และแล้วก็ไปปประกวดนางแบบมาอีกแล้วสูงแค่ 169 ไม่เคยสู้อะไรกับนางแบบที่เค้าสุง 170กว่าได้เลย

เพราะว่าตัวเองเลยไม่เด่น ไม่มั่นใจ เฮ้อ รอบนี้เป็นครั้งที่2ของการประกวดนางแบบ ซึ่งก็ผ่านรอบออดิชั่นแต่ตกรอบแรก

คนผ่านออกดิชั่นมี 63 คน ดีใจน้ะี่ได้ผ่านเข้ามา ก่อนวันจริงเราเตรียมตัวทุกๆอย่าง เสื้อผ้า รองเท้า ช่างแต่งหน้า แต่งหน้าที่make up store

ตรงสยามเซนเตอร์ แต่งหน้าเสร็จเราก็ไปรายงานตัวลงชื่อ รอรับหมายเลขประจำตัว ทุกๆคนก็ลุ้นๆกันว่าใครจะได้หมายเลข1 ไป ซึ่งคนที่ได้คือ

เรานี่แหละค่า!!! ทำไมน้ะ ฮืออออ ทำไมซวยอย่างงี้ มีลางอยู่แล้วเชียว คือคนแรกเนี่ยมันจะต้องเป๊ะทุกอย่าง ทำไรก็คนแรก เดิน

คนแรก พูดคนแรก เหมือนเป็นหนูทดลองให้เพื่อนๆได้เห้นความผิดพลาดไง พอเราทำผิดแล้วมันไม่ดีเพื่อนๆก็จะ

แบบว่า อ๋อ! อย่างงี้มันทำไม่ได้ คนที่อยู่หลังๆก็จจนำมาปรับปรุงไม่ให้ผิดเหมือนเรา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็ประหม่าสิคะ  ความมั่นใจจากที่ไม่ค่อยมี ก็

ลดลงมากกว่าเดิม  เดินผิด ลืมโพส หน้าเครียด ลืมยิ้ม ลืมมันหมดเลยย จบกัน แย่แล้ว แล้วก็ไอเรามันก็ไม่ค่อยจะสูงเท่านางแบบคนอื่น

ความมั่นใจในการพรีเซนต์เราก็ไม่ค่อยจะมี คือตื่นเวที ประหม่ากล้อง โอ๊ยยยยยยยยย ย่ำแย่ที่สุด ประกวดเสร็จเราก้มานั่งคิด เฮ้ย หรือ เรา

เลิกประกวดไปเลยดีป่ะ จะได้ไม่ต้องเปลืองตัง แต่ชอบน้ะ ชอบการเป็นนางแบบ มันเป็นไรที่เจ๋งอ่ะ เราสนุกกับมัน ถึงไม่ได้เราก็สนุกถึงแม้จะ

ผิดหวัง  แต่เราไ้ด้อะไรหลายๆอย่าง แต่ก็อดคิดไม่ได้ ทำไมเราเดินได้ไม่ดี งานหน้าก้คิดๆอยู่ว่าจะลองประกวดอีกดีมั้ย?