ความต่างกับผลลัพธ์ที่เหมือน ความต่างกับผลลัพธ์ที่เหมือน เมื่อวันที่ 23 กรกฎาคมที่ผ่านมา ผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวชมสถานที่ ที่เรียกได้ว่า เป็นสถานศึกษาทางสังคมและวัฒนธรรมชั้นเยี่ยมของกรุงเทพมหานครขณะนี้ นั่นคือ วัดโพธิ์ ชุชุมชนมัสยิดจักรพงษ์ และวัดสุทัศน์ ที่แท้จริงสถานที่เหล่านี้ต่างใช้ความรู้สึกในการสัมผัสทั้งสิ้น ในวันนั้นผู้เขียนได้พบว่ามีสองสิ่งที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่คาดเดาได้ไม่ยากว่าทั้งสองสิ่งนี้มีผลลัพธ์ที่เหมือนกันแน่นอน การเยี่ยมชมวัดโพธิ์ของผู้เขียนครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก มันคล้ายการกลับมาเยี่ยมสิ่งที่เคยคุ้นเคยมาก่อน และผู้เขียนก็ได้พบว่ามีเพื่อนบางคนมาที่นี่เป็นครั้งแรก มันคงเป็นสิ่งที่แสดงได้อย่างชัดเจนว่าทำไมกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ของนักท่องเที่ยวจึงเป็นชาวต่างชาติ วัดโพธิ์เปลี่ยนแปลงไปมาก ด้วยกาลเวลาที่ถาโถมไม่หยุดหย่อนบวกกับสภาพอากาศวิปริตของประเทศ ผลลัพธ์จึงกลายเป็นสภาพชำรุดและทรุดโทรม ทำให้ทัศนียภาพ ณ ขณะนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศการซ่อมบำรุงเกือบครึ่ง โบสถ์หลังใหญ่หลายหลังกำลังได้รับการบูรณะอย่างเร่งรีบ เพื่อตอบรับนักท่องเที่ยวที่กระหายทิวทัศน์บนความงดงามของวัด แต่แล้วผู้เขียนก็ต้องหยุดสายตากับทิวแถวของเจดีย์อันงดงาม เพราะตรงบริเวณหน้าโรงเรียนที่เปิดบริการนวดแผนไทยมีเจดีย์องค์หนึ่งปลายยอดของเจดีย์ มีสภาพเอียงใกล้หักเต็มทีไม่มีใครมองเห็นเลยหรือ ? อาจมองเห็น แต่คงเพราะมันคือสิ่งชำรุดที่เล็กน้อยเกินไป เทียบไม่ได้กับโบสถ์ขนาดใหญ่ที่เรียงรายอยู่รอบๆ เมื่อเวลาในการเยี่ยมชมของผู้เขียนและเพื่อนหมดลงตามแผน พวกเราได้นักรถประจำทางเพื่อจุดมุ่งหมายที่รอเราอยู่ มัสยิดจักรพงษ์ ชุมชนมัสยิดจักรพงษ์ ถูกถ่ายทอดเรื่องราวจากคุณลุงโอภาส มิตร์มานะ รองโต๊ะอีหม่ามประจำมัสยิดจักรพงษ์ ตำแหน่งที่ถือว่าเป็นเหมือนรองเจ้าอาวาสของศาสนาพุทธนั่นเอง “ ชุมชนนี้ตั้งขึ้นสมัยรัชกาลที่ 1 พระองค์อพยพชาวปัตตานีมาอยู่ที่นี่คงด้วยเหตุผลทางความมั่นคงของประเทศ ชุมชนนี้จึงมีอายุยาวนานพอๆกับกรุงเทพมหานคร” แม้คำพูดของลุงโอภาสหรือ ครูที่พวกเราเรียกอย่างเป็นกันเองขณะพูดคุย จะเป็นคำพูดที่แสดงถึงความภูมิใจในความเป็นชุมชนจักรพงษ์ และผู้เขียนสัมผัสได้ลึกๆ แล้วในคำพูดที่ฉาบมาอย่างสวยหรูนั้น มีนัยยะบางอย่างซ่อนอยู่ การสนทนาดำเนินไปอย่างเข้มข้นปนอารมณ์ขัน เพราะครูเล่าสาระประโยชน์ที่คาดว่าไม่สามารถรับอรรถรสที่ใดได้ดีไปกว่าการรับฟังจากผู้รู้โดยตรง กระทั่งครู เล่าถึงปัญหาที่ชุมชนกำลังเผชิญจากสภาพสังคมที่รับวัฒนธรรมอย่างไม่เลือกของคนไทย