Bloggang.com : samurai_KYO : สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนที่...17

สาวจิตวิทยากับคาสโนว่าตัวร้าย...ตอนที่...17

"......อ่านแล้วไม่เม้นต์ไม่ว่า ก็แค่ไม่อัพแค่นั้นเอง....."

“เราเลิกกันเถอะ”

“อะไรนะ!?!?!” เกี๊ยวมองเรย์ด้วยสีหน้าตกใจ เสียงของเธอเบาราวกับเสียงกระซิบ

“อย่าให้ต้องพูดซ้ำซาก” เรย์ทำเสียงไร้ความปรานี เกี๊ยวคว้าแขนของเรย์มาจับไว้แน่น น้ำตาของเธอมันไหลออกมาจนนองหน้า

“ไม่นะเรย์........อย่าเลิกกับฉันนะ....ขอร้อง...ฉันผิดไปแล้วจะไม่ทำอีกแล้ว อย่าเลิกกับฉันนะ” เกี๊ยวเขย่าแขนของเรย์ก่อนจะซบหลงร้องไห้กับแขนนั้น เรย์ไม่พูดอะไรออกมาอีกปล่อยให้เกี๊ยวร้องไห้ไปเรื่อย ๆ

“อย่าทิ้งฉันนะเรย์......ฮือ....จะให้ทำอะไรก็ได้ แต่อย่าเลิกกันเลยนะ...ฉันขอโทษ” เกี๊ยวคร่ำครวญอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แฟนคนก่อนหน้านี้ที่เลิกกันไปเธอยังไม่รู้สึกเสียใจอะไรมากมายเท่ากับที่เรย์บอกเลิกเธอครั้งนี้เลย

เรย์มองภาพคนรักที่เขาเพิ่งจะบอกเลิกไป เขาค่อย ๆ ดันร่างบางนั้นออกจากตัว แต่มันทำไม่ได้ทำง่าย ๆ เลย เมื่อเกี๊ยวกอดเขาไว้แน่น

“ปล่อยนะเกี๊ยว...” เรย์พูด แต่ก็เหมือนกับเขาบอกให้เธอกอดเขาไว้แน่น ๆ ยังไงไม่รู้

“ปล่อย!!!” เรย์เริ่มเสียงดังขึ้น เขาออกแรงดันเกี๊ยวออก

“บอกให้ปล่อย!!!”

“ไม่!!!!” เกี๊ยวแผดเสียงแข่งกับเรย์ที่เสียงดังใส่เธอก่อน เธอมองเรย์ด้วยสายตาดุดัน เรย์มองสายตานั้นอย่างไม่ไว้วางใจ และไม่ถึงนาทีที่เกี๊ยวตวาด เธอก็ฟาดฝ่ามือใส่ตามตัวของเรย์ เธอฝาดมั่วไปหมด โดนแขนโดนไหล่บ้าง โดนหน้าก็มี เธอหลับหลับตาฝาดไปเรื่อย ปากก็ตะโกนต่อว่าเรย์

“ฉันไม่ยอมให้นายทิ้งฉันง่าย ๆ อย่างนี้หรอกนะ !!! ฉันไม่ยอม!!!...ฉันผิดฉันก็ขอโทษแล้วไง!!! ขอโทษ ๆ ๆ ๆ ๆ สำนึกผิด ก็สำนึกผิดแล้ว รักก็บอกว่ารักแล้ว.....แล้วยังจะมาบอกเลิกฉันอีก!!! ฉันไม่ยอมหรอกนะ ไอ้บ้า!!!~”

“หยุดก่อน!!!!....เดี๋ยว!!!!!..พอก่อน!!!!!” เรย์เสียงดังกลับ มือไม้ก็ปัดป้องมือน้อย ๆ ที่มุ่งร้ายเขา

“โอ้ย!!!....” เรย์ร้อง แต่เกี๊ยวก็ไม่หยุด ปากก็ยังคงด่าเรย์ต่าง ๆ นานา ไม่หยุด

“หยุด ๆ .....พอได้แล้ว!!!!!!”

“ไม่!!!! เอาให้ตายไปซะ คิดจะเลิกกับฉัน มันไม่ง่ายนักหรอกนะ!!.....ฉันไม่ยอมหรอก...ไม่มีทาง!!! ได้ยินมั้ย?!?!....ไม่มีทาง!!!”

