กว่าลูกจะดูดเต้าเป็น

     หลังจากออกจากห้องผ่า ก็ย้ายมานอนห้องหลังคลอดด้วยอาการสลึมสลือแต่บรรดาพ่อแม่พี่น้องก็มาชวนคุย เลยหลับไม่ลง ซักพักพยาบาลก็เอาน้องคิมมาส่ง ก่อนให้ก็ถามไถ่ชื่อแซ่เพื่อความถูกต้อง ทุกคนต่างผลัดกันอุ้มและชื่นชมน้องคิมกันยกใหญ่  ประมาณ 2 ทุ่มครึ่งก็กลับกันหมดเหลือ แม่เราอยู่เฝ้า (นอนห้องรวม รพ.นี้ไม่อนุญาตให้ผู้ชายเฝ้า) 3 ทุ่ม พยายาบาลเอานมชงใส่แก้วมาสอนให้ยายป้อนนมหลาน แล้วสั่งว่าตี 2 ให้ไปเอานมมาป้อนด้วย เราก็ได้แต่นอนมองเพราะยังไม่หมดฤทธิ์ยา น้องคิมกินไปหลับไปต้องคอยเขี่ยแก้มอยู่เรื่อยๆ

    เช้าวันที่ 9 เม.ย. พยาบาลมาสอนให้อาบน้ำลูก แม่คนไหนที่ผ่าคลอดให้นั่งดูก่อนค่อยอาบให้ลูกวันต่อไป  7 -10 โมงเช้าหมอมาตรวจแผล ก็ให้คนเฝ้าไข้ไปอยู่ข้างนอก แม่เราเลยกลับไปทำงาน เอาล่ะงานเข้าล่ะซิ ปวดแผลก็ปวด ลูกก็ร้อง อุ้มก็ลำบาก น้ำนมก็ยังไม่มีให้กิน น้องคิมก็ร้องเสียงดังกว่าใครเพื่อน จนพยาบาลเดินมาดูว่าทำไมร้องนานจัง ถึงรู้ว่าเราไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน เขาสอนให้อุ้มลูกกินนมแต่คิมดูดไม่เป็น สอนกันอยู่ตั้งนานก็ไม่ได้ จนสามีเรามาก็เลี้ยงต้องให้กินนมชงกันต่อไป เจ้าคิมก็ยังกินไปหลับไปเหมือนเดิม แต่วางไม่ได้นะวางเมื่อไหร่เป็นร้องทุกที เราได้แต่นอนดูเพราะต้องให้เลือด 1 ถุงใหญ่ๆ  ตกเย็นแม่มารับช่วงต่อจากสามี พยาบาลอีกคนมาสอนให้คิมดูดนมแม่ คนแล้วคนเล่า ต่างคนก็งัดกลเม็ดต่างๆมาใช้ แต่เจ้าคิมก็ไม่ให้ความร่วมมือตั้งหน้าตั้งตาร้องอย่างเดียว ร้องมากร้องมายจนไม่กินแม่กระทั่งนมชง จนพยาบาลต้องพาไปต่อสายยางแล้วเสียบเข้าปาก ไอ้เราก็เจ็บแผลแต่ห่วงลูก กัดฟันเดินไปดูลูก โอ้พระเจ้า  เห็นสภาพลูกแล้วกลั้นน้ำตาไม่อยู่  จนแม่ไล่ให้กลับมานอน 

     เช้าวันที่ 10 เหตุการณ์ก็ผ่านไปเหมือนเดิม คิมก็ยังคงดูดเต้าไม่เป็น ต้องป้อนนมชง ต้องอุ้มตลอด วางทีไรร้องทุกที แม่ก็เจ็บแผลอ่ะลูกเอ๋ย จนญาติเตียงข้างๆสงสารมาช่วยอุ้มให้ เราถึงได้พักนิดนึง 11 โมงกว่าสามีมาค่อยยังชั่ว พยาบาลก็ยังคงสับเปลี่ยนมาสอนให้คิมดูดเต้าแต่ก็ยังไม่ได้ผล จนเอือมระอากันไปเป็นแถวๆ คิมเอ๋ย ทำไมยังไม่ยอมดูดนมแม่ซักทีจะลูก ได้แต่นั่งมองเตียงอื่นๆ เข้าให้นมลูกกัน ด้วยความตั้งใจอันแรงกล้า เอาว่ะ บีบนมใส่ช้อนให้ลูกกินก็ได้ เฮ้อ..กว่าจะได้แต่ละหยดทำไมมันยากเย็นเช่นนี้ เริ่มท้อถอยเลยให้สามีไปขอนมชงจากพยาบาลมา  อีนัง ผช.พยาบาลมันจะไม่ให้มันบอกว่า ผ่ามา 3 วันแล้วทำไมยังไม่ให้ลูกกินนมแม่อีก สามีเราก็อธิบายไป มันก็เลยให้มาอย่างไม่เต็มใจ เจ้าคิมก็เลยกินนมชงอีก 1 มื้อ

