มาถึงไต้หวัน พบการเปลี่ยนแปลงคร่าวๆว่ามีการปรับปรุงพอสมควรสำหรับสนามบินที่เต๋าหยวน ถนนหนทางไม่ใคร่จะจำได้นัก มักไม่ค่อยได้เห็นความแตกต่าง การมาเที่ยวนี้มีคนไต้หวันมาดูแลเรา เพราะกำลังจะเริ่มทำธุรกิจร่วมกัน และมีนัดสำคัญที่จะมาเพื่อคุยธุรกิจกับอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งจะคุยในวันพรุ่งนี้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี

         สำหรับวันนี้เครื่องลงราวเที่ยงที่ไต้หวัน ก็เอาของมาเก็บที่โรงแรมและไปทานอาหารประเภท seafood กัน ว่ากันถึงเรื่องอาหาร สมัยก่อนผมมี roommate เป็น Taiwanese  ผมมักคิดว่าอาหารของเราดีกว่าเค้า อร่อยกว่าว่างั้น แต่ในความจริงพบว่าไม่ ผมพบว่าอาหารที่ไต้หวันอร่อยไม่แพ้ของไทยเลย ในบางโอกาสคิดว่าอร่อยกว่าด้วยซ้ำ เราพบว่ารูปแบบการปรุงอาหารคล้ายกัน แต่ที่เห็นได้ชัดอาหารไทยจะเน้นกระเทียม ขณะที่ไต้หวันจะเน้นกระเทียม กับขิง โดยมักจะเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากผ่านมื้อกลางวัน เจ้าภาพก็พาเราไปปราสาทของ "เจียงไคเช็ค"

        เจียงไคเช็ค ผมยอมรับตามตรงว่าเคยได้ยินแต่ชื่อแทบไม่เคยได้ศึกษาประวัติจริงๆ แต่ดูจากภาพรวมๆของคนมาที่ปราสาทนี้ รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเจียงไคเช็คมีความสำคัญมากเป็นมากไปกว่าประธานธิบดีคนแรก แต่ดูเหมือนเป็นแรงบันดาลใจ แรงศรัทธาของคนไต้หวัน ในการไปครั้งนี้ถือว่าโชคดีได้ไปดูช่วงสลับสับเปลี่ยนเวรยามพอดี แม้จะไม่น่าสนใจเท่า Buckingham แต่ก็ดึงดูดความสนใจคนได้มากทีเดียว และยังได้เห็นกิจกรรมสาธารณะมีคนร่วมพันคนมาร่วมกันแปรอักษรและร้องเพลงร่วมกัน ไม่แน่ใจนักว่าวัตถุประสงค์จริงๆคืออะไร รอบๆปราสาทของเจียงไคเช็คนั้น จัดทำเป็นสวนธารณะมีที่วิ่งเล่น พักผ่อน ให้อาหารปลา คล้ายๆสวนลุมบ้านเรา

       ตกเย็นเจ้าภาพพาไปทานอาหาร ท้องถิ่น (Local Food) ซึ่่่งอร่อยมาก อยากลงรูปแต่ลงไม่ค่อยเป็น และไม่ค่อยมีเวลา หลังจากทานเสร็จก็พากันไปผับเล็กๆ ดื่มกันอีกเล็กน้อยก่อนแยกย้ายกลับโรงเเรม เพราะต้องมีนัดคุยสำคัญพรุ่งนี้เช้าอีกที