BlogGang.com : : เมอร์คิวรี่ : คนแปลกหน้าที่ฟ้าส่งมาให้เรารักกัน

คนแปลกหน้าที่ฟ้าส่งมาให้เรารักกัน

คนแปลกหน้าที่ฟ้าส่งมาให้เรารักกัน
ถ้าหากว่าการพบกันของเราเป็นโชคชะตา ฉันก็ถือว่าฉันโชคดี
เพื่อนคนหนึ่งเคยตั้งคำถามกับฉันว่า “อะไรเป็นสาเหตุให้เราถูกนำมาเป็นเพื่อนกัน”
โอ้โห คำถามโลกแตกมาตั้งแต่เริ่มต้น ใครกันหล่ะ จะรู้ว่า ทำไมคนสองคนถึงถูกจูนให้เข้ามาผูกพันกันได้
ในขณะที่คนอีกมากมายถูกกำหนดให้เดินสวนทางกันชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น
อย่างนี้ถ้าเป็นเรื่องของคู่รัก เราก็คงตอบได้ว่าเป็นเรื่องของพรหมลิขิตหรือด้ายแดงที่มองไม่เห็น แต่สำหรับความเป็นเพื่อนแล้วหลังจากใช้ความคิดตริตรองดูซักพัก ฉันก็คงต้องตอบด้วยการคาดเดาจากประสบการณ์ในการเรียนพุทธศาสนาว่า
มันคือโชคชะตา หรือกรรมเก่า

เวลาที่ฉันหรือเพื่อนๆจับกลุ่มคุยถึงเรื่องที่ก่อนเราจะมาพบกัน
ฉันรู้สึกเสี่ยวสันหลังวูบขึ้นมาทุกที ไม่ใช่ผีหลอกนะ
แต่เป็นเรื่องบางเรื่องที่ทำให้ฉันอดใจหายไม่ได้ ว่าถ้ามันไม่บังเอิญอย่างนั้น
เราก็คงไม่ได้เป็นเพื่อนกันอย่างที่เป็นอยู่นี้

เพื่อนคนหนึ่งของฉันเคยเล่าว่า ก่อนที่เราจะได้มาเรียนอยู่ที่เดียวกัน เขาเกือบต้องถูกส่งไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศ แต่บังเอิญเกิดความขัดข้องในบางเรื่อง ทำให้เขาต้องอยู่เมืองไทยและเรียนต่อที่เมืองไทย หรือเพื่อนอีกคนก็เล่าให้ฟังว่า ที่เขาได้มาเรียนอยู่ที่นี่รุ่นเดียวกับฉัน เพราะเขาประสพอุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดเรียนไปหนึ่งปี

และถ้าหากวันนั้นเรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่มันเกิดขึ้น ฉันและเพื่อนก็คงไม่ได้มาเจอกันผูกพันกันและรักกันอย่างที่เป็นอยู่ มันทำให้ฉันอดตั้งคำถามกับตัวเองไม่ได้ว่า
ถ้าเราไม่ได้มาพบกัน ฉันจะมีเพื่อนที่แสนดีอย่างนี้หรือเปล่า
ฉันเชื่อว่าการที่คนหนึ่งคน ถูกกำหนดให้มาผูกพันกับคนอีกคน มันต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่าง อาจจะเพื่อให้มาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน จูงมือเติบโตไปด้วยกัน รักกัน เกลียดกัน หรืออะไรก็ตาม แต่เหตุผลสำคัญเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันและเพื่อนคือ เพื่อให้เรารู้สึกรักกัน
ความรักระหว่างมิตรภาพเป็นความรักที่แปลกแต่ยิ่งใหญ่ เพราะเพื่อนอาจไม่ใช่ผู้มีพระคุณกับเราอย่างพ่อแม่ ไม่ใช่ผู้ให้ความรู้กับเราอย่างครูอาจารย์ เพื่อนเป็นเพียงคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ถูกส่งมาเพื่อให้เรารู้สึกว่า “เรารักมัน” ก็เท่านั้น

การมีเพื่อนให้เรารักจึงเป็นกำไรพิเศษของชีวิต ที่สอนให้เรารู้จักเสียสละเชื่อใจ และแบ่งปันให้กับคนอื่นโดยที่เขาคนนั้นเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เดินทางมาจากต่างที่มา แล้วพบกันที่จุดตรงกลางระหว่าทางของเรา

หรือพูดง่ายๆ การมีเพื่อนก็เป็นการสร้างจิตใจของเราให้เห็นแก่ตัวน้อยลง และอ่อนโยนต่อชีวิตคนอื่นมาขึ้นเท่านั้นแหละ
ในเมื่อวันนี้โชคชะตา(หรือกรรมเก่า) ได้นำให้เรามาพบกัน เป็นเพื่อนกันและรักกันแล้ว ก็อย่าลืมที่จะใช้เวลาในการอยู่ด้วยกันให้คุ้มค่า เพราะบางทีการได้กอดคอร้องไห้กับใครซักคน อาจมีค่ามากกว่าการหัวเราะคนเดียวตั้งมากมาย

สำหรับฉันและเพื่อน ฉันเชื่อว่าเราต่างรู้สึกดีกับการมาพบกัน และมาผูกพันกัน แม้หลายต่อหลายครั้งเราผ่านเรื่องราวต่างๆมาอย่างทุลักทุเล แต่ฉันก็ยังจะบอกเพื่อนของฉัน ด้วยประโยคเดิมที่ฉันมักพูดเป็นประจำว่า
“ถ้าหากการพบกันของเราเป็นโชคชะตา ฉันก็ถือว่าฉันโชคดี”

ณาชิ

Create Date : 01 พฤษภาคม 2548

Last Update : 1 พฤษภาคม 2548 15:04:16 น.

2 comments

Counter : 728 Pageviews.

พหรมลิขิตสินะ

โดย: Bluejade

วันที่: 1 พฤษภาคม 2548 เวลา:19:12:22 น.

เราลิขิต

โดย: เรา IP: 203.156.143.53 วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:23:39:00 น.