BlogGang.com : : misspommy : สี่เดือนจนได้ สบายแล้วเรา

กรกฏาคม 2552

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

17 กรกฏาคม 2552

สี่เดือนจนได้ สบายแล้วเรา

สี่เดือนจนได้ สบายแล้วเรา

เดือนที่สีเนี่ยความเครียดลดลงไปมาก
ทั้งๆที่ลูกก็ยังงอแงอยู่บ้าง ติดอุ้มเหมือนเดิม
ส่วนนึงเพราะว่าเราทำใจได้แล้วว่างานหลักเราคือเลี้ยงลูก
ไม่ต้องไปขวนขวายหาอะไรทำมันนักหนา
อีกส่วนนึงคือได้กำลังใจจากลูก รวมถึงสามีสุดที่รักแล้วก็แม่เราเอง

กำลังใจจากลูกที่เค้าพูดถึงกันเป็นงี้เองเหรอ ::
จากที่เดือนแรก เลี้ยงลูกไปน้ำตาไหลไป
ลูกร้องไห้ เราก็ร้องบ้าง ทำตัวไม่ถูก

ตอนนี้เปลี่ยนไปล่ะ ตรงกันข้าม
ลูกยิ้มให้ บางทีก็น้ำตาไหล มันซึ้ง ตื้นตันบอกไม่ถูก
ครั้งแรกๆก็เต้นรำกะลูก แล้วลูกมองหน้าเขม็ง แม่ก็ซึ้ง
วันก่อน เล่นกะลูกฟัดๆลูก ลูกหัวเราะ แม่ก็ซึ้ง
ดูดนมเสร็จ แล้วลูกยิ้มให้ แม่ก็ซึ้ง
ลูกคงงง แม่เป็นอารายยย

ส่วนคุณสามีก็น่ารัก ::
เรานั่งเลี้ยงลูกอยู่กะบ้าน เราก็ว่าหนักแล้ว
พอไปมองฝั่งเค้าบ้าง เค้าหนักกว่าเพราะต้องทำงานด้วย
เช้าตื่นขึ้นมาก็จะเป็นคนเอานมที่ปั้มไว้ให้ลูก
อาบน้ำให้ลูก ออกไปซื้อเสบียงไว้ให้กินกันจนเย็น
อุ้มกล่อมลูกจนถึงเวลาที่จะต้องออกไปทำงาน
ก่อนกลับบ้านก็ต้องซื้อกับข้าวมา (วันที่แม่ไม่มา)
มาถึงก็มาเล่นกะลูกก่อน รีบกินข้าวกัน
รับงานเลี้ยงลูกต่อไป อาบน้ำ เอาลูกนอน

แม่เราก็แสนดีไม่มีสร่าง ::
มาวันเว้นวัน อาทิตย์ละ 3 วัน
แม่จะมาตอนเย็นๆห้าโมงเย็น
มาถึงก็ทำกับข้าว ช่วยทำความสะอาดบ้าน
ช่วยเลี้ยงหลาน แล้วก็เอาหลานไปกอดนอน
จนเช้า วันไหนแม่มา แม่ก็จะช่วยเอานมปั้มให้หลานแทน
แล้วก็ทำกับข้าวทิ้งไว้ให้

พอทำใจได้เนี่ย ก็เห็นเลยว่าคนอื่นเค้าช่วยเราขนาดไหน
ทุกเรื่องมันอยู่ที่ใจจริงๆ

เรื่องเลี้ยงลูกอยู่กะบ้าน :-)
วันก่อนนัดเจอเพื่อนๆที่ทำงานเก่ากินข้าวตอนเย็น
เพราะเบื่อจัด อยากออกไปนอกบ้าน ไป shopping เสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
ทิ้งลูกไว้ให้คุณสามีเลี้ยงกันไป
พอไปคุยๆแล้วรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป
รู้สึกได้กลิ่นอายความน่าเบื่อและความเครียดของงานที่เคยทำ
กลายเป็นสมองเราโล่งจัง เรื่องที่เราเครียดสุดตอนนี้คือ ทำไมเราอ้วนจังฟะ
ยังคิด เฮ้ย ดีใจจังที่ได้อยู่เลี้ยงลูก คุ้มจัง ได้เห็นพัฒนาการทุกจังหวะ
ส่วนเสื้อผ้าของตัวเองที่ว่าจะไป shopping ไม่ได้มาหรอก
เดินเที่ยวไม่พ้นแผนกของเด็กนั่นแหล่ะ เล็งแต่ของลูก
วันนั้นกว่าจะกลับบ้านก็สี่ทุ่ม คิดถึงลูกชะมัด ต่อไปไม่หนีลูกไปไหนแล้ว

Create Date : 17 กรกฎาคม 2552

Last Update : 3 กันยายน 2552 21:46:01 น.

2 comments

Counter : 753 Pageviews.

คุณป้อมโชคดีมากเลยนะคะ ที่ได้อยู่บ้านเลี้ยงลูก ได้เห็นพัฒนาการของลูกทุกวัน

เอเต้ก็น่ารักมากขึ้นทุกวัน
คุณสามีของคุณป้อมก็แสนดีเหลือเกิน

โดย: น้องหมีพิมพ์

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:10:02:52 น.

ทำไมอรไม่เคยอ่าน blog นี้ง่ะ

แหม...เขียน blog นี้ได้ซาบซึ้งดูมีสาระยังกะไม่ใช่พี่เขียน 555

เรา 2 คนโชคดีน่ะที่คนรอบข้างน่ารัก ช่วยดูแลเราและลูกเรา

พี่พงษ์อ่ะเป็นสามีที่ประเสริฐมากๆๆ รู้ไหมๆๆๆ
พี่เป็นผู้หญิงที่โชคดีน่ะได้ผู้ชายอย่างงี้มาดูแล รู้ไหมๆๆๆ

โดย: จ้าว..จอม

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:13:55:53 น.

misspommy

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

	ฝากข้อความหลังไมค์
	Rss Feed
	ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

[Add misspommy's blog to your web]

Bloggang.com