กลุ้ม เครียด ซีเรียส น้ำตาจะไหล
วันนี้ มันเป็นวันอะไรก็ไม่รู้ กลุ้ม เครียด ซีเรียส คิดเยอะ จนอยากร้องไห้
ด้วยความที่อยากจบ สามปีครึ่ง ก็เลยเร่งทำโปรเจ็คจบ สองชิ้น ในเทอมเดียว
มันเลยทำให้เครียด ซีเรียส และกลุ้มใจ จนอยากจะร้องไห้ กลัวทุกอย่าง กลัวไปหมด กลัวไม่ผ่าน กลัว ศักยภาพของตัวเองมีไม่พอ กลัวจนน้ำตาอยากจะไหล
โปรเจ็คสองตัวที่ต้องทำ สัมนา เรื่องเปรียบเทียบสำเนียงภาษาเลย ระหว่างอ.ภูกระดึง กับ อ.วังสะพุง ในจุดๆนี้ คิดว่าจะผ่านมันไปได้ เพราะมีอาจารย์ที่ปรึกษา ที่เป็นกันเอง เรากล้าที่จะเข้าหา กล้าที่จะเข้าไปคุย มีอะไรปรึกษาอาจารย์ได้เยอะแยะมากมาย มันทำให้ไม่กลัว ไม่เกร็ง เวลาเข้าพบอาจารย์ สบายใจในระดับนึง สำหรับโปรเจ็คตรงนี้
แต่ตัวที่กำลังทำให้เรามีปัญหาในตอนนี้ คือโครงงานทางภาษาและวรรณกรรม มันทำให้กลุ้ม ซีเรียส และเครียดมาก
อะไรที่คิดมา ก็เหมือนจะไม่ผ่านซักอย่าง คิดโปรเจ็คอะไรแต่ละอย่าง ก็เว่อร์มาก เราคิดเล็กๆไม่เป็นเลยรึไง
อันแรก สร้างเว็บ เกี่ยวกับตัวละครในวรรคดีไทย อันนี้ก็กว้างไป หนักไป ไม่เหมาะที่จะทำสองคน ตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ ว่าเพื่ออะไร
ต่อมา นำวรรณคดีเรื่องมัทนพาธา มาทำเป็นการ์ตูนแอนิเมชั่น อันนี้ก็ยากไป ทำเองได้หรอ?? คงทำเองไม่ได้ คงต้องจ้างทำ ตอบคำถามได้มั๊ย ว่าทำเรื่องในโอกาสอะไร ง่ายๆตรงๆก็คือ ไม่ผ่าน เราคิดเองว่าเราคงจะทำไม่ได้แน่ๆ
อันล่าสุด ที่จะต้องพรีเซนต์หัวข้อในวันศุกร์นี้ เขียนบทรายการโทรทัศน์ จากนวนิยาย สู่ละคร จอแก้ว ของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ตอนไปปรึกษา อาจารย์ก็พูดเหมือนมันยาก มันไม่ง่าย ใช่มันไม่ง่ายแน่นอน แต่ไม่รู้สิ คิดไม่ออกแล้ว ไม่รู้จะทำอะไร ตัวที่เพื่อนเสนอ มันก็ไม่น่าสนใจเท่าไหร่
ยิ่งเข้าไปปรึกษา อาจารย์ ยิ่งทำให้เครียดกว่าเดิม ซีเรียสจนอยากจะร้องไห้
ยิ่งมาเจอคู่ที่ พูด เหมือนกับเราคงทำไม่ได้หรอก มันยากเกินไป พูดเหมือนไม่สู้ มันยิ่ง บั่นทอนกำลังใจ จนอยากจะยุบกลุ่ม ย้ายไปทำกับเพื่อนคนอื่นดีกว่า
แต่พอสุดท้าย ตัดสินใจว่าจะทำเรื่องนี้ คู่พูดดีขึ้น ทำให้มีกำลังใจมากขึ้น มันก็โอเคช่วยได้ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้พูด เหมือนไม่เปิดใจรับ หัวข้อนี้ เหมือนตอนแรก
การเขียนรายการ โดยจะแนะนำ นวนิยาย ที่ถูกนำมาสร้างเป็นละคร ของคุณปิยะพร ศักดิ์เกษม มันต้องเริ่มจากตรงไหน จะดึงจุดเด่นตรงไหนขึ้นมา ต้องตอบคำถาม ว่าใช้อะไรเป็นเกณฑ์ ในการคัดเลือก ต้องตอบคำถามว่าทำไมต้องเป็นปิยะพร ต้องตอบคำถามว่า ใช้ภาษาและวรรณกรรมยังไง ต้องจอบคำถามว่ามันตากจากของคนอื่นยังไง และต้องตอบคำถามอื่นๆอีกมากมาย ในวันพรีเซนต์หัวข้อวันศุกร์
ทำให้ตอนนี้ ปวดหัวมาก เครียด ซีเรียส จนน้ำตาจะไหล ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ไม่มั่นใจอะไรซักอย่าง
กลัวไปหมดทุกสิ่ง กลัวทุกๆอย่าง กลัวหัวข้อไม่ผ่าน
จะนำเสนอยังไง ให้หัวข้อเราผ่านก่อน โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะบ้าตาย ปวดหัว อยากร้องไห้ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี
ปรึกษาคู่หรอ ก็คงเครียดไม่ต่างกันหรอก
เครียดซีเรียส ปวดหัว อยากร้องไห้
วันนี้ที่ห้องสมุด เกือยจะน้ำตาไหลออกมาแล้ว รู้รึป่าว ว่ามันเครียดจริงๆ โครงงาน โครงงาน โครงงาน สาธุ ขอให้ผ่านซักทีเถอะ จะพยายามอย่างเต็มที่ ขอให้ผ่าน ขอให้ผ่าน ขอให้ผ่าน
อยากจบพร้อมเพื่อน ผ่านทีเถอะ วันศุกร์นี้ ขอให้อาจารย์ให้ผ่านทีเถอะจะได้เรื่มทำซักที อย่าได้มีคำถามนู่น นี่ นั่น ที่เรารู้สึกว่า เราหาคำตอบไม่ได้ อบ่าได้มีเลย ขอร้อง
มันเครียดมากจริงๆนะ T__________________T
ร้องไห้เงียบๆคนเดียว ขออ่อนแอซักวัน แล้วต่อไปจะต้องเข้มแข็ง ต้องผ่านมันไปให้ได้ อย่ากลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
| Create Date : 26 มิถุนายน 2556 |
| Last Update : 26 มิถุนายน 2556 20:01:33 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 700 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เครียดก็พักผ่อนบ้าง
ขอให้ผ่านไปได้นะคะ