Bloggang.com : นางสาวดุ่บดั่บ : ::กาลครั้งหนึ่ง...::

::กาลครั้งหนึ่ง...::

กาลครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งบนโลกกว้าง ยังมีเจ้าหญิงผู้เลอโฉมองค์หนึ่ง ถูกมังกรยักษ์พ่นไฟอันเป็นบริวารของแม่มดใจร้าย จับตัวไปขังอยู่บนหอคอยสูงเสียดฟ้า มีเพียงแต่อัศวินผู้กล้าเท่านั้นที่จะสามารถปลดปล่อยเธอออกจากคำสาปของแม่มดร้ายกาจได้

เจ้าหญิงถูกจับตัวมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ แม่มดน่าเกลียดใจร้ายสาปเธอเอาไว้ให้จมอยู่กับความเหงาและความกลัวโดยมีปีศาจสามพี่น้องลูกสมุนของแม่มดเป็นผู้ดูแล อันได้แก่ ปีศาจหยิ่งยโส ปีศาจจอมเหยียดหยามและปีศาจผู้ใฝ่สูง

แม่มดร่ายคำสาปไว้รอบ ๆ หอคอยให้ถูกบังตาไว้ด้วยความเจริญของตึกสูงและรถไฟฟ้าตามความเจริญของยุคสมัย มีแต่เพียงผู้ล่วงรู้ตำนานสืบทอดเท่านั้นจึงจะสามารถมองเห็นหอคอยนี้ได้ เงื่อนไขของแม่มดมีเพียงว่า

"เจ้าชายหรือผู้กล้าคนใดสามารถเอาชนะปีศาจสามพี่น้อง
และทำให้เจ้าหญิงก้าวออกมาจากห้องบนหอคอยได้
คำสาปของแม่มดก็จะสูญสิ้นสลาย
แต่ยิ่งนานวันมากเท่าไหร่ หอคอยจะยิ่งสูงมากขึ้นเท่านั้น"

แม้เจ้ามังกรตัวร้ายจะถูกสังหารโดยใครสักคนเมื่อประมาณร้อยปีก่อนไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งเจ้าชาย อัศวิน นักรบและผู้กล้าทั้งหลายก็ไม่มีใครสามารถเอาชนะปีศาจทั้งสามตัวผู้เฝ้าดูแลอยู่และสามารถช่วยเจ้าหญิงออกมาได้เลย เจ้าหญิงยังคงถูกขังอยู่ในห้องแคบ ๆ บนหอคอยด้วยความเหงาและหวาดกลัวอยู่เรื่อยมา

นอกจากจะไม่มีใครสามารถเอาชนะปีศาจร้ายทั้งสามได้แล้ว ยังมีคำร่ำลือหนาหูแพร่สะพัดไปทั่วว่า ผู้เฉียดกรายเข้าไปท้าประลองคำสาปของแม่มด หากไม่สามารถเอาชนะได้ จะกลับออกมาเป็นคนหดหู่ หวาดระแวงและหมดความมั่นใจไปในทันที แม้ความสวยงามของเจ้าหญิงจะเป็นที่เลื่องลือเพียงใด แต่ข่าวลือที่ว่าก็ทำให้ผู้กล้าหลายคนไม่อยากกล้ำกรายไปยังหอคอยสูง เจ้าหญิงจึงยังคงเหงาและหวาดกลัวอยู่บนหอคอยเช่นเคย

แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนับพันปี เจ้าหญิงแสนงามก็หาได้ร่วงโรยความงามไปตามวัยและเวลาไม่ การรอคอยของเจ้าหญิง ยิ่งนานเข้า ๆ ก็ทำให้หอคอยสูงขึ้น สูงขึ้น ชายหนุ่มต่างยุคต่างสมัย ต่างหมายปองและอยากลองพิชิตปีศาจบนหอคอยสูง แต่ทุกรายก็ต้องกลับลงจากหอคอยด้วยความผิดหวังและหมดความมั่นใจ และนั่นก็ยิ่งทำให้เจ้าปีศาจทั้งสามเพิ่มกำลังวังชาของมันมากยิ่งขึ้นไปอีก เจ้าหญิงผู้น่าสงสารก็ยิ่งจมจ่อมอยู่ในความเหงาและความกลัวยิ่งขึ้นไป

การรอคอยของเจ้าหญิงดูจะเนิ่นนานไม่สิ้นสุดลงเสียที เสียงชายหนุ่มมากมายดังก้องอยู่ภายนอกประตูกั้นบานนั้นตลอดเวลา ทั้งที่เดินขึ้นหอคอยมาไม่ถึง ล่าถอยกลับไปเพราะความสูงของหอคอย ทั้งที่ได้ไต่หอคอยมาถึง มาต่อสู้และก็พ่ายแพ้กับปีศาจ แต่เจ้าหญิงก็กลัวเกินไปที่แม้แต่จะเยี่ยมหน้าออกไปรับรู้ และนั่นก็ยิ่งทำให้เจ้าหญิงเหงามากยิ่งขึ้น

"เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ เลอเลิศ งดงาม ประดับประดาด้วยทองคำ เพชรพลอยและของล้ำค่า อาศัยอยู่ในพระราชวังอังใหญ่โตโอ่อ่ากว้างใหญ่ เจ้าน่ะเป็นใคร กล้าปีนหอคอยสูงขั้นนี้ขึ้นมา แล้วคิดว่าเจ้าหญิงจะหันมามองเจ้าอย่างหรือ? หวังสูงเกินไปหรือเปล่า? วะฮ่ะ ๆ ๆ ๆ" ปีศาจหยิ่งยโสร่ายคำสาปใส่ชายผู้กล้าที่พยายามเอาชนะ

