เมื่อแม่รู้สึกว่าการเลี้ยงลูกให้เติบโตเป็นคนดีมันช่างยากซะเหลือเกิน

ช่วงนี้แม่รู้สึกปวดใจกับความเอาแต่ใจ การชอบเอาชนะแม่ของคนสวย
ทุกวันนี้เวลาขัดใจอะไรขึ้นมา คนสวยจะร้องๆๆๆ แบบเอาชนะแม่ให้ได้ แล้ววิธีของแม่ก็คือ "เพิกเฉย" ซึ่งช่วงแรกๆ ใช้ได้ หลังๆ เมจิคหนักข้อขึ้น คือแรงกว่าเก่า ร้องๆๆๆ อาละวาดๆๆๆผลักไสไล่ส่งแม่ หรือคนที่ขัดใจ

แม่เองนั้นจะไม่ตีจนกว่าจะเหลืออดจิงๆ พยามบอก สอน และชี้ว่าไม่ได้เพราะอะไร อธิบายเหตุผลกันไป แต่เมจิคเองจะไม่รับฟังอะไรใดๆ ทั้งสิ้นนอกจากการร้องๆ อาละวาด เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เมจิคไปแผลงฤทธิ์บ้านยายคือแม่อาบน้ำ และถูสบู่ให้ ทีนี้ต้องรีบขึ้นได้แล้ว เพราะน้ำเย็นจัดมาก (น้ำโอ่ง)
เมจิคไม่ยอม เพราะยังสนุกกับการเล่นฟองสบู่ แม่บอกหลายรอบไม่เชื่อ
แม่ก็เลยราดๆๆ น้ำ เอาผ้าเช็ดตัวห่อ แล้วอุ้มออกมาเลย
เท่านั้นล่ะ เมจิคโกรธมากกกกกกกกกกกกกกก
ร้องๆๆ อาละวาดๆ แม่พยายามดึงแขนให้เข้ามาหา เมจิคก็โน้มตัวอ่อนลงนอนแดดิ้นกับพื้น
ยายบอกว่า "ตีเลยๆ ทีงี้ตีเลยสิ"
แต่แม่ก็ไม่ตี เพราะแม่ไม่คิดว่าการตี ใช้กำลังจะเกิดประโยชน์ แม่จึงพยายามบอกๆ อธิบายเหตุผลว่าทำไมเมจิคจึงทำไม่ได้ แต่เมจิคยิ่งหนักขึ้นกว่าเก่า แม่ก็เพิกเฉยแร่ะ ไม่สนใจ

ยายกางแขนออก เมจิครีบเดินเข้าไปหา แม่ดึงเมจิคออกมา แล้วบอกว่า ห้ามใครโอ๋ทั้งนั้น
เมจิคก็ทำตัวอ่อนลงนอนแดดิ้นกับพื้นอีก

ตากางแขนออก เดินเข้ามาจะอุ้มเพื่อโอ๋ แม่ก็ปัดแขนตาออก

ยาย - ไม่ต้องไปยุ่งของมัน ออกมา มันดูแลของมันได้ปล่อยมัน ชั้นจะเอายังไม่ให้ ไม่ต้องไปยุ่งแล้ว

ตายังคงไม่หยุด เดินมาอุ้มออกไปโอ๋จนได้ เมจิคมองหน้าชั้นแบบบอกไม่ถูกว่ามันชนะแล้วรึป่าว

ทีนี้ละ ยายมาเป็นชุดๆ ต่อเนื่อง แม่ฟังน้ำตาแทบเล็ด แล้วก็คิดในใจตลอดเวลาว่า แม่นี่เป็นแม่ที่แย่ขนาดนั้นเลยร๋อ

ยายพูดมาประมาณนี้ที่พอนึกได้
สอนมันเข้าไปสิ หัวมันแน่นไปหมด กลายเป็นเด็กเก็บกด ก็มาระบายออกแบบนี้
ของเล่นเยอะแยะมีทำไม ทำให้มันกลายเป็นเด็กที่ไปไหนมาไหนจะยกมือไหว้ใครก็ไม่เป็น เดินลอยเหมือนคนไม่มีใครสอน
อารมณ์ดุดัน เกรี้ยวกราด เป็นเด็กอารมณ์ร้าย
แม่เลี้ยงลูกมาไม่เคยเป็นแบบนี้สักคน นี่เลี้ยงกันยังงัย
และอีกมากมาย
...............................

