สวัสดียามเช้าค่ะ
มาเยี่ยมเยียน และขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจนะคะ
ขอให้มีความสุขกับการทำงานค่ะ

เป็นอารมณ์ของดี.ยามนี้และยามอื่นๆล่ะน๊า
คิดถึงแบบนี้ มันสุข มันเจ็บ
มันสารพัดความรู้สึก
แต่ที่แน่ๆ...มันหนาวยะเยือกท่ามกลางอากาศร้อนระอุ
ต้องเกิดขึ้นกับตัวเองค่ะ
แล้วจะรู้

คุณปอยคะ ...คุณปอยทำเอาอ้อนเหงาขึ้นมาจับใจเลยค่ะ
บ่ายแก่ๆ กับคนสองคน...ความคิดถึงที่หล่นหาย
ความทรงจำที่แจ่มชัด ทำให้มันกลับมา...

เคยสิคะ คิดถึงใครบางคน...คิดถึงบทสนทนาเก่าๆ
คิดถึงรอยยิ้มที่คุ้นเคยที่เหมือนยิ้มให้สำหรับเราเท่านั้น
มือที่จับ...เหมือนไม่เคยสัมผัสใครมาก่อน...มันอบอุ่นและเยียบเย็นสลับกันไปมา...

ความทรงจำบางเรื่องคิดขึ้นมาทีไรก็ชัดเจนจนไม่อยากจำได้
แต่ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเจ็บปวดเพียงใดก็ยังมีความสุบเจืออยู่บางๆ ...
สุดท้าย...ความทรงจำที่ทำให้เหงาจนแทบทนไม่ไหวก็ยังดีกว่าการลืมคนที่เราเคยรักไม่ใช่หรือคะคุณปอย..



รู้สึกว่าจะอินมากไปนิดรึเปล่าคะอ้อนหน่ะ
คุณปอยชักนำกันหนินะคะ :)

ที่บล็อกนู้น 7 บล็อกอัพเดทข้างๆ อ้อนเพิ่งทำหน่ะค่ะ
พอดีช่วงนี้ทำบล็อกหลายกรุ๊ป สลับไปมา
กลัวเพื่อนๆที่ไม่ได้เข้าไปนานๆ จะงงหน่ะค่ะ

มีความสุขในวันกลางสัปดาห์นะคะคุณปอย

เมื่อกี้บ่นมากไป ลืมแจ้งข่าวค่ะ

หนังสือคุณอนุสรณ์เรื่องลอนดอนอ้อนอ่านใกล้จบแล้วค่ะ
ส่วนเรื่องแปดครึ่งจบไปก่อนหน้านี้แล้ว...ตั้งใจว่าอ่านลอนดอนจบแล้วจะรีวิวหน่ะค่ะ

ชอบตัวหนังสือในสองเล่มนี้ที่โรแมนติกแบบไม่ฟุ่มเฟือยแล้วก็เหงาๆ ดีค่ะ ...เข้าทางค่ะ...อยากให้คุณปอยอ่านจังค่ะจะได้มาคุยกันว่าชอบหรือเปล่า

ความทรงจำ...ซึ่งจะยังคงงดงามอยู่อย่างนั้นตลอดไป

คิดถึงใครสักคนกับช่วงเวลาดี ในช่วงเวลาดี ๆ เป็นสิ่งสวยงามเสมอ..

ถ้าเราคิดได้ว่าความรู้สึกที่มีกรุ่นกลิ่นไอของความรักที่งดงามในความทรงจำและห้วงคำนึง อบอวลด้วยความรักตลอดไป..

จดจำแต่สิ่งดีๆ และทำให้เรามีความสุขนะคะน้องปอย...

ดูแลตัวเองนะจ๊ะ
ห่วงใยจ้า

ก็มีเป็นบางเวลานะคะ
เวลาที่บางสิ่ง บางภาพ บางบรรยากาศ บางกลิ่น บางสัมผัส
มันให้ความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนที่เคยมีในอดีต
แต่ถ้าคิดแล้วทุกข์ก็ดูจิต จนกว่าความรู้สึกนั้นจะดับไปเอง
ถ้าทุกข์มากก็หาอะไรทำ ไม่อยากจมอยู่กะมันนานๆ
เพราะการคิดถึงอดีตนี่ดูดพลังชีวิตน่าดูเลย

แต่ถ้าคิดแล้วสุขก็มีแอบปล่อยมันไหลเรื่อยเหมือนกันค่ะ :p

บางทีสิ่งที่ไม่หวนกลับมาแล้วอาจทำให้เราอาลัยสุดหัวใจ
แม้จะยิ้ม แต่กลับเศร้าอยู่ลึกๆ อย่างไม่อาจบอกเป็นถ้อยคำได้
แต่ก็ต้องความดีให้พี่แกอยู่เหมียนกันเนาะ
เพราะเมื่ออะไรที่คล้ายกันผ่านเข้ามาอีก เรามักจะเข้าใจมันมากขึ้น รับมือกับมันได้ดีขึ้น และทำใจได้ง่ายขึ้นหากมันจะจากไป ไม่หวนกลับมาอีก

ขอให้คุณปอยมีความสุขกับการคิดถึงใครสักคนนะคะ


ปล.ขอบคุณที่แวะไปเที่ยวบลอคเพลงน๊าคุณปอย ^^ ปุ๊กยังไม่เห็นมีบันทึกคอนเสิร์ตเลยอ่ะค่ะ ถ้ามีแล้วจะมาบอกน๊า

