|
ฝัน..ฝัน...แล้วก็ฝัน
ทุกคนคงเคยมีนะคะ ช่วงนึงของชีวิตที่เซ็งสุดขีด
รู้สึกว่าทุกอย่างมันเรียบง่าย ชีวิตผ่านไปวันๆ เบื่อ
ตอนนี้ชีวิตฉันกำลังเป็นอย่างนั้น
และวันก่อนก็ไปบ่นกับน้องสาวสุดที่รักฟัง
ว่าเบื่อชีวิต เมื่อไหร่จะตายวะ เบื่อการทำงานในเมืองหลวงที่ตื่นเช้าไปแย่งขึ้นรถ ตอนกลางวันก็แย่งซื้อข้าว ตอนเย็นก็แย่งขึ้นรถกลับบ้าน
ม้อล(น้องสาว)เสนอแนะมาว่า พี่มินต์ต้องมีเป้าหมายในชีวิต ความฝันน่ะ อะไรสักอย่าง เพื่อให้เรารู้ว่าอยู่เพื่ออะไร ทำงานเก็บเงินเพื่ออะไร
นึกไม่ออก
มันก็ช่วยนึกมาอีกว่า "ทำรีสอร์ทไงเคยอยากทำไม่ใช่เหรอ"
"ไม่แล้วล่ะ การทำกิจการอย่างนึงมันไม่ใช่เล่นขายของนั่นมันเป็นความฝันตั้งแต่เด็กเท่านั้นเอง"
มันทำหน้าคิดออกอีกรอบ"ก็เป็นนักเขียนไง พี่มินต์เคยอยากเป็นไม่ใช่เหรอ"
"มันก็เป็นความฝันตอนเด็กๆเหมือนกัน ตอนนี้คงยากแล้วล่ะ เพราะพี่มินต์ไม่มีพรสวรรค์เอาซะเลยอ่านสำนวนตัวเองแล้วแทบกรี๊ด ที่สำคัญที่สุด พี่มินต์ไม่มีความมุ่งมั่นมากพอ"
"ก็หาๆไปละกันจุดมุ่งหมายในชีวิตน่ะ" ม้อลพูดทิ้งท้ายไว้และหันไปอ่านหนังสือต่อ
ทำให้ต้องกลับมาคิดว่า ชีวิตนี้เรามีความฝันอะไรบ้างน้า แล้วเคยมีสักครั้งไหมที่ทำความฝันให้เป็นจริง มีกี่โครงการที่ถูกพับไว้กลางทาง แล้วมีสักโครงการไหมที่ทำสำเร็จ
เริ่มจากเรื่องแรก อยากทำรีสอร์ทอยากมาตั้งแต่เด็ก แล้วมันก็โดนปลดกลางอากาศ เพราะรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างปล่อยให้มันเป็นความฝันที่สวยงามดีกว่า
เรื่องที่สองอยากเป็นนักเขียน จนวันนี้ก็ยังอยากเป็น แต่ก็รู้ว่าคงเป็นได้แค่อยาก บางทีอาจจะเป็นไม่ได้เลย
ตอนนี้กำลังพยายามขุดความฝันที่สองกลับมาอีกรอบเผื่อมันจะเป็นความจริงเพราะมีใครหลายๆคนบอกว่าถ้าเราไม่ลงมือเริ่มที่จะทำ มันก็ไม่มีวันจะเป็นรูปเป็นร่างมาได้
เรื่องแรกๆอาจจะทนอ่านไม่ได้กรี๊ด แต่คงมีสักวันสิน่า ที่มันดีขึ้น
ที่เกิดอยากจะเริ่มอยากเป็นนักเขียนอีกครั้งเพราะวันก่อนได้คุยกับเน็ตเรื่องนิยายเรื่องใหม่ของมัน คือประมาณว่าเห็นเขาแต่งเห็นเขาเขียนก็อยากเขียนบ้าง ทำให้เราอยากหาอะไรทำแก้ว่างบ้างจะได้เลิกฟุ้งซ่าน
ความสามารถไม่ให้แต่ใจรักอะค่ะ เคยได้ยินมั้ยคะ
แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าเราฝันเราเป็นจริง
ได้มีหนังสือของตัวเองได้มือชื่อตัวเองตรงตำแหน่งนักเขียนเหรอ
บ้าเหรอ ประสาท
ไม่
ไม่เลย ไม่เคยมีแม้แต่ความคิดสักนิดเรื่องนี้
สำหรับเราก็คงตอนที่เราแต่งเรื่องของตัวเอง อ่านเองแล้วไม่รู้สึกเหมือน นั่งรถไฟมั้งคะ ฉึกฉักๆๆๆ
และคงรู้สึกว่าประสบความสำเร็จที่สุดถ้าแต่งออกมาแล้วทำให้คนที่อ่านรู้สึกไปกับมันอย่างนั้นจริงๆอย่างที่เรากำลังสื่อออกไป
อมยิ้ม หัวเราะ หรือแอบเศร้า(แต่ไม่ถึงกับร้องไห้) ตอนที่เราต้องการ
แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว คงมีสักวันแหละที่เราสามารถเรียกตัวเองได้อย่างเต็มปากว่า นักเขียน ถ้าไม่ขี้เกียจ ถอดใจ หรือหมดความพยายามไปซะก่อน(ซึ่งมันง่ายมาก)
วันนี้นึกได้แค่สองเรื่อง หวังว่าในอนาคตคงจะมีต่อไปและคงจะมีความพยายามที่จะทำให้สำเร็จได้จริงๆ
สู้โว้ย
Create Date : 07 มกราคม 2549 |
|
15 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2549 20:42:11 น. |
Counter : 428 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เน็ตน่ารักที่สุด IP: 58.9.241.143 7 มกราคม 2549 20:40:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: คีตภา 7 มกราคม 2549 20:42:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกศน่ารักกว่า IP: 210.246.165.218 8 มกราคม 2549 20:21:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: นภันตรา 9 มกราคม 2549 18:51:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนหน้าตาดีที่ทุกคนรู้ว่าเป็นใคร IP: 58.10.50.152 10 มกราคม 2549 2:14:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนสวยที่สุดในบล๊อก IP: 203.146.201.34 10 มกราคม 2549 9:10:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: Qooma 10 มกราคม 2549 9:13:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนที่ยังไม่ได้ปัดฝุ่นบล็อกเหมือนกัน ป่อย...-"- (คีตภา ) 10 มกราคม 2549 16:47:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: เกนกานต์ IP: 210.246.165.172 10 มกราคม 2549 19:04:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: คีตภา 11 มกราคม 2549 6:35:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: YUI - MUNMOO (YUI_MUNMOO ) 11 มกราคม 2549 13:08:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องสาวพี่นาตาลี (นภันตรา ) 11 มกราคม 2549 14:19:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนที่ปัดยากไย่บล็อกเรียบร้อยแล้ว หุหุ (คีตภา ) 12 มกราคม 2549 19:37:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
ทุกอย่างในชีวิตมันต้องมีการเริ่มต้นทั้งนั้นแหละ ทำไปเถอะ ดีหรือไม่ดีเราไม่สามารถรู้ก่อนได้หรอก ถ้ามันออกมาไม่ดีอย่างน้อยเราก็ได้ทำแล้วไม่ใช่เหรอ และถ้ามันออกมาดีก็จะได้ภูมิใจไง
กรี๊ดดดดดด สาระว่ะ