Group Blog |
อยู่ห่าง ๆ ... อย่างห่วง ๆ ไม่ได้มาอัพบล็อกร่วมเดือน ด้วยอารมณ์ขี้เกียจซะเป็นส่วนใหญ่ วันนี้เป็นโอกาสอันดี ที่จะมารื้อฟื้นความคิดและความทรงจำที่ผ่านมา ลงบันทึกไว้อีกครั้ง ความเดิมบล็อกที่แล้ว...ถึงเพื่อนบล็อกคนหนึ่งที่ข่าวคราวเงียบหายไปหลาย ๆ เดือน ล่าสุด...เค้าโทรมาหาเราเมื่อประมาณ 2 สัปดาห์ที่แล้ว ครั้งแรก...เราไม่ได้รับ เพราะกำลังขับรถ เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ เพราะไม่อยากขับไปโทรไป พอจะจอดรถรับโทรศัพท์ เค้าก็วางหูไปซะแล้ว สองจิตสองใจว่าจะโทรกลับไปดีมั้ย แต่พอดีว่า ต้องรีบไปธุระ ก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรด่วน เค้าคงโทรกลับมาเองแหละมั้ง ...ผ่านไปราว 2-3 วัน เค้าโทรมาอีกครั้ง คราวนี้เรากำลังว่าง ก็เลยรับโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก รายละเอียดปลีกย่อย จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ใจความสำคัญคือ เค้าโทรมาบอกว่า เค้าเลิกกับแฟนแล้ว  เราก็ได้แต่...อืม...อืม...เหรอ แบบว่า พูดไม่ออก บอกไม่ถูก จะปลอบก็...เค้าคงไม่ต้องการให้ปลอบหรอกมั้ง จะบอกว่า...เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาใหม่ได้ มันก็พูดไม่ได้ เพราะมันคงไม่ง่ายดายขนาดนั้น อีกอย่าง ความสนิทสนมของเรามันห่างเหินกันมากเกินไปซะแล้ว มากจนเกินกว่าที่เราจะให้ความเห็นใด ๆ กับเรื่องนี้ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน...เราคงพูดอะไรให้เค้ารู้สึกดีขึ้นได้...เหมือนที่เราเคยทำ แต่ ณ ขณะนั้น...เราพูดไม่ได้จริง ๆ เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว จะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็คงไม่ได้แล้วล่ะ วางหูโทรศัพท์ไป ด้วยความรู้สึก ตื้อ ๆ ตัน ๆ มึน ๆ เป็นห่วงนิด ๆ เหมือนกัน แต่คิดว่า โต ๆ กันแล้ว คงจัดการปัญหาของตัวเองได้ และที่ผ่านมา เค้าก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากเราแล้ว อีกอย่าง เราไม่ได้อยู่ในสถานะเพื่อนสนิท(ทางบล็อก)เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เราก็ได้แต่หวังว่า เค้าคงผ่านพ้นช่วงเวลาแย่ๆ นี้ไปได้ในที่สุด อย่างไรก็ตาม...เราก็เลิกคิดถึงเพื่อนคนนี้ไม่ได้ซะที ยังคงคอยติดตามความเคลื่อนไหวของเค้าเท่าที่เราจะหาได้จากแหล่งข้อมูลที่เรามี แต่ก็ไม่พยายามที่จะติดต่อกับเค้าล่ะ เพราะเราคิดว่า แบบนี้...ดีแล้วล่ะ เข้าข่าย...อยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ...ละมั้งเนี่ย 
|
megumina
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog Link |
||||||||||||
