Group Blog |
ด้วยความระลึกถึง...เพื่อนบล็อกคนหนึ่ง ก็แค่อยากจะบันทึกความรู้สึกถึงคน ๆ หนึ่งเอาไว้นะ ไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน จะได้อ่านหรือไม่ ก็ไม่เป็นไร แค่อยากบันทึกเอาไว้...เป็นความทรงจำว่า...กาลครั้งหนึ่ง เราคิดถึงเค้าคนนี้จัง เรื่องมันมีอยู่ว่า... เมื่อสัก 2-3ปีก่อน เราได้รู้จักกับเพื่อนในสังคมออนไลน์ bloggang เนี่ยแหละ (เราเคยเป็นสมาชิกที่นี่มาก่อน แต่ตอนหลังมีเหตุที่ทำให้เราตัดสินใจยกเลิกสมาชิกภาพไปเลย) เริ่มจากเค้าเข้ามาอ่านบล็อกของเราแล้วก็คอมเมนต์จนเราอ่านแล้วก็ต้องสะดุด เพราะความคิดที่ไม่เหมือนใครของเค้า เราก็เลยตามไปอ่านบล็อกของเค้าบ้าง เค้าเขียนบล็อกได้น่าติดตามและสนุกมาก เพราะเป็นเรื่องราวชีวิตของคนไทยในต่างแดน ต่อมา เราก็เริ่มติดต่อกันทาง msn ช่วงนั้นติดมาก ถึงเวลาจะต่างกัน 12 ชั่วโมง ก็ต้องหาเวลาคุยกันจนได้ ต่อมา ไม่นาน ก็ได้คุยกันทางโทรศัพท์ โทรทางไกลมาเลย แต่ไม่บ่อย ส่วนใหญ่คุยทาง msn มากกว่า ดูเหมือนจะกลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันเลยทีเดียว มีส่งของให้กันในเทศกาลต่าง ๆ ด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเจอหน้ากันจริง ๆ เลย ช่วงนั้น เราคิดว่า เป็นช่วงเวลาที่ดีมาก ๆ ระหว่างเรากับเพื่อนคนนั้น และเป็นช่วงที่เราติด bloggang มาก ๆ ด้วย เริ่มมีเพื่อนบล็อกเพิ่มขึ้นอีกหลายคนเลย แต่ทว่า...ใดใดในโลกล้วนอนิจจัง เมื่อมีพบ ก็ต้องมีจาก ต้องแยกทางกันไป เมื่อมีความสุข ความทุกข์ระทมก็เข้ามาเยือน เพื่อนคนนั้น...เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย หลังจากที่เค้ามี...แฟน เรายอมรับว่า มันทำให้เราตั้งตัวไม่ติด...เหมือนถูกแย่งของสำคัญไป เราบอกไว้ก่อนนะว่า เราไม่ได้คิดกับเพื่อนคนนี้เกินเลยจริง ๆ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตอนนั้น มันทำให้เรารู้สึกเคว้งอย่างบอกไม่ถูก แล้วเราก็ห่างกันไปทีละน้อย...ทีละน้อย...ทีละน้อยยยยย... ในระหว่างนั้น เราก็เริ่มมีปัญหากับเพื่อนบล็อกบางคน เราได้ค้นพบความจริงว่า สังคมออนไลน์มันไม่ได้มีแต่ด้านที่สวยงามเสมอไป เราอาจจะมองโลกในแง่ร้ายเกินไป เราอาจจะคิดมาก ฯลฯ เราเริ่มไม่มีความสุขกับการเขียนบล็อกเหมือนที่เคยเป็น ช่วงนั้น...เราร้องไห้บ่อยมาก และรู้สึกไม่อยากเขียนบล็อกอีกต่อไป แต่เราก็ติดมันมาก ไม่ได้เขียน ขอแค่เข้าไปอ่านบล็อกของเพื่อนก็ยังดี แต่ยิ่งอ่าน...ก็ยิ่งไม่มีความสุข ยิ่งทรมานมากขึ้น ในที่สุด เราก็เลยต้องตัดใจเด็ดขาด เลยเป็นสาเหตุให้เรายกเลิกสมาชิกไป กลับมาอยู่กับปัจจุบัน ให้เวลากับคนรอบข้างที่มีตัวตน สัมผัสได้จริง ๆ ตรงหน้า นั่นก็คือ พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง และเพื่อน ๆ ที่คบกันจริง ๆ มันก็เยียวยาไปได้เยอะเลย เราค่อย ๆ ฟื้นตัวกลับมาเป็นคนเดิมที่เป็นที่รักของคนที่เรารักและรักเรา กลับมาที่เพื่อนคนนั้น ถึงแม้เค้าจะเงียบหายไป แต่เราก็ยังคอยติดตามเค้าอยู่ห่าง ๆ เราได้ข่าวว่าเค้ากลับมาเมืองไทย เราได้ข่าวว่าเค้ามีความสุขกับแฟนมาก เราได้ขาวว่า เค้ากับแฟนเริ่มทะเลาะกันบ่อย ๆ บางครั้ง....นาน ๆ ครั้ง...