@ ศิริราช หน้าห้องผ่าตัด

AGAIN

เรื่องมีอยู่ว่าป้าเราไปผ่าตัดลำไส้เป็นครั้งที่สอง.... วันพฤหัสเราไปเป็นเพื่อนป้าเพื่อเอ็กซเรย์ดูแป้งที่กลืนเข้าไป

เพราะเมื่อวาน(วันพูธ)ทั้งวันส่องแล้วไม่เห็นวันนี้เลยไปอีกรอบ ผลคือให้ป้าแอดมิดแล้วก็ผ่าตัดในวันรุ่งขึ้นเลย เราเคยมาเฝ้าป้าเมื่อผ่าตัดครั้งแรกณ วันนั้นเราไม่ได้ไปถึงห้องผ่าตัดมีแต่แม่กับสามีของป้าไปเฝ้า ส่วนเรานอนอยู่ที่ห้อง

แต่ตอนนี้เราต้องโชว์ออฟคนเดียวคือการไปเป็นเพื่อนและให้กำลังใจป้าเราหน้าห้องผ่าตัดคนเดียว ตั้งแต่เช้าเราก็หงุดหงิดใส่คนป่วยนิดนึง เอิ๊กซ์ตามประสาคนนอนน้อยแล้วอีกอย่าง แหะๆโดนคนป่วยสั่งแบบย้ำคิดย้ำทำเราเลยหน้าหงิกไปติ๊ดนึง (นิสัยเราแย่มาก) ป้าก็เตรียมตัวนั่นนี่พอถึงเวลาก็ปาเข้าใจครึ่งวันจากที่คนป่วยตื่นเต้นและเครียดผสมๆกันไป กลายเป็นนอนรออย่างสงบ (จริงรึ??) พอถึงเวลา เราก็เดินตามๆไป แต่พอถึงหน้าห้องผ่าตัดเราก็เดินไปหาป้าแตะตัวป้าแล้วบอกว่า "ป้าสู้ๆนะ" ไม่รู้ว่าทำไมเสียงเราถึงได้สั่นๆ เครือๆ ยังไงบอกไม่ถูก เพราะสิ่งที่เราเชื่อมาตลอดคือการผ่าตัดครั้งนี้ป้าเราปลอดภัยแน่ๆเพราะผ่าตัดลำไส้ที่ตัน เนื่องจากผลข้างเคียงของการฉายแสงโรคมะเร็งลำไส้และป้าเราทานอะไรไม่ได้เลย และที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เราเชื่อใจหมอ ......

พอป้าเราเข้าห้องผ่าตัดไป เราก็มานั่งรอ เอานิ้วปาดหัวตาเล็กน้อยแล้วก็ลูบหน้าอกหน้าใจตัวเองให้เต้นเป็นปกติดนิดนึง เมื่อมั่นใจว่าควบคุมน้ำเสียงและอารมณ์ได้แล้วก็โทไปรายงานแม่กับสามีป้าว่า....โอเคไปเข้าห้องผ่าตัดแล้ว เข้าไปตอน 12.30 นั่งรอๆไปประมาณชั่วโมงเราก็ลงมาหาไรกินกลับห้องคนป่วยนั่นนี่แล้วมาอีกรอบ นั่งอีกประมาณชั่วโมง พยาบาลก็เรียกญาตผู้ป่วยว่า ผู้ป่วยจะออกมากี่โมง ตอนนี้กำลังผ่าตัดอยู่นะ ของเราอ่ะ จะผ่าตัดเส็ดประมาณ ห้าโมงครึ่ง เย็นอ่ะนะ แล้วพักอีกหนึ่งถึงสองชั่วโมงรอดูอาการ เราก็โอเคงั้นกลับห้องก่อน พอมาอีกทีก็ตอนห้าโมงครึ่งแล้ว รีบมาก่อนจะค่ำ เราไม่อยากขึ้นลิฟคนเดียวเวลาหลังหกโมงไปแล้วอ่ะนะ ถึงแม้ว่าเราจะนอนเฝ้าคนป่วยได้แต่เราก็ไม่เคยไปเดินเพ่นพ่านหลังโผล่เผล่อ่ะนะ แหะๆ เข้าเรื่องต่อ  เรานั่งรอไปพร้องกับเล่นsudoku ในมือถือก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นก็มีคนรออยู่เป็นเพื่อนห้าหกคน ก็จะมีคนป่วยที่ฟื้นแล้วทยอยออกมาจากห้องพักฟื้นอ่ะนะ 

