ถ่ายรูปคนให้เป็นคน

เอาใจมือใหม่: ถ่ายภาพบุคคล

เอ้อ.. ไม่ต้องสงสัยนะครับ ว่าทำไมหัวข้อมันโดดไปโดดมา ไม่ค่อยลำดับเรื่องราวเหมือนตำราถ่ายรูปเลย
คือว่าคนเขียนนึกอยากจะเขียนอะไรก็เขียนนะครับ ไม่ได้เรียงเนื้อหา



คราวนี้นึกยังไงไม่รู้ อยากเล่าเรื่องนี้ขึ้นมา
เป็นเรื่องของการถ่ายภาพบุคคล
ไม่เอาศิลปะมากถึงขนาดถ่ายภาพบุคคล แล้วต้องให้เห็นชีวิตของคนๆ นั้นอย่างที่นักถ่ายภาพเค้าถ่ายกันนะครับ
เรามาว่ากันแบบง่ายๆ เอาแค่ถ่ายคนให้เป็นคนก็พอ
ไม่ใช่ถ่ายภาพสาวสวย ออกมาเป็นสัตว์ประหลาด อ้วน ล่ำ ดำ ถึก บึกบึน น่าจับไปไถนา

เพราะนักถ่ายภาพไม่ว่าจะระดับหัดถ่าย มือสมัครเล่น มืออาชีพ หรือคนที่ไม่เคยคิดจะถ่ายภาพเลยในชาตินี้ ก็หลีกไม่พ้นที่จะต้องถ่ายภาพคน
ว่ากันตามจริงแล้ว ภาพคน เป็นภาพที่นักถ่ายภาพเกือบทั้งหมด ถ่ายกันเยอะที่สุดด้วยซ้ำ

ดังนั้นเราก็ควรจะมารู้กันซะหน่อย ว่าถ่ายภาพอย่างไร ให้คน เป็นคน
แต่บอกไว้ก่อนนะครับ ว่าไม่ละเอียด แค่แบบสรุปๆ

************************************************

"เบลอ"
คำถามก็คือ จำเป็นแค่ไหน ที่ต้องให้ฉากหลังเบลอ?
คำตอบคือ ไม่จำเป็นครับ
เบลอน่ะ ก็ดีตรงที่ตัวแบบเด่น ไม่มีฉากหลังรกๆ มาแย่งสายตา แต่ภาพที่ฉากหลังคมชัด ก็ไม่ใช่ภาพที่แย่ ถ้าฉากหลังไม่แย่งสายตา หรือฉากหลัง เล่าเรื่องราวได้เข้ากับตัวแบบ

วิธีที่ทำให้เบลอให้มากที่สุดคือใช้ช่องรับแสงกว้างๆ ซูมให้เต็มเหนี่ยว ให้นางแบบอยู่ใกล้ๆ กล้อง และให้ฉากหลังอยู่ไกลจากกล้องให้มากที่สุด
ได้แค่ไหน ก็แค่นั้นครับ ตามข้อจำกัดของกล้องและเลนส์

"ฉากหลัง"
แสงสีของฉากหลังที่ดี คือต้องมืดกว่าค่าแสงเฉลี่ยของหน้านางแบบ และสว่างกว่าค่าแสงที่ผมส่วนมืดของนางแบบ
ถ้าฉากหลังสวย ให้ชัดก็ได้ แต่ถ้ารก หรือแย่งความเด่นโดยไม่จำเป็น ก็หลบมุม หรือทำเบลอซะ

"คอขาด"
ถ้าฉากหลังเป็นท้องฟ้า ทะเล ขอบฟ้า หรืออะไรก็ตาม ที่มีเส้นนอน พยายามอย่าจัดให้พาดผ่านคอนางแบบ ไม่งั้นจะเห็นนางแบบคอขาด ดูไม่งาม
ถ้าให้ดีควรจัดให้เส้นนอนอยู่สูงกว่าระดับศรีษะ หรือต่ำกว่าไหล่ จะดูดีขึ้น

