BlogGang.com : : kuakul : คนเก็บฝัน ตอนที่ 1

บ้านเรา รักรออยู่

ธันวาคม 2550

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

28 ธันวาคม 2550

คนเก็บฝัน ตอนที่ 1

คนเก็บฝัน ตอนที่ 1

มีคนหลายคน มาถามกันจัง ว่าไปทำอะไรที่กรุงเทพ ขณะเดียวกันก็ถามกันจัง ว่าเราหายไปไหนจากบ้าน

เรื่องมันเริ่มต้นที่ เราตกงานในช่วงหนึ่ง (นานประมาณ 6 เดือน) แล้วก็ทำงานอีกช่วงหนึ่ง (แค่ 3 เดือน) จากนั้นก็กลับมาตกงานอีก คราวนี้คิดว่า ถ้ามันตกงานอีกยาว ... จะไปเป็นชาวนาละ จะเป็นทั้งปฐมภูมิ และทุติยภูมิ คือไม่ทำนาอย่างเดียว แต่จะทำโรงสีข้าวด้วย จะเป็นแม่ค้าข้าวละทีนี้ เพราะลอง ๆ คิดดูแล้ว ร้านอาหารในลำปางมีเป็น ร้อย ๆ ร้าน ขอส่วนแบ่งตลาดสัก 10 % คงได้อยู่น่า

แต่แล้ววันหนึ่ง “บุญเก่า” ก็มาถึง (ช่วงนั้นได้อ่านคอลัมน์เกี่ยวกับดวง เค้าว่าเจ้านายเก่าจะตามไปทำงาน) เมื่อพี่นิด หัวหน้าเก่าสมัยฝึกงานที่สภาพัฒน์ (สำนักงาน คณะกรรมการ พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ) โทรฯ ชวนให้ไปทำงานด้วย และนั่นละที่ทำให้รู้ซึ้งถึงคำว่า “เด็กเส้น”

เพราะสภาพัฒน์เป็นหน่วยงานราชการ ต้องสอบบรรจุเข้าอย่างเดียว แต่พี่นิดบอกว่า นายอนุญาตให้หาเด็กนอกได้ 2 คน (เด็กจากข้างนอกไม่ใช่เด็กจบนอก) เอามาช่วยงานได้เลย ทีนี้ก็เลยเป็นบุญเป็นคุณหนักหนาที่พี่เขาคิดถึงเรา

เพราะคนหนึ่งคนกว่าจะทำงานเป็น กว่าจะคล่องงาน กว่าจะรู้ใจ มันต้องใช้เวลา พี่นิดต้องการคนบุคลิกอย่างเรา และก็ไม่แน่ใจว่าเด็กใหม่ ... จะเป็นงานมั้ย

เรา...ขอเวลาตัดสินใจก่อน เพราะการไปทำงานที่กรุงเทพฯ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เงินเดือนพนักงานราชการเจ็ดพันกว่า ไม่พอแน่ ๆ เราจึงเลือกคน 5 คน เพื่อขอปรึกษา ถ้า 3 ใน 5 เห็นชอบ เราก็จะไป

คนแรกที่นึกถึงคือเพื่อนไก่ คนนี้ปรึกษาได้ทุกเรื่อง เป็นกัลญาณมิตรที่ดี ให้คำปรึกษาและหางานให้ตลอด แล้วคำตอบของมันก็ทำให้เราออกจะผิดหวัง คือบอกให้ไปทำงานกับพี่นิด

คนที่ 2 ลูกหมี ยายคนนี้เข้าใจเราสุด ๆ ไม่เห็นด้วย

คนที่ 3 เกษจุฬา (มันนั่งอยู่กับลูกหมี คุยสายเสียเลย) แล้วคำตอบก็เป็นที่น่าพอใจ

คนที่ 4 คราวนี้คาดว่าชนะแน่นอน เพราะว่าเจ้าตัวเขาไม่ค่อยปลื้มกรุงเทพฯ เท่าไหร่ แต่...ผิดคาด

ครูแม้ว (น้องสาวของคุณน้าแม่ไก่) เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ซ้ำเหตุผลที่มาชักจูงเราก็ดีกว่าของไก่เสียอีก แม้เราจะพยายามเถียง พยายามชักแม่น้ำทั้งห้าออกมา ครูก็ยังยืนยัน แถมมองหาลู่ทางในอนาคตให้เสร็จสรรพ