เวลาผ่านไปจนก่อนเข้านอน แม่ถามเมจิคว่า "ทำไมเมจิคเก๊แม่ละคะ"
เมจิค - แล้วทำไมแม่ไม่ให้เมจิคเล่นสบู่
แม่ - ก็น้ำมันเย็นมาก เดี๋ยวเมจิคก็ไม่สบายสิลูก
เมจิคก็พยักหน้ารับ
แม่ - ถ้าเมจิคไม่สบาย แม่ก็ต้องพาเมจิคไปหาป้าหมอนะ
เมจิคก็พยักหน้ารับ
แม่ - ต่อไปเมจิคไม่เก๊แม่แบบนี้อีกนะลูกนะ
เมจิคก็พยักหน้ารับ

ทุกครั้งหลังเกิดเหตุการณ์ลักษณะนี้ เวลาแม่ถาม เมจิคจะรู้ว่าเรื่องราวที่ผ่านมาเกิดอะไ และมีเหตุผลของตัวเอง ซึ่งคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำถูกต้องแล้ว ณ ขณะนั้น แต่พอเวลาผ่านมาหลังเกิดเหตุวุ่นวาย มาถามกลับ และพูดคุยกัน เมจิคจะรับฟัง และพยักหน้ารับว่าจะไม่ทำอีกแล้ว

ตอนนี้แม่รู้สึกว่าการเลี้ยงลูกให้เติบโตเป็นคนดีนั้นช่างแสนยากเย็นซะเหลือเกิน แต่แม่ก็ต้องทำให้ได้





จากไดอารี่ข้างต้น แม่จิตตกและเครียดมากมาตลอด แม่จึงไปปรึกษาน้าพู่ เพื่อนของแม่เอง ซึ่งน้าพู่แนะนำมาดังนี้

เหมียว อ่านแล้วก้อเห็นใจนะ แต่ขอให้กำลังใจว่า อย่าเก็บคำที่แม่พูดมาคิดมันจะทำให้เราเสียกำลังใจในการเลี้ยงลูก ชั้นก้อเคยโดนแม่ว่า แบบชั้นกำลังจัดการลูกอยู่ แม่ก้อบอกว่าพอแล้วๆๆ แล้วก้อจูงมือคุนนิไปเฉยเลย แล้วบอกว่า ไปเหอะอย่าไปอยู่กับคนใจร้าย กร๊ากกกกกก ชั้นละขำกลิ้งเลย ที่ตรูไปอบรมมาพังหมด กรั่กๆๆๆ

จะบอกว่า อาการของเมจิ มันเริ่มจะกลายเป็นก้าวร้าวแล้วอ่ะ ถ้าก้าวร้าวคือ เริ่มทำร้ายคนอื่นและตัวเอง ต้องใช้วิธี Time out แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เหตุการณ์ที่แกรเล่า แกรผิดนะ แกรทำร้ายความรู้สึกลูก แกรควรจะบอกเค้าล่วงหน้าว่าจะต้องขึ้นจากน้ำแล้ว แล้วบอกไปเลยว่าให้กี่นาที แล้วคอยนับถอยหลัง และถ้าเราทำร้ายความรู้สึกลูกแบบนี้เราต้องพูดปลอบโยนเค้า เหมือนเวลามีคนมาขัดใจเราอ่ะ ยิ่งมันเพิกเฉยใส่เรา แกรรู้สึกยังไง กลับกันถ้ามีคนมาพูดทำนองเห็นอกเห็นใจ เป็นพวกเดียวกับแก แบบนี้แกรู้สึกยังไง
เช่น อาจจะบอกว่า แม่เข้าใจลูกว่าหนูอยากเล่นฟองสบู่ใช่มั๊ย แม่ก้ออยากให้หนูเล่น มันดูน่าสนุกดีเนอะ บลาๆๆๆ แต่น้ำมันเย็นมากค่ะ เอาไว้ถ้าเรากลับบ้าน แม่จะเปิดน้ำอุ่นๆและฟองสบู่เยอะๆให้หนูเล่นนะค่ะ
หรือ แม่ขอโทษนะที่พาหนูขึ้นจากน้ำ หนูกำลังเล่นสนุกเลยชั้ยมั๊ย แม่ก้ออยากเห็นหนูเล่น อยากเห็นหนูยิ้มสนุกสนาน แต่น้ำมันเย็น แม่เป็นห่วงลูกแม่กลัวหนูไม่สบาย บลาๆๆ

