Bloggang.com : ~\MINKU/~ : รู้สึกดีกับคณะนี้มากๆ

เด็กน้อยไม่ยอมโต

<<

กรกฏาคม 2554

>>

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

20 กรกฏาคม 2554

รู้สึกดีกับคณะนี้มากๆ

รู้สึกดีกับคณะนี้มากๆ

รู้สึกเหมือนเพิ่งเปิดเทอมเอง แต่จริงๆก็เปิดมาครึ่งเทอมแล้ว กำลังจะสอบกลางภาค(ควรจะเริ่มอ่านหนังสือได้แล้วรึเปล่า)

ตั้งแต่เราเรียนคณะนี้มา เรารู้สึกเหมือนเราได้เห็นโลกใหม่ ได้ออกจากกรอบเดิมๆ ได้พบว่าคนที่คิดแบบเรามันก็มีในโลก เราไม่ใช่คนนอกคอก แปลกแยก อย่างที่เคยเป็นมาเกือบตลอดชีวิต

การเรียนคณะนี้ทำให้เรารู้จักตั้งคำถามต่อสิ่งต่างๆ หลายอย่างที่บางทีก็ไม่เคยนึกถึง บางอย่างที่ครอบงำความคิดของคนในสังคมมาเป็นเวลายาวนาน

ทำให้เราได้เห็นมุมมองต่อหลายสิ่งมากขึ้น ได้มองจากมุมที่เราไม่เคยมองมาก่อน ทำให้เราพยายามที่จะเข้าใจคนอื่น เข้าใจคนที่คิดไม่เหมือนเรา

แต่ก่อนเราไม่นึกว่าคนอื่นจะเปลี่ยนแนวคิดเพราะเหตุนี้เหมือนกัน วันนี้รุ่นน้องเราก็เล่าให้ฟังว่าเขาไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าวิชาวรรณคดีทัศนาจะทำให้เขาได้ฉุกคิดว่าบางครั้งคนเราก็ดูถูกคนพิการโดยไม่รู้ตัว

วิชานี้ก็ให้อะไรกับเราเยอะเหมือนกัน(ยกเว้นเกรดที่ไม่สวย) และเปลี่ยนมุมมองเราไปเยอะ (เป็นขบถต่อขนบหลายอย่างในสังคมมากขึ้น)

เราสนิทกับเพื่อนคนหนึ่งมาก สนิทจนเราคิดไปเองว่าเราชอบวิชาประวัติศาสตร์ ชอบวิชารัฐศาสตร์ เช่นเดียวกันกับเขา จนเราลืมตัวตนจริงๆของเราไป

เพื่อนคนนี้เก่งภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสมาก และเขารู้สึกเบื่อที่จะต้องเรียนภาษาอีก จึงเลือกเรียนเอกประวัติศาสตร์

เราเคยเกือบย้ายไปเอกประวัติศาสตร์ เพราะเราคิดว่าเราไม่สามารถอยู่กับภาษาจีนได้ตลอดเวลา(ส่วนหนึ่งเพราะตอนนั้นเรียนหนักมาก เรียนไม่รู้เรื่อง)

ตอนนี้เรารู้แล้วว่า เราชอบภาษามากกว่า ภาษาไม่เพียงเป็นเครื่องมือชั้นเยี่ยมที่ทำให้เราเข้าถึงความรู้ได้มากมาย ตัวภาษาเอง มีอะไรลึกซึ้งน่าค้นหามากเช่นกัน

เขาเคยถามเราว่า เรียนภาษาไม่เบื่อเหรอ เราตอบไปว่าหากเรียนแต่ทักษะภาษาอย่างเดียว(ฟัง พูด อ่าน เขียน) เราก็คงเบื่อเหมือนกัน แต่การเรียนที่นี่มันไม่ใช่แค่นั้น มันมีเนื้อหาให้เราเรียนมากมาย ทั้งประวัติศาสตร์ ปรัชญา วรรณคดี สัทศาสตร์ ฯลฯ

เราไปลงเรียนวิชาของคณะรัฐศาสตร์วิชาหนึ่ง เรียนได้ครึ่งเทอม อาจารย์เพิ่งมาบอกว่าจะย้ายเวลาเรียน และยังไม่สามารถระบุเวลาได้ เราจึงตัดสินใจลดรายวิชานั้นไป เราไม่อยากอยู่กับความไม่แน่นอน หากเวลาชนกับวิชาอื่นๆ เราก็ไม่ได้เรียน ถ้าไม่ได้เรียน แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่เราจะลงทะเบียนวิชานั้นต่อไป

เรื่องนี้ทำให้เรามีความรู้สึกแง่ลบต่อวิชารัฐศาสตร์

เมื่อเราสำรวจความคิดตัวเองดูใหม่ เราก็ได้พบว่า เราก็สนใจประวัติศาสตร์และรัฐศาสตร์ในระดับหนึ่ง แต่สิ่งที่เราชอบมากกว่าคือภาษา และสาขาที่สนใจเป็นพิเศษตอนนี้คือภาษาจีนโบราณ