เค้าก็โทรมา แต่หลัง ๆ เป็นเราเองที่โทรไป (แต่ก็นานมากแล้ว) ไม่รู้สินะ คุยกันแต่ละครั้ง ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ต่อมา เราก็มีแฟน และเราก็ค่อนข้างจะติดแฟนมาก เราก็เลยเริ่มเข้าใจว่า ทำไมตอนนั้น เค้าถึงได้เห็นแฟนสำคัญกว่าเพื่อน เรา...ไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว แต่เค้าก็ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงคำนึงของเราเสมอ บางครั้ง...เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เค้าทำอะไรอยู่นะ มีความสุขดีอยู่รึเปล่า แต่จะให้เราโทรไป เราคิดว่า เราไม่โทรดีกว่า ต่างคนต่างใช้ชีวิตดีแล้ว ถึงกระนั้นก็เถอะ...เราก็ยังหวังว่าเค้าจะกลับมาเขียนบล็อกเหมือนเดิม อยากเห็นเค้ากลับมาเป็นคนเดิมที่มีความคิดไอเดียในการเขียนที่ไม่เหมือนใคร (จริง ๆ เราก็เคยบอกให้เค้ากลับมาเขียนนะ แต่เค้าบอกว่า ไม่รู้จะเขียนอะไร ) สุดท้าย ที่เรากลับมาสมัครสมาชิกและเริ่มต้นเขียนบล็อกอีกครั้ง เพราะเราตั้งใจไว้อย่างที่เขียนในบล็อกแรกว่า จะบันทึกความคิดความทรงจำเอาไว้อ่านเมื่อเวลาผ่านไป จะไม่ยึดติดและไม่จริงจังกับโลกออนไลน์นี้มากมายเหมือนก่อนอีกแล้ว และเราไม่เจตนาจะไปทำให้ใครเดือดร้อน เราก็แค่อยากทำสิ่งที่อยากทำ...ก็เท่านั้นเอง เห็นด้วยกับคอมเมนท์ข้างบนค่ะ
เรามีความสุขเสมอ.... เวลาแวะไปอ่านบล็อกของเพื่อนๆ โดย: noklekkaa (papagearna ) วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:2:38:59 น.
โดย: นนนี่มาแล้ว วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:4:52:36 น.
มาเยือนครับจาก //www.thai-school.net/wanarat
โดย: พริกดิบ (พริกดิบ ) วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:9:49:02 น.
โดย: ถุงก๊อปแก๊ป วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:16:54:33 น.
เข้าใจนะ ตอนที่รู้สึกว่าจะเสียเพื่อนไปเนี่ย มันเป็นอย่างไร เพราะเราก็เคยเป็น
มันเสียใจ ไม่ต่างจากอกหักเลยอ่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมีสองด้านเสมอ ^o^ โดย: Life & Learn วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:17:11:14 น.
ว๊าว อารมณ์เดียวกันเลย อยากเขียนถึงคนๆนึง แต่พอจะเขียนจริงๆไม่อยากเขียนถึงแล้ว ก็เลยเรื่อยเปือ่ยไปตามอารมร์
ขอบคุณนะคะที่เข้าไปเยี่ยมบล๊อคของจ๊อย โดย: jollyns วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:0:51:41 น.
แวะมาทักทายคับป๋ม...
อ่านแล้วเฮ้อ...สู้สู้นะคับ เอาใจช่วยทุกๆเรื่อง บางครั้งเรื่องดีๆของคนเรา ก็ไม่ได้มีมาทุกวันนะ ในเมื่อเคยมีเรื่องดีๆ หรือมิตรภาพที่ดีเกิดขึ้น เก็บมันไว้ในความทรงจำก็ได้คับ วันนึงข้างหน้าเราอาจจะมีความสุข เวลาที่ได้คิดถึงก็ได้นะ ทำอะไรแล้วมีความสุข ทำไปเถอะคับ ความสุขที่ไม่ได้ทำให้ใครต้องเดือดร้อน แค่นี้ก็พอแล้วคับป๋ม นอนหลับฝันดี โดย: oukiejung วันที่: 24 เมษายน 2553 เวลา:0:40:42 น.
สวัสดีตอนบ่ายจ้า
ทุกคนต่างมีความทรงจำที่ดี เก็บไว้ ในใจ บางครั้งแค่คิดถึงก็อุ่นใจแล้วแหละนะ โดย: ผู้หญิงของกาลเวลา วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:43:56 น.
|
megumina
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog Link |
ผมเองก็ได้เพื่อนใหม่จากบล็อกเยอะแยะเหมือนกัน
แต่ก็หวังว่าจะรักษามิตรภาพให้คงอยู่ไปนานๆ