เราเริ่มมีปัญหานี้ตอนต้นเดือนตุลาคม ยังไงก็ตามเราก็ไม่อยากจะเลิกนมแม่ เจ็บแม่ทนได้ แต่เจ็บจนน้ำตาแทบจะเล็ดเลย ไปหาหมอสูติทีแรก หมอสูติบ้านเราช่างไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้เอาซะเลย เรียกว่าเลี้ยงนมแม่เนี่ยหมอสูติไม่ได้มีความรู้เรื่องนี้เลยไล่เราไปหมอผิวหนัง ยังจำหน้าหมอได้เลย ตอนเราเปิดนมให้ดูเนี่ย หมอทำหน้ากระอักกระอ่วนชอบกลนะ ที่เห็นนมของเรา ประมาณว่าหมอเขาคงชินดูข้างล่างมากกว่าข้างบน 555 

เมื่อไปหาหมอผิวหนัง ได้หมอที่เป็น fellowship เรียกว่าพวกหมอที่มาฝึกหัดแพทย์เป็นแพทย์เฉพาะทางนั่นเอง หมอให้ยามาทา คาดว่าจะเป็นเชื้อรา มีการเขี่ยเชื้อพิสูจน์ เราบอกหมอว่าน่าจะเป็นเชื้อรา หมอว่าเชื้อราที่เกิดตรงหัวนมเกิดได้ยาก เหอ ๆ มาเถียงเราซะอย่างนั้น คือก่อนไปหาหมอเนี่ย เราก็อ่านหนังสือมาบ้าง ซึ่งเราก็สงสัยตั้งแต่ก่อนจะมาหาหมอว่าจะต้องเป็น candidas การติดกันเนี่ยติดกันได้หมดเลย แม่ ไมโล มาร์วี่ เวลารักษาต้องรักษาหมด 

เรียกว่าหาหมอผิวหนังเนี่ยก็ไม่ได้มีความรู้เยอะเท่าไหร่เลย แล้วเขาก็ให้ยามาทา ไม่แน่ใจ คิดว่าเป็น Elomet ทาไปก็ไม่ได้หายหรอก ทาไปแล้วก็ไปหาหมออีก ตกลงผลเพาะเชื้อเนี่ยยืนยันว่าเราวินิจฉัยโรคได้ถูกต้องแล้ว ดีป่าวเนี่ย คุณหมอชมพู 555 นมทั้งแสบทั้งเจ็บ มันแตกมันลอก ระยะเวลาเดือนนึงที่ต้องทรมานอยู่กับการเจ็บเนี่ย รักษาไม่หายสักกะที เราพยายามเปิดตำรารักษาโรคเองเนี่ย ยาบ้านเราก็ไม่มี แบบที่จะให้เภสัชผสมยาให้คงยิ่งไม่มีใหญ่ ไม่เหมือนที่อเมริกาเลยแฮะ เมืองไทยไม่มี Nystatin ยาที่เขาใช้ ๆ กันก็คือ yentien violet เป็นยาน้ำสีม่วง เอาไว้กวาดปากเด็ก หรือทาเวลาร้อนในไง เราก็ลองเอามาทาดูแต่คงไม่นานพอมันก็เลยไม่หาย 

กลับไปหาหมออีกครั้ง หมอสั่งยาฆ่าเชื้อรามา แล้วทาไปไม่หายหรอก สิ่งที่พอจะช่วยได้คือ เอาน้ำส้มผสมน้ำมาฉีดที่นมบรรเทาอาการคันและแสบ อีกอาทิตย์กลับมาใหม่ หมออยากให้ยาที่แรงขึ้นและให้เรางดให้นมลูกแล้วปั๊มนมเอา เหอ ๆ พูดง่ายทำยาก หมอเคยมีลูกป่าวหนอ เคยปั๊มนมให้ลูกกินป่าวหนอ ลูกเราไม่ยอมกินนมจากขวดเลย มีนะบางช่วงเราเจ็บนมเยอะ ๆ บีบนมใส่ขวดให้ลูกเรากิน ลูกกินไปแค่ออนซ์สองออนซ์ ก็แค่นั้นเอง แล้วเขาก็ไม่ยอมกิน ถึงถ้าเขาอยากกินเยอะเราก็ปั๊มให้เขาไม่ได้หรอก เพราะว่าเราไม่ได้ปั๊มประจำ คือหมอกางตำราพูด แบบว่าปั๊มนมให้ลูกกินได้นะถ้าจำเป็น แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ง่าย ๆ อย่างนั้น หมอทำหน้าเซ็งมากที่มีแม่ดื้อด้านอย่างเรา เรียกหมออีกคนที่ดูจะเป็นรุ่นพี่มาดูเรามาคุยกับเรา แล้วก็ทำหน้าเซ็งกลับไปอีกคน 