"พิการ"
ถ่ายรูปคน อย่าทำให้นางแบบเป็นคนพิการ
ปลายมือ ปลายเท้า ข้อศอก พยายามเก็บเข้ามาในเฟรมให้หมด
ถ้าจะตัดส่วน ไม่เอาไว้ในเฟรม ก็ต้องตัดให้เห็นว่าจงใจตัด เช่น ตัดสูงกว่าศอก และเข่า
แต่ประเภทเห็นทั้งตัว ยกเว้นนิ้วเท้าอย่างนี้ไม่ดี ไม่ควรทำ

"วัดแสงที่หน้า โฟกัสที่ตา"
ถ่ายรูปคน อย่างอื่นไม่ชัดไม่เป็นไร ตา (ที่ไม่ได้แปลว่าสามียาย) ต้องชัดเสมอ ถ้าจะไม่ชัด ก็ต้องมีเหตุผลอันดีมารองรับ ว่าทำไมถึงอยากให้ไม่ชัด
ใบหน้าจะเป็นจุดแรกที่คนมอง อย่างน้อยจะต้องให้แสงที่หน้าพอดี ถ้าจะถ่ายให้มืดหรือสว่างกว่าปกติ ก็ต้องมีเหตุผลอันดีมารองรับเช่นกัน
อันนี้ว่ากันในการถ่ายตามปกตินะ ส่วนการถ่ายภาพแนวศิลปะ ปล่อยให้เซียนเค้าเล่นกันไปเถอะ จะมืด จะสว่างก็เรื่องของเค้า
ส่วนใครจะเอาสูตรของ artistic "วัดแสงที่หน้า และที่นม" ไปใช้ก็ได้นะครับไม่ว่ากัน

"ครึ่งหน้า"
ผมหมายถึงกรณีที่น้ำหนักแสงทั้งสองฝั่งของใบหน้าต่างกันมากๆ จะทำให้ซีกหนึ่งดำ อีกซีกหนึ่งขาว ก็ต้องระวัง ถามให้แน่ใจก่อน ว่านางแบบชอบแบบนี้หรือเปล่า
เจอได้กรณีแหล่งกำเนิดแสงอยู่ด้านข้าง ถ้าดูแล้วไม่เหมาะ ก็ให้หันหน้าเข้าหาแสงอีกนิด
ยิ่งเป็นคนที่จมูกไม่สวย เพราะได้รับสารละลายดั้งมาตั้งแต่กำเนิด ภาพมุมนี้จะดูไม่สวยเอามากๆ
แต่ถ้าหน้าอินเตอร์ ดูออกไปทางยุโรป จมูกโด่งๆ แบบนี้จัดมุมดีๆ ออกมางามอย่าบอกใคร

"ซ้าย หรือขวา"
โดยปกติคนเรา ใบหน้าสองฝั่งจะสวยไม่เท่ากัน พยายามจัดกล้องให้อยู่ฝั่งที่สวยกว่า หรือจัดแสงหลักให้อยู่ฝั่งที่สวยกว่า

"ตาโต"
ฝั่งของใบหน้าที่สวยกว่าดูไม่ยากครับ แต่ไม่ค่อยมีใครรู้กัน มันมีเคล็ดลับอยู่ที่ "ตาโต"
ดวงตา ข้างไหนของใบหน้าที่โตกว่า ใบหน้าข้างนั้นคือข้างที่สวยกว่า
เรื่องนี้เป็นเคล็ดลับของช่างภาพบุคคลระดับยอดฝีมือ หาไม่เจอในตำราไหน ยกเว้นฉบับปีศาจเฒ่า ที่แอบไปรู้มา

"ยกสูง"
นี่ก็อีกเคล็ดลับหนึ่งในการดูว่าใบหน้าข้างไหนสวยกว่ากัน ให้ดูที่มุมปากเวลายิ้ม
มุมปากข้างไหนยกสูงกว่ากัน ก็ข้างนั้นแหละครับ

"หน้ามืด"
เจอได้บ่อยๆ เวลาถ่ายภาพย้อนแสง พยายามหลีกเลี่ยงฉากหลังสว่างๆ เท่าที่ทำได้
ถ้าจำเปิด ใช้แฟลชลบเงา เพื่อให้หน้าสว่างขึ้น

