When people think you're dying, they really, really listen to you, instead of just...waiting for their turn to speak, FIGHT CLUB
Review ข่าว
Review หนังสือ
Review หนัง
Review การเดินทาง
<<
มีนาคม 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
1 มีนาคม 2554
ความไร้สาระของโลกนักปั่น
www.lenro.co สังคมแห่งการแบ่งปันหนังสือ
เทคนิคการบริหารจัดการเวลา เพราะเวลาคือสิ่งสำคัญ : รีวิวหนังสือ
The God of small things
ความไร้สาระของโลกนักปั่น
ปิ๊ปปี้ ถุงเท้ายาว: วรรณกรรมเยาวชนในหัวใจ
ความไร้สาระของโลกนักปั่น
เรื่องสั้น(คอดๆๆๆ)
นักปั่นจักรยานมือสมัครเล่นคนหนึ่ง นึกอยากได้ใบประกาศและทดสอบกำลัง เลยลองสมัครเข้าแข่งขัน
"จักรยานเสือภูเขาวิบาก'เสี่ยง'อันตราย"
ซึ่งเป็นการปั่นจักรยานขึ้นภูเขาชันที่เสี่ยงอันตรายอย่างมากเเละด้วยระยะทางกว่าร้อยกิโลเมตร
นักปั่นจักรยานจะต้องใช้ความพยายามอย่างสูงที่จะถีบตนเองขึ้นไปให้ถึงเส้นชัย
เเละนักปั่นจักรยานก็เชื่อว่า ถ้าเขาได้รับใบประกาศที่ระบุว่าผ่านการเข้าเเข่งขัน
"จักรยานเสือภูเขาวิบาก 'เสี่ยง' อันตราย"
แล้วชีวิตในวันข้างหน้าก็คงจะไม่ลำบาก เพราะตรรกกะของนักปั่นจักรยานคือ
ใบประกาศ = ความมานะพยายามดี
นักปั่นจักรยานเลยปั่น..ปั่น..ปั่น...ไม่หลับไม่นอนอยู่บนจักรยาน..เเม้วันเวลาผ่านไปเขาก็ไม่ท้อ
จนในที่สุด...อีกไม่กี่เมตรก็จะถึงเส้นชัย
กรรมการคนหนึ่งปราดเข้ามาตัดหน้าจักรยานของเขาเเล้วบอกว่า
กรรมการ : เจ้าหน้าที่ข้างล่าง วอ มาบอกว่า มึงทำผิดกติกาครับ
นักปั่นจักรยาน : กู? ผิดกติกาตรงไหนคะ?
กรรมการ : คือ..มึงใส่หมวกกันน๊อคน่ะครับ
นักปั่นจักรยาน : ใส่หมวกกันน๊อคไม่ได้?....ทำไมกูไม่เคยรู้เลยละคะ?
กรรมการ : มันเป็นกติกาสากลของ "จักรยานเสือภูเขา'เสี่ยง'อันตรายนะครับ
นักปั่นจักรยาน : ...
กรรมการ : ก็...ถ้ามึงใส่ 'หมวกกันน๊อค' มึงก็จะถือว่า 'ไม่เสี่ยง' อันตรายนะสิครับ
นักปั่นจักรยาน : ...
นักปั่นจักรยาน : ...
นักปั่นจักรยาน : ...เอ่อ...เเล้วทำไมคุณไม่บอกกูเเต่เเรกล่ะคะ...กูปั่นมาตั้งนาน....
ถ้ามีกติกาอย่างนี้...คุณก็น่าจะบอกตั้งเเต่จุดเริ่มต้นไม่ใช่เหรอคะ?
กรรมการ : อ่อ..."มันเป็นการเข้าใจผิดกันน่ะครับ"
นักปั่นจักรยาน...ปั่นกลับบ้านของตนเงียบๆ แม้ความพยายามจะไม่เกิดผลใดๆ เเต่อย่างน้อยที่สุด
นักปั่นก็คิดว่า...การเเข่งขันครั้งนี้น่าจะทำให้ร่างกายของเขาเเข็งเเรงขึ้น
ปล. การใช่สรรพนาม "กู" เป็นคำสรรพนามที่ดี เนื่องจากไม่ระบุเพศ...เเละผู้หญิงค่อนข้างจะมีปัญหาในการเขียน(รวมถึงการสร้างเรื่องเล่าที่่ตัวละครผู้เล่าเป็นผู้หญิง) เนื่องจาก กูคิดว่าสรรพนามของผู้หญิงไม่เอื้ออำนวยนัก จะให้ใช้ว่า "ดิฉัน ชั้น ฉัน หรือชื่อเล่น" ก็ดูตลกมาก จะใช้ "เรา" เดี๋ยวจะเข้าใจว่าหลายคนอีก "ข้าพเจ้า"...อันนี้ก็เว้นเว้อมาก เเต่ดูผู้ชายสิ "ผม"...คำเดียวจบ นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลป่าวที่นักเขียนผู้หญิงของไทยมีน้อย
ปล. 2 กูไม่คิดว่าคำว่ามึง-กูหยาบคายเเต่อย่างไร....
Create Date : 01 มีนาคม 2554
Last Update : 2 มีนาคม 2554 0:26:05 น.
4 comments
Counter : 666 Pageviews.
Share
Tweet
กูชอบเรื่องสั้นนี้ครับ ^___^
โดย: AE IP: 58.8.205.107 วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:15:46:03 น.
5555+
โดย: ฮูก (
midnight OWL
) วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:22:27:27 น.
กูก็ชอบ
โดย: luckyseven IP: 125.27.13.8 วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:22:15:38 น.
กูก็ดีใจที่พวกคุณชอบค่ะ ><
โดย: ฮูก (
midnight OWL
) วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:0:10:45 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
midnight OWL
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
อยากเกิดเป็น ปิ๊ปปี้ เด็กน้อยผู้มีจินตนาการเสรี
nanatakara
อารีรัตน์
คุณน้องเองค่ะ
Webmaster - BlogGang
[Add midnight OWL's blog to your web]
Bloggang.com