“โอ้ย!!....ใครจะเลิกกับเธอ ห๊ะ!!!!...ฉันแค่แกล้งเธอเท่านั้น ยัยบ้า!!!” เรย์ตะโกนกลับไป มือน้อย ๆ ของเกี๊ยวที่ง้างเตรียมจะตบเรย์ชะงักกลางอากาศทันที เธอมองเขาด้วยอาการเหลือเชื่อ

เรย์หายใจหอบถี่ เพราะความเหนื่อยที่ต้องคอยหลบฝ่ามือร้ายกาจของเกี๊ยว เกี๊ยวเองก็เหนื่อยเช่นกัน

“นายว่าอะไรนะ?” เกี๊ยวพูดด้วยเสียงเบาหวิว

“บอกว่าไม่เลิกไง.....เมื่อกี้ล้อเล่น” น้ำตาที่เริ่มเหือดแห้งไปตอนที่เธอรบกับเรย์เมื่อกี้มันกลับไหลออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไหลด้วยความดีใจ

“จริง ๆ นะ” เกี๊ยวถามเหมือนเด็ก ๆ ที่ไม่มีความมั่นใจ เรย์ถอนหายใจออกมา เขายื่นมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลมาเปียกปอนเต็มแก้มนั้นเบา ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่แห้งง่าย ๆ เพราะมันไหลออกมาเรื่อย ๆ ร่างของเกี๊ยวสะอื้น

เรย์ใช้มือที่เช็ดน้ำตานั้นรั้งศีรษะของเธอเข้ามาหาเขา ก่อนที่เขาจะหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่ มืออีกข้างก็รั้งร่างนั้นให้มาแนบชิดกับเขาที่นั่งอยู่ประจำที่เบาะคนขับ เรย์สบตาเกี๊ยว ก่อนที่จะจูบที่ริมฝากบางนั้น เกี๊ยวจูบตอบเขา แขนของเธอโอบรอบคอของเรย์ไว้แน่น เรย์ล่วงเข้าไปในเสื้อยืดสีชมพูตัวเล็กของเกี๊ยว เขาลูบไล้ฝ่ามือไปตามผิวเนียนตรงแผ่นหลังนั้น

เรย์ถอนปากออกมา เขาจ้องมองลึกไปในดวงตาของเธอ ก่อนจะยกมือข้างที่ลูบแผ่นหลังมาปัดผมที่ปรกหน้าของคนรักออก เขายื่นหน้าไปกระซิบข้าง ๆ ของเกี๊ยว

“รักมากขนาดนี้ จะเลิกได้ยังไง” พูดจบก็กดจมูกกับซอกคอนั้น แล้วสูดเอาความหอมเข้าจนเต็มปอด แล้วก็หันกลับมามองเกี๊ยวอีกครั้ง

“คราวหน้าจะมาโวยวายขอเลิกไม่ได้แล้วนะ...ให้โอกาสเลิกแล้ว แต่ไม่เลิกเอง” เรย์พูดยิ้ม ๆ

“ไม่มีทาง” เกี๊ยวยิ้มพร้อมกับตอบอย่างมั่นใจ “นายนั่นแหละ...ถ้าจะเลิกกับฉันอีกละก็ จะฆ่าให้ตายเลย” เรย์หัวเราะ เขาจูบปากบางนั้นเบา ๆ อย่างรักใคร่

“ต่อไปอย่าโกหกอีกนะ....ไม่ชอบ ตอนที่รู้เรื่อง โมโหแทบบ้า....” เรย์พูดจริงจัง เกี๊ยวพยักหน้าทันที

“จะไม่มีอีกแล้ว.....จะไม่โกหกอีก”

“ดีมาก” เรย์บีบจมูกรั้น ๆ ของเกี๊ยวแล้วจับส่ายไปมา

“รักนะ....ยัยเกี๊ยวซ่า...”

“รักเหมือนกันแหละ....นายคาสโนว่าตัวร้าย” ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน เหตุการณ์ตอนนี้ต่างจากเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ราวกับหน้ามือเป็นหลังมือเลยที่ จากคราบน้ำตากลายเป็นรอยยิ้ม.........คงไม่มีใครยินดีมากไปกว่าเขาทั้งสองคนแล้วละ..........