ชอบเสียงร้องของนอร่า โจนส์อยู่แล้วค่ะ
เค๊าร้องแล้วสื่ออารมณ์ได้ดี ทำเอาเราคล้อยตามได้ง่ายๆ
มีความสุขในการฟังเพลงเคล้ากะเสียงเต้นระริกของความคิดถึง ..
ถึงใครก้อได้นะคะ นึกไปถึงแล้วมีความสุขใจ
วันนี้นั่งคลี่ปากอมยิ้มนิดๆพร้อมๆกะคิดถึงใครๆด้วยคงจะดี

แต่ถ้าทนคิดถึงไม่ไหว ... ไปหาเจ้าตัวเลยสิคะ
บอกไปเลยว่าเราแสนจะ คิ ด ถึ ง

เคยสิคะ
แล้วพี่ปอย(เรียกตามคนอื่น) เคยรักใครบางคนมากๆแต่ไม่กล้าบอกเปล่าคะ ตอนนี้กำลังเป็นอยู่เลยค่ะ
ทรมานจัง
ปล.เวลาเค้าเหงา เค้าจะฟังเพลงของ Elliott Smith ค่ะเพราะฟังแล้วเหงามากกว่าเดิม

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ผมจะคิดถึงใครก็ต่อเมื่อไปเจอกับประสบการณ์เดิม หรือเรื่องราวเก่า ๆ ครับ อย่างเช่นเวลาผ่านไปที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ก็จะคิดถึงใครบางคนขึ้นมา เพราะเคยมาที่ร้านนี้ด้วยกัน หรือว่าเวลาผ่านสถานที่บางแห่งก็คิดถึงใครบางคนขึ้นมาครับ ฯลฯ

อิอิ

คุณดุ่บดุ่บ เดี๋ยวมาเม้นให้น๊า
ไปกินข้าวเที่ยงก่อน
ปล.
ฟังเพลงนี้แล้วมีความสุขจังค่ะ อิอิ

พิมพ์พิมพ์อ่ะคุณดุ่บดุ่บ เพลงที่ฟังดันเป็นเพลงบ้านคุณจิ๊บอ่ะคะ เพลงรักเธอ ของโต๋ หุหุ ขอโทษนะคะ แต่เพลงบ้านคุณดุ่บดั่บ ฟังแล้วเศร้าค่ะ รู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ ยิ่งเป็นคนขี้เหงาอยู่แล้วด้วยมาฟังเพลงนี้ยิ่งเหงาขึ้นไปใหญ่ คิดถึงใครบางคนขึ้นมาอย่างจับใจ อยากโทรไปหา แต่ก็คงไม่ ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว ไม่อีกแล้ว

เพิ่งเห็นที่คุณปอยไปเม้นต์บลอคเพลงสากล
5555 เหมือนกันจริงด้วยง่า

วงนี้ปุ๊กถ่อไปทั้ง 7 สีคอนเสิร์ต แล้วก็งานแจกลายเซ็นต์ที่ทาวเวอร์เรคคอร์ดเลยค่ะ
แต่ตอนไปงานแจกลายเซ็นต์น่ากลัวมากค่ะ
คนเบียดกันสุดๆ จนเค้ายกเลิกงานไปเลย
ปุ๊กเห็นคนเป็นลม เห็นคนโดนเหยียบจนร้องไห้เยอะแยะเลยT^T
โชคดีช่วงนั้นส้นตึกฮิตปุ๊กเลยมีอากาศหายใจสบายๆ หน่อย
แล้วก็ไม่มีปัญญาวิ่งไล่กะเค้า เลยไม่ได้เป็นอะไร แค่เซ็งเฉยๆ

ตอนนี้มาคิดแล้วตลกตัวเองชะมัด เดี๋ยวนี้แก่ขึ้นแล้วให้ไปทำอีกคงไม่มีอารมณ์ใสๆแบบนั้นแล้วล่ะ

ปล.ปุ๊กชอบสกอตต์กะเดฟค่ะ ^^

บรรยากาศบล็อกนี้สื่อความเหงาเศร้าสุดๆ
เลยครับ

ไม่อยากคิดเลยว่าคุณปอยรู้สึกเช่นนี้จริงๆ
เป็นห่วงนะครับ คิดถึงบ้าน.. คิดถึงคุณแม่..
คิดถึง... และคิดถึงสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในสิ่ง
แวดล้อมที่ต้องไปอดทนอยู่ และอาจจะเป็น
สิ่งแวดล้อมที่ไม่น่าอยู่

ถ้ายังมีเหตุผลควรอดทน พี่หนูหล่อก็เอาใจช่วย
ครับ แต่ถ้าไม่ ก็ลองคิดขยับขยายบ้างนะครับ

แต่ถ้าพี่หนูหล่อจะบอกว่า บางครั้งความคิดถึงปน
ความโหยหาอาวรณ์ที่ไม่อาจกลับไปเป็นจริงได้อีก
ก็เป็นความร้าวรานปนความสุขเหมือนกัน คุณปอย
จะว่าพี่หนูหล่อซาดิสม์มั้ยครับ

สวัสดีครับน้องปอย


พี่ก๋าเคยคิดถึงหลายคนจับใจครับ
แต่นั่นก็นานมาแล้ว....