เราก็เซ็งที่หมอบ้านเราดูถูกคนไข้ เหมือนคนไข้ไม่ได้มีความรู้อะไรเลย แล้วเราเลยไปปรึกษาคลีนิคนมแม่ว่าทำไงดีหนอ หมอที่นั่นเลยให้เรากลับไปทา yentien violet ทานานหลายวันอยู่ซัก 5-7 วันได้ ทาทั้งเราเอง ทาในปากมาร์วี่ ไมโล แล้วก็เอาพวกผ้าปูที่นอนไปซัก เสื้อผ้าด้วย นมแม่เป็นสีม่วง ตอนแม่ห้ามไม่ให้ไมโลกินนมเนี่ย ก็บอกว่าแม่เจ็บนม นมแม่ไม่สบายต้องทายา ไมโลเลยกินไม่ได้ ส่วนมาร์วี่เนี่ย แม่ทายาในปากเขาด้วยการทาที่หัวนม แล้วเวลาเขาดูดนมยาก็จะเข้าไปในปากลูกเองแหละ มาร์วี่ช่วงนั้นปากม่วงเชียว อาการต่าง ๆ ก็ดีขึ้น หายนะ เราโล่งใจมากเลยว่านมเราหายแล้ว หายจากเชื้อราแล้ว ไม่เคยรู้สึกดีอย่างนี้มาร่วมเดือนแล้ว ลูกกินนมเราไม่เจ็บอีกต่อไป เราให้ไมโลกลับมากินนมเราได้อีก ดีจังเลยคิดถึงไมโล อยากให้ลูกกินนมสองคน รู้สึกใกล้ชิดกับไมโลอีกครั้งนึง ดีใจที่ไมโลยอมกลับมากินนม ไม่วีนไปเลย แม่ใจชื้นจัง

หมอบ้านเราช่างไม่มีความรู้เรื่องนมแม่เอาซะเลย หมอบอกว่าคนที่เป็นเชื้อราที่หัวนมมีเชื้อ ไม่เคยเจอ เหอ ๆ แล้วทำไมไปเจอที่ในเน็ตมันถึงมีเยอะเชียว คนที่ให้นมลูกจำนวนนึงซึ่งส่วนมากซะด้วยสิ จำเป็นต้องหย่านมโดยไม่มีความจำเป็นเพราะหมอขาดความรู้เรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นหมอสูติ หมอผิวหนัง หมอเด็ก คนที่ให้คำแนะนำด้านนี้แทบจะไม่มีเลย ต้องให้แม่อย่างเราทำตัวเป็นหมอซะเองเนี่ย อีกครั้งที่เราต้องใช้แรงและความมั่นใจ บวกกับความรู้ การศึกษาหาข้อมูลที่จะผ่านอุปสรรคครั้งนี้ได้ เรามีหนังสือเรื่องให้นมลูกอยู่สองสามเล่มซื้อมาจากอเมริกา แล้วก็ศึกษาหาข้อมูลในเน็ต ตอนอาการแย่ ๆ ทายาหมอไม่หายเนี่ย คิดจะรักษาเองนอกเหนือตำราด้วยซ้ำ ด้วยการหาว่าสมุนไพรอะไรฆ่าเชื้อรามั่ง เคยเอาขมิ้นมาทา ปรากฏว่ายิ่งแห้ง แสบไปอีก ฮือ ๆ น่าสงสารไหมเนี่ย

แต่แล้วความดีใจมีอยู่ไม่ได้นาน ไม่ทันครบอาทิตย์ด้วยซ้ำ นมเราแห้งและแตกอีกครั้ง เชื้อรามันดื้อด้านหรืออย่างไรหนอ เริ่มหาข้อมูลเพิ่ม เอหรือมันจะไม่ใช่เชื้อราแล้วคราวนี้ อาการก็คล้าย ๆ เดิม นมแห้ง และแตกลอก บางทีเหมือนมีเม็ดเล็ก ๆ ขึ้น การเจ็บครั้งนี้เจ็บกว่าคราวก่อนซะอีก น้ำร่วงเลยเวลาให้นมลูก จากคราวก่อน เวลาลูกเริ่มดูดจะเจ็บแสบแล้วซักพักก็หาย ต้องร้องดัง ๆ ทุกครั้งที่ลูกกินนม แต่คราวนี้เจ็บตั้งแต่เริ่มให้จนมาร์วี่กินนมเสร็จ ต้องให้ไมโลงดนมอีกหน เพราะลำพังมาร์วี่กินนมก็เหลือจะทนแล้ว อยู่บ้านเราจะไม่ค่อยใส่เสื้อ คอยเปิดนมผึ่งเอาไว้ บางทีก็นึก ๆ ว่าข้างบ้านจะเห็นไหมหนอ แต่ก็ช่างมัน เขาไม่ได้มาเจ็บนมกับเรานี่นา แต่บ้านเราสูงกว่าเขาหน่อยคงไม่เห็นหรอก แต่เวลานอนกลางคืนก็หนาวนะ ทำไงดีล่ะ เลยเอาเสื้อเก่า ๆ มาตัดตรงนมมีรูสองรู น่ารักเชียว อิอิ สามีว่าเอ็กซ์สุด ๆ ใส่แล้วนมแหลมเปี๊ยวเชียว ใส่แล้วกลัวจะเดินออกไปนอกห้องลืมว่าโป๊อยู่นะเนี่ย มีครั้งนึงลืมเหมือนกันเดินออกจากห้องไป ดีนะเนี่ยยังไม่มีใครเห็นแล้วเรานึกออก รีบวิ่งขึ้นมาบนห้องทันที