แล้วอีกคู่หนึ่งละ จะHappy อย่างนี้มั้ยน้อ??.........งืม ๆ ๆ ๆ ๆ คิดหนักแฮะ อิอิ

//////////////////////จบตอนนี้แล้ว/////////////////////////

TTOTT……

-

-

-

-_____-!!!!

-O-#

-

-

>____O!!!!!

o____O!!!!!

^______^;

^O^...............ล้อเล่น........

ฟินสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง แม้มันจะไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าที่เธอจะยืนอยู่เฉย ๆ เธอเดินเข้ามาในผับที่ครั้งหนึ่งเธอเคยมากับเกี๊ยว และเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับจีน แต่วันนี้เธอมาเพียงคนเดียว ความรู้สึกหวั่นใจจึงมีไม่น้อย แต่เธอก็ต้องมา เพื่อนทำในสิ่งที่ควรทำ และเป็นสิ่งที่ใจเธอปรารถนา

คนเริ่มแน่นร้านแล้ว แม้วันนี้จะไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ อาจเป็นเพราะเธอมาดึกเกินไปเธอจึงไม่มีโต๊ะนั่งอีกแล้ว แต่คราวนี้เธอไม่จำเป็นต้องหาโต๊ะแจมเหมือนครั้งแรกที่มา เธอยืนนิ่ง ๆ สายตามองกวาดหาร่างบางของใครคนหนึ่งที่เธอต้องการพบ เขาอาจจะไม่มามาที่นี่ในวันนี้ แต่เธออยากคุยกับเขาเหลือเกิน หากเขาจะไม่คุยกับเธอก็ได้ แต่ขอแค่เขาบอกว่า ไม่อยากพบเธออีก เธอก็จะไม่มาให้เขาเห็นอีก

เธอก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ 22.30 น. ยังไม่มีวี่แววว่าคนที่ต้องการพบจะเข้ามาในร้าน เธอสั่งเครื่องดื่มกับเด็กเสิร์ฟ

“พี่อยากไปแจมกับโต๊ะอื่นมั้ย? โต๊ะโน้นเขาอยากให้พี่ไปแจมด้วย” เด็กเสิร์ฟถามทันที ฟินส่ายหน้า เธอเห็นคนที่ชวนเธอไปนั่งรวมโต๊ะแล้ว แต่ไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ เธอยื่นอยู่นิ่ง ๆ ชุดเดรสสีดำยาวแค่เข่าด้านหลังคว้านลึกจนถึงเอวเผยให้เห็นแผ่นหลัง และด้านหน้ามันก็คว้านลงไปจนถึงเนินอกสวยของเธอ บวกกับใบหน้าที่สวยหวานบัดนี้มันถูกแต่งแต้มด้วยเครื่อสำอางจนทำให้ดูเซ็กซี่ ผมยาวสวยถูกรวบแล้วปักด้วยปิ่นปักผมโชว์ลำคอระหง และแผ่นหลังเนียนสวยอย่างเต็มที่ แม้เธอจะยื่นอยู่ในมุมมืด แต่คนที่ผ่านไปมาก็ยังสังเกตเห็นเธออยู่ดี

23.15 น. เบียร์ที่เธอถืออยู่มันเริ่มพร่องไปเยอะแล้ว ความเย็นของมันก็เริ่มเหือดหายไป แต่เธอยังไม่เห็นคนที่มารอพบ เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มช่างเร้าใจเหลือเกิน คนหลายคนโยกย้ายส่ายสะบัดไปตามจังหวะเพลง ฟินมองไปที่เวที ที่บุ๊ทดีเจที่เปิดเพลงไม่ใช่ เรย์ แต่เป็นดีเจคนอื่น

23.45 น. เธอก็ยังยืนอยู่นิ่ง ๆ อีกไม่กี่นาทีก็จะเริ่มวันใหม่แล้ว อีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะถึงวันเกิดเธอแล้ว เธอสอดส่ายตามองหาร่างที่คุ้นตาอีกครั้ง แต่เธอก็ยังหาไม่เจออยู่ดี

“ไม่มางั้นเหรอ?” ฟินพึมพำเบา ๆ เธอวางขวดเบียร์ไว้ข้าง ๆ พนังแล้วยืนกอดอก สายตาเธอก็ยังคงมองหาเป้าหมายอยู่ตลอด

