ความห่วงใยที่ฉันมีให้..มันเป็นเพียงแค่ความว่างเปล่าที่ไม่มีค่าอะไรเลย

ช่วงนี้เบื่อเหลือเกิน เบื่อกับการที่เราต้องมานั่งเป็นห่วง
ห่วงคนคนหนึ่งที่เค้าไม่เคยสนใจกับความห่วงใยของเราบ้างเลย

แต่ เค้า กลับมองเห็นสิ่งจอมปลอมที่คนอีกคนมีให้เค้า
มันเป็นแค่ "มายา" เท่านั้นเอง...แต่เค้ากลับมองไม่เห็น "มายา" ที่ปกคลุมสิ่งจอมปลอมเหล่านั้นเลย

เบื่อ และ ท้อใจ มาก
เคยพยายามแข็งใจว่าเราจะไม่ใจอ่อนทำอะไรให้อีกต่อไปแล้ว
แต่ทำไงได้ล่ะ "น้ำใจเพื่อน" น่ะ
ยังไง เค้าก็เป็นเพื่อนคนนึงของเรา แต่คงไม่ใช่ "เพื่อนรัก" อีกต่อไปแล้ว
ทนไม่ได้ ถ้าเราต้องเห็นว่าเพื่อนคนนึงของเรา "เรียนไม่จบ"
ต้องมาลงเรียนใหม่คนเดียว ซึ่งเรารู้ดีว่าเพื่อนของเราคนนี้น่ะอยู่คนเดียว
โดยปราศจากความช่วยเหลือของเพื่อนๆไม่ได้ง่ายๆ แน่นอน
ท้ายที่สุด เราก็ทำงานแปลชิ้นนึงให้เค้าไปเพื่อแลกกับการที่ให้เค้าพักเรื่องที่จะดิ้นรนไปทำงานไว้ก่อน
เราอยากให้เพื่อนได้มีโอกาสดีดี ได้มีโอกาสทำงานนะ แต่ว่ากับงานชิ้นนี้ เราไม่อยากเลยจริงๆ
เพราะเรารู้ว่ามันเป็นงานที่เต็มไปด้วยความจอมปลอม

เราแค่อยากให้เพื่อนคนนึงของเราจัดการกับวิชาที่ยังติดค้างไว้ให้เสร็จซะก่อน
แล้วจะไปทำงานก็ไป
แต่คนคนนั้นบอกเค้าว่า เราไม่อยากให้เค้าได้ดีเราอิจฉาเค้า
ถามหน่อยเถอะว่า เราจะอิจฉาเพื่อนทำไม ถ้าเราอิจฉาเพื่อน เราจะมานั่งแปลงานให้งกๆหรอ
ทำงานให้เป็นวันๆ เปิดดิกตั้งกี่เล่ม ต้องนั่งหาข้อมูลมาใช้ประกอบให้
จนเราทำงานให้เค้าเสร็จแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เอางานให้หรอก อยากจะประวิงเวลาเอาไว้
ให้เพื่อนเลิกคิดที่จะไปทำงานนั้นซะก่อน แล้วเอาสมองมาคิดเรื่องงาน
กลับกลายเป็นว่า เราถูกกล่าวหาว่าเราอ้าง ไม่อยากให้เพื่อนได้ดี

อยากให้รู้ไว้ว่า "เพื่อนคนนี้เสียใจ เสียใจที่ความห่วงใยนั้นสูญเปล่า"

วันนึงที่เพื่อนรู้สึกตัวได้ เราก็คงจากไปไกลแสนไกลแล้วล่ะ
เมื่อมองกลับมา เธอเองจะไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้างเธอเหมือนเดิมแล้วนะ
-ความเสียใจในครั้งนี้ มันเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกดีดีที่ฉันเคยีให้เธอ"


ยังรักและหวังดีกับเพื่อนเสมอ
แต่ว่าวันนี้ขอพูดว่า Good Bye My Best Friend...

Create Date : 30 มีนาคม 2548		8 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2548 11:54:28 น.
Counter : 774 Pageviews.
Share Tweet