เมษายน 2553

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
ด้วยความระลึกถึง...เพื่อนบล็อกคนหนึ่ง
ก็แค่อยากจะบันทึกความรู้สึกถึงคน ๆ หนึ่งเอาไว้นะ
ไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน จะได้อ่านหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร
แค่อยากบันทึกเอาไว้...เป็นความทรงจำว่า...กาลครั้งหนึ่ง เราคิดถึงเค้าคนนี้จัง



เรื่องมันมีอยู่ว่า...



เมื่อสัก 2-3ปีก่อน เราได้รู้จักกับเพื่อนในสังคมออนไลน์ bloggang เนี่ยแหละ
(เราเคยเป็นสมาชิกที่นี่มาก่อน แต่ตอนหลังมีเหตุที่ทำให้เราตัดสินใจยกเลิกสมาชิกภาพไปเลย)
เริ่มจากเค้าเข้ามาอ่านบล็อกของเราแล้วก็คอมเมนต์จนเราอ่านแล้วก็ต้องสะดุด
เพราะความคิดที่ไม่เหมือนใครของเค้า
เราก็เลยตามไปอ่านบล็อกของเค้าบ้าง เค้าเขียนบล็อกได้น่าติดตามและสนุกมาก
เพราะเป็นเรื่องราวชีวิตของคนไทยในต่างแดน
ต่อมา เราก็เริ่มติดต่อกันทาง msn ช่วงนั้นติดมาก
ถึงเวลาจะต่างกัน 12 ชั่วโมง ก็ต้องหาเวลาคุยกันจนได้
ต่อมา ไม่นาน ก็ได้คุยกันทางโทรศัพท์ โทรทางไกลมาเลย แต่ไม่บ่อย ส่วนใหญ่คุยทาง msn มากกว่า
ดูเหมือนจะกลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันเลยทีเดียว
มีส่งของให้กันในเทศกาลต่าง ๆ ด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเจอหน้ากันจริง ๆ เลย
ช่วงนั้น เราคิดว่า เป็นช่วงเวลาที่ดีมาก ๆ ระหว่างเรากับเพื่อนคนนั้น
และเป็นช่วงที่เราติด bloggang มาก ๆ ด้วย
เริ่มมีเพื่อนบล็อกเพิ่มขึ้นอีกหลายคนเลย


แต่ทว่า...ใดใดในโลกล้วนอนิจจัง
เมื่อมีพบ ก็ต้องมีจาก ต้องแยกทางกันไป
เมื่อมีความสุข ความทุกข์ระทมก็เข้ามาเยือน



เพื่อนคนนั้น...เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย หลังจากที่เค้ามี...แฟน
เรายอมรับว่า มันทำให้เราตั้งตัวไม่ติด...เหมือนถูกแย่งของสำคัญไป
เราบอกไว้ก่อนนะว่า เราไม่ได้คิดกับเพื่อนคนนี้เกินเลยจริง ๆ
แต่ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตอนนั้น มันทำให้เรารู้สึกเคว้งอย่างบอกไม่ถูก
แล้วเราก็ห่างกันไปทีละน้อย...ทีละน้อย...ทีละน้อยยยยย...
ในระหว่างนั้น เราก็เริ่มมีปัญหากับเพื่อนบล็อกบางคน
เราได้ค้นพบความจริงว่า สังคมออนไลน์มันไม่ได้มีแต่ด้านที่สวยงามเสมอไป
เราอาจจะมองโลกในแง่ร้ายเกินไป เราอาจจะคิดมาก ฯลฯ
เราเริ่มไม่มีความสุขกับการเขียนบล็อกเหมือนที่เคยเป็น
ช่วงนั้น...เราร้องไห้บ่อยมาก และรู้สึกไม่อยากเขียนบล็อกอีกต่อไป
แต่เราก็ติดมันมาก ไม่ได้เขียน ขอแค่เข้าไปอ่านบล็อกของเพื่อนก็ยังดี
แต่ยิ่งอ่าน...ก็ยิ่งไม่มีความสุข ยิ่งทรมานมากขึ้น
ในที่สุด เราก็เลยต้องตัดใจเด็ดขาด เลยเป็นสาเหตุให้เรายกเลิกสมาชิกไป
กลับมาอยู่กับปัจจุบัน ให้เวลากับคนรอบข้างที่มีตัวตน สัมผัสได้จริง ๆ ตรงหน้า
นั่นก็คือ พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง และเพื่อน ๆ ที่คบกันจริง ๆ มันก็เยียวยาไปได้เยอะเลย
เราค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับมาเป็นคนเดิมที่เป็นที่รักของคนที่เรารักและรักเรา



กลับมาที่เพื่อนคนนั้น ถึงแม้เค้าจะเงียบหายไป แต่เราก็ยังคอยติดตามเค้าอยู่ห่าง ๆ
เราได้ข่าวว่าเค้ากลับมาเมืองไทย
เราได้ข่าวว่าเค้ามีความสุขกับแฟนมาก
เราได้ขาวว่า เค้ากับแฟนเริ่มทะเลาะกันบ่อย ๆ
บางครั้ง....นาน ๆ ครั้ง...เค้าก็โทรมา แต่หลัง ๆ เป็นเราเองที่โทรไป (แต่ก็นานมากแล้ว)
ไม่รู้สินะ คุยกันแต่ละครั้ง ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ต่อมา เราก็มีแฟน และเราก็ค่อนข้างจะติดแฟนมาก
เราก็เลยเริ่มเข้าใจว่า ทำไมตอนนั้น เค้าถึงได้เห็นแฟนสำคัญกว่าเพื่อน



