10 ปีที่แล้ว คือ 2006  หรือ พุทธศักราช 2549 ตอนนั้นเราอายุ 27

ตอนนั้นกำลังเริ่มเปลี่ยนงานมาบริษัทที่ 2 ก็สนุกกับงานใหม่ คนใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ เงินเดือนใหม่ ดูมันท้าทายดี ได้คุยกับลูกค้าต่างชาติมากขึ้น ได้เดินทางต่างประเทศบ้าง ได้ไปชมโรงงานของผู้ผลิตบ้าง เหมือนได้เปิดโลกใหม่ ได้เที่ยวเกือบทุกเสาร์อาทิตย์ ซื้อรถใหม่ แต่พอทำงานไปสักพัก รู้สึกได้ว่า งานที่ทำมันมีแต่ปัญหา ที่ทุกคนแก้ไม่ได้ ต้องคอยเลี่ยง ๆ ไม่รับผิดชอบกัน เช้ามาต้องประชุม นั่งทะเลาะกัน ตอนเย็นก็กลับดึก กลางดึกก็รับโทรศัพท์ลูกน้องว่างานมีปัญหา ทำอย่างไรดี ฝ่ายนั้นก็จะเอา ฝ่ายนี้ก็รับไม่ได้ เราเลยคิดว่า เราไม่เหมาะกับการทำงานแบบนี้ละ ทำงานที่นี่มาได้ ห้าปี ลาออก

ตอนนี้เปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่บ้านเกิด กลับมาอยู่บ้าน ประกอบธุรกิจส่วนตัวแบบนี้ได้ 4 ปีแล้ว ความรู้สึกเปลี่ยนไป

ไม่มีเงินเดือน แต่ได้นับเงินทุกวัน

ไม่มีวันหยุด  หยุดได้ตามใจ แต่ไม่ได้ตังค์

ไม่มีลูกน้อง  ลูกค้าคือนายของเรา

มุมมองเปลี่ยนไป งานทุกอย่างมีปัญหา แล้วแต่ว่าเราจะรับแบบไหนได้มากกว่ากัน