"ช่องรับแสง"
ไม่จำเป็นต้องใช้กว้างสุดนะครับ เลือกเอาตามความเหมาะสม
กว้างสุดเอาไว้เมื่อหลีกเลี่ยงฉากหลังรกๆ ไม่ได้เท่านั้น
ช่องรับแสงที่เหมาะสม สำหรับเลนส์ 14-45 คือที่ f/5.6-11สำหรับช่วง 14 มม. และ f/8-16 สำหรับช่วง 45 มม. ระหว่างนั้นก็กะๆ เอาแล้วกัน
สำหรับเลนส์อื่นผมไม่ได้ค้นครับ หลักการทั่วไปคือช่องรับแสงกลางๆ ประมาณ 2 สต็อปจากกว้างสุด ถึง 2 สต็อปจากแคบสุด ครับ
แนะนำใช้ช่วงที่ให้ภาพความคมชัดสูง รายละเอียดดีที่สุดไว้ก่อน เพราะถ้าชัดเกินไป แก้ไม่ยาก แต่ถ้าไม่ชัด จะไปดึงรายละเอียดกลับมายาก
ถ้ารายละเอียดดี หรือคมกริบจนเกินไป (ปัญหาของเลนส์ดี) ก็ใช้ช่องรับแสงกว้างขึ้นก็ได้ครับ

"ทิศทางแสง"
แหล่งกำเนิดแสงอยู่ หน้าตรง กับหลังตรง ด้านบน ด้านล่าง ควรเลี่ยงครับ ถ่ายให้สวยยากต้องใช้ฝีมือเยอะ
ทิศทางแสงเฉียงนิดนึง หรือแสงเข้าด้านข้าง อย่างเวลาเช้า และเย็นดีกว่า ใครๆ ก็ถ่ายได้สวย
อีกแบบหนึ่งที่ถ่ายได้สวยคือแสงนุ่มๆ ไม่มีทิศทาง อย่างวันฟ้าครึ้ม หรือใต้ชายคา ในร่มไม้ ที่ถ่ายภาพบุคคลได้สวย

"คร่อม"
คร่อมไว้ก่อนเป็นดีครับ ไม่ใช่คร่อมค่าแสง หรือนางแบบ
เพราะการคร่อมค่าแสงเราเอาไว้เล่นกับสภาพแสงยากๆ ถ่ายรูปคนอย่าเล่นแสงยากเกินไป เอาไว้ให้วิชาอาคมแก่กล้าก่อน ค่อยใช้แสงพิสดาร ตอนนี้ใช้แสงง่ายๆ วัดแสงพื้นๆ ให้หน้าสว่างพอ ก็ใช้ได้แล้ว
ถ้าอยากจะเล่นแสงยากๆ แล้วจะคร่อมค่าแสง ก็ไม่ใช่ข้อห้ามแต่อย่างใด

...แต่ถ้าคร่อมนางแบบเป็นข้อห้ามเด็ดขาด อาจจะถูกแฟนนางแบบ กระโดดถีบขาคู่ได้

ที่คร่อมนี่คือ ให้คร่อมแอ๊คชั่นของนางแบบเวลาโพสท่า ตั้งเป็นถ่ายต่อเนื่อง กดค้างถ่ายเป็นชุด ชุดละอย่างน้อย 2-3 รูป เพื่อเลือกแอ๊คชั่น และอารมณ์ที่ดีที่สุด หมุนกล้องแนวตั้ง แนวนอน ซูมเข้า ออก เปลี่ยนองค์ประกอบ ขยับย้ายจุดวางกล้องซ้าย ขวา บน ล่าง กด เงย ไปยังมุมสวยมุมอื่นบ้าง ขยับไปยังฉากหลังอื่นๆ ด้วย พยายามถ่ายคร่อมแอ๊คชั่นไว้เยอะๆ
ประเภทกดแช๊ะเดียวด้วยความมั่นใจว่าเจ๋ง นี่ไม่ควรทำ ขนาดมืออาชีพที่หากินทางถ่ายภาพบุคคลไม่ว่าระดับไหน ยังไม่กล้าทำกันเลย
อย่าเสียดายครับ ได้ภาพที่น่าพอใจสัก 1 ภาพจากสิบภาพก็ถือว่าเยอะแล้ว


