|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ประสบการณ์ผ่าคลอดซิงๆ และเปิดตัวน้องอินดี้ค่ะ
ในที่สุดลูกน้อยก็ออกมาจนได้ค่ะ ชื่อน้องอินดี้ (Indy) ไม่ได้หมายถึงแนวดนตรีนะคะ แต่พ่อเขาตั้งให้จากชื่อรัฐที่เขาเคยไปอยู่ที่อเมริกามาตั้งนานคือ รัฐ Indinapolis ค่ะ และเป็นที่ๆเรากับเขาได้เจอกันครั้งแรงด้วยค่ะ
เมื่อวันที่ 19 ก.ย. เป็นวันครบกำหนดคลอด 40 w พอดีเป๊ะ ตอนเช้ามูกเลือดออกนิดๆ เลยบอกแฟนว่าถึงเวลาต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ ก็รีบไปกัน ยกกระเป๋าที่จัดเตรียมไว้ก่อนแล้วใส่รถแล้วก็บึ่งไปพญาไท 3 ทันทีค่ะ พอไปถึง คุณหมอตรวจภายในให้พบว่าปากมดลูกเปิดหนึ่งเซ็นต์ น้ำคร่ำยังไม่แตก แต่หมอก็ให้แอทมิทเลยรอดูอาการไปก่อน เราก็เลยโดนพาตัวไปนอนรอที่ห้องพักรอคลอด แต่จนแล้วจนรอด ปากมดลูกก็ไม่เปิดเพิ่มเลย อาการเจ็บคลอดก็ยังห่างๆอยู่ แต่พอเจ็บทีรู้สึกว่าทำไมมันปวดขนาดนี้เนี่ย ขนาดเจ็บห่างกันเป็นชั่วโมง ยังทรมานแทบตาย ถ้าเจ็บถี่ๆจริงๆแบบที่จะคลอดเนี่ย เราคงเป็นลมไปก่อนแน่ๆ
นอนเล่นที่ห้องพักสองคืน มีคุณแม่คนอื่นๆเข้าทีหลังเราแต่คลอดก่อนไปหลายรายทั้งผ่า ทั้งคลอดธรรมชาติ แป๊บๆก็ได้ยินอุแว้ๆของเด็กที่คลอดแล้ว แฟนเรายังบอกว่าคนอื่นเข้าทีหลังแต่ยังเคลมเร็วกว่า ทำไมของเราเข้าก่อนแต่ออกช้าจังหว่า จนเย็นอีกวัน หมอมาตรวจ ก็ยังแค่เซ้นต์เดียวอยู่เลย ไม่มีการพัฒนาเลยอ่ะ หมอถามว่าจะกลับไปนอนบ้านก่อนมั้ย สัก 2-3 วันแล้วค่อยมาดูกันต่อ แต่ถ้าเจ็บถี่ มีมูกออกเยอะหรือน้ำคร่ำแตกก็ให้รีบมาเลย เราก็ถามหมอว่าถ้าจะผ่าล่ะ ได้เลยมั้ย หมอบอกว่าแล้วแต่เราละกัน ให้ปรึกษากับแฟนก่อน
เรากับแฟนคุยกัน พร้อมกับโทรหาญาติๆถามหลายความเห็น สุดท้ายเราก็ตัดสินใจผ่าเลย เพราะกลัวว่าถ้ารอไปอีก เกิดคลอดเองไม่ได้ รกเสื่อม น้ำคร่ำเสื่อมก็ยุ่งเลย ตกลงกะหมอว่าขอผ่าคลอดวันจันทร์ที่ 21 ก.ย.
และแล้วเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนจับขึ้นเขียง เป็นความรู้สึกที่กลัวมากๆ ไม่เคยโดนผ่าตัดมาก่อนเลย แต่เจ้าหน้าที่ก็อธิบายอย่างดี ให้กำลังใจ ตอนบล๊อคหลังก็ไม่เจ็บ เจาะน้ำเกลือยังเจ็บกว่า แต่ด้วยความที่กลัวๆ เกร็งๆอยู่แล้วก็เลยตัวสั่น ไม่ได้รู้สึกหนาวเลย ตื่นเต้นมากกว่า สักพักช่วงล่างก็ชาๆ มีความรู้สึกเหมือนอยู่ในก้อนน้ำแข็งอ่ะ โดนจับขึงพืด ใส่สายปัสสาวะ น้ำเกลือ ที่วัดความดัน อะไรไม่รู้ระโยงระยางไปหมด แฟนก็นั่งจับมือข้างๆพร้อมกับชวนเราคุยไปด้วย ช่วงที่ผ่า รู้สึกตึงๆ แน่นหน้าอก จุกๆ เราก็ดันจินตนาการภาพตอนหมอลงมีดอ่ะ แต่ก็พยายามตั้งสติ หลับตานึกถึงพ่อกับแม่และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองเราและลูกให้การผ่าคลอดสำเร็จด้วยดี ท่องพุทโธๆไปด้วย เจ้าหน้าที่เขาคงเห็นเราหลับตานิ่งไป คงนึกว่าเราเป็นอะไรหรือเปล่า รีบปลุกใหญ่เลย
แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงอุ้แว้ดังมากๆ แล้วก็เห็นเจ้าหน้าที่ พยาบาลวิ่งกันวุ่น เอาลูกไปทำความสะอาด เราก็มองตาม แต่ว่าตอนนั้นไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ เลยเห็นเบลอๆ แฟนเราก็อธิบายให้ฟัง สักพักเจ้าหน้าที่ก็เอาลูกมาให้ดูใกล้ๆ แล้วน้ำตาเราก็ไหลออกมาเองเลย แปลกมาก นี่แหละมั้งความรู้สึกของคนเป็นแม่
แฟนเราก็ตามลูกไป ส่วนเราก็โดนเข็นไปพักอีกห้องนึง พยาบาลบอกว่าจะให้ยาเราสำหรับพักผ่อน แต่เราก็ไม่เห็นหลับสักนิด แล้วก็คิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น รู้สึกว่ามันรวดเร็วมากๆ และก็งงๆว่าต่อไปจะเป็นยังไงต่อ สักพักเราก็ได้ขึ้นไปพักในห้องพักค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้เจอลูกอีกจนถึงวันรุ่งขึ้น เพราะช่วงนี้เขางดเอาเด็กขึ้นห้องพักเพราะป้องกันติดโรคไข้หวัดระบาดค่ะ เขาจะให้คุณแม่ทั้งหลายไปที่เนิสเซอรี่ของโรงพยาบาลเองค่ะ
ตอนนี้ก็มาอยู่บ้านแล้ว เลยมานั่งเขียนบล๊อคต่อ เพราะลูกกำลังหลับอยู่ค่ะ แล้วจะมาอัพเดทอีกเรื่อยๆนะคะ
Create Date : 28 กันยายน 2552 |
|
15 comments |
Last Update : 28 กันยายน 2552 12:00:57 น. |
Counter : 328 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ครองขวัญ 28 กันยายน 2552 12:57:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: lilly~tree (lilly~tree ) 28 กันยายน 2552 14:51:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: pennoom 28 กันยายน 2552 15:04:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้อ (sandseasun ) 28 กันยายน 2552 15:23:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: tew.sk 29 กันยายน 2552 9:46:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: หญิง (Yingang ) 29 กันยายน 2552 15:55:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่หมาว้อ (ว้อเก๋า ) 30 กันยายน 2552 15:23:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจน (janeploy ) 4 ธันวาคม 2552 14:02:26 น. |
|
|
|
| |
|
|