มีหลาน .. อีกหน่อยแม่คงเข้าใจ
สวัสดีครับ บล็อกที่แล้วเขียนยาวมาก เหมือนไม่ใช่ตัวเองชอบกล ฮ่าๆๆ ไม่ค่อยมีอารมณ์จะโพสต์อะไรใหม่ เพราะรู้ว่าไม่มีคนอ่าน เหมือนในเรื่องโนดาเมะ ที่อาจารย์ถามนางเอก (ที่เล่นเปียโน) ว่า "เธอไม่อยากให้คนอื่นได้ยินเสียงเปียโนของเธอเหรอ เธอเล่นเปียโนไปเพื่ออะไรกันแน่" ผมเลยได้คิดว่า ถ้าอยากให้คนอื่นได้ยินความคิดของเรา แล้วไม่ได้เขียนออกไป มันก็คงน่าเสียดายทีเดียว ส่วนเรื่องจะมีคนอ่านหรือไม่ ชอบไม่ชอบอย่างไร คงแล้วแต่ทุกท่านแล้วนะครับ - - - -
(source: //www.dede4u.com/DD/index.php?option=com_content&task=view&id=38&Itemid=9)
ผมไม่อยากมีลูก ครับ .. เป็นผู้หญิงที่ไม่อยากมีลูกเอาซะเลย ไม่ได้เกลียดเด็กเข้าไส้ หรือฝังใจอะไรหรอกนะครับ แค่ตั้งแต่จำความได้ ผมไม่เคยอยากเป็นแม่ ไม่อยากเลี้ยงใครสักคน ซึ่งเสี่ยงเหลือเกินว่า เขาจะอยู่ได้ไหมในสังคมแบบนี้ ผมไม่อยากมีเอามากๆ จนถึงขั้นที่ว่า เลิกกับแฟนคนล่าสุดไป เพราะเรื่องนี้ ................. ......... ....
ทุกวันนี้ผมยังรักเขาอยู่ และถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมว่าเขาคงรู้สึกไม่ต่างกันนัก แต่รู้ว่าใจตัวเองเปลี่ยนยากแค่ไหน ใจเขาก็เปลี่ยนยากเท่านั้น "ถ้าไม่ใช่อะไรที่เหลือบ่ากว่าแรง ผมคงไม่ยอมทิ้งผู้ชายที่ผมรักมากไปหรอก" ผมพูดคำนี้กับแม่เมื่อสองวันก่อน ตั้งแต่ที่แม่รู้สาเหตุที่เลิกกัน แม่ก็พูดเรื่องมีหลานมาตลอด พูดทุกวัน ถึงมันจะเป็นแค่บทสนทนาสั้นๆ ไม่กี่นาที มันก็ทำให้ผมจิตตกเหมือนกัน เอ.. หรือผมต้องฟังเรื่องนี้ไปอีก 10 ปี 20 ปี จนกว่าแม่จะแก่แล้วลืมเรื่องนี้ไป - -" กว่าจะถึงวันนั้นต้องตายแน่ เฮ้อ.. ไม่อยากจะคิดเลย
เคยบอกว่าการเกิดเป็นทุกข์ แม่ก็ถามว่า "แม่เลี้ยงผมไม่ดีหรอ" เคยบอกว่าอยากอยู่คนเดียว แม่ก็ถามว่า "แล้วใครจะเลี้ยงผมตอนแก่ เหมือนที่ผมเลี้ยงแม่" ฯลฯ ผมจนหนทางแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี อยากจะหาเหตุผลที่ดีพอ ที่แม่จะเข้าใจ และไม่ต้องเถียงกันเรื่องนี้อีก.. เฮ้อ.. หวังว่าผมคงจะพบ "คำอธิบาย" ที่ดีพอในเร็วๆ นี้ ก่อนที่ความรู้สึกจะแย่ไปกว่าเดิม
ขอโทษนะครับที่บ่นเรื่องส่วนตัวเยอะไปหน่อย ผมไม่รู้จะพูดกับใครแล้วจริงๆ
Create Date : 14 กรกฎาคม 2551 |
|
16 comments |
Last Update : 14 กรกฎาคม 2551 16:03:20 น. |
Counter : 941 Pageviews. |
|
|
|
ตัวเองเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
ขอโทษที่ถาม แต่งงจริงๆ