ปาย...มาแล้ว~

  
ปาย...ง่าย...งาม

ในย่าง...ก้าว...ของแต่ละวานวัน

คงมีบ้างบางเวลา...

ที่หัวใจปรารถนาจะเร้นหลบไป...พัก

สำหรับฉันแล้ว...

"พัก" ไม่เคยมีความหมายลึกซึ้งใดใด

นอกจากการกินอิ่ม...นอนหลับ

 
ตรงไหนกันแน่...สมควรแก่คำ "มุม" โปรด?

กว่าหกปี...นับตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้รู้จักกัน

ปาย...เป็นเมืองในฝันของฉันตั้งแต่วันนั้น

แม้นักเขียนในดวงใจจะเลือกใช้วิธีปั่นจักรยานเข้าสู่ปาย

แต่สำหรับคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างฉัน

แค่การฝันว่าจะได้ไปเยือนที่นั่นเพียงสักหน

ยังคล้ายลิบไกลเกินใฝ่ฝัน

 
ความระลึกถึงเดินทางจากตรงนี้

วัน คืน เดือน ปี ผัน ผ่าน

ปายเร้นหลบไปในละอายหมอกฝันลึกเข้าไปทุกที

ด้วยภาระ ด้วยหน้าที่

อีกด้วยน้ำหนักความห่วงใยจากคนรอบข้าง

ฉัน ละ วาง ปายไว้ตรงแห่งที่

ที่ฉันไม่เคยพาหัวใจแตะต้องเข้าไปอีกเลย

 
ความคิดถึงกำลังจะไปหาใคร?

ฝัน...เป็นจริงในวันที่คาดไม่ถึง

เมื่อคำแหย่เย้าทีเล่นทีจริงของฉัน

ได้รับการตอบสนองอย่างรวดเร็ว

ด้วยการนัดวันที่ และจองตั๋วรถไฟทันท่วงที

ไม่ใช่บิดพริ้วไม่ได้

แต่เพราะการถูกบังคับด้วยตั๋วรถไฟนั้น

ที่แท้เป็นปรารถนาลึกที่สุดในใจของฉันต่างหาก

 
กิจวัตรประจำ(ทุก)วัน

ทุกหลักกิโลเมตรที่ก้าวห่างจากเมืองหลวง

ฉันปลดสัมภาระวางลงกล่นเกลื่อน

ห่วง ที่เคยร้อยรัด

บัดนี้ได้รับการปลดเปลื้องพันธนาการลงแล้ว

 
กรุ่นไอร้อนหรือเย็น จากสายตาใครจะบอกได้ @ โป่งท่าปาย

ปาย...เมืองเล็กแสนสงบ

สายน้ำปายไหลเอื่อย ลมพัดรำเพย

แดดจางรำไรทอประกายลอดแมกไม้ให้ความอุ่นอวล

ละอายไอเย็นฉ่ำจากช่วงเช้า...ชื่นใจนัก

ไร้ซึ่งสรรพสำเนียงใดให้ระคายหัวใจ

 
หนีร้อนมาพึ่งเย็น? @ Chinese Refugee Camp

ฉันพัก...เท่าที่อยากพัก

หัวเราะ...เท่าที่อยากหัวเราะ

นั่งนิ่งนิ่ง...เท่าที่อยากนั่ง

เขียน...เท่าที่อยากเขียน

เป็นช่วงเวลาสั้นสั้น

ที่ฉันสะกดคำว่า "งาน" ไม่เป็น

 
ฟ้าเหงา...หรือคนเหงา @ Pai Riever Corner

และเหนืออื่นใดทั้งหมด...

ฉันได้เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง

ไม่ใช่ลูกสาวคนหรูดูดีของแม่

ไม่ใช่เด็กสาวมั่นใจของเพื่อนพ้อง

ไม่ใช่หญิงสาวเชิดยโสอย่างที่ใครใครเคยเห็น

ไม่มีเปลือก ไร้หน้ากาก

มีเพียงความธรรมดาอย่างที่สุด

เท่าที่ฉันเคยอยากจะเป็นเท่านั้น

 
สีสัน...บนความง่าย...งาม

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาฉันใช้วลีแบบนี้มาครั้งไม่ถ้วน

แต่นี่...อาจจะเป็นครั้งแรกในที่ชีวิต

ที่ฉันเข้าใจความหมายของคำเหล่านี้...ถ่องแท้

...พัก...

...ผ่อน...

...สงบ...

...นิ่ง...

 
ระเรื่อย & ร้อนแรง

ทิวาผัน ราตรีผ่าน

ฉันใช้ทุกวินาทีอย่างไม่เกรงกลัวจะหมดเปลือง

วันเวลาของการอำลา...ปาย...จึงยากเย็นนัก

มิใช่แค่ฉันทิ้งหัวใจไว้ที่นั่น

แต่เชื่อว่าต่อให้อีกกี่ใคร

ที่ได้ไปเยือนอีกปาย...ไม่ว่าอีกร้อยครั้งพันหน

แต่การเดินจากปายมานั้น...จะไม่มีวัน...ง่ายเลย

กระทั่งระลอกคลื่นในสายน้ำปายยังคล้ายอาวรณ์นัก

แม้จะไม่ใช่วิสัยของฉันสักนิด...

แต่ครั้งนี้...ฉันสัญญา...

ฉันจะกลับมาที่นี่อีก...อย่างแน่นอน

Title : Better Together
Artist : Jack Johnson

There is no combination of words
I could put on the back of a postcard
...
...
...

....
...
...
I'll tell you one thing
It's always better when we're together

จริงอยู่ที่ว่า...ทริปนี้ช่างแสนดีนัก

แต่...มันคงจะ "ดีกว่านี้" จริงจริงน่ะแหละ :P

Create Date : 03 มีนาคม 2549
Last Update : 9 เมษายน 2554 6:01:52 น.		0 comments
Counter : 3047 Pageviews.
Share Tweet