|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~ ภาค 2 ตอนที่ 16
รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ ภาคที่2 ตอนที่16
....................................................................................................................................................................
การได้สนุกกับท้องทะเลกว้าง ทำเอาสาวกรี๊ดกร้าดกันเต็มที่โดยมีทั้งหนุ่มและไม่หนุ่ม นั่งมองกันหน้าเมื่อย จะลงไปเล่นด้วยรึก็ขี้เกียจกันเหลือเกิน เพราะในชั่วโมงเรียนก็ตากแดดกันจนแทบจะเกรียม งานนี้ขอนั่งมองอาหารตาให้เพลินตาดีกว่า
แต่ดูท่าจะเพลินตากันไม่เท่าไหร่ ก็เกิดอาการไม่เพลินใจเสียแล้ว... เมื่อมีหนุ่มร่างสูงทำบรรยากาศแย่ลง แถมยังอุตส่าห์เพิ่มองศาเดือดให้คนตาดุอีกต่างหาก เพราะดันเข้ามาทำความรู้จักกับกลุ่มสาว ๆ ดูเจตนาแล้วจงใจเข้าหาสาวสวย(ของเขา)อย่างไม่มีบิดพลิ้ว งานนี้มี..เฮ!!
ไม่สนใจเหรอครับ วันนี้พวกเรามีปาร์ตี้กัน
ไม่ละค่ะ สาวสวยบอกปัดทันที รู้สึกเบื่อ รำคาญเต็มทน ไอ้กุ้งแห้งตัวนี้ มันมากับไอ้พยูรหน้าเหี้ยน ออกแนวรับอิธิพลมาจากเชื้อชาติเดิมเต็มที่ แถมยังมาทำหน้าหื่นใส่เธออีก เธอคงสนหรอกนะ
ไปเถอะครับ เพื่อน ๆ ผมก็เยอะนะครับ สนุกมากแน่ๆ แกสนุกคนเดียวล่ะสิ ไอ้บ้า
ไปพักกันหน่อยดีมั้ยคะสาว ๆ มินเขาซื้อน้ำมะพร้าวไว้ เสียงเรียบเฉยของพริกดังขึ้น แต่ทุกคนได้ยินชัดเจน
สามสาวรีบเดินขึ้นฝั่งทันที สาวน้ำเดินลิ่วไม่รอใคร เพราะคนของเธอยืนมองอยู่ไกล ๆ ไม่ต้องห่วงสองสาวที่เหลือเพราะพี่พริกมาแบบนี้ ยังไงพี่หน่าก็รอด ส่วนน้องหนูยุยไม่ต้องกังวลท่านพี่ไอย์ไม่เคยปล่อยให้คลาดสายตาอยู่แล้ว
ขอตัว คนตาดุ ที่ดูเหมือนจะทวีความดุ หากแยกเขี้ยวได้เหมือนน้องหมาพริกคงทำแล้ว สองแขนโอบร่างเปียกชื้นของน้อยหน่าไว้แน่น กล่าวเพียงสั้นๆ แสดงออกอย่างชัดเจน ว่าไม่อยากเสวนาด้วย ก่อนจะหมุนตัวพาร่างเพรียวขึ้นฝั่ง
เพื่อนหน้าสวยยืนสบตากุ้งแห้งนิ่ง ประหนึ่งย้ำว่า... อย่าได้มาแหยมกับคนของข้า... สายตาเรียบนิ่งของเขาแม้ไม่ดุเท่าคนก่อนหน้า แต่ขอบอกท้ายทอยคนสบตามันเสียววาบ อย่าได้เสี่ยงกับพี่คนสวยดีกว่า ไม่ต้องรอให้เขาพูดอะไร สองสหายรีบแจ้นกลับไปหาพวก เพราะไม่อยากมีเรื่อง... หรือเพราะกลัวเหลือเกินก็ไม่อาจทราบได้ แต่พี่ไอย์ของน้องยุยไม่สน พาน้องน้อยกลับที่พัก มีคำพูดสั้น ๆ แค่ว่า
ห้ามมาเล่นน้ำอีก...เด็ดขาด แล้วมีเหรอน้องน้อยจะกล้าขัด เดินตัวลีบในอ้อมกอดกลับที่พัก เห็นสาวสวยอยู่ในอาการเดียวกัน ไม่ต้องถามก็รู้คำตอบ เจอสถานการณ์เดียวกันแน่
อย่าได้ให้พริกเห็นว่าหน่าลงไปเล่นน้ำอีก อย่างที่คิดสาวสวยทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้า และเดินตามคนตาดุเข้าบ้าน ส่วนน้องยุยก็เช่นเดียว เหลือแต่พี่น้ำ
คงไม่สนุกถ้าเล่นน้ำคนเดียวนะ พี่เล่นเป็นเพื่อนมั้ย ดูเหมือนพี่มินของน้ำจะใจดีที่สุด เขาจะเป็นเพื่อนเล่นน้ำ แต่พอฟังคำพูดต่อไปเท่านั้นแหละ ยิ้มสวย ๆ ก็หายวับทันที
แต่น้ำต้อง ...ตามใจ... พี่มาก ๆ หน่อยนะคะ
บ้า ว่าแล้วสาวน้ำก็เดินขึ้นบ้าน ทำไมจะไม่เข้าใจ ตามใจ´พี่มินทีไร แทบไม่ได้นอนทุกที ไม่เอาด้วยหรอก... เจ้าเล่ห์ปานนั้น
....................................................................................................................................................................