เรา...ไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว
แต่เค้าก็ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงคำนึงของเราเสมอ
บางครั้ง...เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เค้าทำอะไรอยู่นะ มีความสุขดีอยู่รึเปล่า
แต่จะให้เราโทรไป เราคิดว่า เราไม่โทรดีกว่า ต่างคนต่างใช้ชีวิตดีแล้ว
ถึงกระนั้นก็เถอะ...เราก็ยังหวังว่าเค้าจะกลับมาเขียนบล็อกเหมือนเดิม
อยากเห็นเค้ากลับมาเป็นคนเดิมที่มีความคิดไอเดียในการเขียนที่ไม่เหมือนใคร
(จริง ๆ เราก็เคยบอกให้เค้ากลับมาเขียนนะ แต่เค้าบอกว่า ไม่รู้จะเขียนอะไร )

สุดท้าย ที่เรากลับมาสมัครสมาชิกและเริ่มต้นเขียนบล็อกอีกครั้ง
เพราะเราตั้งใจไว้อย่างที่เขียนในบล็อกแรกว่า
จะบันทึกความคิดความทรงจำเอาไว้อ่านเมื่อเวลาผ่านไป
จะไม่ยึดติดและไม่จริงจังกับโลกออนไลน์นี้มากมายเหมือนก่อนอีกแล้ว
และเราไม่เจตนาจะไปทำให้ใครเดือดร้อน



เราก็แค่อยากทำสิ่งที่อยากทำ...ก็เท่านั้นเอง



Create Date : 15 เมษายน 2553
Last Update : 15 เมษายน 2553 2:04:00 น.
Counter : 538 Pageviews.

12 comments
  
ทำในสิ่งที่อยากทำเถอะครับ ทำแล้วเรามีความสุขก็พอ
ผมเองก็ได้เพื่อนใหม่จากบล็อกเยอะแยะเหมือนกัน
แต่ก็หวังว่าจะรักษามิตรภาพให้คงอยู่ไปนานๆ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:2:22:28 น.
  
เห็นด้วยกับคอมเมนท์ข้างบนค่ะ

เรามีความสุขเสมอ....
เวลาแวะไปอ่านบล็อกของเพื่อนๆ


โดย: noklekkaa (papagearna ) วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:2:38:59 น.
  
โดย: นนนี่มาแล้ว วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:4:52:36 น.
  
มาเยือนครับจาก //www.thai-school.net/wanarat
โดย: พริกดิบ (พริกดิบ ) วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:9:49:02 น.
  
คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

จากข้างบน เราก็เก็บกันไว้เพียงแค่ความรู้สึกที่ดีดีต่อกันก็พอเน้
โดย: ถุงก๊อปแก๊ป วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:16:54:33 น.
  
มิตรภาพของคนไทยมีอยู่ทุกที่เเสมอค่ะ















โดย: puy_naka63 วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:17:06:40 น.
  
เข้าใจนะ ตอนที่รู้สึกว่าจะเสียเพื่อนไปเนี่ย มันเป็นอย่างไร เพราะเราก็เคยเป็น
มันเสียใจ ไม่ต่างจากอกหักเลยอ่ะ


ทุกสิ่งทุกอย่างมีสองด้านเสมอ
^o^

โดย: Life & Learn วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:17:11:14 น.
  
ว๊าว อารมณ์เดียวกันเลย อยากเขียนถึงคนๆนึง แต่พอจะเขียนจริงๆไม่อยากเขียนถึงแล้ว ก็เลยเรื่อยเปือ่ยไปตามอารมร์

ขอบคุณนะคะที่เข้าไปเยี่ยมบล๊อคของจ๊อย
โดย: jollyns วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:0:51:41 น.
  
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: ผู้หญิงของกาลเวลา วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:9:13:40 น.
  
แวะมาทักทายคับป๋ม...
อ่านแล้วเฮ้อ...สู้สู้นะคับ เอาใจช่วยทุกๆเรื่อง
บางครั้งเรื่องดีๆของคนเรา ก็ไม่ได้มีมาทุกวันนะ
ในเมื่อเคยมีเรื่องดีๆ หรือมิตรภาพที่ดีเกิดขึ้น
เก็บมันไว้ในความทรงจำก็ได้คับ
วันนึงข้างหน้าเราอาจจะมีความสุข เวลาที่ได้คิดถึงก็ได้นะ

ทำอะไรแล้วมีความสุข ทำไปเถอะคับ
ความสุขที่ไม่ได้ทำให้ใครต้องเดือดร้อน
แค่นี้ก็พอแล้วคับป๋ม

นอนหลับฝันดี
โดย: oukiejung วันที่: 24 เมษายน 2553 เวลา:0:40:42 น.
  
สวัสดีตอนบ่ายจ้า

ทุกคนต่างมีความทรงจำที่ดี

เก็บไว้ ในใจ
บางครั้งแค่คิดถึงก็อุ่นใจแล้วแหละนะ

โดย: ผู้หญิงของกาลเวลา วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:43:56 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

megumina
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]