Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
19 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 
ท้องแล้วจริงๆ นะ


หลังจากรอลุ้นแล้วล้มมา 2-3 เดือน ตอนนี้ อ๊ะ อ๊ะ ประจำเดือนขาดไปจะครบสัปดาห์แล้ว คุณสามีทนลุ้นต่อไปไม่ไหว พาไปซื้อที่ตรวจครรภ์ซะเลย เราไปซื้อกันที่ห้างไกล้บ้านแล้วก็ตรวจมันซะที่ห้องน้ำของห้างนั่นแหละ ตอนที่เราเดินจะไปห้องน้ำนะ สามีบอกว่าใจเต้นแรงมากให้เราจับหน้าอกเขาดู... โอ้โห เต้นแรงมากจริงๆ คุณชายเขาลุ้นมากกว่าเราอีกแฮะ แล้วเขาก็นั่งคอยอยู่ที่เก้าอี้ข้างนอก เราก็เข้าห้องน้ำไปใช้ที่ตรวจ เราซื้อที่ตรวจแบบที่มีขีดเป็น + กับ - (+ คือตั้งครรภ์, - คือไม่ตั้งครรภ์) ปรากฎว่า..โอ้มันขึ้นเป็น + ตั้งแต่เราหยดปัสสวะใส่หยดแรกเลย ยัง ยังไม่แน่ใจรออีกซักหน่อย หลับตารอแล้วดูอีกที มันก็เป็น + จริงๆ นะ ชัดมากๆเลย ออกจากห้องน้ำเอามาให้เขาดู เขาดีใจมากทำอะไรไม่ถูก พูดอยู่นั่นแหละ “ทำอะไรก่อนดี ทำอะไรก่อนดี” แล้วก็โทรหาแม่เขาเจ้าค่ะ พอรายงานกันเสร็จเราก็ได้รับข้อห้ามยามเหยียด โดนสั่งห้ามกินนู่นนี่สารพัดเลย ต้องบอกว่าคุณแม่สามีเป็นคนหัวค่อนข้างโบราณและเข้มงวดเรื่องอาหารการกินมากๆ ถ้าจะให้บอกว่าห้ามอะไรบ้างคงต้องเขียนกันอีกหน้าไปเลยละ ว่างๆ จะรวบรวมไว้ให้อ่านกันเล่นๆ ส่วนตัวเราเองนะเริ่มแพ้ตั้งแต่ยังไม่รู้ผลซะอีก ตอนแรกก็คิดว่าแค่เหนื่อยจากการเดินทางเพราะเราพึ่งกลับบ้านที่ไทยช่วงตรุษจีน แต่กลับมาได้หลายวันแล้วก็ยังไม่หายเหนื่อย ง่วงนอนไวผิดปรติ และหลับเร็วซะด้วยซึ่งปรกติเป็นคนนอนดึกและหลับยากมากกกก อาการอีกอย่างคือเบื่ออาหาร เบื่อทุกอย่างเลย ไม่อยากกินอะไรเลย

เรารู้ผลจากที่ตรวจครรภ์วันเสาร์ แต่ก็ยังไม่ได้คิดวางแผนจะไปฝากครรภ์ที่ไหน เรื่องมาเกิดเมื่อเช้าวันจันทร์ เรานั่งรถไฟฟ้าจะไปทำงาน นั่งไปได้แค่ 4 สถานีเท่านั้นแหละ รู้สึกเวียนหัว โลกเปลี่ยนเป็นสีดำยุบยิบ (คนที่เคยจะเป็นลมคงรู้ดี) นั่งกระสับกระส่ายอยู่ซักพักจนคุณยายที่นั่งข้างๆ คงจะกลัวเลยหันมาจ้องหน้าเราใหญ่เลย ชักจะนั่งไม่ไหวแล้ววิ่งออกจากรถไฟฟ้าก่อนที่ประตูจะปิด ไปนอนดิ้นพะงาบๆ อยู่ที่เก้าอี้ตัวยาวๆ ที่เขามีไว้ให้นั่งรอรถไฟ แถวๆนั้นก็มีคนนั่งอยู่ 2-3 คนนะ แต่ไม่มีใครสนใจเราเลยอ่ะ คิดในใจ “ช่างมันใครไม่ช่วย ฉันช่วยตัวเองก็ได้ฟะ” ค้นหามือถือในกระเป๋า จัดการโทรหาพี่ชายแฟนก่อนเลย (เพราะเหตุเกิดไกล้ๆ ที่ทำงานพี่ชายแฟน อ๊ะๆ อย่างคิดลึกนะ) เขาบอกจะมารับทันที แล้วก็โทรบอกที่ทำงานว่าวันนี้คงไปทำงานไม่ได้นะ ตอนนี้กำลังขาดอากาศหายใจอยู่ที่กลางทาง พูดซะเวอร์ 555 แล้วก็กำลังจะโทรหาสามี ก็พอดีเขาโทรมาก่อนเพราะพี่ชายโทรรายงานเขาแล้ว เขาก็บอกว่าให้ไปกับพี่ชายแกจะพาไปคลินิกที่อยู่ไกล้ๆ ขณะที่ยังนอนพะงาบๆ อยู่ มือก็เริ่มชา เอาละซิฉันต้องช่วยตัวเองให้ถึงที่สุดต้องพยายามใช้สองมือ บีบนวดมืออีกข้างให้เลือดมันไหลเวียนและไม่ให้มือมันหงิกงอไปซะก่อน (อันนี้เคยเป็นไงเลยมีประสบการณ์) ก็นวดๆ ไป พอเริ่มดีขึ้นลุกขึ้นนั่งได้แล้วอาการชาที่มือก็หายไปด้วย(นี่ถ้าอยู่ประเทศเรานะป่านนี้คงจะมีคนเข้ามาถาม มาช่วยแล้วละ แต่คนที่นี่ไม่มีน้ำใจเอาซะเล้ย ไม่อยากจะบ่นเลยแต่อดไม่ได้จริงๆ เป็นสังคมที่ไม่มีใครแคร์ใครจริงๆ) พอเรารู้สึกว่าน่าจะเดินได้แล้วก็เลยเดินไปหาพี่ชายแฟนที่เขามารออยู่แล้วด้านล่าง เขาก็พาไปคลีนิกที่แฟนเราบอกไว้