23.50 น. ร่างบางที่เธอคุ้นตาและเฝ้าคอยมองหาอยู่เป็นนานยืนเด่นอยู่ใกล้กับหน้าเวที โต๊ะที่เธอเคยร่วมนั่งกับเขาเมื่อครั้งที่แล้วนั่นเอง ฟินระบายรอยยิ้มบนใบหน้า เขามาแล้ว ร่างของฟินก้าวเดินตรงไปหาเขาทันที ร่างบาง สูงเพรียวของจีนมีเสื้อเชิ๊ตแขนยาวติดกาย แขนของเสื้อถูกพับขึ้นมาถึงข้อศอก กระดุมถูกปลดออกเกือบหมด เขาสวมเสื้อยืดด้านในอีกชั้นหนึ่ง กางเกงสีดำที่ช่วยให้ขาวยาว ๆ ของเขาดูดีขึ้น จีนมักจะแต่งตัวแบบนี้เสมอ มันคือชุดทำงานของเขาในช่วงตอนกลางวัน และกลายเป็นชุดเที่ยวในตอนกลางคืน บางทีอาจจะกลายเป็นชุดนอนไปเลยหากเขาเมาหนัก

ฟินเดินมาหาจีนอย่างยากลำบาก เพราะคนที่แน่นร้าน เบียดกันจนแทบจะไม่มีทางเดิน แต่เธอก็ค่อย ๆ แทรกตัวผ่านมาทีละนิด

23.55 น. อีกนิดเดียวเองยัยฟิน ใกล้จะถึงเขาแล้ว..... ฟินคิด ขาของเธอก็ค่อย ๆ ก้าวไปตรงหน้า แต่เธอก็ต้องชะงักแทบจะทันที ทั้ง ๆ ที่เธอเดินอีกไม่กี่ก้าวเท้านั้น จีนไม่ได้มาเพียงคนเดียว ข้างกายของเขามีสาวสวยคนหนึ่งแนบกายอยู่ ความสนิทสนมไม่ต้องพูดถึงว่าระดับไหน ไม่ต้องมีใครบอกเธอ เธอก็รู้

23.57 น. ภาพของสาวสวยกำลังโน้มหน้าของจีนมาประกบจูบกันอย่างดูดดื่ม โดยที่จีนก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใด แต่กลับให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี อ้อมแขนที่เขาเคยใช้โอบกอดเธอ ตอนนี้มันมีคนอื่นที่ไม่ใช่เธออยู่ในอ้อมแขนนั้น ร่างกายของจีนที่เธอเคยอิงแอบ ตอนนี้เขามีใครมาแทนเธอเสียแล้ว

23.58 น. ฟินรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทุบหัวอย่างแรง ความรู้สึกบองอย่างมันพุ่งเข้ามาหาเธอจนจุก เธอไม่ต้องการให้จีนทำแบบนี้กับใครนอกจากเธอ ผู้หญิงคนอื่นไม่มีสทธิ์ที่จะยุ่งกับจีน หากจีนยังไม่พูดคำว่า ไม่ต้องการที่จะเจอเธอแล้ว ใครก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมายืนเคียงข้างจีนนอกจากเธอ

23.59 น. เร็วเท่าความคิด ฟินเดินไปหาคนทั้งคู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปกระชากร่างของจีนออกมา คนที่ถูกกระชากมีอาการตกใจเล็กน้อย และเขาก็ต้องตกใจมากขึ้นอีกเมื่อเห็นว่าใครคือคนที่ขัดขวางการจูบของเขากับสาวสวย คนที่เห็นเหตุการณ์หลายคนถึงกับตกตะลึง โดยเฉพาะคู่จูบของจีน

“เฟย....” เขาไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เมื่อริมฝีปากของเขาถูกปิดลงทันทีด้วยเรียวปากอวบอิ่มของฟิน มันบดขยี้อย่างแรง ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของฟิน จีนยังไม่สามารถตั้งสติได้ เขากำลังถูกปั่นหัวอีกหรือไงกัน

23.59 น. 30 วินาที ฟินถอนริมฝีปากออก จีนมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา ฟินเอานาฬิกาข้อมือของเธอยัดใส่มือของจีน