"โถ ๆ ๆ ๆ น่าสงสารเจ้าหนุ่มน้อยผู้นี้เหลือเกินนะคะท่านพี่ เสียแรงปีหอสูงขึ้นมาเปล่า ๆ...ข้าจะยอมให้เจ้าเดินผ่านเข้าไปหาเจ้าหญิงเลย แล้วคิดหรือว่าเจ้าจะมีปัญญาจัดงานอภิเษกสมรสอันใหญ่โตสมเกียรติกับที่เจ้าหญิงเฝ้ารอมา 3,000 ปี และจะมีปัญญาเลี้ยงดูพระองค์ด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์ เพชรพลอย ทองคำให้มีความสุข ถ้าคิดว่าได้...ก็เชิญเดินเข้าไปเลย" เจ้าปีศาจจอมดูถูกเหยียดหยามสมทบเพิ่มเติมเมื่อเห็นชายผู้กล้าเริ่มลังเลและหน้าซีดเผือดลงและเริ่มมีความหดหู่ในใจ

"อัศวินและเจ้าชายผู้สง่างามสูงศักดิ์เท่านั้น จึงคู่ควรกับเจ้าหญิง ลำพังแต่หน้าบูดเบี้ยวของเจ้าจะมาเทียบอะไรได้ ต้องมีพระราชวังโอ่อ่า สวนดอกไม้งดงาม ภัตราหารสมบูรณ์เพียบพร้อมเท่านั้นล่ะ พระองค์จึงจะยอมอภิเษกด้วย ถ้าเจ้าไม่กลัวสายตาปฏิเสธอันบาดคมและเยือกเย็นของนาง ก็ขอเชิญเข้าไปได้เลย" ปีศาจผู้ใฝ่สูงตัวน้องพูดต่อไป ชายผู้นั้นค่อย ๆ ปีนบันไดหอคอยกลับลงไปด้วยความหมดความมั่นใจตัวเองในที่สุด

มีเพียงเสียงหัวเราะของแม่มดร้ายและปีศาจสามพี่น้องดังก้องให้เจ้าหญิงที่ถูกขังฟังอยู่ทุกวี่วัน ในใจลึก ๆ เบื้องหลังความเหงาและความกลัวของเจ้าหญิง เจ้าหญิงรู้ว่าตนมิได้สวยงามเลิศเลอหรือประดับกายาด้วยอาภรณ์ชั้นดีแต่อย่างใด แท้ที่จริงแล้ว เจ้าหญิงมิได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความสุข ความมั่นคงและความเข้าใจเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องการจากผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง

อยู่มาวันนึง ยังมีชายหนุ่มหูยาวหน้าตาธรรมดาเกิดล่วงรู้ความลับแห่งหอคอยสูงที่ว่าเข้า เขาได้รับคำเตือนจากผู้เฒ่าผู้แก่ถึงข่าวลืออันน่าสะพรึงกลัว แต่กระนั้นเขาก็ยังมุ่งมั่นที่จะพิชิตหอคอยสูงและเจ้าหญิงเลอโฉมให้ได้ สิ่งที่เขาเตรียมไปด้วย ไม่ใช่ดาบวิเศษ เกราะกันกระสุนหรือว่าเสื้อคลุมสีแดงเหมือนอัศวิน เขามีแค่เพียงฟองน้ำหนึ่งก้อนและหัวใจอันเด็ดเดี่ยวเท่านั้น

เสียงเดินขึ้นหอคอยมาถึงหน้าประตูห้องของเจ้าหญิง เสียงเดิม ๆ ของปีศาจสามพี่น้องดังก้องอยู่เหมือนเดิมซ้ำซากเหมือนเปิดเทป เธอฟุบหน้าร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวและความเหงาเพราะรู้ดีว่าจุดจบของชายผู้นี้ก็คงไม่ต่างกับคนอื่นที่ต้องไต่หอคอยกลับลงไปด้วยความหดหู่

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจทราบได้ เสียงจากภายนอกเงียบลงไป แต่ครั้งนี้แปลกไปกว่าทุกที แทนที่จะได้ยินเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานของนางแม่มดกับปีศาจสามตัว กลับเป็นเพียงเสียงเงียบวังเวง แต่เธอก็หวาดกลัวเกินไปที่จะออกไปดู

ทันใดนั้น ประตูไม้ที่กั้นระหว่างเธอกับโลกภายนอกก็ถูกเคาะขึ้นสามที ก๊อก ก๊อก ก๊อก เจ้าหญิงตกใจแต่ก็ยังคงหวาดกลัวเกินไปที่จะเอ่ยถาม

"เจ้าหญิง โปรดเปิดประตูให้ข้าเถิด ข้ามาช่วยท่าน" เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม เจ้าหญิงยังคงเงียบต่อไป

"เจ้าหญิง...ข้าปราบปีศาจและแม่มดแล้วนะท่าน เหลือเพียงคำสาปข้อสุดท้าย เพียงแต่ท่านยอมเปิดประตูให้ข้าเท่านั้น ท่านก็จะเป็นอิสระ" ชายหนุ่มกล่าวต่อไปแม้จะได้รับการตอบรับเป็นเพียงความเงียบก็ตาม

"ท่าน...ท่านทำอย่างไรกัน" เจ้าหญิงเอ่ยคุยกับชายหนุ่มเป็นคำแรกผ่านประตูไม้

"ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยท่าน เพียงแต่ใส่ฟองน้ำอุดหูเอาไว้ แค่นั้นก็ไม่ได้ยินคำเหยียดหยาม ดูถูกหรือว่าร้ายอะไรอีกต่อไป" ชายหนุ่มหยุดเว้นวรรค "ข้ารู้ดีว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ปีศาจสามตัวนั้นพูดถึง ทั้งเกียรติยศ ความร่ำรวยและของฟุ่มเฟือยล้วนเป็นเพียงแค่ภาพมายาที่ลวงตา ทั้งคำพูดของคนรอบข้างยังไม่เคยให้ประโยชน์ใด ๆ แก่ใครเลย มีแต่จะคอยทำร้ายความสัมพันธ์ของคนสองคนหากทั้งคู่ไม่มั่นคงเพียงพอ