"ผมไม่ใช่การ์ตูน"
ผมที่ว่าเนี่ยะ ไม่ใช่ผม แต่ผมกำลังหมายถึงผม (เอ้อ... แล้วจะเข้าใจมั้ยเนี่ย)

จำไว้ว่านางแบบไม่ใช่ตัวการ์ตูนขายหัวเราะ เส้นผมของนางแบบ ควรจะเห็นเป็นเส้นๆ ไม่ใช่ดำเป็นปื้น ถ้ามองแล้วเห็นผมดำเป็นปื้น ให้จัดแสงใหม่ ให้แสงกระทบผมให้ดี หรือหรี่ช่องรับแสงลงนิดนึง เพื่อให้ผมเป็นเส้น
ยิ่งถ้าจัดแสงให้กระทบเน้นขอบโครงร่าง ที่เรียกว่า Rim Light จะทำให้นางแบบสวยขึ้น 18.75% และผมสวยขึ้น 33.29% โดยประมาณ


"มุมกว้าง หรือเทเล"
เทเลครับ เป็นช่วงแรกที่ควรใช้ เพราะให้สัดส่วนสวยที่สุด ทิ้งฉากหลังได้ดี ให้อารมณ์ได้นุ่มนวลดี เห็นนางแบบได้ชัดเต็มตา
ช่วง 85-135 มม. (เมื่อเทียบกับฟิล์ม 135) เป็นช่วงที่นิยมที่สุด นึกอะไรไม่ออก ใช้ช่วงนี้ละก็ ไม่ค่อยพลาด ยังไงก็สวย
โดยส่วนตัว ผมเองถนัดมุมกว้างมากกว่า เพราะถ่ายภาพบุคคลไม่สวย เลยเน้นแปลกเข้าว่าไว้ก่อน ภาพบุคคลส่วนใหญ่ที่ถ่ายมา จะเป็นช่วงเลนส์กว้างกว่า 35 มม. ทั้งนั้น จะใช้เทเล เพื่อต้องการตัดฉากหลังเท่านั้น
มุมกว้างยังมีข้อดีคือได้ฉากหลังสวยๆ ด้วย


"ระบบบันทึกภาพ"
โดยทั่วไป A ครับ เพราะเราต้องการคุมช่องรับแสง ถ้าสภาพแสงไม่เปลี่ยน แต่ค่าเปิดรับแสงของกล้องเปลี่ยนเพราะถูกฉากหลังหลอก ควรใช้ AEL ช่วย
หรือเปลี่ยนระบบมาเป็น M ถ้าตั้ง AEL เป็น กดล็อค-กดปลดล็อค ไม่ได้ เช่นกรณี E-300


"ระบบวัดแสง"
เฉพาะจุดที่หน้าครับ เล็งไว้แล้วกด AEL ล็อคค่าแสง จากนั้นจัดองค์ประกอบใหม่ ถ่ายไปเรื่อยๆ ถ้าเปลี่ยนมุม หรือค่าแสงเปลี่ยน ก็เล็ง แล้วกดใหม่
แต่หากต้องการฉากหลัง ก็ใช้ ESP
หรือถ้าไม่รู้จะใช้อะไรดี ไม่มั่นใจ ก็ ESP ครับ ไม่พลาดแน่


"คุยก่อน"
ก่อนจะถ่ายภาพ ช่างภาพก็ควรคุยกับนางแบบ
ไม่ใช่...สิ
ช่างภาพก็ "ต้อง" คุยกับนางแบบก่อน เพื่อไม่ให้เขินอายกัน หรือเกร็งจนไม่เป็นธรรมชาติระหว่างการถ่ายภาพ และจะได้ทำความเข้าใจกันด้วย ว่าจะให้รูปออกมาสไตล์ไหน อารมณ์ไหน