ครูระบายด้วยความอัดอั้นว่า ตั้งแต่ถนนข้าวสาร กลายเป็นถนนแห่งอารยธรรมของทุกชาติ กลับมีคนไทยจำนวนมากที่ย่ำยีจนทุกวันนี้กลายเป็นถนนแห่งโลกีย์ก็ว่าได้ “ ฝรั่งที่มาถนนข้าวสาร เค้าเที่ยวแบบติดดิน แบบมีรสนิยม แต่วัยรุ่นไทยส่วนใหญ่ที่มากลับทำให้ถนนสายนี้เสื่อม” ด้วยความใกล้เพียงแค่ตึกกั้นของชุมชนกับถนนข้าวสาร ทำให้ครูและผู้ใหญ่ทุกคนในชุมชนต่างต้องคอยระแวดระวังว่าเด็กๆ ในชุมชนอาจเตลิดด้วยสิ่งยั่วยุจากพฤติกรรมที่ไม่สมควรของคนกลุ่มหนึ่งจากถนนข้าวสาร ครูโอภาส และผู้นำชุมชนคนอื่นๆ เคยนำเรื่องกังวลนี้ปรึกษากับทางเขต แต่เหมือนกับว่าทางนั้นไม่ได้ยินหรือรับรู้ใดๆ คงเพราะทางกรุงเทพพิเคราะห์แล้วเห็นว่าถนนข้าวสารคือถนนเศรฐกิจสำคัญสายหนึ่งของไทย ดังนั้นการปล่อยให้ชุมชนเก่าแก่ชุมชนหนึ่งต่อสู้อยู่เพียงลำพัง จึงไม่เป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงแต่อย่างใด ถ้าวันหนึ่งสิ่งที่ครูกังวลเกี่ยวกับเด็กในชุมชนเป็นจริงขึ้นมา ชุมชนมัสยิดจักรพงษ์จะมีสภาพเป็นเช่นใด? นี่คือความต่างที่ท้ายสุดผู้เขียนมั่นใจว่าหากปล่อยทิ้งไว้ จะก่อกำเนิดความเหมือน บนคำจำกัดความที่ว่า “พัง” เจดีย์พัง ชุมชนพัง มันคือจุดเล็กๆ ของสังคมเราอย่างแท้จริงมองเห็นหรือไม่คือระดับชั้นของสามัญสำนึก ยอดเจดีย์ที่ไม่มีใครบูรณะ สุดท้ายก็จะโค่นหักลงมา กลายเป็นวัตถุที่ย่อยยับจากการถูกกระแทกด้วยความสูงขณะร่วง ไม่สามรถนำกลับมาต่อได้เหมือนเดิม ซ้ำร้ายยังต้องหล่อมันขึ้นมาใหม่ ซึ่งเนื้อแท้ของมันคือเทียมไม่ใช่ของเก่าล้ำค่าที่นักท่องเที่ยวถวิลหาควรค่าแก่การเยี่ยมชมแต่อย่างใด ชุมชนเล็กๆ ซึ่งขณะนี้ถูกตั้งข้อสงสัยด้วยเหตุผลทางการเมืองจากบรรยากาศทางภาคใต้ แม้จะเริ่มมีผู้ใหญ่หลายคนเริ่มให้ความสำคัญ แต่ชุมชนนี้ยังคงมีค่าน้อยกว่าถนนข้าวสารอยู่ดี เมื่อผู้ปกครองเมืองให้ความสำคัญกับชุมชนต่างกันไป หนึ่งในชุมชนที่ถูกลดความสำคัญไปตามกาลเวลาอย่าง ชุมชนมัสยิดจักรพงษ์ จึงต้องดิ้นและช่วยเหลือตัวเอง หวังเพียงว่าความเสื่อมทรามจากตึกใกล้เคียง คงไม่ทำร้ายเด็กๆในชุมชนมากเกินไป มันคือวัฏจักรทางสังคมหรือ? ผู้เขียนเองก็มิอาจแน่ใจได้ แต่ในเมื่อทุกคนที่รับรู้คือมนุษย์ คือผู้มีปัญญา กลับเลือกสิ่งที่ไม่ควรทำและหลีกสิ่งที่ควรทำ สังคมของเราคงคล้ายกับการกำลังเดินทางเข้าสู่ดินแดนซึ่งถูกขนานนามว่า ดินแดนแห่งความเสื่อมทรามเป็นแน่   Create Date : 26 กรกฎาคม 2550 2 comments Last Update : 18 สิงหาคม 2550 15:58:07 น. Counter : 843 Pageviews. Share Tweet

ผมก็พึ่งเห็นครับ   โดย: เด็กผู้ชายที่ไม่เตะบอลตอนกลางวัน (kanapo ) 26 กรกฎาคม 2550 22:32:47 น.

ดูคร่าวๆ ยังไม่Comment ไว้วันว่างๆค่ะ anyway หนูเข้าที่ 2 นะค่ะ   โดย: คุณครูตัวกลม (คุณครูตัวกลม ) 27 กรกฎาคม 2550 12:15:54 น.