ข้าจึงเพียงอุดหูและนิ่งเฉยเสีย เมื่อปีศาจทั้งสามเห็นว่าข้าไม่หวั่นเกรงใด ๆ แม่มดก็ทนไม่ได้ เป็นฝ่ายพ่ายแพ้และยอมถอนคำสาปไปเสียเอง เจ้าหญิง...ได้โปรด เปิดประตูให้ข้าเถิด"

เจ้าหญิงได้ยินดังนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมาก กำลังจะผลักประตูบานโตนั้นออกไป แต่เธอฉุกคิดขึ้นได้ว่าโลกภายนอกมันน่ากลัวมากเพียงไหน เพราะเป็นโลกอีกโลกที่เธอไม่รู้จักเอาเสียเลย "แต่...ฉัน...กลัว..." เธอพูดเสียงสั่นเครือแล้วก็ร้องไห้อีกครั้ง เลือกจะขังตัวเองไว้อย่างนั้น "ท่านกลับไปเสียเถิด ฉันเหงาและกลัวเกินไปที่จะเปิดประตูบานนั้น"

"ข้ายินดีจะรอคอยท่านอยู่ที่หน้าประตูนี่ จนกว่าท่านจะยอมเปิดประตูให้ข้า" ชายหนุ่มยืนยันน้ำเสียงหนักแน่น "ประตูบานนี้เป็นเหมือนความกลัวของท่านที่ท่านขังตัวเองเอาไว้กับความเหงา ในความรักต้องมีความเสี่ยง ถ้าท่านไม่ยอมเสี่ยงและเปิดใจ ท่านก็ไม่มีวันที่จะได้รู้จักกับความรักนะเจ้าหญิง"

เจ้าหญิงเงยหน้าน้อย ๆ จากกองน้ำตา และตระหนักได้ถึงคำพูดของชายหนุ่ม เธอขังตัวเองอย่างนี้มานานเกินไปแล้ว ในที่สุด เจ้าหญิงจึงรวบรวมความกล้าของตนเองมากพอที่จะเปิดใจและเปิดประตู เธอผลักประตูบานใหญ่ที่ขวางกั้นเธอออกเบา ๆ ด้วยมือที่สั่นน้อย ๆ ปรากฎเป็นชายหนุ่มหูยาวมีฟองน้ำอุดหูหนึ่งข้างยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ต่างคนต่างยิ้มให้กันจาง ๆ

ตั้งแต่วันนั้น ความกลัวก็ถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจ ความเหงาหายไปและกลับกลายเป็นความอบอุ่น

และแล้วเจ้าหญิงกับชายหนุ่มหูยาว ก็(เริ่มต้นที่จะ)เรียนรู้กันและกันและ(ค่อย ๆ หาวิธี เพื่อที่จะ)ครองรักกันอย่างมีความสุขตราบชั่วกาลนาน...

*หมายเหตุ : ขอบคุณโค้ดจากป้ามดและคุณ lozocat และภาพแต่งบลอคน่ารัก ๆ จากป้ากล้วยและ fakeplasticgirl ค่ะ คราวนี้ตั้งใจทำเป็นนิทานน่ารัก ๆ ก็เลยแต่งบลอคให้น่ารัก ๆ ตามนิทานไปด้วยค่ะ

ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ
สำหรับถนนเส้นต่อไป "หนังโปรด..ตัวละครประทับใจ"

หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นต่อไปกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ
-ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้
-เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์
-อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 17 สิงหาคมนี้ เวลาใดก็ได้
-เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ

ย้อนอ่านโครงการ ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ:: คลิกได้ค่ะ

รายชื่อผู้ร่วมโครงการ
::BeCoffee::
::nikanda::
::กะว่าก๋า::
::Paulo::
::Artagold::
::nulaw.m::
::Unravel::
::ปีศาจความฝัน::
::matcha_nu::
::นัทธ์::
::บุยบุย::
::tempopo::

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
หวังว่าจะได้ร่วมเดินทาง ในถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรนี้ด้วยกันนะคะ

Create Date : 03 สิงหาคม 2552

Last Update : 21 สิงหาคม 2552 19:17:17 น.

68 comments

Counter : 1897 Pageviews.

เจิมละเปล่า

พี่รูแล้ว พี่โตแล้วแม่ไม่เล่านิทานให้ฟัง
มาหาฟังแถวนี้แล้วกัน ช่างจินตนาการจริง
เล้ยยย น้องเรา

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:2:11:41 น.

คุณปอยคะ
เอางานมาส่งคะ
เรื่องข้างบนขอติดไว้ก่อนนะคะ
....
เดี๋ยวมาอ่านตอนกลางวันดีกว่า...
วันนี้ท่าทางไม่ไหวแล้วคะ

โดย: mutcha_nu

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:2:22:21 น.

สวัสดีค่ะ
เอาการบ้านมาส่งค่ะ

น่ารัก แฝงแง่คิดค่ะ
ภาพประกอบน่ารัก สมความตั้งใจของ คุณปอยคะ
ใสๆ ได้แง่คิด

โดย: แม่ภูมิ (Artagold

) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:6:31:39 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

เป็นนิทานที่เขียนได้อย่างสวยงาม
จบแบบมีความสุข
แถมให้แง่คิดในเรื่องของความรักและความสัมพันธ์ด้วย

ตอนแรกพี่ก๋าก็ว่าจะเขียนนิทานครับ
แต่คิดไปคิดมา
เล่นการเมืองเลยล่ะกัน 55555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:7:24:34 น.

ดีจ้าน้องปอย ...