เราเข้าไปที่เคาท์เตอร์บอกว่าอยากพบหมอ(แฟนเราบอกว่าให้ติดต่อหาดอร์กเตอร์เฮ็ง) พนักงานที่เคาท์เตอร์ก็บอกว่าจะพบดอร์กเตอร์เฮ็ง นัดไว้หรือเปล่า เราบอกว่าไม่ได้นัด ชีพูดเลยว่า “จะพบหมอ ถ้าไม่ได้นัดไว้ ให้พบไม่ได้” อ้าว! เราและพี่ชายแฟนเริ่มไม่ชอบใจแล้ว คนจะเป็นจะตายมาหาหมอ ดันบอกว่าถ้าไม่ได้นัดก็ไม่ได้พบซะงั้น พี่ชายแฟนเลยบอกว่า “น้องเขาไม่สบายมากต้องได้รับการตรวจจากแพทย์เดี๋ยวนี้ หรือไม่งั้นอย่างน้อยก็ต้องทำอะไรซักอย่าง” ยัยพนักงานที่เคาท์เตอร์เลยบอกว่า “ ถ้างั้นก็เข้าไปตกลงกับพนักงานหน้าห้องของดอร์กเตอร์เฮ็งเอาเองถ้าเขายอมก็โอเค” เราเลยเข้าไปคุยกับพนักงานหน้าห้องของดอร์กเตอร์เฮ็ง(มีพนักงานหน้าห้องตั้ง 3 คนแหน่ะ) เขาพูดดีกว่ายัยคนแรกมาก เขาบอกว่าปรกติดอร์กเตอร์เฮ็งจะคิวแน่นตลอด ถ้าคุณอยากพบวันนี้ต้องรอคิวสุดท้ายนะ เพราะไม่ได้นัดไว้จะรอได้ไหม เราบอกว่าได้ แล้วประมาณได้ไหมว่ารอนานเท่าไหร่ ตอนนั้นเวลาประมาณ 10 โมงกว่าๆ เขาบอกว่าคิวสุดท้ายก็น่าจะเกือบเที่ยง เราก็คิดเลยรอแค่นี้ทำไมจะรอไม่ได้ปรกติไปหาหมอบ้านเราก็รอนานเหมือนกัน แหม...แล้วทำเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ได้นัดไม่ได้พบ อยากให้มีการโหวดพนักงานออกจริงๆ เราว่ายัยพนักงานด้านหน้าจะโดนคนแรกเลย หลังจากตกลงกันเสร็จแฟนเราก็มาถึงพอดี ซักพักพี่ชายก็ขอตัวกลับไปทำงานต่อ เราเล่าเรื่องพนักงานด้านหน้าให้ฟัง แฟนเราก็บอกว่าเมื่อกี้ก็โทรมาที่คลีนิก พูดไม่ดีเหมือนกัน แฟนเราเลยต่อว่าไปนิดหน่อย เขาบอกว่ามีหลายคนบ่นเรื่องนี้ไว้เหมือนกัน แต่ดอร์กเตอร์เฮ็งเขาดูแลคนไข้ดีมากคนเลยมาเยอะ ยังไงเขาก็จะเลือกให้หมอคนนี้ดูแล(แหม...หมอน่าจะมาสอนพวกพนักงานบ้างนะให้รู้จักต้อนรับคนมากกว่านี้)...

เดี๋ยวตอนหน้าเราจะมาเล่าให้ฟังว่าไปหาหมอแล้วหมอทำอะไรกับเราบ้าง...หุหุ





Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 17:18:48 น. 5 comments
Counter : 1321 Pageviews.

 
ดีใจด้วยนะค่ะ เปิ้ลเองก็รอมา 1 ปี ท้องเหมือนกัน หลุดไปแล้ว รีบ ๆ ไปหาหมอนะค่ะหมอจะได้ให้ยามาบำรุง


โดย: opleee วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:55:34 น.  

 
มาดีใจด้วยอีกคนค่ะ การมีลูกยิ่งทำให้ครอบครัวสมบูรณ์แบบขึ้น แล้วมีความสุขเพิ่มขึ้นด้วยค่ะ


โดย: leyla (melyla ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:34:49 น.  

 
ยินดีด้วยค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ


โดย: Pasta&Pizza วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:23:35 น.  

 
อยากทราบว่า 5 สัปดาห์ควรต้องดูแลยังงัยบ้างค่ะ
แล้วประกันสังคมสามารถใช้ในการหาหมอเรื่องครรภ์ได้ป่าวค่ะ ช่วยตอบด้วยนะค่ะ


โดย: Nuaae IP: 124.121.147.159 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:15:15:02 น.  

 
ทำยังไงถึงจะไม่กังวล นอนหลับ ค่ะ


โดย: หนิง IP: 110.49.60.174 วันที่: 13 มีนาคม 2554 เวลา:20:10:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Ratitu
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ฝากคอมเม้นท์ไว้ เพื่อเป็นกำลังใจให้เจ้าของบ้านด้วยนะคะ
Friends' blogs
[Add Ratitu's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.