เหลือเวลาให้นับถอยหลังอีกเป็นจำนวน 'วัน' เท่านั้น ที่ฉันกำลังจะออกเดินทางด้วยสัมภาระอันใหญ่โตอีกครั้ง ฉันเอากระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ที่เคยคุ้นกับฉันมานับครั้งไม่ถ้วนออกมากางอยู่กลางบ้าน เตรียมพร้อมบรรจุสัมภาระมากมายในชีวิตลงไปในกระเป๋าเพื่อการไปอยู่ประเทศฝรั่งเศสอีกเป็นเวลาร่วม 4 ปี...การเดินทางครั้งใหม่ ไม่ใช่แค่การเดินทางหรือการแสวงหาธรรมดา แต่ฉันถึงกับเรียกการเตรียมตัวไปต่างประเทศครั้งนี้เป็น "การย้ายถิ่นฐาน" เลยทีเดียว

หลังจากที่ตัดสินใจเปลี่ยนงาน เปลี่ยนชีวิตจากการเป็นแอร์โฮสเตสที่สายการบินคูเวตแอร์เวย์เมื่อหนึ่งปีก่อน ฉันก็เลือกที่จะเปลี่ยนชีวิตอีกครั้งโดยการไปศึกษาต่อในขั้นสูงขึ้นต่อเนื่องจากสาขาที่เคยเรียนมา และมุ่งมั่นสร้างอนาคตความมั่นคงในการงาน โดยคาดหมายว่าการศึกษาต่อต่างประเทศตามค่านิยมจะเป็นบันไดให้ฉันไต่ขึ้นไปสู่จุด ๆ นั้นได้ และวันนี้ฉันก็กำลังจะออกเดินทางสู่โลกใบใหญ่อีกครั้ง โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะเจอออะไรอยู่ข้างหน้าอีกบ้าง

ฉันพิจารณากระเป๋าใบใหญ่ที่เคยเดินทางไปไหนมาไหนกับฉัน เมื่อตอนที่เด็กกว่านี้ ฉันจำได้ว่ากระเป๋ามันดูใหญ่โตเหลือเกินจนไม่รู้ว่าจะทำให้มันเต็มด้วยอะไรได้ แต่ตอนนี้ฉันกลับมองมันแล้วถอนหายใจเพราะมันกลับดูเล็กไปถนัดใจเมื่อเทียบกับสัมภาระมหาศาลของฉันที่กองเอาไว้ข้าง ๆ เตรียมจะจัดลงไป คงเป็นเพราะยิ่งอายุมากขึ้นเราก็ยิ่งสะสมสมบัติพัสถานอะไรเอาไว้มากขึ้นตามไปด้วย ณ วันที่ฉันอายุ 50 ฉันคงมีข้าวของกองพะเนินอีกมากกว่านี้ไม่รู้เท่าไหร่ หรือไม่อีกอย่างพอถึงวันนั้น ฉันอาจจะไม่มีอะไรเหลือเลยสักชิ้นก็ได้ อยู่ที่ว่ายิ่งแก่จะยิ่งมีความสามารถในการสะสมสิ่งของหรือมีความสามารถในการละทิ้งสิ่งของกันแน่

เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เครื่องประดับของผู้หญิง ๆ ทั้งหลาย มันเยอะเกินไปที่ฉันจะแบกมันติดตัวไปด้วยแน่ ๆ แต่ฉันก็รู้ดีว่าอะไรก็ตามที่ฉันเลือกจะทิ้งเอาไว้ที่นี่ เท่ากับว่าอีก 4 ปีข้างหน้าที่ฉันกลับมา มันคงหมดสมัย เก่า กรอบหรืออยู่ในสภาพที่ไม่อาจจะใช้การได้อีกต่อไปแล้ว กระเป๋าเปล่า ๆ ใบโตที่มีเนื้อที่จำกัดกับข้าวของกองใหญ่ข้างหน้าฉัน เหมือนทำให้ฉันต้องทบทวนชีวิต ณ วันนี้และอนาคตข้างหน้าอันใกล้ ว่าฉันควรจะเลือกเอาอะไรไป และเลือกทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง...

เหมือนกำลังเป็นมิสเตอร์บิงแฮมใน Up in the air ที่กำลังชั่งน้ำหนักสิ่งต่าง ๆ ในชีวิต แล้วเลือกเอาว่าจะยัดอะไรลงไปในกระเป๋าใบจิ๋ว ๆ บ้าง กับเรื่องราวอื่น ๆ ในชีวิตก็คงเหมือนกัน เพื่อน ครอบครัว คนรัก วันเวลา อดีต ไหนจะการเมืองที่กำลังร้อนฉ่าอีก ซึ่งเรื่องราวและความสัมพันธ์ต่าง ๆ นี่แหละน่าจะเป็นสิ่งที่มีน้ำหนักที่สุดสำหรับกระเป๋า คงไม่ถึงกับต้องทิ้งความสัมพันธ์อะไรไปหรอก เพียงแต่ต้องจัดการให้มันเข้าที่เข้าทางก่อนไป เพราะกระเป๋าใบไม่ใหญ่ คงต้องแบ่งกันพื้นที่ไว้สำหรับหน้าที่และภาระอีกมากที่ต้องเจอที่นั่นเช่นกัน





ถึงวันที่ฉันเหลือเวลาให้นับถอยหลังเป็น 'วัน' ฉันควรจะมีอารมณ์จัดกระเป๋าอย่างร่าเริงสดใสหรือเปิดกว้างและพร้อมจะเติมเต็มสิ่งใหม่ให้กับชีวิต แต่ฉันยังมัวนั่งโหยหากับอดีตและเรื่องราวที่ค้างคา และอันที่จริงก็คงไม่เหลือเวลาจะให้ทำอย่างนั้นอีกแล้ว ฉันคงใช้เวลาช่วงสุดท้ายนี่แหละ เก็บกระเป๋า เลือกเก็บและทิ้ง จัดการความรู้สึกตัวเอง เตรียมใจให้พร้อมกับโลกกว้าง เตรียมพื้นที่กระเป๋าเผื่อเพื่อจะบรรจุเรื่องราวใหม่ ๆ

แม้ยังไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร แต่ฉันก็จะก้าวไปลองดูอีกที...



*ขอบคุณภาพจาก mitidaya.multiply.com (อีกครั้ง) ค่ะ

Create Date : 14 เมษายน 2553
Last Update : 14 เมษายน 2553 0:27:12 น.		23 comments
Counter : 829 Pageviews.
Share Tweet