สไตล์การเขียนแบบนี้ต้องบอกว่าอ่านแล้วไม่ผิดหวังเลยค่ะ
เพราะว่ามันเหมือนทำให้ตัวเองได้ย้อนวันกลับไปสมัยยังรุ่นๆ อ่านนินทา
โน่นเลยล่ะคะ แล้วอ่านไปยิ้มไป เพราะมันมีเรื่องราวมากมายที่
อ่านแล้วลุ้นและมันก็จบอย่างไม่ต้องเดา .. นี่ล่ะคะ .. อ่านแนวนี้
มันทำให้มีความสุขเพราะว่ายังไงมันก็ต้องจบอย่าง Happy Happy อ่านแล้วมัน
เชียร์ตัวเองได้ดีเหมือนกัน และเพราะแล้วมันผ่อนคลาย
ไม่ต้องลุ้นมากมายว่าใครจะฆ่า ใครจะเดือดร้อนใจ อ่านแล้วแบบนี้
มีแต่รอยยิ้มค่ะ

เสียดายว่าไม่ทันกับการร่วมเขียน เอาไว้หนหน้ากลางเดือน
พี่จะกลับมาร่วมเขียนด้วยนะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:7:29:03 น.

อ่านมาเรื่อยๆ
ชอบตอนจบที่คุณปอยบอกว่า
..(เริ่มต้นที่จะ)เรียนรู้กันและกันและ(ค่อย ๆ หาวิธี เพื่อที่จะ)ครองรักกันอย่างมีความสุข

โดย: coji

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:9:55:59 น.

ชอบมาก
ภาพและเรื่องราวน่ารัก

โดย: อุ้มสี

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:11:05:50 น.

แล้วก็ได้อ่านกาลครั้งหนึ่งที่เป็นนิทานจริงๆสักที

เนื้อเรื่องน่ารักมาก ผมชอบปีศาจ 3 ตัวนี้จริง
"ปีศาจหยิ่งยโส ปีศาจจอมเหยียดหยามและปีศาจผู้ใฝ่สูง"
ทุกวันนี้ในโลกเราเต็มไปด้วยปีศาจ 3 ตัวนี้ไปหมดแล้วครับ

ปล. มาลงชื่อส่งโครงการ พร้อมรอหัวข้อต่อไป รีบบอกหน่อยนะครับ เพราะว่าผมใช้เวลาเขียนนาน กลัวเขียนไม่ทันเข้าร่วมโครงการ เสียดายแย่ อิอิ

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:12:07:44 น.

โอ้ ไม่ได้อ่านนิทานมานานมากจริงๆครับ

พอมาเจอวิธีเล่าเรื่องแบบนิทานของคุณปอยแล้ว

เลยทำให้นึกขึ้นได้เลยว่าห่างนิทานแบบเด็กๆมานานเหลือเกิน

ภาพประกอบบล๊อกก็น่ารักดีครับ แถมสอดคล้องเข้ากับเรื่องจริงๆด้วย

เพียงแค่อุดหูเอาไว้ ไม่ต้องไปสนใจ แค่นี้ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้จริงๆ

ปล. อัพแล้วเหมือนกันครับ แต่ออกแนวไอเดียตีบตัน เลยแปลเพลงเอาล่ะกัน อิอิ

โดย: Unravel

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:12:43:03 น.

อ้าว --- พี่ก๋านึกว่า
หัวข้อต่อไปจะชื่อ "เส้นต่อไป" ซะอีก 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:16:23:43 น.

ชอบนิทานอย่างนี้ครับ อ่านแล้วเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง คุณปอยเขียนนิทานได้น่ารัก แต่แฝงข้อคิดได้ดีทีดีเดียว เรื่องนี้โดนอีกแล้วครับ อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:17:54:43 น.

โห แม่เจ้า กะจะมาตามเก็บลิงค์ ตั้งกะต้นค่ะ
มาเจอ หัวข้อ มึนตึบ ไปไม่เป็นกันเลย
แต่ก็ "ต้องสู้" ค่า

โดย: แม่ภูมิ (Artagold

) วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:20:27:16 น.

เป็นนิทานที่น่ารักและทันสมัยมากค่ะ คุณปอย
เข้าใจหาภาพมาประกอบด้วย
เหมือนอ่านหนังสือนิทานเล่มเล็กๆ เลยนะเนี่ย

โดย: นัทธ์

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:22:07:40 น.

ปอย..นอกจากถ่ายรูปสวยแล้ว
ปอยแต่งนิทานเก่งอ่ะ ไม่คิดจะเขียนแนวนี้เหรอ
นิทานเค้าเริ่ดเนอะ มีสาระดีอีกต่างหาก เขียนดีๆ
เอาอีกค่ะ เขียนเยอะๆ จะได้รวมเล่มเลย

โดย: nikanda

วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:23:01:31 น.

น่ารักจริงค่ะคุณปอย
ทั้งตัวหนังสือ ทั้งลักษณะการตกแต่ง รูปภาพประกอบ

คุณปอยเขียนเล่านิทานน่ารักนะคะ

อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นนิทานผู้ใหญ่
โดยเฉพาะสาวๆ ที่หวาดกลัวความรักนะคะ

อยากเจอเจ้าชายที่กล้าหาญและเข้าใจหญิงสาวอย่างนี้บ้างจังเลยค่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิดประตูหน่อยค่ะเจ้าหญิงปอย
เจ้าหญิงอ้อน อิอิ

โดย: BeCoffee

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:1:36:24 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:7:20:05 น.

ตัดสินใจไม่อ่านเมื่อวานเพราะยุ๊งง ยุ่งค่ะคุณปอย
แล้วก็คิดไม่ผิดที่มาอ่านเอาเช้าเงียบ ๆ ในตอนที่ยังไม่มีใครมาทำงานแบบนี้
อ่านแล้ว มีความสุขค่ะ เสพตัวหนังสือ และปล่อยจินตนาการให้โลดแล่นได้เต็มที่

ตอนแรกฟี่จะเขียนเกี่ยวกับนิทานเรื่อง ทอมนิ้วโป้งค่ะ
เป็นเรื่องของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ออกผจญภัย ไม่รู้ทำไม
ตอนเด็ก ๆ ฟังแม่เล่ากี่ทีก็ร้องไห้ทุกที
แต่พอตั้งใจจะเริ่มเขียน กลับจำอะไรอย่างอื่นไม่ได้เลยว่าเรื่องราวเป็นยังไง ตรงไหนที่น่าจะทำให้รู้สึกร้องไห้
เลยต้องถอยทัพกลับไปหาเรื่องเขียนใหม่
แต่ก็ไม่พ้นแนว แม่ลูกอยู่ดีล่ะค่ะ เพราะถ้านึกถึงนิทาน
ต้องนึกถึงแม่ กะ ลูก ทุ๊กที

ขอบคุณที่ให้หัวข้อน่ารัก ๆ นะคะ เขียนไปก็มีความสุขเช่นกันค่ะ

โดย: Paulo

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:7:23:46 น.

