ปรัชญาขี้เหล้า และ การร่วมสนุกเล็กๆน้อยๆ
ปรัชญาขี้เหล้าบอกไว้ว่า
ให้ซื้อเหล้ามาขวดนึง
รินเพียวๆ
จิบไปเรื่อย
พอเหล้าหมด ก็จะรู้ว่า
ชีวิตคืออะไร
ไม่รู้นะอันนี้ เพราะไม่เคยทำ
แต่คิดๆ ไป พอกินเหล้าหมดก็จะเหลือแค่ขวดเปล่า
หรือชีวิตคือความว่างเปล่า
รึเปล่า
หรือชีวิตไม่มีอะไรเลย
เราเกิดมา เพื่อเติบโต เสื่อมถอย
และตายไป
แต่มนุษย์ผู้คิดว่าตัวเองเลิศเลอนักหนา
ไม่คิดอย่างนั้น
ทำให้เขาไขว่คว้า
เสาะหาสิ่งที่ทำให้ตัวเองดูสำคัญขึ้นมา
อุปโลกน์ความรัก เพื่อให้ตัวเองดูมีค่า
ร้องไห้เสียใจเมื่อความรักจางหาย
เพราะมันทำให้ตระหนักได้ว่า
จริงๆแล้วตัวเองไม่ได้มีค่าอะไรเลย
อุปโลกน์ความสำเร็จ
(หรือสิ่งที่คนอื่นๆเรียกว่าความสำเร็จ)
เดินทางมุ่งหน้า
ปีนป่ายภูเขาแห่งความกดดันและความต้องการ
ขึ้นไปบนยอด เพื่อที่จะได้รู้ว่า
ข้างบนนั้น นอกจากความหนาวเหน็บแล้ว
มันไม่ได้มีค่าอะไรเลย
ถึงอย่างนั้น
มนุษย์ก็ยังคิดปลอบใจตัวเองว่า
เพราะยังปีนขึ้นไปไม่สูงพอ
ยังคงมองขึ้นไปข้างบนด้วยความหวังว่า
ข้างบนนั้น จะมี อะไร ที่ควรค่าแก่การปีนป่ายบ้าง
ชีวิตคงเป็นเหมือนขวดเหล้า
ที่เหล้าในขวดค่อยๆหมดไปทีละน้อย
ขณะที่ถูกจิบ
และเมื่อเหล้าหมดขวด
ขวดก็จะกลับมาว่างเปล่าอีกครั้ง
ก่อนที่จะถูกทิ้ง
ลงถังขยะ
ปล.เอาบล๊อกเก่ามาแปะ
ชอบบล๊อกอันนี้จัง
ที่ชอบมากๆจะทำตัวหนาไว้นะคะ
เหมือนที่บล๊อกเก่าจะมีคนบอกถูกใจอยู่หลายบรรทัดเหมือนกัน
ลองดูว่า
เพื่อนผองน้องพี่
มิตรรักชาวบล๊อก
อ่านแล้วชอบใจบรรทัดไหน
ช่วยแปะไว้ให้ดูหน่อยได้ป่ะคะ
โหะๆ
สนองตัณหาเจ้าของบล๊อก
วันนี้คึกจัด
รึคอมเรามีปุ๊น
เล่นๆไปเกิดความร้อน
สูดๆ
บ้าๆ
กร๊าสสสสส
ขำละ
เขียนอะไรลงไป
เสียชื่อเสียงตัวเองหมด
จริงๆหนูไม่ยุ่งนะคะ
จริงๆนะคะ
คะนองปากเล่นๆ
ตามประสาคนที่อยู่ดีๆก็คึกขึ้นมายามดึก
สวัสดียามดึก
และขอให้พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ที่สวยงามค่ะ
เราเกิดมา เพื่อเติบโต เสื่อมถอย
และตายไป
ชอบสุดช่วงนี้
ราตรีสวัสดิ์จ้า