"บัตรประชาชน"
มีคนในโลกนี้ไม่มากนัก ที่ถ่ายมุมหน้าตรงได้สวย และคนที่ถ่ายหน้าตรงได้สวย มุมอื่นก็มักจะถ่ายสวย หรืออย่างน้อยก็ไม่แย่
ดังนั้นการถ่ายหน้าตรง (ไม่สวมหมวก และแว่นตาดำ) เหมือนถ่ายรูปติดบัตรประชาชน ก็ไม่ใช่มุมที่ดีนัก ลองพยายามมองหามุมสวยมุมอื่นดู


"มุมสวย และไม่สวย"
แต่ละคนจะมีมุมสวย และมุมไม่สวยประจำตัวอยู่ (ถ้าเป็นผู้ชายก็เรียก มุมหล่อ มุมไม่หล่อแล้วกัน)
หน้าที่ของช่างภาพคือหาตำแหน่งวางกล้องให้เจอ
โดยทั่วไป ตำแหน่งกล้องมักจะอยู่ในระดับปลายจมูกของนางแบบ สูงหรือต่ำกว่าไม่มากนัก ไม่เกินตา และปาก
ยกเว้นว่าพิจารณาแล้ว นางแบบมีมุมสวยเป็นพิเศษ หรือต้องหลบเป็นพิเศษ จะกด หรือเงยกล้อง หรือจัดกล้องไว้ในระดับไม่ปกติ ก็พิจารณาเอา

มุมมหาชนสำหรับถ่ายภาพนางแบบคือมุมหน้าเฉียง ตำแหน่งกล้องเล็งไปที่แนวแบ่งครึ่ง ระหว่างสันจมูก และดวงตา มุมนี้ส่วนใหญ่มักจะสวย

"ก้มนิด เงยหน่อย"
จะก้มหรือเงย ก็ขึ้นอยู่กับโครงหน้าของนางแบบ หลักการมีอยู่ว่า อะไรไม่สวย ให้จัดไว้ไกลๆ กล้อง ถ้าคางไม่สวย กรามกว้าง ให้ก้มหน้านิดๆ จะได้ไม่เห็นกราม
หน้าผากเถิก ล้านเข้าไปครึ่งบ้านครึ่งเมือง ให้เงยหน่อย หลบหัวเหม่ง
การก้มหน้าจะทำให้ตาโต และอยู่ใกล้กล้อง ดูดึงดูดสายตามากขึ้น ถ้าใบหน้าไม่มีข้อบกพร่องอะไร ก้มไว้ก่อนไม่เสียหลาย

"ปิดๆ บังๆ"
บางอย่างควรปิดก็ปิด บางอย่างควรเปิดก็เปิด
อย่างเช่น ถ้าช่วงโหนกแก้มสูง กรามกว้าง ดูแล้วรู้ทันทีว่ามาจากที่ราบสูง ให้ดึงผมลงมาปิดข้างแก้มสักหน่อยก็ดี หรือหันข้างหลบเอาไหล่บังนิดนึง เอียงหน้าหน่อยก็ได้

หูกาง ถ้าดูแล้วน่ารักก็ไม่ต้องปิด แต่ส่วนใหญ่จะเด่นไป ให้เอาผมปิด เบี่ยงข้างหลบมุมไป อย่าให้เห็นพร้อมกันทีละสองข้าง


แก้มป่อง ถ้าไม่ทำให้หน้ากลมเป็นพระจันทร์ ก็มักจะน่ารัก เสยผมเปิดแก้มจะช่วยเพิ่มความน่ารักได้

ผิวสวย เนียน ขาว (เอิ๊ก... น้ำลายไหล) ถ้าแบบนี้จะเปิดผิวสวยๆ ก็ได้
แต่ความจริงคือ ผิวเข้มนิดนึงถ่ายรูปออกมาสวยกว่าครับ
ยิ้มให้สวยคือ ตาหยีลง แต่ม่านตาขยาย ริมฝีปากยกสูง เห็นฟัน ไม่เห็นเหงือก ถ้านางแบบแสยะปาก เห็นฟัน แต่โหนกแก้มไม่ยก ตาไม่หยี ม่านตาไม่ขยาย ถือว่าใช้ไม่ได้ครับ ไม่เรียกว่ายิ้ม