ขอบคุณมากนะคะคุณปอย
ที่ชอบเรื่องราวกาลครั้งหนึ่งที่พี่เขียน
พอดีช่วงนี้ตัวเองกำลังยุ่งๆ หลายเรื่อง
เลยได้อ่านกาลครั้งหนึ่งของเพื่อนแค่บางคน
แต่ยังไงจะหาโอกาสอ่านมุมที่แตกต่างจากคนร่วมทางค่ะ

ส่วนเรื่องเพลงที่ถามไปที่บ้านนะคะ
ชื่อเพลง Some Children See Him
version นี้เป็นของ George Winston บรรเลงค่ะ
ชอบเพลงแนวนี้เหมือนกัน ชอบเค้าทิ้งจังหวะ
จนทำอารมณ์คนฟังกระท่อนกระแท่นเล็กน้อย
จะชอบมากกว่าของพี่รีชาร์ดที่ดูสมหวังไปหมด..

โดย: mutcha_nu

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:8:10:38 น.

พี่ก๋าอัพบล็อกที่น้องปอยรอคอยแล้วนะครับ 55555

ฟังดูยิ่งใหญ่มากเลยนะเนี่ย 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:11:40:13 น.

แวะมาบอกว่าหัวข้อนี้ผมชอบของพี่ปอยที่สุดเลยครับ
ทั้งสมกับคำว่า "กาลครั้งหนึ่ง..." ทั้งเรื่องราวน่ารัก
แฝงไปด้วยข้อคิดมากมาย ชอบมากครับ

ปล.ใช่แล้วครับ นิทานที่จบแสนสุขเล่ากี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อ
แต่กับชีวิตจริงที่แสนทุกข์เราก็อยากให้มันมีแค่ครั้งเดียว

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:12:05:51 น.

วันนี้วันดี ไปเยี่ยมบ้านพี่หน่อยนะครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:13:00:28 น.

ทั้งภาพและเรื่องน่ารักจังเลยคุณปอย
ดำเนินเรื่องได้ลื่นไหลและแอบลุ้นดี
จบแฮปปี้เอนดิ้งแบบนี้ชวนอบอุ่นหัวใจดีค่ะ ^^

โดย: Hobbit

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:16:26:46 น.

มาบล็อกนี้แล้วเหมือนย้อนไปเป็นเด็กๆ นั่งฟังนิทานตาแป๋วเลยล่ะค่ะ

ปล.ส้มขอผ่านหัวนี้นะคะ ส่วนหัวข้อหนังยังไม่แน่ใจค่ะ อ้อ..ขอถามนิดนึงต้องเป็นหนังอย่างเดียวหรอคะ ส้มไม่ค่อยดูเท่าไหร่ส่วนมากเป็นละครน่ะค่ะ

โดย: ส้มแช่อิ่ม

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:17:34:51 น.

ในที่สุดก็ตะเวนอ่านจนครบ
....
เป็นนิทานที่น่ารักมากๆ ค่ะ
ง่ายๆ ตรงๆ ไม่ต้องแปลความอะไรมากมาย
แถมบรรยายจนเห็นภาพเชียวนะคะ

ชอบจังคะ
"หนังโปรด..ตัวละครประทับใจ"
อืมมมม...

โดย: mutcha_nu

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:17:56:46 น.

คุณปอยขา มาตอบเรื่องบล็อกหนังสือค่ะ
เดือนที่แล้วอ่านจบไป 5 เล่มน้อยเป็นประวัติการการอ่าน
ด้วยไม่มีสมาธิเหมือนที่เราเคยคุยกันนั่นแหละค่ะ

อีกอย่างช่วงนี้อ้อนก็แอบยุ่งจนคิดจะยกยอด
ไปรวมเดือนหน้าดีกว่า อิอิ

บอกไว้กลัวรอเก้อนะคะ (แหม สำคัญตัวเชียวค่ะอ้อน)

คิดถึงนะคะ

โดย: BeCoffee

วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:23:36:32 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

อย่าลืมไปอ่านบล้อกหนังสือด้วยนะครับ อิอิอิ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:07:01 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:7:37:47 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณปอย แวะมาทักทายตอนเช้าครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:7:41:11 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอย

เรื่องน่ารักมากๆเลยค่ะ รู้สึกเหมือนอ่านนิทานจริงๆเลย
ชอบปีศาจสามตัวกับ

"(เริ่มต้นที่จะ)เรียนรู้กันและกันและ(ค่อย ๆ หาวิธี เพื่อที่จะ)ครองรักกันอย่างมีความสุขตราบชั่วกาลนาน..."

มากๆเลยค่ะ
เป็นนิทานที่ประทับใจนิไปอีกนานนนนนเลยค่ะ

ปล.เรื่องสอบของนิผิดหวังค่ะ แหะแหะ
แล้วของพี่ปอยละคะ เป็นไงบ้าง?
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้น้า

โดย: บุยบุย

วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:19:13:57 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:7:03:58 น.

แอบเข้ามาอ่านอีกรอบ เหมือนเด็กติดนิทานเลย อิอิ คุณปอยเขียนได้น่ารักจริงๆนะครับ

ป.ล.คุณปอยทานมื้อเที่ยงยังครับ อย่าลืมหนีบผมไปทานด้วยนะครับ อิอิ

โดย: nongmalakor

วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:13:23:32 น.

สวัสดีครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:11:10:10 น.

จริงด้วยนะครับ ด่านสุดท้ายที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่แม่มดหรือปีศาจร้าย แต่เป็นตัวเจ้าหญิงเองนั่นแหละ ถ้าเจ้าหญิงไม่กล้าเปิดประตู เปิดหัวใจ อีกกี่อัศวิน เจ้าชาย หรือหนุ่มหูยาว ก็คงไม่อาจเข้าไปช่วยเจ้าหญิงได้นะเนี่ย

โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา

) วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:17:16:58 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:7:32:24 น.

มาขอบคุง อิๆๆๆ
ว่างเฉพาะวันหยุด
วันธรรมดา ไม่มาแต่คิดถุง

โจจัง

โดย: พลังชีวิต

วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:14:29:39 น.

สวัสดีค่ะ คุณปอย

โดย: ปณาลี

วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:17:16:22 น.

เขียนได้เก่งจังค่ะ แบบนี้มิสามารถค่ะ

โดย: รัชชี่ (รัชชี่

) วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:17:20:52 น.

สวัสดีครับคุณปอย แวะมาทักทายครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:20:36:12 น.

แวะมาทักทายพี่ปอยครับผม

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:20:43:38 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:7:24:00 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ได้อ่านเรื่องราวของเจ้าหญิงบนหอคอยแล้วประทับใจดีจังเลยครับ เรื่องราวดีแฝงไว้ด้วยแง่คิดลึก ๆ สำนวนภาษาก็อ่านง่าย เข้าใจได้ดีครับ

โดยรวมแล้วชอบครับ

คราวที่แล้วผมพลาดโครงการ คราวนี้หัวข้อว่าอะไรครับ? เผื่อว่าจะลองเขียนมาแจมบ้างนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:14:47:35 น.

ต้นไม้ในบล็อกหนังสือเป็นก้านของต้นเสาวรสครับน้องปอย
พี่ก๋ามาทำสีให้เป็นขาวดำครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:14:51:42 น.

สวัสดีครับคุณปอย

เรื่องเขียนแบบไม่เป็นโล้ เป็นพายนะผมถนัด แต่ถ้าเขียนให้ภาษาสวยงาม คนอ่านแล้วซึ้งในบทความ ผมเขียนไม่เก่งเหมือนคุณปอยหรอกครับ

แอบภูมิใจนะเนี้ย ที่ได้นักเขียนเก่งๆอย่างคุณปอยชม ส่วนเรื่องมุขนะ ผมใส่ไป 90 % แต่เนื้อเรื่องขั้นตอนตั้งแต่แรกจนจบ เรื่องจริงครับ อิอิ

เอารูปที่ถ่ายจากกล้องใหม่ มาให้คุณปอยดูด้วยครับ เพราะตอนที่คุณปอยไปเมนท์ ผมยังไม่ได้ลงรูปเลย เพิ่งจะอัพเพิ่มนะครับ

โดย: nongmalakor

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:15:47:43 น.

หัวข้อคือ ... "หนังโปรด..ตัวละครประทับใจ" เหรอครับ

พอดีเลยว่ามีอยู่เรื่องนึงครับ ผมเคยเขียนเอาไว้แล้วครับ โดยผมไปดูหนังเรื่อง " แฝด " ที่คุณมาช่าเล่น ผมไปดูกับคุณแม่ของผมมาครับ คุณแม่ของผมท่านชอบหนังเรื่องนี้มาก ๆ เลยครับ ผมเลยเขียนเรื่อง "แฝด " เลียนแบบหนังเพื่อให้แม่อ่านครับ

ส่งเรื่องนี้เอาให้เป็นหลักประกันก่อนก็แล้วกันครับ เดี๋ยวจะลองเขียนเรื่องใหม่เพิ่มให้ครับ

ลองคลิกเข้าไปอ่านดูก่อนก็ได้ครับ

แฝด ... (Be not alone)

แล้วถ้าเรื่องใหม่เขียนได้ทันจะรีบมาส่งให้ครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:16:10:19 น.

สวัสดีครับน้องปอย..

นิทานเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป..น่ารักจริง..
ตอนอ่านรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กไปด้วยเลย..

มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่โดนเอด้าร้องไห้ ..อ้อนให้พาเที่ยวหนะซิ
เราไม่เด็กแล้วนิหว่า...กลายเป็นพ่อคนซะแระ..อิอิ

โดย: Little Knight

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:20:13:22 น.

สัวสดีค่ะคุณปอย
ของนิก็คล้ายๆกับคุณปอยเลยค่ะ
นิผ่านข้อเขียนค่ะ แต่ตกสัมภาษณ์ค่ะ
ที่ว่าประกาศผลๆเนี่ย คือประกาศผลสัมภาษณ์ค่ะ

ยังไงนิก็ขอให้คุณปอยโชคดีนะคะ
ตอนนี้กำลังฝึกคิดใหม่
หลังเรื่องร้ายจะมีเรื่องดีๆเข้ามาบ้างล่ะน่า 55
เรื่อยเปื่อยค่ะนิ เหอเหอ

เป็นกำลังใจให้ค่า

โดย: บุยบุย

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:20:22:12 น.

น้องปอยจ๋า

มาอ่านนิทานน่ารัก ให้แง่คิด และมุมมองดีๆ ในทุกความคิดด้านร้ายๆ ของคน
และมุมมองเล็กๆ ของความรักที่ยิ่งใหญ่...
เล่าได้น่ารักมากเลยค่ะ

ขอบใจปอยนะจ้า ที่ไปติดตามอ่านลุ้นทุกตัวอักษร
ในบล็อคของพี่ ขอบคุณที่ใส่ใจเก็บทุกรายละเอียด

มาอ่านเรื่องราวที่ปอยเล่า หรือเม้นท์เมื่อไหร่
ไม่เคยผิดหวังเลย....

