BlogGang.com : : merveillesxx : รักจับใจ เดอะ โรแมนติก มิวสิคัล : ไม่-จับ-ใจ

รักจับใจ เดอะ โรแมนติก มิวสิคัล : ไม่-จับ-ใจ

by merveillesxx

รักจับใจ เดอะ โรแมนติก มิวสิคัล (2012, ถกลเกียรติ วีรวรรณ, D+)

นี่ฉันมาดูอะไรกันแน่ บี้ เดอะ คอนเสิร์ต? หรือ บี้ เดอะ มิวสิคัล? เปิดฉากแรกมาเป็นบี้ (ในมาดตัวละครนักร้องชื่อดัง นามว่า ซัน) ร้องเพลง ณ บัดนาว ในคอนเสิร์ต ฉันก็เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี และกลายเป็นว่าตลอดเรื่อง ฉันต้องทนฟังเพลง ณ บัดนาว ประมาณห้ารอบด้วยกัน เป็นความทรมานแสนสาหัสอย่างยิ่งที่ฉันต้องฟังเพลงที่น่าหวาดผวาที่สุดของทศวรรษหลายรอบขนาดนี้ (ตลกที่สุดคือ มีฉากที่พระเอกไปแสดงเอเชียทัวร์ที่ โตเกียว โซล และบลาๆ ซึ่งนำเสนอด้วยการร้องเพลง ณ บัดนาว ทุกประเทศ ซึ่งถ้าเหตุการณ์เยี่ยงนี้เกิดขึ้นจริง แปลว่ารสนิยมของคนทั้งโลกคงมีปัญหา)

ละครเวทีเรื่องนี้เป็นประหนึ่งการบำเพ็ญทุกรกิริยา เป็นการทดสอบ Tolerance อย่างท้าทายขั้นสูงสุด เนื้อเรื่องของ รักจับใจ ว่าด้วย ซัน นักร้องหนุ่มชื่อดังที่พบรักกับ วิว สาวตาบอด โดยเขาปกปิดตัวตนที่แท้จริง แล้วหลอกวิวว่าเขาชื่อ เหนือ ...อืม พล็อตเชยได้อีก แค่โครงเรื่องหลักก็ทำร้ายตัวเองอยู่แล้ว แต่ทว่าบทและเหตุการณ์ต่างๆ ใน รักจับใจ ยังคงพาตัวเองด่ำดิ่งไปได้อย่างไม่สิ้นสุด ฉากการพบรักของพระนางที่รวดเร็วยิ่งกว่าปลากัดมองตากัน, ฉากจูบกันของทั้งสองที่อุตส่าห์เนรมิตฉากเต้นรำประหนึ่งเรื่อง ซินเดอเรลล่า ขึ้นมาอย่างไร้ความหมาย, ฉากที่นางเอกโกรธแทบเป็นแทบตาย แต่เมื่อฟังเพลง ‘รักจับใจ’ เธอก็หายโกรธ จนฉันสงสัยว่าเธอเป็น bipolar disorder หรือเปล่า

ทักษะการร้องเพลงและเสียงร้องของ หนูนา หนึ่งธิดา เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เยียวยาจิตใจฉันได้ แต่เมื่อละครดำเนินไป ฉันก็ถอนหายใจและกุมขมับถี่ขึ้นเรื่อยๆ เสียงเพลงของหนูนาไม่อาจช่วยอะไรได้อีกต่อไป (ในเมื่อบทมันไม่เวิร์ค ฉากมิวสิคัลมันก็ไม่ convince) ไหนจะมุกเลี่ยนๆ ของบี้อีกประมาณ 38 มุกที่ทำให้ฉันขนลุกเกรียวเสียวไปถึงสไปนอลคอร์ด โดยเฉพาะมุกที่ซันพูดว่าหนังที่เขาเล่นเนี่ยฉายในโรงด้วยระบบเสียงเซอร์ราวด์ ฉากที่พระเอกบอกรักนางเอก จะรู้สึกเหมือนมีคนมาบอกรักเราจริงๆ ว่าแล้วซันก็เดินไปกระซิบข้างหูขวาวิวว่า “ผมรักคุณ” จากนั้นไปกระซิบที่หูซ้าย “ผมรักคุณ” แล้วกลับมาที่กหูขวาอีกรอบ ...ณ วินาทีนั้น ฉันอยากจะเดินไปกดสัญญาณไฟไหม้ของโรงละครเหลือเกิน เพราะคงเป็นทางเดียวที่จะหยุดละครเรื่องนี้ได้

