|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
โดนเจ้าบราวนี่มันงับมือหนู
วันนีไรอันมีเพลย์เดท แม่เองก็ไม่เคยพาลูกไปบ้านเพื่อนอเมริกันมาก่อน ยกวันละแวกบ้านเรา ไรอันไปเป็นเพลย์เดทของจอห์น น้องชายวิเลียมซึ่งมีเพื่อนมาอีกสองคน คือมารค์ (เลี้ยงโดยโอแพร์ชาวโปแลนด์) และโยฮัน (ลูกครึ่งแม่สวีเดน)
บ้านเพื่อนไรอันอยู่บนเนินเขา หน้าหนาววิวผ่านกระจกแผ่นโตๆรอบบ้าน คงจะสวยมาก มองไปหลงคิดว่าอยู่ในบ้านแถบสวิส หรือ สแกนดิเนเวีย ด้วยความที่มันเป็นเขา กอรปกับความรู้สึกว่า เราไม่ควรมานั่งเฝ้าลูก เหมือนกับไม่ไว้ใจเจ้าบ้าน คิดว่าเราดูความปลอดภัยของสถานที่ และความรับผิดชอบ-ซึ่งก็ทีท่านั่นแหละ เพราะรู้จักกันผิวเผิน- ของแม่เแล้ว ถ้าโอเคก็ควรปล่อย ลูกเองจะได้รู้จักปรับตัว เรียนรู้ที่จะสังคมกับผู้อื่นด้วย และ ถ้าไม่ไว้ใจกันก็อยู่ดูแล แล้วไม่ควรให้ลูกมาเล่นอีก แต่เชวนมาเล่นบ้านเราแทน
แม่ไปส่งตั้งแต่ สิบโมงเช้ามารับตอนบ่ายโมง คาดว่าไรอันคงไม่กินอะไรที่เขาเสริพแน่ๆ เพราะเธอเลือกมาก ไม่กินเนย ไม่กินครีมชีส ไม่กินแยม หรือเนยถัว และอีกหลายๆอย่าง แม่ก็เลยแวะไปซื้อ เฟรนชเบรด จากเบเกอรี่ติดมือไปรับลูก และนุชบาซึ่งหลับมาตลอด ตั้งแต่กลับจากส่งไรอัน ยังไม่ได้ทานเที่ยง ก็จะได้ทานขนมปัง(เปล่า)รองท้อง
พอไปถึงมีหมาสองตัว วิ่งเล่นอยู่แล้ว ตัวนึงเป็นหมาข้างบ้าน อีกตัว เป็นหมาของโยฮัน วิ่งเล่นกันอยู่ หมาก็ตื่นเต้นมีเพื่อนเล่นอีกตัว จึงวิ่งอยู่บนเนินเขาไปมา ส่วนเด็กๆก็กำลังถีบรถกันสนุกในสนามหน้าบ้าน รอแม่มารับกันอยู่ นุชบาลงจากรถ ในมือถือขนมปังมายืนข้างๆแม่ แทะๆอยู่ เจ้าบราวนี่วิ่งลงมาอย่างเร็ว แล้วงับจากมือเธอ ไม่ใช่แค่ขนมปังเท่านั้นนะ มือของนุชบาก็อยู่ในปากมันด้วย
แม่ยืนอยู่ติดกันช๊อค แทบลมใส่ หวังว่าตอนมือออกมายังเป็นมืออยู่น่ะ ไรอันก็เกิดอาการสั่นด้วยความกลัว แม่บอกให้นุชเลทโก เดอะเบรด เธอก็แข็งไปทั้งตัว ตกใจ ประกอบกับอาการกลัวหมาอยู่เดิมทั้งสองพี่น้อง -เป็นเรื่องที่น่าปวดห้วสำหรับแม่มากๆ แทบทุกบ้านมีหมากันหมด-จนกระทั่งเจ้าของจัดการอ้าปากหมา นุชร้องโฮใหญ่ แล้วกุมมือ ไม่ให้ดู แม่ใจแป้ว แต่ก็แอบเห็นแว๊บๆว่าสภาพยังเป็นมืออยู่ ไม่มีเลือดหยด แม่อุ้มกอดและปลอบนุช (ส่วนคริส เจ้าบ้านอุ้มไรอัน) จนหายช๊อค จึงตรวจดูมือ โล่งใจเพราะมีแต่รอยฟัน รอยช้ำ และรอยถลอกเล็กน้อย แต่ไม่เข้าเนื้อ ไม่มีแผลเหวอะ
แม่จึงพานุชไปนั่งในรถ สงบสติ เพราะเธอมีอาการวิทดรอน แล้วแม่จึงไปรับไรอัน ขึ้นในรถ ณ ที่เกิดเหตุตรงนั้นแม่อยากเคลียร์ จะได้ไม่ฝันร้ายและอาการกลัวหมาจะได้ไม่แย่ไปกว่าเดิมมากนัก แม่ก็อธิบายว่าบราวนี่มันหิว กลิ่นขนมปังมันหอม เจ้าบราวนี่เลยมาขอแบ่ง แล้วคราวหน้าถ้าหมาตัวไหนมาขอแบ่ง ต้องโยนให้มันไปเลย มันน่าสงสาร..แต่แม่นุชบาเธอกลับตอบ.. โน ขนมปังหนู หนูไม่ให้
Create Date : 13 มิถุนายน 2550 |
|
1 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2550 10:01:36 น. |
Counter : 517 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Tahno 8 สิงหาคม 2550 4:03:06 น. |
|
|
|
| |
|
|