ตอนนี้พี่ก๋าคิดถึงคนเหล่านั้นน้อยลง น้อยลง
จนเกือบจะลืมเลือนไปแล้ว
ทั้งที่เมื่อก่อนก็คิดถึงจับใจ


ความทรงจำคงเหมือนภาพวาด
ที่ต่อให้วาดสวยแค่ไหน
วันนึงสีมันก็ค่อยๆจางลง


....................................







เห็นเม้นท์น้องปอยที่ถามว่า
พี่ก๋าใช้ CP-L รึเปล่า

CP-L คืออะไรครับ ? หุหุหุ พี่ก๋าไม่รู้จริงๆครับ

อิอิอิ
ป๋ม รู้ ว่า พรี่ คิด ถึง คัย

ก้อ เอ่ม เอ้ม น่า ซี

มั่ว เยยย มั่วนิ่ม เยย เอมมม

สวัสดีค่าพี่ปุ๊ก

เฮ้ออ อยากจะไปหาแล้วบอกว่า คิ ด ถึ ง แบบที่พี่ว่าจังเลยค่ะ
แต่ว่า

........

........

........

........

เอาเป็นว่า...เสียงของนอร่าห์ โจนส์ จากที่คิดถึงธรรมดา ๆ
ก็ทำให้คิดถึงมากกกกกกว่าปกติอย่างจับใจเสียอย่างนั้น
เป็นเอามากแล้วค่ะ หนอนอากาศน้อยตัวนี้ ทำไงดีคะ?

พี่ปุ๊กสบายดีไหมคะ คิดถึงจังเลย เมื่อไหร่จะกลับมาคะเนี่ย

พี่หนูหล่อค๊า

ไม่อยากจะบอกเหมือนกันค่ะ ว่ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ
เฮ้อออ...ก็รู้สึกจริง ๆ น่ะสิคะ อาจจะเยอะกว่าที่เห็นก็ได้นะ
ความคิดถึงแบบนี้ นอกจากจะเหงา อาลัยอาวรณ์
แล้วยังเจ็บปวดสุด ๆ ไปเลยนะคะ เรียกว่า nostalgia ได้ไหมคะ
ไม่ชอบบ่นเลยนะคะ แต่อดไม่ได้จริง ๆ เอาเบาะ ๆ แค่นี้ก็พอค่ะ

อาจจะอีกไม่นานแล้วก็ได้นะคะ สำหรับการขยับขยายของปอย
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนได้นานเท่าไหร่ เหตุผลสำหรับการอยู่ก็ยังมี
แต่เทียบแล้วอาจจะไม่คุ้มกัน ยังไม่เฉียบขาดค่ะพี่ รออะไรบางอย่าง

ว่าพี่ซาดิสม์แน่ ๆ ค่ะ อย่างไม่มีข้อสงสัยเลยนะ
เพราะอาการที่ปอยเป็นอยู่ตอนนี้อ่ะ มันไม่มีความสุขเลยสักนิดค่ะ
บางทีอาจเพราะ...สิ่งที่ปอยเป็น...อาจจะนอกเหนือสิ่งที่สื่อออกมา
มัน................พูดไม่ออกเท่าไหร่ค่ะ

พอแระ ๆ ยิ่งรัก...ไม่บ่นแล้ว ไม่ชอบยิ่งรักเวอร์ชั่นนี้เลยค่ะ เฮ้อออ!
เดี๋ยวจะเยียวยาตัวเองนะคะ ไม่นานคงหายค่ะ
T______T

วันนี้ มรี้ หมั่น สั้ย ป๋ม มั่ก มั่ก ก้าบบบบบบบ

ม๋า บ้า

ป๋ม ดื้อ ม่าย ยอม กิน อา ราย มา นาน มั่ก

พอ เจอ ตับ เป็ด

พร้ม แดร็ก เรียบ ก้าบบ

มี้ กะ ปร๋า

เครียด


อี เอม

hiso จัด

ถ้า ทุก อย่าง ที่ เอม กิน ม่าน ตุ๋น ยา จีน

เอม ถุย ทิ้ง

ว่าง ว่าง มี้ จา ถ่าย มา ปรา จาน ก้าบบบบบบ

อี ม๋า เร่อง มั่ก

มี้ ตรีน ก่าย กรา บาน เยย ก้าบบบบ

หวัดดีค่ะ..ปอย
เปิดมาเจอบล็อกนี้
"เคยคิดถึงใครบางคนอย่างจับใจหรือเปล่าคะ?"
โอ๊ะ...โดนใจอย่างแรง..อยากจะบอกว่า
ช่วงชีวิตของคนหนึ่งคน...ต้องเคยแน่ๆค่ะช่วงเวลาอย่างนี้
..
..
เมื่อก่อน...เคยคิดว่า
ความรู้สึกแบบนี้...มันจะมีจริงหรือ
อาจฟังดูเหมือนเว่อร์ๆหรืออาจเป็นคนชอบเขียนมากไปหน่อย
แต่อยากบอกว่า...เคยเป็นเหมือนกันค่ะ
การคิดถึงใครบางคนอย่างจับใจ
คิดถึงจนเจ็บในอกไปหมด
คิดถึงคืนวันเก่าๆ...คิดถึงรอยยิ้ม..คิดถึงความรู้สึกดีดีที่เคยมีต่อกัน
คิดถึง...คิดถึงมาจนบางครั้งก็ร้องไห้..ปล่อยให้น้ำตามัน
ไหล..แล้วก็ดีขึ้น
บางทีทั้งที่รู้ว่า...วันเวลานั้นไม่อาจย้อนกลับมา
แต่เราก็ยังหวังว่า...ทุกอย่างที่เคยเกิดขี้น..อาจเริ่มต้นใหม่ได้
แต่ชีวิตคนเรา..มันต้องเดินไปข้างหน้าเสมอ
เราควรเก็บความรู้สึกดีดีนี้ไว้
เมื่อคิดถึงมัน...ก็อบอุ่นหัวใจ
อิ่มเอมใจ...ที่อย่างน้อย...เราก็ยังมีหัวใจไว้คิดถึง..ใครซักคน
..
..