ความจริงวิชาทางสาขาวรรณคดีเราก็สนใจอยู่บ้าง วันนี้เพิ่งดูแฮร์รี่ภาคสุดท้ายไป เราว่าเรื่องนี้คงมีอะไรให้คิดและตีความมากมายในวิชาวรรณคดีเยาวชน แต่เราก็ไม่กล้าลงเรียนอยู่ดี เพราะเราว่าเราคงไม่มีหัวทางวรรณคดีเท่าไร เรียนกี่ตัวๆก็เกรดไม่ดี รู้สึกตัวเองมีหัวทางภาษาศาสตร์มากกว่า เพราะได้เอมาสองตัวแล้ว

เราคิดว่าอยู่กับสิ่งที่ถนัดมันมีความสุขมากกว่า มันเหมือนกับว่าบางอย่างต่อให้เราสนใจ เราชอบมากแค่ไหน แต่เราไม่มีหัวทางนั้น เราก็ไม่มีวันก้าวไปถึงจุดที่คนที่ถนัดในสิ่งนั้นก้าวถึง และเราจะยิ่งท้อมากขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่ถนัดเค้าแทบไม่ต้องพยายามอะไรเลย เค้าก็สามารถเข้าไปถึงง่ายๆ แต่เราพยายามอย่างหนัก ก็ยังไม่สามารถเทียบเคียงเค้าได้

เราเป็นคนที่จริงจัง และพยายามกับทุกเรื่อง เราได้ประสบมาด้วยตนเองแล้ว สิ่งที่เราไม่ถนัด ไม่มีหัวด้านนั้น เราสำเร็จได้แค่ระดับหนึ่ง แต่เราสิ้นเปลืองเรี่ยวแรงไปมากมาย เทียบกับคนที่ถนัดอยู่แล้ว เขาแทบไม่ต้องพยายามอะไร เขาก็เหนือกว่าเราหลายขั้น

และกลับกัน ในสิ่งที่เราถนัด เราก็เหนือกว่าคนอื่นเช่นกัน

เราเคยสงสัยว่าคนเราถนัดในสิ่งที่ไม่ชอบได้หรือไม่

สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นไปได้ คนอื่นอาจจะสำมารถทำในสิ่งที่ไม่ชอบได้ดี เพราะคนๆนั้นแต่เดิมก็หัวดีอยู่แล้ว

สำหรับเราแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะทำสิ่งที่เราไม่ชอบให้มันดีได้ ไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่เราไม่มีใจชอบมันสักนิดแล้วเราจะทำได้ดี

การสอบวิชาสัทศาสตร์ครั้งล่าสุดที่เพิ่งผ่านไป เป็นการสอบน้อยครั้งที่เราค่อนข้างมั่นใจว่าจะได้เต็ม แถมยังส่งกระดาษคำตอบเป็นคนที่สอง อยากรู้คะแนนจัง แต่อาจารย์คงไม่บอกหรอก

วิชานี้เป็นวิชาแรกที่เราสามารถติวให้เพื่อนได้ เป็นวิชาที่ทำให้เรารู้สึกดีกับตัวเองมาก (ยกเว้นการสอบครั้งแรกที่พลาดไปแบบน่าเสียดายถึงสองข้อ ทั้งๆที่ง่ายมาก)

กลับมาที่เรื่องแฮร์รี่ดีกว่า

เราเหมือนจะโตมากับตัวละครในเรื่องนี้ก็ว่าได้ เราอายุเท่านักแสดงนำในภาพยนตร์พอดี แต่ก่อนเราก็คลั่งไคล้นิยายเรื่องนี้มาก เช่นเดียวกับเด็กวัยเดียวกันคนอื่นๆ ที่ใฝ่ฝันถึงดินแดนเวทมนตร์ แต่เมื่อได้อ่านหนังสือประเภทอื่นๆมากขึ้น มันก็ทำให้เราหมดความอินในเรื่องนี้ไป (แต่เราก็ยังคิดว่าเป็นวรรณกรรมที่ดีเรื่องหนึ่งนะ) เพราะเรามีเรื่องอื่นๆที่ชอบมากกว่า

แม้ว่าจะรู้สึกดีกับคณะนี้มากแค่ไหน ก็หลีกหนีไม่พ้นกับความรู้สึกเรียนหนัก เหนื่อย ยาก ของคณะนี้ เราก็รู้ว่าอาจารย์หวังดี อยากให้เราได้อะไรไปเยอะๆ และอาจารย์ก็คาดหวังไว้สูงว่าเด็กจะต้องทำได้ บางทีเราก็อยากให้อาจารย์เห็นใจบ้าง อยากมีเวลาพักผ่อนบ้าง สอบเยอะไม่เป็นไร ขออย่าสั่งการบ้านเยอะเลย (เป็นเด็กขี้เกียจทำการบ้าน)

คิดถึงแม่จังเลย อยากให้แม่มาหาบ้าง (แต่ก็ได้แค่คิด เพราะแม่งานเยอะ ไม่ว่าง คงไม่มาหาเราอยู่แล้วล่ะ)

Create Date : 20 กรกฎาคม 2554

Last Update : 20 กรกฎาคม 2554 21:05:17 น.

1 comments

Counter : 1202 Pageviews.

เมื่อได้ทำในสิ่งที่ชอบก็จะมีกำลังใจให้ทำต่อไป แม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตามครับ ^^

สู้ๆคับ เป็นกำลังใจให้

โดย: Greenwall

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:47:28 น.

~\MINKU/~

Location :
Philadelphia, Pennsylvania United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

[Add ~\MINKU/~'s blog to your web]

Bloggang.com