ประมาณนี้ ลองทำดู ชั้นก้อทำ (บ้าง) คุนนิจากโวยวายๆๆ มันก้อหยุดฟังนิดนุง เรียกว่าคลายความรุนแรงลงอ่ะแก
อีกอย่าง ระหว่างที่ลูกอาละวาด แกไม่ต้องสอนไรทั้งน้านนน มันไม่ฟังหรอก สิ่งแรกคือ แกต้องหยุดการอาละวาดก่อน พอทุกอย่างสงบแล้วค่อยเริ่มคุยกัน อย่างเวลาคุนนิโวยวาย แหกปากร้องแว๊กๆๆ ชั้นก้อบอกเลย เมื่อหนูเงียบแม่ถึงจะพูดกับหนู เพราะตอนนี้หนูโวยวายเสียงดังแม่ฟังไม่รู้เรื่อง หรือไม่ก้อแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่ลูกพูด จนกว่ามานจะยอมพูดเสียงดีๆ
เรื่องเลี้ยงลูกเนี่ยะ มันเป็นภาระ (กิจ) อันใหญ่หลวงจริงๆ ลูกจะออกมาดีจะเลวก้ออยู่ที่เรานี่แหละ มันถึงทำให้คนเป็นแม่ยิ่งเครียดดดดดดด

เพิกเฉย คือ ตามที่เคยบอกไปแระ ให้ใช้ตอนอาละวาด แดดิ้น โวยวาย พูดไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าลูกพยายามสื่อสารกับเรา ถึงแม้ว่าจะกระซิกๆอยู่ เราต้องสื่อสารกลับห้ามเพิกเฉย เพราะเราจะไม่คาดหวังให้เด็กนิ่งเงียบสนิทและพูดดีๆ หรือ อาจจะสื่อสารกลับแนวๆ เมื่อหนูเงียบแล้วเราค่อยคุยกัน

Time out ใช้เมื่อลูกก้าวร้าว เช่น ทุบตี ลงไม้ลงมือ กัด ตอนแรก เตือนก่อนว่า อ๊ะๆไม่ตีแม่ค่ะ (น้ำเสียงเข้ม เอาจริง หน้าตาเอาจริง) ถ้ายังไม่หยุดเตือนอีกรอบ ถ้าหนูยังไม่หยุดแม่จะให้หนูไปนั่งคุมตัวเองที่เก้าอี้ 2 นาที

ขั้นตอน
ต้องมีเก้าอี้ตัวนึง เอาไว้นั่งเฉพาะตอนโดน Time out ให้ตั้งไว้ตรงมุมที่ไม่มีสิ่งรบกวน เช่น ทีวี ของเล่น แต่ต้องอยู่ในห้องเดียวกับที่เราอยู่ ห้ามแยกลูกไปห้องอื่น

เมื่อพาลูกไปนั่ง ให้จับเวลา โดยห้ามเกิน 5 นาที อาจจะทำตามอายุ 2 ขวบ ก้อ 2 นาที
เมื่อครบเวลาที่ตกลง เดินไปโอบลูกเล็กน้อย แล้วพาลงจากเก้าอี้ ห้ามรื้อฟื้นเรื่องเดิม ห้ามสอน เพราะระหว่างที่เค้านั่งบนเก้าอี้ หัวเค้าก้อมีแต่เรื่องที่เค้าถูกลงโทษแหละ

และอีกอย่าง เวลาลูกตีเรา ให้จับที่ข้อมือแล้วให้นิ้วโป้งกดลงที่อุ้งมือลูก และบอกด้วยเสียงที่เอาจริงว่า ไม่ตี หนูตีแม่ไม่ได้ บ้านเราไม่ตีกัน
จำไว้ว่า เราไม่มีความจำเป็นต้องเจ็บตัวเพื่อลูก
อะไรไม่ดีก้ออย่าไปยอม ถ้ายอมครั้งแรก มันก้อจะมีครั้งที่ 2 3 4 ตามมา อย่างถ้าเด็กตีครั้งแรกแล้วเราห้าม เค้าก้อจะรู้นะว่าทำไม่ได้ แต่ถ้ามาห้ามตอนครั้งที่ 10 เด็กคง งง แล้วที่ผ่านมาทำไมช้านทำได้ฟร่ะ


จากคำแนะนำของน้าพู่ แม่รู้สึกว่ายังคงต้องพัฒนา และเรียนรู้นิสัยเมจิคให้มากยิ่งขึ้นไปอีกนะเนี่ย

Create Date : 26 ตุลาคม 2553		5 comments
Last Update : 27 ตุลาคม 2553 8:55:31 น.
Counter : 986 Pageviews.
Share Tweet