โหมงานหนัก ก่อปัญหาท่องเที่ยวซบเซา
อาจจะดูเป็นเรื่องไม่เกี่ยวกัน เพราะคนทำงานก็ทำไป จะไปเกี่ยวอะไรกับการท่องเที่ยวได้
ฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง ที่รักในการท่องเที่ยว และมักแบ่งเวลาอันน้อยนิด สำหรับเดินทางและท่องเที่ยวในที่ที่ฉันอยากไป ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร และเป็นเรื่องปกติที่คนทั่วไปก็ทำแบบฉัน แต่พอมาสังเกตตัวเองระยะ 1-2 ปีที่ผ่านมา กับการออกเดินทาง ท่องเที่ยว รู้สึกเหมือนกับว่า แค่ไปเปลี่ยนที่นอน จากที่เคยไปเที่ยว แล้วก็กระโดดโลดเต้น วิ่งถ่ายรูป ไต่โน่น ปีนนี่ หาอะไรให้ตัวเองทำ กลายเป็นว่าเอาความอ่อนล้าจากการทำงานมาเที่ยวด้วย ทำให้การไปเที่ยวของฉัน คือพกพาความเหนื่อยมากองลงในห้องพัก รีสอร์ท และโรงแรม
น่าเสียดายที่กว่าจะมาเที่ยวได้ ต้องจัดเวลา หาข้อมูล และโหมงาน เคลียร์งานที่ต้องทำในขณะที่เราไม่อยู่ทิ้งไว้ หามรุ่ง หามค่ำ บางครั้งถึงกับเจ็บไข้ไม่สบายไป แต่ก็อดทน เพราะคิดว่าอีกไม่กี่วันก็ได้เที่ยวแล้ว พอถึงเวลาเที่ยวจริงๆ เรี่ยวแรงที่คิดว่าจะกลับมาได้ กลับไม่มาตามคาด
ไปเที่ยว ไปเพลีย ไปนอน
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าไปทะเลมา ประมาณ 2 ปีที่ผ่านมา ไม่ได้เล่นน้ำทะเลเลย เพราะเหนื่อยเป็นเหตุผลหลัก
อาจจะเพราะร่างกายเราไม่ไหว แม้จะหลอกตัวเองว่าใจยังสู้อยู่ก็ตาม ด้วยเหตุนี้แล ฉันจึงบอกว่า โหมงานหนัก ก่อปัญหาให้การท่องเที่ยวซบเซา(สำหรับฉัน)
มีใครเป็นอย่างนี้บ้าง????
Create Date : 17 เมษายน 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 17 เมษายน 2551 22:11:57 น. |
Counter : 710 Pageviews. |
|
|
|
แต่ไม่ถึงขั้นนั้น
เมื่อก่อนเนี้ยชีวิตรันทดมาก ไปถึงที่เราอยากไปเที่ยว
อย่างเชียงใหม่ กระบี่ ภูเก็ต หรือมาเล อินโด
ก็ไปแค่เรื่องงาน เท้าไม่ได้แตะน้ำทะเลเลย
ตอนนี้ประชดชีวิตเที่ยวกระจายเลย