นักเขียนไส้แห้งรายงานตัว

<<
ธันวาคม 2552
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
30 ธันวาคม 2552
 

ทุกรอยเท้ากลายเป็นถนน

ช่วงวันหยุดยากจากเทศกาล กลายเป็นอีกหนึ่งโอกาสที่ทำให้เราได้ย้อนมองว่าตลอดปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตบ้าง

เราทำอะไร และไม่ได้ทำอะไรบ้าง

เราอยากทำอะไรแล้วได้ทำแล้วบ้าง

และ แม้แต่เราไม่อยากทำอะไร แต่ดันทำไปแล้วบ้าง


มีคำกล่าวที่ว่าประวัติศาสตร์ลบไม่ได้ แต่รู้อะไรไหม บางครั้งไอ้วีรกรรมเล็กๆ น้อยๆ ของเรา ก็ลบไม่ได้เช่นกัน

ไม่ต้องพึ่งยางลบ แต่มันยากจะลบออกจากความทรงจำ

บางครั้งเราก็ใหความสำคัญกับเรื่องบางเรื่องแตกต่างกันอย่างสุดขั้ว

เมื่อเร็วๆ นี้ได้มีโอกาสได้ดูภาพยนต์เรื่องหนีตามกาลิเลโอ ทั้งที่เป็ฯคนที่ไม่ดูหนังไทยเลยโดยสิ้นเชิง

ดูแล้ว นอกจากจะจับผิดได้มากมาย (วัยรุ่นไทย 2 คนไปลอนดอน ปารีส อิตาลี ได้โดยไม่มีเงินทุนหรือหลักค้ำประกันอะไร ขอวีซ่าผ่านได้ไง ทั้งวีซ่าอังกฤษ ทั้งเชงเก้นวีซ๋า ซึ่งขึ้นชื่อเหลือเกินว่ามหาโหดขนาดไหน แล้วยังสามารถขายตั๋วเครื่องบินขากลับทิ้งได้ไง อยู่ลอนดอนใช้เงินยูโรได้ไง ฯลฯ)

แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้ก็คือ ความผิดของตัวเองนั้นเล็กเท่าผุยผง แต่ความผิดคนอื่นใหญ่เท่าภูเขา นางเอกของเรื่องพร้อมที่จะทำผิดเสมอ ขอแค่ให้ตัวเองได้สิ่งที่อยากได้ ซึ่งอาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรอย่างหาเงินล่องเรือกอนโดร่าด้วยการโกงนายจ้าง

คนดูรู้ดีว่ามันผิด และเริ่มสมน้ำหน้าตัวละครที่ต้องรับผลกรรมของตน แต่รู้อะไรไหม บางครั้งเราก็พร้อมจะทำสิ่งที่ผิด ไม่ต่างจากตัวละครเลย

แล้วรอยเท้าที่เราเคยเหยียบย่างนั่นก็มักจะไม่ใช่คนแรกที่เคยก้าวพลาดไป

มีคนอีกมากมายที่เคยทำผิดแบบที่เราทำ อาจจะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ เพราะอย่างนี้รึเปล่านะเราถึงมองความผิดตัวเองว่ามันช่างเล็กน้อยเหลือเกิน เรื่องแค่นี้ปล่อยๆ ไปไม่ได้รึไง...ฯลฯ

มันก็เหมือนกับทั่วทั้งโลกใบนี้ ไม่มีที่ใดหรอกที่ยังไม่เคยมีมนุษย์หน้าไหนเคยเหยียบย่างไปถึง

สิ่งที่ต้องถามตัวเองก็คือว่า... เราได้เรียนรู้อะไรจากรอยเท้าของเราเองต่างหากล่ะ

รอยเท้าที่สักวันหนึ่งอาจจะกลายเป็นถนนที่มีคนอีกมากมายก้าวตามเรามา

แล้วเราอยากให้มันเป็นเรื่องความผิดพลาดยอ่างนั้นหรือ...


Create Date : 30 ธันวาคม 2552
Last Update : 30 ธันวาคม 2552 19:18:25 น. 0 comments
Counter : 409 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

meaw-angle
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




นักเขียนสะพายปราด้า(ป้าดา) อ่าน ELLE (แอ๋ว) หาแซวเพื่อนบ้าน (เวลานิยายตัน) สุดท้ายคลานกลับมาตายรัง
[Add meaw-angle's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com