16 ตค 59 กราบพระบาทถวายบังคม น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้
ดูภาพงานพระราชพิธี ผ่านทางโทรทัศน์มาหลายวัน วันนี้เลิกงานเราพยายามเข้าใกล้บริเวณพระบรมมหาราชวังให้มากที่สุด ผ่านการจราจรที่ติดขัดและการปิดถนนเป็นระยะ ระหว่างทาง ภาพประชาชนแต่งกายชุดดำอย่างสุภาพ มุ่งหน้ายังพระบรมมหาราชวัง ระหว่างทาง ผ่าน เวทีมวยราชดำเนิน บรรยากาศเก่าๆ สถานที่เก่าๆที่ชินตา ภาพที่เราเห็นทุกวันที่นั่งรถผ่านไป โรงเรียน สถานที่หลายแห่งเปลี่ยนไป บรรยากาศเก่าๆ ผู้คนเก่าๆค่อยๆจากไปทีละคน เหลือเรื่องราวเก่าๆไม่มาก แต่เวทีแห่งนี้ยังอยู่ วันนี้ ไม่มีภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ประดับตามที่ต่างๆอีก ไม่มีธงทิวปลิวไสว เรามาช้าไปอีกวัน ไม่ทันได้มองเป็นครั้งสุดท้าย แต่ภาพเหล่านั้นยังจดจำอยู่ในใจเสมอ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท แม้จะประดับประดาแต่งไฟไว้สวยงาม แต่ก็เป็นพระที่นั่งที่ไม่อยากก้าวเข้าไป ถ้าเล่าเรื่องราวได้สิ่งก่อสร้างภายในพระบรมมหาราชวังนี้ คงมีเรื่องราวเล่าให้ฟังมากมาย เพราะผ่านยุคสมัยยาวนาน ใกล้บริเวณท้องสนามหลวง ผู้คนยังคงเดินเป็นกลุ่มใหญ่ หลั่งไหลมาไม่ขาดสายมุ่งหน้ายังพระบรมมหาราชวัง รถจอดบนสะพานพระปิ่นเกล้าหนึ่งเลน ยาวไปจนสุดอีกฝั่งของสะพาน รถขาเข้าสามเลนติดแน่นขนัด ดึกแล้วแต่ผู้คนยังกระฉับกระเฉงมีเรี่ยวแรง ทุกคนก็คงเหมือนเราที่มาด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย อยู่เต็มภายในจิตใจ และคงไม่มีวันจะลบเลือนไปได้ การมาที่นี่คงช่วยให้ความรู้สึกภายในใจเบาบางลงไปได้บ้าง ได้มาพบเห็นคนที่น่าจะรู้สึกคล้ายๆกัน วันนี้เป็นอีกวันที่ได้คลายความทุกข์โศก ได้รับรู้รับทราบว่าพระองค์ท่านมีคนรักมากมายขนาดไหน แม้แต่เด็ก คนรุ่นใหม่ ที่เกิดแทบไม่ทันเห็นพระกรณียกิจของพระองค์ก็ยังรักพระองค์ได้มากขนาดนี้ ได้มีพระองค์เป็นต้นแบบแห่งความดีงาม ต่อไปในอนาคต |