ความน้อยอกน้อยใจก่อตัวขึ้น ทำไมหนอ ทำไม ทำไมครูแม้วถึงไม่เข้าใจเรา ไม่เข้าใจบ้างเลยเหรอว่าลูกศิษย์ไม่อยากรับราชการ มันมั่นคงก็จริง แต่หากอยู่บ้านเรา จะดีกว่า

ระหว่างที่คุยกันอยู่ ครูแม้วคงรู้แหละว่าไม่ลงรอบกัน แต่หารู้ไม่ว่าเราร้องไห้ไปแล้ว ครูพูด ๆ มา แต่เรานิ่งเงียบ ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบสองแก้มอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง ประโยคหนึ่งลอยมา

“แล้วสภาพัฒน์มันก็เคยเป็นความฝันหนึ่งของเราไม่ใช่เหรอ”

วินาทีนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าเรานึกถึงอะไร น้ำตาหยุดไหลหรือร้องไห้ต่อก็จำไม่ได้ วางสายตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย

ความจริงครูแม้วพูดถูกอยู่ทีเดียว แต่มันไม่ได้เกี่ยวกันสภาพัฒน์ มันเกี่ยวที่ “ความฝัน” ต่างหาก เราลืมสิ่งนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

จำได้ว่า ตั้งแต่เรียนมา อนุบาลยันมหาวิทยาลัย เรามีความฝันอยู่มากมาย แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งมันก็หายไป

“ความฝันมันมีปีก”

เมื่อเรียนจบก็เหมือนนกหลุดออกจากกรง มีอิสระ ก็จะต้องบินไปตามใจของมัน
เราก็เหมือนเจ้าของนก ต้องไปตามหาให้เจอ แต่เราก็นิ่งเฉย ปล่อยให้มันเลยผ่านไป

คืนนั้นแทบนอนไม่หลับ คำพูดครูแม้วยังก้องอยู่ในหู สุดท้ายตัดสินใจได้ (ทั้งที่ยังถามไม่ครบ 5 คน)

“เอาว้า อย่างน้อย ๆ เราก็ไม่ได้จบนอก ไม่ได้เรียนเก่งจนได้เกียรตินิยม แต่ได้ทำงานในสภาพัฒน์”

Create Date : 28 ธันวาคม 2550

Last Update : 28 ธันวาคม 2550 10:19:45 น.

5 comments

Counter : 780 Pageviews.


สวัสดี ปีใหม่ค่ะคุณเกื้อ ปีใหม่แล้ว อวยพรให้คุณเกื้อมีความสุข สมหวังดังหวังทุกประการ อยู่ไหนคะเนี่ยกลับเหนือเป่า

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:11:36:15 น.


สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่เกื้อ มีความสุขตลอดปีหนูนะค่ะ เอาภาพน้ำตกที่บ้านมาฝากค่ะ มาชวนไปดูรูปที่บล็อกด้วยค่ะ

โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka

) วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:18:15:21 น.


อือม์...เป็นเช่นนี้เอง... นึกว่าหนูไปเรียนต่อเสียอีกแน่ะ... ยังไง ๆ ก็เอาใจช่วยให้ตามความฝันกลับมาให้ได้นะจ๊ะ

โดย: แม่ไก่

วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:20:37:23 น.

อ๊ะ แล้วรับราชการไม่ดีตรงไหนเนี่ยคุณเกื้อ....

เป่าตำหนิ ทุกวันนี้ก็เลยอยู่สภาพัฒน์ฯ ดีใจที่ตัดสินใจตรงนี้
ยังมีอีกมากมายหลากหลายที่สามารถทำได้ทั้งที่ใจไม่ชอบ
แต่ด้วยเหตุและผล มันก็จำเป็นต้องเลือก และสุดท้ายหวังว่า จะสุขใจในสิ่งที่เลือก.....

สิ่งที่ชอบคงได้ทำในระหว่างทางสายนั้นนะคุณเกื้อ...

เอาใจช่วยค่ะ

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 5 มกราคม 2551 เวลา:14:09:02 น.

ใช่ฝันอ่ะมันมีปีก แต่ใจเราก็มีปีกเหมือนกันนะ

เพราะฉะนั้น อย่ายอมแพ้ สู้สู้

มาสวัสดีปีใหม่ ย้อนหลังค๊า

ขอให้มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง

แคล้วคลาดจากภยันตรายร้ายๆ ทั้งปวง

คิดสิ่งใดให้สมปรารถนา

โดย: karnlaka

วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:0:43:53 น.

kuakul

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add kuakul's blog to your web]

Bloggang.com