เรื่องในใจ...ก็มีค่ะ
แต่อยู่ในช่วงที่พยายามปรับความรู้สึกค่ะ
ไม่ใช่อะไรที่ร้ายแรงหรอกค่ะ
เป็นเรื่องความรู้สึกของเราเอง
เอาไว้ซักพักนะคะ...บางทีอาจมีหลังไมค์
ส่วนปอย...มีอะไรในใจ...หลังไมค์มาได้ทุกเวลานะคะ
เราชอบคุยเรื่องความรู้สึกค่ะ...เต็มใจอย่างยิ่ง
เรื่องของเรา...ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร
บางทีถ้าปอยหลังไมค์..เรื่องของตัวเองมาก่อน
เราอาจมีเรื่องปรึกษา...
..
..
อ่านบล็อกวันนี้...และอิ่มใจแทน
วันเวลาเดิมๆอาจไม่ย้อนกลับมา
แต่มันอาจเริ่มต้น...ในวันใหม่กับคนเดิมได้นะคะ
ใครจะไปรู้อนาคต...ฝันดีค่ะ...ฝันถึงร้านกาแฟก็ได้

อ้อ...ลืมบอก
เราอัพรูปนางฟ้าเพียบเลย
ว่างๆแวะไปเยี่ยมนางฟ้าน้อยนะจ๊ะ
ที่กรุ๊ปบล็อก..นางฟ้าในดวงใจ

สวัสดีจ้าน้องปอย
เมื่อก่อน(แต่งงาน)
มีคิดถึงบ่อยเหมือนกัน
แต่รู้สึกสุขลึกๆนะ ตอนคิดถึงวันเวลาดีๆกับใครบางคน
แน่ะ...เริ่มพลิ้วไปกับสายลมอีกแล้ว

ปล
น้องปอยจ๋า
พริกที่ส่งมาขายที่นี่จากเมืองไทยแบบอบแห้งนะน้อง
เผ็ดค่อดๆเลยจ้า
พี่เป็นคนชอบกินเผ็ดๆมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
จนเพื่อนๆบอกให้เลิกเพราะห่วงลำไส้จะทะลุ
เนี่ยก็ลดลงเยอะแล้วนะ
เมื่อก่อนเผ็ดจนขมปี๋เลย

หวัดดีเจ้าน้องปอย



ตีสองครึ่งพี่ก๋ากำลังฝันว่าคุยกับจอร์จ บุช
และกลุ่มพันธมิตรเพื่อประชาชนครับ อิอิอิ
แต่ไม่บอกหรอกครับว่าคุยกันเรื่องอะไร 555555


................................



อ๋อ...ฟิลเตอร์ตัวนี้พี่ก๋าก็มีครับ
แต่ใช้แล้ว
ยังไม่เห็นความแตกต่างเท่าไหร่
พี่ก๋ามีแต่ใส่กับเลนส์ไวล์ดน่ะครับ
เอาไว้ถ่ายวิวกับภาพมุมกว้าง
แต่พี่ก๋าก็ไม่ได้ไปไหนไกลเลย 55555
ฟิลเตอร์เลยเก็บไว้อย่างดีในกล่อง 555555



เมื่อวันก่อนพี่ชายชวนไปถ่ายพระอาทิตย์ตกดินบนดอย ก็ไม่ได้ใช้ครับ
ช่วงนี้พี่ก๋าใช้โปรแกรม HDR มากกว่าครับ
เพราะดึงรายละเอียดได้ดีกว่าครับ
อย่างรูปดอกบัวที่น้องปอยเห็นว่ามีปลา
นั่นก็ใช้ HDR ดึงรายละเอียดของภาพออกมาครับ

พี่ก๋าไม่รู้วิธีโหลดครับ
แต่รู้ว่ามันมีโปรแกรมสำเร็จสำหรับ Photoshop เลยครับ
โหลดมาแล้วดึงมาใส่ใน Action กดคลิ๊กเดียวจบ
ไม่ยุ่งยากเหมือนโปรแกรมเฉพาะของมันที่ต้องถ่ายภาพ 3 ช็อต
เพิ่มแสง แสงปกติ และลดแสง
แล้วถึงเอา 3 ภาพมารวมกันอีกที แบบนี้ยุ่งยากมากครับ
แต่คุณภาพของรูปก็ดีกว่่าจริงๆ

พี่ก๋าทำสนุกๆก็เลยเลือกแบบที่ง่ายไว้ก่อนครับ

น้องปอยจ๋า...เลียนแบบพี่กิ๋วบ้างค่ะ

แต่ก่อน ตอนยังไม่แต่งงานนะ (อันนี้ไม่ได้เลียนแบบนะพี่กิ๋ว มันเป็นอย่างนี้จริงๆ
พี่เป็ดวิ๊งๆๆเวลาคิดถึง นป อย่างจับใจตลอดเลยค่ะ แบบว่าสุดรักสุดหวงเลยอ่ะ

พี่เป็ดมีความสุขมากมาย สุขแบบโคตะระแฮปปี้ ทุกคืนก่อนนอนจะคิดๆๆๆถึง นป กะเราจนหลับไปอย่างสงบ (เหมือนจากไปอย่างสงบหว่ะ)

แต่ว่า อิอิ ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ไม่อยากคิดนะ มันไม่มีสมาธิอ่ะดิ

นอนข้างๆกัน ทีวีสนั่น กรนสนั่น

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

แต่ก็อุ่นใจเด้อ รัก เฮ้อ รัก

ไปแระ อับอาย กิ๊วๆๆๆๆๆๆๆ

ปล. น้องเอมของม่ามี๊กินตุบเป็ดโว้ย เจ๊เป็ดเผ่นก่อนเด้ออีนางเด้อ

สวัสดีครับ...คุณปอย..