คืนนี้เล่นไพ่กัน คนสวยที่สุดบอกโปรแกรมคืนนี้ในช่วงบ่าย
ได้...ว่าแต่เย็นนี้กินอะไรกันดี พริกถามซ้อนขึ้นมาอีก
มินจ้างคนที่ร้านอาหารมาทำค่ะ เห็นของสดเหลือเยอะ
ก็ดีนะ พริกเห็นด้วย เพราะหากปล่อยให้ตัวเองฝากท้องกับสาว ๆ ละก็งานนี้เขาได้ตายก่อนเบญจเพสแน่นอน
แต่ขนมไม่มี แล้วนะคะ...มินว่าจะออกไปซื้อ...
งั้นหน่าไปด้วยนะมิน สาวสวยออกตัวทัน อยากไปซื้อของ เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองจะมีอะไรผิดปรกติ แบบว่า งานเข้าแน่ ๆ เลย
ไปทำไมมันร้อน คนตาดุพูดแทรก ใจจริงไม่เห็นความจำเป็นว่าเธอต้องไปกับเพื่อนแอบมึนของเขาสักหน่อย ถ้าอยากไปเดี๋ยวเขาไปส่งเองก็ได้
ดีสิคะ น้ำติดสายอยู่ได้หน่าไปช่วยเลือกของน่าจะดี รามินพูดพร้อมยิ้มหวานเจี๊ยบ จนพริกออกอาการหมั่นไส้ เพราะเห็นภาพเพื่อนซี้หน้าหวานที่อยู่อีกซีกโลกมาซ้อนทับกัน... ออกแนวหึงนะแต่ไม่แสดงออกหรือเปล่าเนี่ย
หน่ามีของจำเป็นต้องซื้อน่ะ ความจริงเธอก็อยากจะบอกตรง ๆ นะ ว่าจะซื้ออะไร แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าในนี้มีหนึ่งหนุมอยู่อยู่ด้วย เลยเลี่ยง ๆ
งั้นเดี๋ยวไปส่ง เขาพูดอีก แต่พอจะลุกขึ้น ดันมีคนโทรหาเขาซะนี่ พอดูเบอร์... Unknown... ไม่ต้องบอกก็รู้ สายจากต่างประเทศ และก็มีอยู่ตัวเดียวนั่นแหละที่อยู่นอกประเทศ
...ไอ้เหมี่ยว...