“ฟินรู้ว่าจีนโกรธ โกรธจนไม่อยากมองหน้าฟิน แต่ฟินไม่ได้อยากจะโกหก ฟินเสียใจ ฟินขอโทษ.....ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้....ฟินรู้จีนคงไม่อยากเห็นหน้าฟิน....แต่เรื่องของเรามันเริ่มที่นี่มันก็ควรที่จะจบที่นี่ ขอแค่อีกนิดเดียวเองจีน อีกไม่กี่วินาที” ฟินพูดโดยไม่เปิดโอกาสให้จีนได้พูดอะไรออกมาเลย จีนเลยได้แต่ยืนอึ้ง ฟินจับมือของจีนข้างที่เธอเอานาฬิกายัดใส่เมื่อสักครู่ขึ้น เพื่อให้เขาเห็นเข็มแสดงจำนวณวินาที ที่กำลังเรืองแสงอยู่เคลื่อนที่เข้าใกล้เลข 12 เต็มทีแล้ว

“อีกไม่กี่วินาทีแล้ว อวยพรวันเกิดให้ฟินหน่อย แค่ Happy Birth Day ก็ได้” ฟินพูดออกมาด้วยความยากลำบาก เพราะก้อนสะอื้นมันเริ่มมาจุกตรงคอเธอแล้ว จีนมองเข็มนาฬิการที่เรืองแสงอยู่นิ่ง ๆ ไม่พูดว่าอะไร
23.59.55 น. .................................................

..........5......

...........4.....

..............3......

.................2.....

....................1.........

....................0……….

24.00 นาฬิกา วันที่ 29 มิถุนายน จบลงแล้ว.............

24.01 นาฬิกา วันที่ 30 มิถุนายนเริ่มขึ้น…………..

“Happy Birth Day” จีนพูดออกมา ฟินโน้มใบหน้าของจีนมาจูบอีกครั้ง แต่เธอไม่จำเป็นต้องใช้แรงอะไรมากมายเหมือนตอนที่กระชากเขามาตอนแรก เพราะดูเหมือนจีนเองก็อยากที่จะจูบเธออยู่แล้ว รสจูบที่แสนหวานทำไมมันถึงดูเศร้านักสำหรับฟิน
เธอถอนริมฝีปากออก ก่อนที่จะยิ้มออกมาบาง ๆ น้ำตาเธอไหลรินออกมาช้า ๆ

“ขอบคุณค่ะจีน...ฟินรักจีนนะ..........................................ลาก่อนค่ะ”
แล้วฟินก็หันหลังเดินออกมาอย่างรวดเร็ว จีนยังคงนิ่ง เขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก เหตุการณ์ไม่ถึงนาทีที่เกิดขึ้นมันเร็วจะเขาตั้งรับไม่ทัน แต่เธอก็ไปเสียแล้ว

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี๊ยะ?” จีนพึมพำกับตัวเอง เขาเสยผมขึ้นลวก ๆ และพยายามตั้งหลักและทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น

“ใครนะจีน??.....นังคนเมื่อกี้!?” เสียงแหลมปรี๊ดของคู่ขาของจีนดังขึ้น เธอรู้สึกเสียหน้าที่ถูกใครที่ไหนไม่รู้แย่งจีนไปจูบ แถมจีนยังมีท่าทีอาลัยอาวรณ์อีก เธอรู้สึกทนไม่ได้

“คนที่จีนรักที่สุด” จีนตอบออกมาเบา ๆ แต่เพราะเสียงเพลงที่ดังอยู่อึกทึกคึกโครม ดังนั้น นอกจากเขาแล้วจึงไม่มีใครรู้ และได้ยินว่าเขาพูดอะไร..........จีนหันไปหาสาวสวยที่เขาควงมาด้วย ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอเมื่อเห็นว่าเธอมองเขาด้วยสายตาแสนงอน

“ไม่มีอะไรฮะ อย่าสนใจเลย สนุกกันต่อดีกว่า” จีนโอบกอดร่างสาวสวย แม้จะดูเหมือนห่วงหาสาวสวยคนนี้ แต่ในใจกลับคิดว่า ในอ้อมกอดตอนนี้น่าจะเป็นคนที่เพิ่งจากเขาไป มันคงจะดีกว่านี้ แต่ทำไมเขาถึงไม่รั้งเธอไว้......ทำไม?