ผมก็เคยคิดถึง...คุณแม่อย่างจับใจเหมือนกัน
เพราะผมไม่ได้อยู่กับคุณแม่ตั้งแต่เด็กๆ
เวลาไปไหนต่อไหน หรือ เวลามีกิจกรรมโรงเรียนนั้น
ผมไม่มีผู้ปกครองที่เป็นแม่ มีแต่พี่สาวแต่พี่สาวก็ต้องไปโรงเรียน


ก็เลย..ไม่มีใครมาดูกิจกรรมที่ผมแสดงตอนเด็กๆ
คิดถึงคุณพ่อคุณแม่อย่างจับใจมากๆคับ
แต่ก็เค้าใจพวกเค้าที่ต้อง..ไปทำงานหลายต่อหลายที่
ผมก็คิดถึงแต่ไม่สร้างความกังวลใจให้ท่านหรอกคับ..เข้าใจ

เวลาผมไปแข่งกีฬามา ก็มักจะเอาเหรียญไปแขวนหน้าประตูห้อง
เพื่อบอกให้ท่านรู้ เรามักจะสื่อสารกันบนตู้เย็น
หรือไม่แม่ก็จะเอาขนมของเล่นมาใส่ในกระเป๋ากางเกงนักเรียน
ฮิฮิ..สนุกดีคับ..


ใกล้สุดสัปดาห์อีกแล้ว...ไปเที่ยวไหนดีน้า...

สวัสดีค่ะน้องปอย..
วันนี้อารมณ์สุนทรีย์มากเลยนะค่ะ

ถ้าชอบประโยคไหนในบล๊อคพี่
นำไปโค๊ตต่อไปเลยนะค่ะ
ส่งผ่านความสุข..ให้กันและกัน

ไม่ขนาดนั้นหรอกคร้าบ

เเหะๆ

พี่ปอย (เรียกพี่อีกล๊ะ) กล้องอันนั้นเป็นกล้อง โฮลก้าที่ซื้อมาจากล๊อฟท์ ถูกมากๆๆ 200 กว่าบาทเอง แต่ว่าต้องใช้ฟิลม์ 110 อ่ะค่ะ ภาพที่ได้ออกมาเป็นแบบที่เห็น :)

ส่วนบล๊อกโลโม่อันเก่าใช้ฟิลม์สไลท์ค่ะ กล้องอันนั้น เจ้าของกล้องเค้ายกให้ฟลุ๊คมาแล้วค่ะ ฮี่ๆๆ ตอนนี้เลยมี 2 ตัว :)

เรื่องเขาคนนั้นต้องรอดูกันต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพค่ะ :D

รู้หรือเปล่าว่ากำลังกำมีดทิ่มแทงตัวเองอยู่

เธอรู้วิธีวางมันลงหนิ.."เลือก"ที่จะวางซะนะ

กลับมาอยู่กับ"ปัจจุบัน" ..ได้แล้ว

เป็นกำลังใจให้^^

คิดถึงใคร ในบรรยากาศเก่าๆ ที่เคยอยู่ด้วยกัน
ก็มีบ้าง ถ้ามันว่าง หรือปล่อยให้ใจล่องลอย
ได้หวนคิดถึงแน่ๆ ค่ะ

ก็เลือกจำแต่สิ่งดีๆ มีความสุขกับปัจจุบัน
แม้บางเรื่องมันแสนยากเย็น...

เพลงของ Norah Jones ทำเอาเหงาจับใจ



ส่วนในบล็อคพี่นะคะ ที่ลงชื่อขนมดอกจิกที่พิมพ์ผิด
ของจริงคือ ดอกจอก พี่เองก็เพิ่งรู้ค่ะว่าเค้าเรียกดอกจอก
กินมาตั้งแต่เล็ก เรียกเป็นขนมกรอบ มาตลอดเล้ย...555

ว้าย! เมื่อคืนเกือบใส่เพลงนี้แล้วนะเนี่ย ไม่งั้นซ้ำกันแย่ และเกือบใส่ภาพที่ถ่ายดวงไฟแบบนั้นลงไปด้วย

555

คิดถึงใครน้ออออ

พี่ก็ไม่รู้จะคิดถึงใคร ไม่มีใครให้คิดถึง พอจะคิดถึง ก็มีคำว่าต้นฉบับ ต้นฉบับดังเข้ามาในหัว 555

ก็เลยต้องคิดถึงแต่ต้นฉบับ

ปล ถุกแระ ทำงานอยู่ แต่อุ้งานาอัพบล็อก ก่อนบล็อกจะเค็มเสียก่อน ชอบโลดม่เหมือนกัน แต่ทำไม่เป็น ฝีมือยังมะเชียวเหมือนปอยนี่ หัดถ่ายแบบเด็กๆ ไปก่อน กับกล้องกิ๊กก๊อก ที่อยากจะโยนทิ้งตลอดเวลา