แต่มีอยู่เตียงนึง  โดนเข็นออกมาจากห้องพักฟื้นแล้วคงรอให้เจ้าหน้าที่เข็นส่งกลับห้องพักอ่ะนะ แต่...มีทั้งคุณหมอ พยาบาลชุดเขียวรุมเคสนี้อยู่สี่ห้าคน แล้วก็มีญาตของคนป่วยคนนั้นมารอรับด้วยอ่ะนะเป็นคู่ชายหญิงแล้วก็มีญาตอีกสองคน รอที่หน้าประตูที่เปิดค้างไว้ เรามองเห็นเตียงแล้วดูท่าว่าคนป่วยคนนั้นจะยังเป็นเด็กอยู่แล้วผู้หญิงเสื้อแดงที่รออยู่หน้าประตูคือแม่ของเด็กคนนั้น เรามองสิ่งที่เห็นด้วยค.รู้สึกเข้าใจๆ ว่า แม่ทุกคนย่อมเป็นห่วงลูกแล้วยิ่งลูกเจ็บป่วยด้วยแล้วแม่ยิ่งห่วงเป็นร้อยเท่า หลังจากที่เรามองสักแป็บ คุณหมอและคุณพยาบาลชุดเขียวก็เข็นเด็กคนนี้กลับเข้าไปที่ห้องส่วนในอีกครั้ง................มาถึงตรงนี้เราบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไง ทั้งๆที่น้องกำลังจะถูกส่งกลับห้องให้คุณแม่ได้เห็นหน้าเห็นตาแล้วอ่ะนะแต่กลับถูกส่งไปดูอาการอีกครั้งนึง  แม่ของเด็กคนนั้นออกมาจากประตูเลื่อน เดินไปนั่งเก้าอี้อีกมุมนึงกับผู้หญิงที่เป็นญาติสงสัยจะเป็นยายของเด็กคนนั้นอ่ะนะ  ตอนนั้นอ่ะเรารู้สึกร้อนๆที่หัวตากับภาพตรงหน้า แล้วยิ่งได้ยินเสียงร้องของคุณแม่ของน้องคนนั้นด้วยแล้ว น้ำตาเราซึมเลย คุณแม่เค้าไม่ได้ร้องเสียงดังหรือโวยวายอะไรนะ มันตรงกันข้ามเป็นเสียงร้องที่เบาๆแต่แสนเจ็บปวด ถ้าเจ็บแทนลูกได้ก็คงดีอะไรแบบนี้ ส่วนเราอ่ะ เกมส์ในมือถือไม่สนุกอีกต่อไปแล้ว T^T (ตอนนั้นในหัวเราก็จินตนาการไปต่างๆนานาโอ้ไม่สงบไว้ๆๆๆๆ ) อีกแป็บนั่นแหละ น้องก็ถูกเข็นออกมาอีกครั้ง ครั้นนี้น้องได้กลับไปหาคุณแม่จริงๆแล้ว.....ตอนจนทเข็นเตียงผ่านที่เรานั่ง เราเห็นเด็กตัวขาว แก้มยุ้ยคนนึงกำลังหลับอยู่และมีอุปกรณ์การแพทย์ติดที่จมูกด้วย แต่เราไม่รู้ว่าน้องเป็นเด็กผู้หญิง หรือเด็กผู้ชาย

ถึงน้องแก้มยุ้ยคนนั้น  พี่ขออาราธณาคุณพระศรีรัตนตรัยจงดลบันดาลให้น้องหายจากโรคที่เป็นอยู่ไวไวนะคะ สุขภาพแข็งแรงขอให้น้องแคล้วคลาดจากภยันอันตรายทั้งปวงนะ ถ้าหนูโตขึ้น รู้ความแล้วหนูจะรู้ว่าไม่มีใครในโลกรักหนูมากไปกว่าคุณพ่อคุณแม่ของหนูแล้วล่ะ เด็กน้อย

พอน้องไป...เราก็นั่งรออีกสักพัก คนรอเป็นเพื่อนเหลืออยู่สองคน ==' ก็รอๆๆ พอหกโมงครึ่งเป๊ะ ปร้าเราก็ออกมา...........โล่งอกไปเปราะนึง เราก็ไปชะเง้อให้ปร้าเห็นเรา จะได้มีกำลังใจ ฮึบๆๆ สู้ๆนะปร้าต่อไปก็คือการต่อสู้กับความเจ็บอีกครั้งไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แต่ห้ามยอมแพ้นะปร้า หนึ่งปีเต็มๆที่ปร้าต้องกลับมาผ่าตัดอีก ไม่สนุกใช่มั๊ยล่ะ หลานคนนี้ก็ไม่สนุกเหมือนกันนะค้าบบบบ

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2554		0 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2554 0:35:01 น.
Counter : 865 Pageviews.
Share Tweet