////////////จบตอนจริง ๆ แล้วขอรับ////////////

นิยายเรื่องนี้สอนให้รุ้ว่า เวลา 1 นาทีช่างยาวนานนัก..........

ทำไมจีนถึงไม่ตามฟินออกมานะ.......ทำไม???? นั่นสิ ทำไม??????
คำตอบ..........คือ......
เพราะข้าน้อยอยากแกล้ง.......(เป็นคำตอบน่ารักที่สุด)

วันนี้ไม่แย่งตำแหน่ง No.1 เพราะจะมารอดูว่าใครจะมาตอบคนแรก........
แต่ถ้าใครอ่านแล้วไม่เม้นต์ งานนี้มีจูบ เอ้ย!!! แช่งจริงด้วย ๆ.........

ว่าแต่ว่า...........เอามาต่อให้แล้วนะขอรับ............

ตอนนี้เรย์กับเกี๊ยวไม่เศร้านะขอรับ ตามใจคนอ่านแล้วเห็นมั้ย? ข้าน้อยน่ารักดีมั้ย? (น่ารักที่ซู๊ดดดด) =______='' ตอบเองซะงั้น
แต่เรื่องของจีนกับฟินไม่รู้จะดีแบบนี้หรือเปล่านะสิขอรับ.........ข้าน้อยยิ่งชอบแกล้งตัวละครที่ชอบอยู่ เหอ ๆ (แสดงอาการโรคจิตอย่างเต็มที่)

มีคนถามหาแฟนเก่าเกี๊ยวด้วยเหรอเนี๊ยะ??? (ข้าน้อยอุตส่าห์แกล้งลืมแล้วนะ).......แฟนเก่าเกี๊ยวนะออกมาแน่...
แต่มิใช่ช่วงนี้.....

ส่วนที่ถามว่าเรย์เป็นดีเจ ทำไมไม่เห็นไปผับเลยช่วงนี้...ว่าจะไม่พูดแล้วน้า......ก็นายเรย์ติดสาวอยู่จะให้ไปได้ไงละขอรับ

สำหรับท่านยู กับคำถามนี้>>>เรย์เป็นดีเจ แต่ตอนนี้เรย์มาดนิ่งในลักษณะผู้บริหาร << นั่นมันเป็นบุคลิกของจีนมิใช่ฤๅ?
ขอตอบว่า........เดี๋ยวได้รู้กันในตอนพิเศษ หลังจากที่แตกหักกันในช่วงนี้ก่อน
แล้วเดี๋ยวเอาตอนพิเศษมาลงต่อหลังจาก เอ่อ~~~ร้าวฉานกันก่อน..........
จะได้รู้กันไปเลยว่านายเรย์และนายจีนนั้นแท้จริงบุคลิิคเป็นยังไงแน่

สำหรับตอนจบนะ.....อยากให้มีหักมุมกันเหรอขอรับ เห็นเรียกร้องกันจัง (เขาไม่อยากให้หักมุมไปเศร้าตอนจบต่างหาก....ไอ้บ้า ซา'เคียว)
ข้าน้อยก็หาใช่คนใจร้ายไส้ระกำไม่..........เดี๋ยวจัดให้เศร้าอย่างที่ขอ......(จงตายซะ แกอ่านภาษาไทยไม่ออกหรือไง? โอม~~~~....มีคนสาปแช่งตามท้าย)
แต่ช่วงนี้อารมณ์มันเศร้าเหลือเกิน.......ท่านนักเขียนทั้งหลายขยันเอาตอนเศร้า ๆ ลงกันจัง ข้าน้อยก็อินนะสิ......

ไม่เอาแล้ว....ไม่ฝอยแล้ว.......(เพิ่งจะรู้ตัวเร๊อะ) เอาเป็นว่าลองเดาตอนจบดูสิว่าข้าน้อยจะให้จบยังไง? มันเหลืออีกไม่เท่าไหร่ก็จบแล้วขอรับ
เหอ ๆ.......

"......อย่าลืมเม้นต์กันนะจ๊ะ....."

<ตอนที่16

ตอนที่18>

Create Date : 15 กันยายน 2549

Last Update : 30 พฤศจิกายน 2549 2:08:24 น.

0 comments

Counter : 616 Pageviews.