ขอบคุณนิทานก่อนนอนน่ารักๆ นี้นะคะ

นอนหลับฝันดีค่ะ

โดย: Jiji&Kaka

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:22:15:04 น.

แหะๆ ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนเสียนาน รู้สึกเขิลล์ ยังไงชอบกลแฮะ

แต่ว่านิทานของคุณปอยนี่น่ารักสุดยอดเลยอ่ะ คือถ้าอ่านแล้วลองนึกภาพตามดู ก็รับรู้ได้แล้วนะ แต่โอ้โห...เจอภาพประกอบแบบนี้อีกด้วย ชอบๆ ครับ ที่สำคัญปิศาจ 3 พี่น้องนี่ได้ใจผมมากๆ เลยอ่ะ เพราะไอ้ทั้ง 3 ตัวนี่มันคือมนุษย์ในปัจจุบันชัดๆ

สรุปคือชอบฮะ น่ารักดี ทั้งเรื่องทั้งภาพทั้งคนแต่ง เอ๊ะยังไง แหะๆ

ปล. ขอบคุณที่ยังคงไปเยี่ยมเยียนที่บ้านนะฮะ หยากไย่เยอะหน่อยนะครับ ช่วงนี้ แฮ่... ^ ^

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.121.61 วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:22:21:31 น.

dee ja nong poy..

how r u ka? hope evrything going very well with u ka..longtime not log in bloggang ka , the story gonna be cute i will come back to read it.

take care ja

โดย: apple.so.sweet

วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:6:28:55 น.

ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากน้องปอย
ที่ไปส่งเม้นท์ให้เมื่อวานนี้ ..อบอุ่นมากๆ เลยอ่ะคะ
แม้ว่าจะมาได้ไม่บ่อยก็ตามทีแต่ก็รับรู้
ความรู้สึกได้เสมอว่าน้องสาวคนเก่งอยู่ไม่ไกล
เลยอ่ะคะ

แน่ ... ไม่ได้เข้าบล็อกแต่ว่าได้ออกเดินทาง
ไปหลายจังหวัด แต่ว่าดันไม่ได้ผ่านมาทางนี้ด้วยแน่ะ
ไม่ยอม ไม่ยอม ทำไมไม่มาลำปางบ้างล่ะคะ
จะพาไปไหว้พระกะกินข้าวอร่อยๆ ไม่มาอีกแน่ะ
ได้ไงกัน มีโอกาสจะได้แวะมาทางนี้บ้างหรือเปล่าเอ่ย

โดย: JewNid

วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:6:47:29 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:7:23:27 น.

แวะมาบอกนอนหลับฝันดีพี่ปอยครับ

ปล. อย่าลืมบอกรักแม่นะครับ

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:1:05:36 น.

นิทานก่อนนอนพอดีเลย ไปนอนล่ะ

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:2:03:49 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

สุขสันต์วันแม่นะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:6:44:45 น.

สวัสดียามเช้าจ้าาา น้องปอย

แวะมาสวัสดีคุณแม่ของน้องปอยด้วย
สุขสันต์วันแม่นะครับ..
ขอให้คุณแม่น้องปอยมีความสุข แข็งแรง มั๊กๆครับ

<<<...Good Morning !!! มีความสุขมากๆครับผม...>>>

โดย: Little Knight

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:7:53:31 น.

โอ้ พี่มาทันอ่าน ค่อยยังชั่วหน่อย
น่ารักจังเลยปอย ชอบอ่ะ
วันหลังเอาสไตล์นี้อีกนะคะ

น้องปอย...วันแม่ไปไหนไหมคะ
พี่อยู่บ้านกัน ทำอาหารทานกันกับครอบครัวพี่เอ
คิดถึงพ่อบูจ้า

ปีนี้เป็นปีแรก ที่วันแม่เราไม่มีพ่อ

โดย: be-oct4

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:8:07:07 น.

โดย: ส้มแช่อิ่ม

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:8:52:50 น.

น้องปอยขา..

สุขสันต์วันแม่ค่ะ

โดย: เอื้องสามปอย

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:9:32:13 น.

ขอกราบแม่
ขอกราบแม่ขอกราบแม่

พี่ขอร่วมกราบแม่กับคุณปอยด้วยนะคะ
จากใจของพี่ธัญคนนี้นะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:10:23:20 น.

โดย: รัชชี (รัชชี่

) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:13:34:01 น.

สวัสดีจ้าหนูปอย

สุขสันต์วันแม่จ้า
วันนี้โทรบอกรักแม่หรือยังเอ่ย..

พี่อ่านด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและสนุกสนาน
เป็นนิทานที่น่ารักแฝงแง่คิด
เป็นนักเขียนที่เก่งเลยทีเดียวเชียว

โดย: ชีวิตมีลีลา

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:18:10:50 น.

สวัสดีวันแม่อีกครั้งครับน้องปอย..

เรื่อง MEM ถ้าจะกู้สามารถทำได้ครับ..
จริงๆง่ายกว่า HD ด้วยนะ..
มันจะมีโปรแกรมพวก GET DATA BACK หนะ..
เดี๋ยวจะลองหาข้อมูลดูว่าโปรแกรมอะไรดีครับ

ส่วนของพี่นั้นกู้ไม่ได้ครับ..หายไปหมดเลย..เลยคัดๆมาที่ชอบๆหนะ
แล้วก็ตั้ง Concept เดินเล่นเอาซะเลย..

ขอบคุณคำชมมากๆนะครับ..
มีกำลังใจถ่ายรูปขึ้นอีกเยอะเลยครับ
..ยิ่งได้คำชมจากคนที่ถ่ายรูปสวยอย่างน้องปอยด้วย

ส่วนตัวในยุโรปพี่ว่าพี่ชอบลอนดอนที่สุดแหละ...เดินเล่นมันส์ดีจริงๆ

ฝันดีนะครับ

โดย: Little Knight

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:21:08:58 น.

อ่าาาา...ได้แล้วครับ..