แวะเข้ามาทักก่อนครับ ช่วงนี้ยุ่งนิดนึง แล้วถ้าว่างจะเข้ามาอ่านใหม่นะครับ

ขอบคุณครับที่ไปเฝ้าบ้านให้

ถ้า เดท กัน เอม จา พา พรี่ ปาย โซ้ย

ตับไก่ปิ้งกับข้าวเหนียว

แว้ว ก้อ ส้ม ตำ ก่ายย่าง

ลาบ เป็ด กะ น้าม ตด

เอ้ย น้าม ตก ก้าบบบ

แว้ว ก้อ ต้อง มี ซู้ป หน่อ ม้ายยยย

เพิม ปลา ช่อน เผา เกือ กะ ต้ม แซ่บ ด้วย

ที่ ขาด ม่าย ด้าย ครืออออออออ

น้าม แข็ง กะ pepsi

โอววววว

เดท ของ เรา คง จา แซ่บ ซีสสส เยย ก้าบบ

ม่าย ต้อง เก็ก Hi-so ด้วย

คง จา มัน



เดท ปาย น้าม มูก น้าม ตา ไหล น้าม ลาย ยืด เยย ก้าบ

มาเยี่ยมชม มาทักทายอีกรอบครับ

อิอิ

น้องปอยจ๋า..
ขอโทษทีนะคะ ที่มาเยี่ยมช้าไปนิด
อินเตอร์เน็ตที่บ้านอาการไม่ค่อยดีค่ะ
อย่างวันนี้ เล่นตอนเที่ยงได้แป๊บเดียว
เพิ่งใช้ได้อีกทีตอนตีหนึ่งนี่เอง...

เคยคิดถึงใครบางคนอย่างจับใจหรือเปล่าคะ?

ไม่รู้ว่าจับใจหรือเปล่าค่ะ..
แต่ก็เคยคิดถึง...แม้ยามเจอก็ยังคิดถึง..
คิดถึงจนเวลาที่ได้เจอกัน...มันพูดอะไรไม่ออก...

หวัดดีค่ะ...ปอย
แวะมาบอกว่า..นางฟ้าน้อยชื่อ..จาดาค่ะ
Giada Areeya...ถ้าอ่านตามตัว..จิ-อา-ดา-อา-รี-ยา
แต่คนที่นี่..เค้าออกเรียกรวบรัด..เราฟังดูกลายเป็น..จาดา
อารียา..เป็นชื่อไทยค่ะ..เชยไหม
ตอนให้คิดชื่อลูกตอนท้อง...คิดอะไรไม่ค่อยออกเลย
ก็ได้มาแค่นี้แหล่ะ...แฮะ แฮะ
..
..
อ้า..รู้แล้ว...เรื่องที่ปอยไม่สบายใจ คือเรื่องนี้เอง
ปอยเชื่อไหมคะ...ความรู้สึกที่เราบอกไปข้างบน
ตอนที่ยังไม่เจอ...เราก็คิดว่า..มันคงไม่แย่อะไรนักหรอก
แต่พอได้พบเจอความรู้สึกนี้...กับใครซักคน
ก็เป็นเหมือนอย่างที่ปอยเป็นและรู้สึกตอนนี้แหล่ะค่ะ
..
..
คนเค้าชอบพูดกันว่า"เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
"เวลาจะเยียวยาความรู้สึกเราเอง"...เมื่อก่อนเราโมโหคนพูดนะ
เราก็บอก"เออ...แกไม่เจอกับตัว...แกไม่รู้หรอก อย่ามาปลอบกันเลย"
แต่พอมาถึงตอนนี้...เมื่อเวลามันผ่านพ้นไป
ต้องบอกว่า...เออ จริงแฮะ...เวลามันเยียวยาความรู้สึกได้จริงๆ
เชื่อเถอะค่ะ...ว่าเวลามันผ่านไป...ความรู้สึกหนักหน่วงในอกเราตอนนี้
มันจะเป็นอะไร...ที่ถึงวันนึง เราจะยิ้มให้กับมันเมื่อเรานึกถึง
ว่า...อืม..ความรู้สึกแบบนี้ มันทำให้ใจเราเป็นไปได้อย่างนี้เชียวหรือ
..
..
ยิ่งปอยมาแย็บๆความรู้สึกเรื่อยๆ
เราก็ชักอยากรู้แล้วสิ...ว่าเรื่องอะไรกัน
จะรอซักวัน..ที่ปอยอยากเปิดใจคุยกันนะคะ
อยากเป็นคนที่ปอยนึกถึง..เวลาที่ไม่สบายใจ
..
..
ฝันดีจ้ะ...และเชื่อว่า...ซักวัน
ต้องมีวันที่ปอย..มีครอบครัวที่น่ารักแน่ๆค่ะ
อยู่ที่ช้าหรือเร็วเท่านั้น....

โอ๊ะ..เพิ่งไปหลังบ้านเมื่อกี้นี้
มีข้อความด้วย.เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะ
.......ฝันดีค่ะ.........................

รอก่อนนะ เดี๋ยไปทะเลคราวนี้จะเอารูปมาฝาก เออ แต่พี่ยังหาโพรแกรม่อรูปของน้องแม่คไม่เจอเลยปาจ๋อย

กว่าพี่จะใส่รูปจากน้องแม่คเป็น
ก็แทบกระอั่ก อิอิ

ไปก่อนนะจ๊ะ

เอาเพลงมาฝาก
เพลงนี้...เราชอบมากมาย
..
..

