนะพี่ สงสารเจ้าโคดี้จังเลย ยังไงขอให้ยอมกลับบ้านแต่โดยดีนะคะ ปล. พี่ปอมจะเชียร์ทีมไหนคงไม่ต้องถามแล้วใช่มะ อิอิ   โดย: Second impact 14 เมษายน 2549 0:56:11 น.

แหม กะลังอ่านเพลินเลย วันหลังขอเรื่องอื่นต่ออีกนะคะ :D ดีใจด้วยค่ะที่จับแมวไ้ด้แล้ว เฮ้อ ดีว่าพี่ปอมไม่ได้ย้ายบ้านไปต่างรัฐนะ ไม่งั้นสงสัยสองตัวนี้กลายเป็นเหมียวเช้ลเต้อแน่เลย เพราะจับตัวไม่ได้แบบนี้   โดย: พริม IP: 71.106.164.190 14 เมษายน 2549 1:24:25 น.

ยาวจริงๆ ยังอ่านไม่จบ แวะมาสวัสดีปีใหม่คะ   โดย: นู๋ส้มจุก 14 เมษายน 2549 8:57:59 น.

สวัสดีวันสงกรานต์ก๊าบบบบบบบบบ เด๊ยวนั่งอ่านนาก๊าบบบบบบบบบบบบ...   โดย: <๙ยันต์เกราะเพชร๙> 14 เมษายน 2549 16:37:49 น.

อ่าน ๆ ดูงานยุ่งดีนะ แต่ว่าไปไ้ด้ความรู้ดีนะคะคุณปอมอยู่กับหนังสือแบบนี้ ขอให้แมวกลับมาบ้านเร็ว ๆ เน้อ   โดย: แม่น้องธัย 15 เมษายน 2549 5:28:46 น.

หวััดดีจ้า เจ๊ปอมปอม เจ๊น้ำใจงามมาก ตามเข้ามาตบมือให้ แปะ ๆๆๆ เบาไปนิดดด ถ้าเราเป็นน้องแม็กคงดีใจ ซาบซึ้งๆเจ๊ปอมจริงๆ ส่วนน้องหนุ่มดูรูปหนุ่ม แอบเห็นใจเล็กๆ น้องหนุ่มคงอายน่าดู วัยนั้นจะอายกว่าคนปกติหลายเท่าตัวนัก เอ้อ พี่ร้านรูปที่ทำอ่ะ ก็ซื้อรูปจากตปท.นี่แหล่ะ แล้วก็เอามาทำกัน เกือบจะแฮนเมดหมดฮี่ๆ แต่ก็มีใช้เครื่องมือ RYOBI วางกระดาษทรายลงไป ขัดๆๆๆไม้ หลังจากนั้นก็ลง texture รูปที่ออกมา จะไม่มีเงาหลงเหลืออยู่ สวยดีนะพี่ หุๆๆๆ เอ้า เชียร์จังวุ้ย   โดย: TIDTYCHAN 15 เมษายน 2549 9:35:20 น.

โอ้ มีคนเข้ามาอ่านเราพล่าม เอ๊ย เล่าด้วย ขอบคุณค๊า ขอตอบรวมๆนะคะ เดี๋ยวจะไปจ๊ะจ๋ารายตัวที่บล็อกค่ะ เรื่องงานก็เป็นงานที่ชอบนะคะ สนุกดีเจอคนหลากหลาย แล้วก็ได้ใช้ความรู้ที่มี รวมทั้งได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆด้วย แต่เวลาเจอลูกค้าเรื่องมากก็จะเสียอารมณ์ในการทำงานวันนั้นไปนิดหน่อยค่ะ ทำไงได้ล่ะ งานบริการก็ต้องเจอคนหลากหลายอยู่แล้ว วิชาชีพนี้สอนมา ให้มีจริยธรรมในการทำงาน ลูกค้าทุกคน คำถามทุกคำถามมีสิทธิเท่าเทียมในการได้รับบริการที่เป็นเลิศ(มั้ง)ของเรา ดังนั้นไม่ว่าใครจะมาในรูปแบบไหน เราก็ต้องอดทนๆๆๆค่ะ แต่เวลาเจอลูกค้าน่ารักๆเราก็ชื่นหัวใจนะคะ คำขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าของบางคน ก็ทำให้เรามีกำลังใจในการทำงาน และรู้สึกมั่นใจในตัวเองมากขึ้นค่ะ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่ะ   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 16 เมษายน 2549 19:36:27 น.

