สองเดือนครึ่งแล้ว ผมก็เริ่มตามใจแม่บ้าง ไม่มีดื้อ ไม่มีงอแง ผมเริ่มเป็นเด็กดี "ฉับพลัน" จนแม่ไม่แน่ใจว่านี่คือผมจอมเก็กคนเดิมรึเปล่า แต่ก็เถอะนะ มีวันนึง ผมเกือบจะไม่ได้กินนมแล้วแหล่ะฮะ ก็หน้าผมมันกลายเป็นอย่างเงี้ย แม่เค้าไม่คุ้นเคย พอจะกินนมที แม่เค้าดูไม่เต็มใจให้กินซะงั้น คุณยายเอาอัญชัญมาให้เยอะเลย เชื่อว่าจะทำให้ขนดกขึ้น เอามายีๆกะนมแม่ แล้วทาที่คิ้ว ผมดิ้นไปหน่อย เลยคิ้วหนาเชียว พอดีอัญชัญเหลือ ก็เลยโดนทาลามไปที่หัวด้วย ที่จริงผมอยากให้ทาที่จอนด้วยนะฮะ เอาโง้งๆแบบพวกอังกฤษโบราณเลย แต่สื่อสารยังไง คุณยายกะแม่ก็ไม่เข้าใจซะที จะว่าไป ถ้าได้หนวดเฟิ้มอีกหน่อย คงจะเท่ห์ไม่หยอก ตอนหนุ่มๆ ผมจะได้นั่งม้วนหนวดให้เป็น"นายจันหนวดเขี้ยว" วีรบุรุษบางระจันซะเลย วันก่อน ตอนเช้า ผมตื่นมานอนเล่น ขี้เกียจร้องปลุกแม่กะพ่อ นอนดูโมบายล์ที่เตียงสนุกๆ กำลังมองดูเจ้าหมีหน้าทะเล้นก็ดันหลุดส่งเสียงหัวเราะออกมา พ่อกะแม่ตกใจตื่นมาดูทันที สงสัยเข้าไปอีกว่า นี่นายเอเต้ตัวจริงรึเปล่า คงงงว่าผมหัวเราะเป็นกะเค้าด้วย เอิ๊กอ๊ากเลยทีเดียว เดี๋ยวนี้ตอนกลางวัน อยู่กะแม่สองคน ผมก็ไม่ร้องง่ายๆ ตื่นมาหิวก็จริง แต่อดทนไว้ ไม่อยากจะให้แม่มาบ่นผมอีก หลังๆเฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น แม่ให้นอนคว่ำแล้ว กล่อมอุ้มหลับจากอก แล้วก็ไปนอนคว่ำที่โซฟา บางทีก็เมื่อยฮะ นอนเป็นชั่วโมงนี่หน่า เลยต้องมีโอดครวญขอแม่ให้พลิกหงายตัวให้ผมบ้าง ให้นอนคว่ำทั้งวัน ก็มีเซ็งบ้าง ใช่ป่าวฮะ เวลาตื่นมา ก็ต้องมองหน้าแม่นิดนึง แล้วก็ยิ้มหน่อย แล้วจะได้กินนม ดูดจ๊วบๆอย่างเคย แม่จะได้รู้ไงฮะ ว่ามันอาหย่อย พอแม่อารมณ์ดี แม่ก็พาผมไปเดินเที่ยว เดินข้างล่างคอนโดบ้าง พาไปสวนลุมบ้าง บางทีก็ต้องไปห้างเป็นเพื่อนพ่อกะแม่ เห็นวิ่งทำธุระ & ซื้อของ ขาเป็นระวิงเลย ผมก็ได้แต่นอนๆๆๆ
คิดว่าผมไม่ใช่ลูก ต้องมาดูภาพแม่ตอนเด็กกะภาพผม จะว่าไปแล้ว มันก็มีส่วนคล้ายเหมือนกันนะ (แต่ได้ตาสองชั้นชัดๆมาจากพ่อ) แต่ที่เหมือนกัน ยืนยันเลยว่าเป็นแม่ลูก ไม่ต้องถึงขั้นตรวจ DNA ก็คือ เวลาแม่ถ่ายรูปตอนเด็กๆก็หน้าเครียดคิ้วขมวดเหมือนกันแหล่ะฮะ แฉแม่ซะงั้น ไปดีกว่า เดี๋ยวอดกินนม
Create Date : 04 มิถุนายน 2552 |
Last Update : 5 มิถุนายน 2552 14:37:24 น. |
|
48 comments
|
Counter : 1859 Pageviews. |
|
|