พริกรับสายเถอะ หน่าไปกับมินแป๊บเดียว พูดจบก็หมุนกายวิ่งไปรอรามินนอกบ้าน พริกได้แต่ถอนหายใจ กดรับสาย
อะไรของมึงไอ้เหมี่ยว เวลามีตั้งเยอะแยะทำไมไม่โทร โทรมาทำไมตอนนี้
(พอใจจะโทรตอนนี้ มีอะไรไหม แกมีสิทธ์อะไรมาบ่น...ใช่ซี้ฉันมันคนห่างไกล ยิ่งไกล ความสำคัญมันยิ่งน้อย... เข้าใจ) เสียงตัดพ้อของปลายสายทำเอาพริกแทบลงไปดิ้นตาย มันกล้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแบบนั้นได้ยังไง... ให้ตายเถอะ
ไอย์เห็นท่าทางแบบนั้นก็กลั้นขำ เพราะคิดว่าเพื่อนตาดุคงเจอไม้เด็ดถึงได้ทำหน้าพิลึกซะอย่างนั้น แถมยังมีอาการหรี่มองมือถือเครื่องสวยอย่างเอาเรื่อง งานนี้ท่าจะขำ
พี่ไอย์ขำอะไรคะ
ขำหมากับลิงคุยกัน
คำพูดของไอย์กระทบหูพริกจัง ๆ เขาเหลือบมองหน้าไอ้เพื่อนหน้าสวย ที่ตอนนี้นั่งเอกขเนกโยนถั่วยี่ห้อต่างชาติเข้าปากสบายอารมณ์... ทำไมต้องเป็นเขาด้วย(ฟระ)ที่ต้องมารองรับความกวน(ตู๊ด) เพื่อนทั้งสองคน
มีอะไรไอ้เหมี่ยว
(อ๋อ...ทุกวันนี้ฉันต้องมีอะไร ๆ ใช่มั้ยถึงจะโทรหาแกได้...โอเค กูวาง) ว่าแล้วปลายสายก็วางจริง ๆ ใคร ๆ อาจจะคิดว่าเพื่อนมันงอน ความจริงไม่ใช่... เพราะก่อนวางเขาได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจ และต่อมา มือถือของไอย์ก็ดังขึ้น เจ้าของหยิบมันขึ้นมาโชว์ประมาณว่า ...มันโทรหากู...
ว่าไงเหมี่ยว สบายดีมั้ย? เพื่อนสุดสวยมันฉลาดทักด้วยประโยคนี้... ที่ตอบมาเลยชิลล์ ๆ ฉันสบายดี ได้ เดี๋ยวฉันบอกมันให้ โอเค รับรองไม่ตกหล่น แค่ไม่กี่คำพูดเองไม่ตกแน่ โชคดีเพื่อน เท่านั้นเองสุดสวยก็วางสาย ยิ้มพราย พริกรีบยกมือห้าม
ถ้าแกจะเอาคำด่าของมันมาโยนใส่ฉันเงียบไปเลยดีกว่า...
เปล่า มันฝากบอกแค่ว่า อย่าลืมหนังสือการ์ตูนของฉันนะ พ่อคนเสน่ห์แร๊งแรง
คุณเคยอยากฆ่าใครจนถึงขีดสุดหรือเปล่า
พริกไม่แน่ใจว่าเวลาคนอยากเป็นฆาตกรเนี่ย รู้สึกแบบเดียวกับเขาหรือเปล่า... เพราะตอนนี้เขาอยากฆ่าไอ้คนที่เป็นเจ้าของน้ำเสียง เสน่ห์แร๊งแรง ทั้งคนฝากบอก และคนรับฝาก... เอามันให้ไม่เหลือชิ้นดีเลย
วอนหาเรื่องกันจริง ๆ พริกกระแทกตัวลงบนโซฟาตัวตรงข้าม หยิบหนังสืออ่านเล่นมาพลิกอ่านไปเรื่อยเปื่อย ดับอารมณ์เดือดแก้เซ็ง เพราะถ้าขืนต่อปากต่อคำ ไม่น้องยุยจะเสียแฟนก็เขานี่แหละที่จะไม่ได้กอดสองสาว เพราะมันต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายกันไปข้าง....
เพื่อนแต่ละคน... ไอ้(พวก)เพื่อนเวร!!
........................................................................................................................................................
มือจะหงิก!!
พริกรู้ซึ้งถึงคำนี้ดีถึงดีที่สุดก็เวลานี้นี่แหละ... การกดโทรหาน้อยหน่านับสิบ ยี่สิบครั้งแล้วเธอไม่รับสายนี่ มันชวนให้อาละวาดจริง ๆ
ไหนบอกว่าไปแป๊บเดียวไง...นี่หายไปตั้งแต่บ่ายสาม จนจะห้าโมงเย็นแล้ว ยังไม่โผล่มากัน โทรไปหาเพื่อน ไอ้นั่นก็มึนได้ที่ ไม่เอามือถือไปอีก ดีจริง ๆ
ไปไหนของเขากันนะ
เดี๋ยวก็มามั้งคะพี่พริก น้องยุยเห็นพี่สาว(มั้ง)หน้าหล่อทำตาดุแล้วดุอีกก็ใจไม่ดี... เลยพูดให้สถานการณ์ดีขึ้น...