เพลง ผิดที่เธอ


คนอย่างเธอถึงทำอย่างงัย ไม่มีวันที่ฉันจะมองว่าดี
ไม่มีวันเปิดหัวใจรักเธอ กลับไปซะอย่ามาให้เจอกันเลย
เธอก็รู้ว่าฉันทุกครั้งไม่เคยใจอ่อน กับการทุ่มเทของเธอ
แต่แล้วทำไม วันนี้มีเธอจนล้นในใจ ก่อนนั้นก็ไม่เคย จะคิดอะไร
มันเกลียดไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ

สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้ ห้ามอย่างไร
มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปวันที่ไม่มีใครให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน


ตั้งแต่วันที่รู้ตัวเอง รู้ว่าใจของฉันกำลังรักเธอ
ก็เหมือนใจมันแบ่งครึ่งเป็นสองทาง
ห่างกันไปไกลๆ แล้วลืมเธอเลย
กับปิดทางให้เธอแล้วทิ้งอะไรทุกอย่าง
แต่อย่างงัยก็มีน้ำตา

ไม่รู้ทำไมต้องรับเธอมาในหัวใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคยจะสนใคร
มันแปลกที่ใจมาเป็นอย่างนี้

สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้ ห้ามอย่างไร
มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปวันที่ไม่มีใคร ให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ ว่าเรา ต้องห้ามจิตใจเอาไว้

เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน
..
..
"มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
กลับไปวันที่ไม่มีใคร ให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร "
^
^
^
ชอบท่อนนี้จัง

ตอนนี้คุณปอยอยู่เมื่องไทยรึยังคะเนี่ย

แจ้งข่าวเรื่องหนังสือตอนนี้อ้อนอ่านลอนดอนจบแล้วนะคะ
ข่าวดีคือได้เพชรพระอุมาชุดสุดท้าย ชุดที่ 12 มาแล้วค่ะ
คุณบรรณารักษ์เก็บเอาไว้ให้ค่ะ ดีใจสุดๆๆ ตอนนี้อ่านเล่มที่ 45 เกือบจบแล้วค่ะ ...รักรพินทร์สุดๆ

ปล.หลังไมค์ด้วยนะคะ

ร้า loft ที่สยามดิสคัฟเวอรี่ชั้น 3 อ่ะค่ะ
กล้องโฮลก้าอันนี้มันเป็นอันเล็กๆ คล้ายๆพวงกุญแจอ่ะค่ะ
มีหลายสีให้เลือกเชียว
ใช้ฟิลม์ 110 (น่าจะเป็นสไลท์ในตัวนะคะ ถ้าจำไม่ผิด) เวลาถ่ายแล้วออกมาจะเป็นขอบอย่างที่เห็นน่ะค่ะ ไม่ได้โมเลยค่ะ

เคยค่ะ....
เป็นความรู้สึกที่อยู่ๆก็เกิดขึ้นมาเฉยๆ

บางครั้งก็คิดถึงอย่างมีความสุขค่ะ
แต่บางครั้ง...
ก็คิดถึงด้วยความเศร้า

มาอ่านความในใจของสาวสวยประจำแวปไซต์อ่ะค่ะ

ในวัยเด็กๆ นั้น ย่อมมีอะไรที่ใสๆ ฝั่งลึกกันไว้

เกือบทุกคนเลยนะค่ะ

พอเราขุดขึ้นมาทีไร ก็อดที่จะแอบอมยิ้มไม่ได้ทุกทีไป

คิกๆๆๆๆ น้องปอยขา

เจ้าปุยนุ่นของเรา ก็เคยมีเหมือนกันนะค่ะ ตอนนั้นเรียน

ชั้นอนุบาลอยู่มั่งค่ะ คิกๆๆๆๆ


มาชวนน้องปอยไปดูหนังตะลุงเจ้าค่ะ

เคยครับ คิดถึงเสมอ ใครคนนึงจากดาวอังคาร แสนไกลแต่แสนอบอุ่น!

เคยนะ
ตอนไปเที่ยวสักที่หนึ่งกับเพื่อนคนอื่นๆ
แต่เมื่อไปยืนมองฟ้ากับทะเลกว้างแล้ว
ก็คิดถึงเพื่อนสนิทที่สุด
อยากให้เพื่อนคนนั้นได้มาเห็นภาพแบบที่เราเห็นบ้าง

สวัสดียามเช้าของเมืองไทยครับน้องปอย..

วันนี้อากาศครึ้มๆอีกแล้วคาดว่าฝนคงตกในไม่ช้า
แต่ไม่มีพายุทราย...ที่นี้มีพายุลมน่ากลัวมาก
เวลามาแต่ละที อย่างกะจะพัดโรงงานลอยไปเลย
เพราะโครงสร้างของผมมันสูง ของเพื่อนๆกันก็เสียหายไม่น้อยเลยครับ

อยากไปเที่ยวจัง..เลย
แต่ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี น้องปอยอยู่สายการบินอะไรหรอคับ
จะได้ไปใช้บริการบ้าง...จะเรียกใช้ไม่หยุดเลย
แบบว่าชอบให้เพื่อนบริการมันประทับใจดี...ฮิฮิ...

ล้อเล่นนะครับ..