ความอดทนของฉันขาดสะบั้น ในฉากคลี่คลายของเรื่องที่เต็มไปด้วยความมักง่ายและหายนะ จากนั้นตบท้ายด้วยฉากไฮไลท์ของเรื่อง นั่นคือ ตัวละครของบี้ขึ้นคอนเสิร์ตเล่นเพลง ‘รักจับใจ’ หากโลกนี้ยังมีความยุติธรรมใดๆ หรือพระเจ้ายังมีอยู่จริง ฉันขออุทธรณ์ถามว่า เพลงนี้มันควรจะเป็นเพลงเอกของละครเรื่องใดในโลกเชียวหรือ? หลังจากเพลงนี้บรรเลง ตัวละครทุกตัวมีความสุขลัลล้าทันใด เหมือนถูกฉีดสารกระตุ้นเข้าเส้น conflict ใดๆ ของเรื่องถูกลืมละเลยไปอย่างดาย โลกนี้ช่างสวยงามจริงๆ

และหากให้พูดถึงนักแสดงแต่ละคน คงแจกแจงได้ดังนี้

บี้ - เล่นเป็นตัวเอง จบ.

หนูนา - ร้องเพลงดี การแสดงมีปัญหาเรื่อง diction และ pacing แต่โดยรวมโอเค อย่างน้อยก็ล้างตราบาปจากเพลง ฮูล่าฮูป ได้

แก้ม - หนูแก้มอาจจะไปได้ดีกับการร้องเพลงและคัพเวอร์ Girls’ Generation แต่อาจไม่ใช่การเล่นละครเวที ตอนเรื่อง ลมหายใจ ก็ทีนึงแล้ว ยิ่งซีนอารมณ์ หนูโปรเจคต์เสียงที พี่กลัวเลยจ้ะ

แหม่ม วิชุดา / อู๊ด เป็นต่อ - แม้จะมาในร่างทรงของ เจ๊มิ้นท์ และพี่อู๊ด แต่ก็ช่วยทำให้ฉันไม่หลับ โดยเฉพาะเจ๊มิ้นท์จังหวะดีมาก ฮาทุกเม็ด

น้องพินต้า - หนูพยายามจะเป็นยิปโซหรือลูก แรกๆ หนูก็ตลกดีจ้ะ แต่หลังๆ พี่ชักทนไม่ไหว และเริ่มกลัวทุกทีเวลาหนูออกมา

อย่างไรก็ดี มีตัวละครนึงที่ฉันคาใจมาก นั่นคือ นังแพรวา (ในบทดาราสาวที่มาตามตื๊อพระเอก ใครแสดงก็ไม่รู้ ไม่รู้จัก) ที่ใส่ชุดนมล้นออกมาหลายฉาก ประเด็นคือ ฉันนั่งอยู่ชั้นสองไง ก็เลยได้ดูนมหล่อนไปทั้งเรื่อง โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาหล่อนเป็นยังไง (มันไกล มองไม่เห็น) สร้างความสับสนในจิตใจอย่างยิ่ง เพราะจะชมหรือด่าก็ไม่ได้เต็มปาก เพราะเห็นแต่นม ไม่เห็นหน้า เอวัง ด้วยประการฉะนี้

Create Date : 05 กรกฎาคม 2555

Last Update : 5 กรกฎาคม 2555 1:00:47 น.

0 comments

Counter : 13563 Pageviews.