     ตกเย็นแม่มาผลัดเวรกับสามี ได้เวลากินนมพอดี เราบอกกับแม่ว่าเขาไม่ให้นมชงแล้ว ด้วยความห่วงหลานแม่ก็เดินไปขออีกครั้ง อีก ผช.คนเดิมก็ไม่ยอมให้ท่าเดียว แถมยังด่าฝากมาอีกว่าเป็นแม่ภาษาอะไรไม่รู้จักเอานมให้ลูกกิน ให้กินแต่นมชงอยู่ได้ ไม่รักลูกบ้างหรือไง  แม่เราก็โมโหเถียงกลับไปว่าน้องยังดูดนมแม่ไม่เป็น พยาบาลคนอื่นๆมาสอนให้ตั้งหลายคนก็ยังดูดไม่เป็น แล้วจะให้ทำไง  ทำไมใจร้ายใจดำขนาดนี้ เด็กร้องหิวนมแค่มาขอนมแก้วเดียว นมก็ไม่ใช่ของตัวเองจะหวงทำไม เป็น ผช.พยาบาลถ้าไม่เป็นด้วยใจก็กลับไปขายปลาสลิดเถอะ หน้าตาก็ไม่สวยแถมยังปากไม่ดีอีกนะ  ด่ากันเสียงดังมาก จนแม่ๆและญาติเตียงข้างๆ มองกันเป็นตาเดียว  อี ผช.แทนทีจะสะทกสะท้าน มันย้อนแม่เราว่า ถ้าไม่พอใจก็เขียนบัตรสนเท่ห์ฟ้องหมอใหญ่ไปเลย แต่สุดท้ายแม่ก็ได้นมมาป้อนหลานจนได้ หลังจากป้อนเสร็จก็มีหัวหน้าพยาบาลเดินมาดูน้องคิม (คงรู้เรื่องจากนัง ผช. คนนั้นแล้วล่ะ) มาขอดูหัวนมเราว่าบอดหรือเปล่า  แล้วก็ส่งน้องคิมมาให้เราอุ้ม เอาผ้ารองที่ท้องกันเจ็บแผล เขี่ยแก้มคิมให้อ้าปากเพื่องับหัวนมให้ถูกวิธี เอาหลอดจุ่มนมชงแล้วใส่ปากคิมเพื่อให้รู้รสแล้วเอาหลอดออก ซักพักน้องคิมก็ดูดนมเรา  เย้ เย้ ไชโย คิมดูดเต้าเป็นแล้ว ภูมิใจมากรู้สึกว่ามีความเป็นแม่ครบถ้วนก็ตอนนี้แหละ เจ้าคิมพอดูดเป็นก็ดูดไม่ยอมปล่อย น้ำนมเราคงยังน้อยด้วยแหละ กินไปได้ซักพักก็หลับปุ๋ยเลย  พยาบาลคนเดิมเดินกลับมาเตือนเราว่าต้องหมั่นให้น้องดูดกระตุ้นบ่อยๆ กินน้ำอุ่นมากๆ จะได้มีน้ำนมเยอะๆ  ถ้านั่งไม่ไหวก็ให้นมน้องในท่านอนก็ได้  ขอบคุณหัวหน้าพยาบาลคนนั้น ที่สอนให้เจ้าคิมดูดนมจากเต้าเป็น  ขอบคุณจากใจ   
 

Create Date : 20 มีนาคม 2553		4 comments
Last Update : 10 เมษายน 2553 16:30:02 น.
Counter : 429 Pageviews.
Share Tweet