รถประจำทางสายนั้น
การทำดีไม่จำเป็นต้องให้มีคนเห็นหรอก แค่เรารู้ตัวเราว่าเราทำอะไรไปก็พอ...
คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ดิฉันยืนอ ยู่ หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถ แล้วเดินตรงมาทางที่ ดิฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า
.
แม่หนู
.รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ ?
.. หญิงชราผู้นั้นถามดิฉัน ดิฉันจึงถามแกว่า แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ พอแกบอกดิฉันก็อุทานเสียงดังลั่น อ้าว
.. ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถคันนั้นเมื่อกี้นี่เองนี่คะ เอ้อ
.. หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ คือว่า ...บนรถคันเมื่อกี้นี้ มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่งขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่า ถ้าคนแก่ๆ อย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายแน่ๆ ยายเลยทำเป็นว่าจะลงเสียที่นี่ พอยายกดกริ่งให้รถจอด เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ ส่วนยายก็
เอ้อ
รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู
.
Create Date : 14 มีนาคม 2552 |
|
0 comments |
Last Update : 14 มีนาคม 2552 17:47:55 น. |
Counter : 601 Pageviews. |
|
|
|