Bloggang.com : NoiseN : อเมริกา กับ วันแรกของโก๊ะจัง

อเมริกา กับ วันแรกของโก๊ะจัง

อันที่จริง อเมริกาเป็นประเทศลำดับที่ 24 ของที่เราเคยเข้าไปเหยียบ แต่ก้าวแรกที่เข้ามาเหยียบบ้านเค้า เราก็โก๊ะได้ใจ จนเพื่อนคนนึงแซวเราว่า

"ทำยังกะไปต่างประเทศครั้งแรกอะเนอะ"

เรื่องของเรื่อง เกิดขึ้น เพราะความโก๊ะ ความเปิ่นของเราเองแหละ

หลังจากได้วีซ่า เราก็เตรียมพร้อมทุกอย่าง ทั้งเอกสารการเดินทาง เสื้อผ้า ตั๋ว เราออกเดินทางจากเมลเบิร์นไปต่อเครื่องที่ LA ใช้เวลาเดินทางช่วงแรกก็ 14 ชั่วโมง รอต่อเครื่อง 3 ชั่วโมง นั่งเครื่องจาก LA มา Dallas (Texas) อีก 3 ชั่วโมง (ตั่งกันจนต..บานเลย เพื่อนอีกคนบอก ฮ่าๆๆๆ

)

อีตอนเปลี่ยนเครื่องที่ LA ทุกอย่างก็ราบรื่นดี ทุก ๆ คนที่ไปอเมริกา หรือว่าไปเปลี่ยนเครื่องที่นั่น จะต้องผ่านขั้นตอนศุลกากร ทั้งตรวจพาสปอร์ต/วีซ๋า รับกระเป๋า (แล้วเอาไปโหลดใหม่ ในกรณีที่จะเปลี่ยนเครื่อง ทั้งภายในและภายนอกประเทศ) เสร็จแล้ว ก็ต้องไปเช็คอิน (ถ้าเชคอินมาตั้งแต่ต้นทางก็ข้ามไปขั้นตอนถัดไป) แล้วก็ไปรอตรวจกระเป๋า เข้าเครื่องเอกซเรย์ อีกรอบเหมือนตอนแรกที่เราเดินทางออกนอกประเทศแหละ (แต่แถวยาวมากกกกกก ขอบอก) จะพิเศษกว่าหน่อยก็ตรงที่ต้องถอดรองเท้าด้วยเนี่ยแหละ (เกิดมาเพิ่งเคยเจอ ฮ่าๆๆ) ทำทุกอย่างจบ ก็หมดเวลา 3 ชั่วโมงพอดี ไม่ทันได้เดินชมนกชมไม้เล้ย

เราขึ้นเครื่องไป Dallas แบบคนหมดสภาพจริง ๆ ทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง เพลีย ละเหี่ยใจ (ขาดท้อแท้ไปอยางเดียวนะเนี่ย) จะหลับ ก็หลับไม่ลง ไม่รู้เป็นยังไง ก็เลยนั่งหลับตาตั้งแต่ต้นจนจบ ยังพอมีสติได้ยินเสียงเขาประกาศให้ไปเอากระเป๋าที่สายพาน 23

พอเครื่องลงที่ Dallas เราก็หอบข้าวขอบสัมภาระของตัวเองเดินลงจากเครื่องตรงดิ่งไปเอากระเป๋าทันที วินาทีนี้ อยากจะทำอะไร ๆ ให้มันจบ ๆ แล้วก็นอนบนเตียง หลับให้สบายอุรา เดินไปก็เจอสายพานที่ 25 & 26

"แล้วสายพาน 23 มันอยู่ไหนฟ๊ะ"

เดินวน ๆ หาสายพาน 23 อยู่พักนึง ก็ตัดสินใจเดินผ่านประตูวนอัตโนมัติเข้าไปยังสายพานที่ 25 & 26 (ไอ้ประตูแบบที่มีแท่งสามก้านแล้วหมุนทางเดียวให้คนเข้าออกอ่ะค่ะ) เพื่อจะเข้าไปเช็คดูว่าเครื่องที่เรานั่งมา ต้องไปเอากระเป๋าที่สายพานไหนกันแน่ เพราะเห็นจอมอนิเตอร์อยู่ เดินเข้าไปแล้วก็หาไม่เจอ ไม่มีรายละเอียดของเครื่องที่เรามาลง (จริงๆ เราอาจจะง่วงจนเบลอ แล้วมองไม่เห็นนะ) ก็เลยจะเดินกลับเข้าไปอีกครั้ง เพื่อไปลองหาจากมอนิเตอร์อื่น ๆ ไม่ทันได้สังเกต ว่ามีตัวหนังสือ ห้ามเข้า (NO ENTER) สีแดง ตัวเบ้อเริ่มอยู่ด้านบน พอเราก้าวเข้าไปในประตูวน สัญญาณเตือนก็ดัง ประตูก็หยุด มีคนติดอยู่ข้างในด้วยว่ะ ฮ่ะๆๆๆ

หนึ่งในนั้นมีเด็กด้วยคนนึง เจ้าตัวเล็กมันกระโดดหยอย ๆ หารู้ไม่ ว่ามันเป็นกับดัก อิอิ

การ์ด ที่นั่งอยู่แถว ๆ นั้นก็เรียกเราออกมา แล้วบอกว่า

"No enter Mam, where do you want to go?"

เราก็เดินออกมาโดยดี ตีหน้าเศร้า บอกวา

"Oh, sorry sir, I didn't see that sign, am a bit tired now. I want to get my bag from belt 23, do you know where it is?"

นั่น ทำผิดแล้วยังจะขอให้เค้าช่วยอีกเนอะคนเรา การ์ดก็ใจดี ช่วยเราหากระเป๋าจนเจอ จนป่านนั้น สัญญาณก็ยังไม่หยุดดังนะ ประตูก็ยังไม่หมุน พวกที่อยู่ในนั้นก็ยืนทำหน้าเซ็ง ๆ เราก็ได้แต่กล่าวขอโทษ และขอบคุณการ์ด เค้าก็บอก

"It's ok, but don't do it again"

Create Date : 05 สิงหาคม 2553

Last Update : 5 สิงหาคม 2553 9:16:41 น.

8 comments

Counter : 904 Pageviews.

เหนื่อยแต่ก็น่าสนุกเน๊าะ

โดย: นาฬิกาสีชมพู

วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:9:08:16 น.

ใช่แล้ว เป็นที่สนุกสนานของเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้ไปด้วยอะ เราเล่าให้เค้าฟัง เค้าขำกันกลิ้งเลยอ่ะ จริง ๆ การ์ดถามเราด้วยว่าทำไมไม่เห็นที่เค้าเขียนห้าม เราก็บอกหน้าตาเฉย ว่ามันอยู่สูงเกิ้น มองไม่เห็น ฮ่ะๆๆๆ