เรื่องการกู้ไฟล์ คนนี้เค้าก็แนะนำได้ดีนะครับ..

//topicstock.pantip.com/camera/topicstock/O3571873/O3571873.html

หรือถ้าไม่ได้ผลก็ดูจาก Link อื่นได้นะครับ..พี่อ่านๆดูแล้วน้องปอยไม่สำเร็จสักวิธีแหละจาก Link ข้างล่างเลย

//www.google.com/search?client=safari&rls=en-us&q=กู้+File+จาก+card&ie=UTF-8&oe=UTF-8

ที่สำคัญที่สุดสำหรับการกู้ไฟล์คือ พยายามอย่านำการ์ดนั้นไปเขียนข้อมูลอะไรอีก
ห้าม Format หรือ ไปปาทิ้งระบายอารมณ์นะ..

เพราะวิธีดังกล่าวจะทำให้รูปสวยๆในการ์ดหายไปตลอดกาลเลย..อิอิ
ขอให้โชคดีนะครับ..

โดย: Little Knight

วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:21:15:13 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

สุขสันต์วันแม่ ขอให้มีความสุขและรักแม่มาก ๆ นะครับ

แล้วผมจะชวนไปชมบล็อคของผม ที่ผมอัพบล็อคให้แก่คุณแม่ของผมโดยเฉพาะครับ

เพื่อเป็นการเทิดทูนพระคุณแม่ ... ของสะสมของคุณแม่ผม ตุ๊กตาเก่าที่ทรงคุณค่าทางจิตใจ

อย่าลืมคลิกเข้าไปดูเพื่อให้กำลังใจด้วยนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:22:33:42 น.

ทำบล๊อกนิทานออกมาได้น่ารักจริงๆ อย่างที่ตั้งใจเลยนะน้องปอย

พี่โตสก็ว่าปอยหายไปไหนหนอ.... ห่วงนิดหน่อยว่าหายไปเหงาไปเครียดอยู่คนเดียว
หรือเปล่าหนอ... แต่ที่แท้ก็หายไปเขียนนิยายแข่งกับ J.K. Rolling นั่นเอง

ว่าแต่ว่า... ที่ปอยไปหาพี่โตสครั้งที่แล้ว เห็นว่าเครียดๆ แล้วนี่ก็ผ่านไปแล้วสามวันได้
หายเครียดหรือยังเนี่ยน้องสาว .. พยายามอย่าเครียดมากเกินเหตุนะปอยนะ
เดี๋ยวอิกาจะแข่งกันบินลงมาขยำหน้าให้พรึ่บนะพี่โตสจิบอกไห่

ส่วนเรื่องผมบ๊อบ .. ขอบใจจ๊ะที่ชมว่าพี่โตส .. แต่ว่าพี่อยากบอกเพื่อนปอยที่คอยค้าน
ตอนที่ปอยคิดจะตัดผมบ๊อบว่า .. อย่าคิดมากไปเลยค่า...... ไม่ลองก็ไม่รู้นะ
เพราะไม่ได้พยายามพูดให้น่ารำคาญอะไรเลยนะ (แบบพวกกคนที่ผอมหรือหุ่นดี
แต่พอลงรูปตัวเองแล้วก็เม้นท์ใต้รู้ว่าอ้วนจังอะไรเงี้ย....

) ว่า หน้า......พี่โตสน่ะ ปอยก็เห็นว่า
มันไม่ได้เล็กซะเท่าไหร่เลย ตรงกันข้าม มันออกจะใหญ่ๆ ซะด้วยซ้ำ โดยเฉพาะช่วงแก้มน่ะ
เยอะซ๊า.... แต่พี่ว่า .. พอตัดบ๊อบออกมาแล้ว มันก็ไม่ได้ทำให้ถึงกับอุบาศก์อ่ะเนอะ

แต่ที่สำคัญที่สุด .. ผมทรงนี้มันสบาย.......มากมายในการดูแลรักษาเนี่ยแหละจ๊ะ

โดย: Chini

วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:0:56:27 น.

สวัสดียามเช้าครับ..น้อยปอยครับ..

เท่าที่ไปอ่านดูในเวปกล้องหลายๆที่
เค้าแนะนำให้ Format เลยครับ..

พี่ก็ว่ามันคงเป็นวิธีเดียวแล้วหละ..ยังไงตอนนี้มันก็เสียแน่ๆแล้ว
ถ้าเกิดปัญหาเครื่อง Comp มองไม่เห็น..
ลอง Format จากตัวกล้องเลยได้หรือเปล่าครับ..

ถ้าไม่ได้คงต้องพึ่งตามร้านแล้วหละครับ..แต่อย่าเพิ่งไปเคลมนะครับ
ให้เค้าพยายาม Format ให้ก่อน..

หลังจากพยายามจน format ได้แล้วก็จัดการขืนใจงัดข้อมูลเก่ากลับมา
โดยใช้โปรแกรมที่น้องปอย DL มาครับ
ซึ่งหลายๆคนในเวปตากล้องบอกว่า..สามารถกู้กลับมาได้แน่นอน..

ส่วนปัญหาที่ Error นั้นอ่านดูแล้วเค้าว่ามันน่าจะมาจาก
ความเร็วในการเขียนกับตัวการ์ดไม่สัมพันธ์กัน..หรือไม่ก็ขั่วไม่สะอาด หรือ ดึงการ์ดออกโดยไม่ได้ Eject

ยังไงก็ลองทำดูนะครับ..ขอให้สำเร็จนะครับ..

โดย: Little Knight

วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:6:47:10 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องปอย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:7:44:38 น.

บางทีเจ้าชายอาจจะชื่อ"ยิ่งรัก"ก็ได้นะ

และไม่แน่ว่าปีศาจตัวใหม่ที่แนบเนียนกว่าเดิมก็อาจจะยังอยู่ก็ได้

TO BE CONTINUE..

โดย: สาวลาว IP: 203.131.210.3 วันที่: 14 สิงหาคม 2552 เวลา:7:50:00 น.