แต่ดูท่าจะไม่ได้ผล...
พริก ฉันว่าเราออกไปตามดีมั้ย เสียงของไอย์ทำเขาต้องหันไปมอง ฉันว่ามันแปลก ๆ ทุกทีถ้าผิดเวลาไอ้มึนมันต้องโทรหาเราอยู่แล้ว... แต่นี่มันเงียบกริบเลย
ก็ดี พริกทำท่าจะลุกขึ้นแต่มือถือของเขาดังซะก่อน
พี่พริกจะไปไหนกันคะ เสียงน้องน้ำที่กำลังเข้ามาในห้องนั่งเล่นเอ่ยถาม พริกจึงหันไปตอบ พร้อม ๆ กับกดรับสาย เมื่อเห็นว่าใครโทรมา
จะออกไปตามไอ้มึนค่ะ... ว่าไงคะพู่
(พริก!!) กระแสเสียงตกใจ หวาดกลัวของชมพู่ทำเอาพริกขมวดคิ้ว เธอตกใจอะไร
(พริก!! มาช่วยหน่าเร็ว ๆ เข้า หน่ากับมินแย่แล้ว)
อะ...อะไรคะ พู่ เกิดอะไรค่อย ๆ พูด
(มาช่วยเร็วเข้า หน่ากับมินถูกใครก็ไม่รู้พาตัวไป สู้กันอุตลุดเลย)
อยู่ที่ไหน? อยู่ที่ไหนกัน!! พริกแทบจะตะคอก แต่ปลายสายไม่ได้สนใจ
(บังกะโลที่อยู่สุดหาดค่ะ... พู่แอบอยู่แถว ๆ นี้ โอ๊ะ!! แบต!!) เธอบอกได้เท่านั้นสายก็ตัดไป พริกลองโทรกลับก็ติดต่อไม่ได้
มีอะไรพริก
ไอ้มึนกับหน่าโดนอุ้มไป น้ำโทร 191 บอกว่าหน่ากับมินโดนฉุดไปที่บังกะโลท้ายหาด พี่กับไอย์จะล่วงหน้าไปก่อน ว่าแล้วเขาก็หมุนตัววิ่งออกจากบ้าน
ยุยอยู่กับน้ำที่นี่ แล้วก็ปิดบ้านล็อคให้ดี อยู่แต่ในบ้าน มีดที่เคยให้ไว้ เอามาถือไว้ พี่จะรีบกลับมา เข้าสั่งแค่นั้น สาวน้อยพยักหน้าเร็ว ๆ พี่ไอย์ก็วิ่งออกจากบ้านไป เธอรีบทำตามที่บอกทันที สาวน้ำก็โทรแจ้ง 191อย่างรวดเร็ว
..............................................................................................................
มันเกิดขึ้นได้ไง...
ฉันไม่รู้ พู่บอกฉันมาอย่างนั้น พริกบอกเพื่อน การไปท้ายหาดไม่ใช่ง่าย เพราะมันอยู่ไกลมาก แต่พริกก็เหยียบคันเร่งเต็มทีไปตามถนนเรียบชายหาด
พู่บอก? แล้วพู่รู้ได้ไงวะ
จะไปรู้ได้ไงวะ
นั่นสิ พริกมัวแต่หูอื้อตาลาย จนไม่ทันคิดว่าชมพู่รู้เรื่องสองคนนั่นถูกฉุดได้ยังไง
พู่รู้ได้ยังไง พริกหันกลับมาถามไอย์แต่เขาส่ายหน้า
นี่มันเรื่องอะไรกัน...
......................................................................................................
ตอนที่ 17 >
| Create Date : 23 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 2 เมษายน 2552 19:37:09 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 693 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Garfield IP: 58.9.208.181 วันที่: 24 มีนาคม 2552 เวลา:7:58:06 น. |
|
|
|
| โดย: wanle IP: 125.27.230.40 วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:18:02:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตอนแรกว่าจะอ่านให้จบก่อนแล้วค่อยเม้นต์
แต่ เฮ้ออ.... เชอะ ไอหัวหน้าบ้า
เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่ละกันนะซาน้อย ใสซื้อ