ฮี่ฮี่
ขออภัยครับ
เรื่องขนมดอกจิก vs ขนมดอกจอกน่ะครับ
พี่หนูหล่อโดนคุณวันวางทุ่น เลยแซวผิดคน
น่ะครับ... แต่พี่หนูหล่อว่า แจ๊กดอกจิกเนี่ย
แถวคูเวตก็จะหาง่ายนะครับ

เอ.. นิทานเรื่องต่อไป เล่าเรื่องแจ๊กก็น่าจะดีเนอะ

เจ้าของบล็อกนั้นไปเรียนหนังสือ... น่ารักจังเยยยครับ
จะต้องไปแอบดูซะหน่อย ใส่กางเกงขาสั้น
รองเท้านันยาง หิ้วกระเป๋านักเรียนหรือเปล่า
ไม่รู้ แฟชั่น Back to School ไงครับ

ล้อเล่นน้าครับ คุณเบร็ท

คุณปอย อ่านจบแล้วค่ะ

คุณปอยก็สู้ๆ นะคะ ตอนนี้อ้อนก็คงต้องกลับไปทำงานที่ค้างไว้หลังจาก ใช้เวลาอ่านหนังสือแบบไม่ลืมตามมาดูโลกภายนอกอ่ะค่ะ

สวัสดีค่ะ

กลอนอุ่นๆ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นกับภาพประกอบนะคะ
ใครว่าเป็นภาพธรรมดา
ออกจาอุ่นขนาดนั้น...
ปล.แวะเข้าไปอ่านเพชรพระอุมาแล้วนะคะ
ฝากเม้นไว้ตรงนี้ว่า เป็นแฟนเพชรพระอุมาคนนึงค่ะ
แต่ไม่มีสะสมอย่างน่าอิจฉาอยุ่คุณดุ่มดั่มค่ะ...

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมปอนะคะ งุงิ

แวะเข้ามาเยี่ยมครับคุณปอย สงสัยไม่ได้อยู่บ้านแน่ๆ เลย ไม่รู้ว่าพาเท้าน้อยๆ ไปเที่ยวที่ไหนเอ่ย สบายดีนะครับ

สวัสดีค่ะคุณปอย ช่วงนี้ดาคิดถึงบ้านจับใจเลย

เมื่อคืนก่อนเกิดเรื่องเลยคิดถึงคุณปอยขึ้นมาค่ะ

คือว่า ดาเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วรู้สึกว่ามีอะไรหล่นลงบนผม จับๆ ดูก็ไม่เจออะไร พอกลับมานอนได้สักพัก รู้สึกมีอะไรดุ๊กดิ๊กอยู่ในผม นึกว่าฝัน เลยนอนต่อ แต่ก็ยังรู้สึกอยู่ เลยลุกขึ้นมาลูบๆ คลำๆ แล้วก็หวีผม ก็ยังไม่เจออะไร พอลงนอนอีกครั้ง มีอะไรไม่รู้วิ่งอยู่ในเสื้อ อะจ๊ากเลยทีนี้ เปิดไฟดู อะโย๋ จิ้งจกตัวเบอเริ่มเลยง่ะ

อยากชวนคุณปอยมาร่วมชะตากรรมด้วยจัง

"เคยบ้างไหมคะ...คิดถึงใครสักคนกับช่วงเวลาดี ๆ แบบนี้อย่างจับใจ?
และก็รู้ดี...ว่ามันจะไม่มีวันหวนกลับมา"

เป็นการทิ้งคำถามไว้ให้คิดต่ออย่างน่าสนใจครับ...

เคยไหมนะหรือ คำตอบที่แทบไม่ต้องคิดก่อนเลยก็คือ...เคย...

จากคนที่เคยคิดถึงแต่คนรอบข้าง แต่เมื่อพบกับจุดพลิกผลันในชีวิต ฉันก็เริ่มปิดกั้นและคิดถึงตัวเองมากขึ้น ไม่ดีเลยที่มันส่งผลให้รับรู้คนอื่นได้น้อยลง...แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไง หากปล่อยให้เป็นเหมือนเดิม ฉันคงอยู่ในโลกกลมๆ นี้ไม่ได้เอาสักวัน ฉันก็ไม่มั่นใจในทางที่ฉันเลือกและเดินมานี้สักเท่าไหร่นักหรอก แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันเข้มแข็งและไม่รู้สึกเสียใจกับเรื่องต่างๆ ที่มากระทบจิตใจง่ายๆ อีก

แต่ผลร้ายที่ตามมาก็คือ ฉันกลับไม่มีความรู้สึกยินดียินร้ายกับสิ่งใดเลย กลายเป็นความชินชากับสิ่งรอบตัว แม้บางครั้งมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจและคิดไปว่าชีวิตนี้เป็นของฉันและมีความสุขกับมัน...แต่พอหันมามองข้างกาย ไม่มีใครอยู่ๆ ในที่ที่ควรมีใครสักคนเพื่อคิดไปกับฉัน คอยปลอบใจฉัน...กลับมีเพียงอากาศที่ว่างเปล่า

ฉันจึงต้องยอมรับมัน หากฉันเปิดอีกครั้ง เธอว่ามันจะดีไหม ฉันกลัวที่จะต้องเสียใจอีกหล่ะ หุหุ

แต่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ที่รับรู้ความรู้สึกของคนรอบข้างได้น้อย...มันก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่เลยหล่ะ

แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้เธอสู้ต่อไปนะ...จากคนคิดถึงบ้านเหมือนกัน