ก็ไม่ยาวเท่าไหร่นี่คะ อ่านแล้วรู้สึกอยากทำงานในห้องสมุดมั่งจัง เพราะงานบริการเหมือนกันกับเรา แต่ได้อยู่กะหนังสือที่เรารักด้วยอะค่ะ อิจฉาๆ ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดค่ะ เดือนต.ค.ถ้ามา อาจได้นัดเจอกันนะคะ รวมพลคนชอบอ่าน   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 17 เมษายน 2549 14:34:42 น.

อ้าว ไหนว่ายาวไง...กระจุ๊ดเดียวเอง หุหุ อ่านกะลังเพลิน จบซะแล้ว...พี่ปอมย้ายบ้านเรียบโร้ยดีบ่   โดย: gw IP: 70.34.144.233 18 เมษายน 2549 4:33:46 น.

น้องธีร์สบายดีนะคะ ส่วนน้องอิงค์..ก็อย่างที่ทราบอ่ะค่ะ นี่ก็ตั้งใจออกไปซื้อลูกพรุนเด็กแต่แถวบ้านไม่มีเลย สงสัยต้องไปห้างฯ เลยให้ลูกงดอาหารเสริมชั่วคราวค่ะ ม่ายรู้ทำงี้จะดีมั้ย แต่ก็พยายามให้ผลไม้แทนอยู่ค่ะ อ้าว ..ตั้งใจว่าจะมาถามเรื่องนิยายตอนใหม่ แต่ดันมาบ่นเรื่องลูกซะเนี่ย แย่จังๆ อย่าสนใจเลยนะคะ เอาเป็นว่ากะลังรออ่านอยู่อ่ะค่ะ เรื่องงานที่ห้องสมุดฟังดูน่าสนุกดีนะคะ ได้เจอคนเยอะแยะเลย ทำ Full-time เลยรึเปล่าคะ แล้วน้องธีร์ไปฝากใครเลี้ยงคะ มาฝากเลี้ยงเป็นเพื่อนกะน้องอิงค์ที่บ้านนี้ก็ได้นะคะ คริๆ น้องธีร์จะได้มีเพื่อน (ซนๆ) เพิ่มอีกคน   โดย: ktycoons IP: 165.21.154.14 18 เมษายน 2549 12:45:47 น.

รักกันจริงนะเนี่ย..เพราะอ่านจนจบเลย   โดย: Baby Lee 19 เมษายน 2549 0:02:00 น.

คุณสาวไกด์ฯ ได้เลยค่ะ แหม..แต่อายจัง อ่านไม่เยอะเท่าไหร่เลย หล้า อ่านแล้วไม่ยาวเหรอ พี่ตัดต่อด้วย ถ้าจะเขียนแบบหมดเปลือก กลัวคนเบื่ออ่านซะก่อน ฮ่าๆๆ วันหลังจะเขียนแบบยาวๆ ส่งให้พิเศษคนเดียว ก๊ากก ว๊าย มีคนมาทวงนิยาย คุณktycoonsจ๋า เพิ่งเขียนเสร็จแค่ครึ่งตอนเองค่ะ อาทิตย์ที่ผ่านมาทำงานเยอะ แล้วก็ไม่เที่ยวสงกรานต์อีก เดี๋ยวคืนนี้จะเข็นให้เสร็จให้ได้เลยค่ะ คุณBaby Lee รักจริงหวังแต่งหรือเปล่า หุๆ   โดย: ปอม (จขบ.) IP: 67.163.98.143 19 เมษายน 2549 5:09:10 น.

เฮ้ยเจ๊ปอมๆ บ็อกที่ไปสิมิลันอ่ะ ตี่ลืมพิมพ์ไปฟ่ะ หมายถึง one day trip จากภูเก็ต โฮ่ๆๆ ไม่จุใจเลย นั่งเรือไปกลับ รวม 4 ชม. ขึ้นฝั่งนี่ก้นด้านไปเลยเจ๊   โดย: TIDTYCHAN 19 เมษายน 2549 19:01:21 น.

พี่ปอม สนักเกิ้ลจะได้รวมเล่มแล้วน๊า   โดย: pim(พิม) 21 เมษายน 2549 22:37:41 น.

อ่านจนจบ นี่รักกันจริงๆเลยนะเนี๊ยะนะ อิอิ   โดย: gothenburger 22 เมษายน 2549 18:01:41 น.