ฟันสวย หรือไม่สวย ถ้าสวย ยิ้มเห็นฟัน ถ้าไม่สวย อมยิ้มหน่อยๆ ดีกว่า มีเขี้ยวเล็กน้อยจะดูน่ารัก ถ้าสมัยนี้มีดัดฟันหน่อยๆ ก็น่ารักไปอีกแบบ
เข้าตำรา "ผมยาว ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ หน้าเด็ก ดัดฟัน"

แว่นตาดำ ไม่ควรใส่ถ่ายภาพอย่างยิ่ง ถอดออก หรือดันขึ้นไปเหน็บบนศรีษะ จะช่วยให้ดูสวยเก๋ เท่ห์ระเบิด เปิ๊ดสะก๊าด ได้ไม่น้อย

จุดที่ต้องระวังหลักๆ คือ คางยาว คางเหลี่ยม โหนกแก้มสูง กรามกว้าง หูกาง ดั้งไม่มี หน้าผากสูง จมูกหมู ปากหนา ฟันเก สิว ฝ้า คอปล้อง
จำเพาะเจาะจงไม่ได้ครับ ว่าทำอย่างไร พลิกแพลงเอาตามสถานการณ์แล้วกัน

"พร็อพ"
Properties ที่หมายถึงอุปกรณ์ประกอบฉาก หรือประกอบการถ่ายทำ อย่างเช่นเชือก เทียนไข โซ่ แส้ กุญแจมือ ชุดหนัง เอ้อ.. ไม่ใช่สิ

(เอาใหม่) อย่างเช่น ร่ม หนังสือ กระต่ายขนฟู หมาน่ารัก กระเป๋า หมวก ตุ๊กตา ดอกไม้ เครื่องประดับ หมอนอิง หรืออะไรก็ได้ เลือกอันที่น่ารักๆ เหมาะกับสถานที่ และนางแบบ

พยายามหลีกเลี่ยง คอมพิวเตอร์ ทีวี จอแอลซีดี หม้อหุงข้าว เตาอบไมโครเวฟ กระเป๋าเดินทาง หรืออะไรเทือกนี้ ไม่ต้องไปเลียนแบบนิตยสารบางฉบับที่เค้าเอาใจสปอนเซอร์หรอก
อุปกรณ์ประกอบฉากที่เจอบ่อยที่สุด เวลาออกทริปถ่ายภาพคือ ให้นางแบบถือกล้อง
แหม... เปลี่ยนๆ มั่งก็ได้นะครับน้า คนดูเค้ารู้ทันแล้ว ว่าหมดมุก

อุปกรณ์ประกอบฉากนี่ ถ้ามีถือ อุ้ม หิ้ว อิง แอบ แนบ วาง จะทำให้นางแบบไม่เขินมาก และช่วยสร้างบรรยากาศ และเรื่องราวได้ดีอีกด้วย

อย่ามองข้ามอุปกรณ์ประกอบฉากครับ


"แต่งตัวแต่งหน้า"
ผมไม่ค่อยชำนาญเรื่องนี้แฮะ ว่าอย่างไหนสวยไม่สวย ควรให้ผู้หญิงเป็นคนจัดการเรื่องนี้จะดีที่สุด
เอาเป็นว่าถ้าไม่ถึงขนาดใส่ชุดราตรียาว ไปเล่นน้ำทะเล หรือใส่ชุดว่ายน้ำทูพีซ ไปไหว้พระ ให้หลวงพ่อเอาไม้กวาดไล่ตีออกมา ผมก็พอจะผ่านๆ ได้
หลักการคือพยายามแต่ตัวให้เข้ากับบุคลิก และแต่งหน้าเพื่อกลบจุดด้อยบนใบหน้า มากกว่าสร้างจุดเด่นแล้วกัน


"ประกายตา"
นางแบบไม่ใช่ผีดิบ ยิ่งมีประกายตาวิบวับ ยิ่งสวยครับ ลองเลือกมุมถ่าย หรือเปิดแฟลชช่วยดู ให้ตามีประกาย

นึกออกแค่นี้แหละ จบดื้อๆ เลยละกัน

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2549 Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2549 1:53:14 น. Counter : 1925 Pageviews.		20 comments
Share Tweet