วันนี้แอบคิดถึงบล็อกขึ้นมาซะงั้นค่ะ เราห่างกันไปตั้งแต่วันที่ 5 ธันวา ปีที่แล้วเลยน้อ.. ความจริงเวลาจะบันทึกเรื่องอะไรก็จะต้องเกิดจากความสุขใจเป็นส่วนใหญ่ถึงจะเขียนข้อความใดๆ ออกมาได้ ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาจะไม่สุขใจเลยนะคะ แต่ว่า ยังไม่จิ๊ดพอ แบบว่าสุขใจจนเงิบไปเลยอะไรแบบนั้นค่ะ...
เวลาปีกว่าๆ ของการย้ายเข้าบ้านใหม่ โรงเรียนใหม่ หรือ 1 ปีการศึกษาของลูก ก็เหมือน 1 ปี ในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของแม่ ลูกๆ น่ะ ต้องต่อสู้กับการเรียน สภาพแวดล้อมใหม่ๆ และการเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้า และท้ายสุดจะต้องเป็นเพื่อนๆ กับพวกเค้าให้ได้ ส่วนคุณแม่ต้องต่อสู้กับอารมณ์ตัวเองเป็นอย่างมาก แต่เราก็คงไม่ยากลำบากเท่าคุณพ่อ ที่เป็นเพียงคนเดียวทำมาหาเงินเพื่อเลี้ยงดูเรา คงมองเห็นความแสบ ความสับสน ที่วนเวียนรอบๆ ครอบครัวของเราแล้วใช่ไหมค่ะ มันคือภูเขาสูง ให้เราตะเกียกตะกายปืนป่ายข้ามผ่านมันไปให้ได้เลยล่ะค่ะ
1 ปีการศึกษา ที่ผ่านมา คุณแม่ฟูลไทน์ อย่างดิฉันจะเป็นยังไงล่ะคะ
มี inspiration แบบไหนที่ช่วยดิฉันได้บ้าง มาสนุกไปด้วยกันค่ะ.....
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เหมือนเก๋เลย ไม่ได้เขียนบล็อกนานเหมือนกันค่ะ
ต้องรื้ออารมณ์กันใหม่ 555
ย้ายบ้านกันเหรอคะเนี่ย ไม่รู้มาก่อนเลย
ป่านนี้คงปรับตัวกันได้หมดแล้วทั้งคุณพ่อ แม่หมู และลูกหมูทั้งสองนะคะ
เด็กๆเข้ากับเพื่อนๆได้ง่ายอยู่แล้วค่ะ
คิดถึงๆๆๆๆ นะคะ