BlogGang.com : : merveillesxx : หลังคาแดง เดอะ มิวสิคัล : ละครบำบัดคนปกติ...ให้เป็นบ้า

หลังคาแดง เดอะ มิวสิคัล : ละครบำบัดคนปกติ...ให้เป็นบ้า

by merveillesxx

หลังคาแดง เดอะ มิวสิคัล (2012, ศรัณยู วงษ์กระจ่าง, F)

เมืองไทยนี่ดีจังเลยเนาะ นักแสดงไม่ต้องร้องเพลงเป็น ก็ทำมิวสิคัลได้...

ไม่สิ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกอีกต่อไป นี่คือวิกฤตที่ควรจะต้องใคร่ครวญอย่างจริงจังได้แล้ว ทำไมฉันจะต้องมานั่งทรมานสามชั่วโมงครึ่งฟังคนร้องเพลงไม่เป็นร้องเพลงให้ฟังด้วย เมื่อไรจะเลิกเสียทีกับการทำมิวสิคัลที่ไม่มีความเป็นมิวสิคัล แล้วไหนปีนี้จะยังมีทั้ง เรยา เดอะ มิวสิคัล, Fat the Musical แล้วปีหน้าจะมี สิบหมื่น เดอะ มิวสิคัล บลาๆๆๆ ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ นี่ฉันจะต้องเจอห้วงทุกข์ทรมานอันไม่จบสิ้นนี้ไปอีกนานแค่ไหน

หากละครอย่าง หลังคาแดง ยังเรียกตัวเองว่ามิวสิคัลได้ นิยามมิวสิคัลของเมืองไทยคงอยู่ในขั้น “ไปหมดแล้วสมงสมอง” ช่วงแรกที่ละครเน้นการร้องแบบ ensemble ก็ยังพอทนอยู่ แต่แล้วละครก็เริ่มใส่เพลง solo ของแต่ละตัวละครเข้ามา จนกลายเป็นโซนแห่งความทรมาน (และไม่บันเทิง) ละครยังยัด number ของ musical เข้ามามากมาย จนบางทีฉันก็ถามตัวเองในใจว่า “ฉากนี้มึงจะร้องเพลงกันทำไมครับ คุยกันปกติก็ได้” และไปๆ มาๆ กลายเป็นคำถามว่า “แล้วตกลงละครเรื่องนี้จะทำเป็นมิวสิคัลไปทำไม พี่ทำละครพูดก็ได้นะครับ”

ผู้รอดชีวิตในด้านร้องเพลงก็มี มิกกี้ AF5 (ที่จนจบละครไปแล้ว ฉันก็ยังจำหน้าเธอไม่ได้) แต่เพลงมิวสิคัลในละครเรื่องนี้มันก็ช่างไม่น่าจดจำเอาเสียเลย บางเพลงเหมือนเต้นประกอบรีวิวของงานโรงเรียนอนุบาลเสียด้วยซ้ำ, ส้ม อมรา เคยเป็นความหวังในช่วงแรกๆ แต่การพยายามโชว์พลังของเธอ ก็ช่างน่าอึดอัดและทำให้รู้สึกไม่สบายใจ, ยิปโซ พอไปได้กับการร้องเพลง แต่ฉันก็เป็นห่วงเหลือเกินว่าเธอจะต้องรับบทผู้หญิงติงต๊องไปตลอดชีวิต, ส่วนพ่อ โทนี่ ยอดขมองอิ่ม ...เล่นละคร เล่นหนังไปเถอะนะพ่อ อย่าได้ริจะมิวสิคัลอีก พ่ออ้าปากร้องเพลงทีไร ฉันลุ้นยิ่งกว่าตอนประกาศผลเอนท์ตัวเองเสียอีก

ส่วนในทางด้านบทนั้น เปิดตัวมาช่วงแรก หลังคาแดง ตั้งคำถามได้น่าสนใจดีถึงประเด็นที่ว่า “เราเป็นใคร” และ “ใครกันที่เรียกว่าบ้า ใครกันที่เรียกว่าปกติ” แต่หลังจากนั้นคำถามนี้ก็หายหลุดวงโคจรไปเสียเฉยๆ แล้วไปมุ่งเน้นเรื่องความรักของแต่ละคู่แทน ซึ่งมีถึงสามคู่ด้วยกัน และทำให้ละครยืดยาวราวกับไม่มีวันจะจบสิ้น บางคู่ฉันคิดว่าตัดทิ้งไปเลยก็ไม่มีผลใดๆ ต่อเรื่องทั้งสิ้น หลังจากละครผ่านไปสองชั่วโมง แล้วเพิ่งจะประกาศพักครึ่ง ฉันช็อคจนแทบจะสิ้นสติ

ช่วงการคลี่คลายของเรื่อง นับว่ามีการนำเสนอที่ท้าทายอยู่เหมือนกัน เป็นฉากมิวสิคัลขนาดยาว ที่แต่ละตัวละครร้องเพลงสลับกันไป แถมมีการเต้นประกอบที่เพรียบพร้อมจนฉันว่าถ้าทำเป็นการแสดงเต้นโชว์ไปเลยก็คงเวิร์คดี แต่ฉากนี้ก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เดี๋ยว วิทย์ AF1 ออกมาเปิดคอนเสิร์ตเพลงฮิปฮ็อป, เดี๋ยว โอ อนุชิต ออกมาร้องแร็พ (ซึ่งไม่ได้เข้ากับบุคลิกของเขาเล้ยยย) ไหนจะการวิ่งเฮละโลมาบริเวณผู้ชมถึงสองรอบด้วยกัน ซึ่งไม่ก่อผลดีใดๆ ทั้งสิ้น ...ไปๆ มาๆ ฉันก็ไม่สามารถตั้งจิตและสมาธิกับละครเรื่องนี้ได้อีกต่อไป กลายเป็นว่าการนับจำนวนครั้งการถอนหายใจตัวเองยังสนุกกว่าดูละครเสียอีก

หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมฉันให้เกรด หลังคาแดง ต่ำกว่า บี้ เดอะ คอนเสิร์ต ...เอ๊ย รักจับใจ เดอะ มิวสิคัล สาเหตุก็คือ รักจับใจยังทรมานฉันเพียงแค่สองชั่วโมงครึ่ง แต่ หลังคาแดง นั้นทรมานฉันถึงสามชั่วโมงครึ่ง

ส่วนคำถามที่ละครตั้งไว้ในช่วงแรกว่า “ใครหรืออะไรกันที่เรียกว่าบ้า” ดูจบไปแล้ว ละครก็ยังไม่ได้ให้สารเรื่องนี้กับฉันแต่อย่างใด รู้อย่างเดียวว่า “ดูแล้ว กูนี่แหละที่จะเป็นบ้า!”

Create Date : 14 กรกฎาคม 2555

Last Update : 14 กรกฎาคม 2555 12:25:57 น.

0 comments

Counter : 4497 Pageviews.