Group Blog All Blog
|
คนึง นำซึ่ง อาวรณ์... สวัสดี วันนี้มี ด้นกลอนสด Inspired by 1 input _ miss 1 output _ attachment 1 procedure _ consciousness 1 product _ 1 poem.. 1 outcome _ 1 approach.. ... The sound of silence _ Richard Clayderman -_-' ช่วงนี้ ความกลัวแบบเดิมๆ เริ่มกลับมาอีกครั้ง
 ... - ...
หวัดดีจ้า
ทวงของกิน เมื่อไหร่มา ไมดูเศร้าๆจัง เราเอารูปพระพุทธที่ใหญ่ที่สุดในไทย ที่เขานาคเกิด กะพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพ มาฝาก เข้าไปดูด้วนนะจ๊ะ ขอให้ความเศร้าโศก ความหมองใจ ความทุกข์ทุกๆสิ่งที่เธอพบเจอ จงมลายหายไปกะสายลม และตื่นมาพร้อมกะความสุขใจ ในวันศุกร์นะจ๊ะ ตามใจ โดย: ตามเส้นทางของหัวใจ
 วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:2:06:52 น.อรุณสวัสดิ์นะ
พากิน ยังไม่ลืม จะปรุงให้อร่อย ต้องค่อยๆ ใช้เวลา ใจเย็น รอหน่อยนะ... จิ้ม #1 สวัสดีค่ะ ยินดีค่ะ แต่ระวัง เมาแล้วอ่านไม่รุเรื่องนะคะ ติชมได้ ตามสบายค่ะ ;) จิ้ม #2 ตามใจ.. ตามไปดูรูปแล้ว ขอบคุณนะ ยังไม่ได้เมนต์ แต่สวย และให้ความรุสึก เติมพลังให้ใจดีเชียว เศร้าที่มี ก็ค่อยๆ แปรสภาพตัวเองไป ตามเวลานั่นล่ะ ทุกข์ที่เจอ ก็คงเพราะกรรม ที่เคยทำจากอดีตนั่นล่ะ วันต่อๆไปที่มี ก็คงต้องเร่งทำดี ต่อๆ ไปนั่นล่ะ ขอบคุณด้วยนะ จะหาเรื่อง (ความสุข) ใส่ตัวด้วย ในวันศุกร์นี่ล่ะ.. ไปปั่นงานก่อน ไว้คุยกันจ้า ;) โดย: เลื้อย
วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:06:24 น.แวะมาทักทายจ้ะ ชอบจังเลยกลอนน่ะ
แต่งเองสดๆ ได้แบบนี้ นับว่าขั้นเทพนะเนี่ย ทำงานอย่างมีความสุขนะจ้ะ โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:08:32 น.สวัสดีนะขวัญ
เธอก็ชมซะเขินกันเลยทีเดว +55 ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ก็เขียนตามแต่ใจจะรุสึกไปนั่นล่ะ ดีใจที่เธอชอบนะ ^^, ขอบคุณด้วยจ้า.. ส่วนมากกลอนพวกนี้ จะโผล่แวปมาเวลาเผลอ ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนกัน.. เธอลองให้ใจนิ่งๆ คิดเงียบๆ ดูสิ อาจเจออะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ก็ได้นะ ใครจะรุ ;) โดย: เลื้อย
วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:02:50 น.เอ้เลื้อนรุได้งัยว่าเด็กภว.
เค้าไปปลูกต้นตาลที่แหลมพรหมเทพ ชักน่าสงสัย อิอิอิ ทะเลกลางคืนอาจดูเหงาๆ ไว้วันหลังจะลงรูปทะเลกลางวันบ้าง จาได้หายเหงาเน๊อะ ช่วงนี้งานยุ่งๆ ตอบน้อยๆก่อนนะจ้า โดย: ตามเส้นทางของหัวใจ
วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:8:08:30 น.แวะมาทักทายวันหยุดจ้ะ
ขวัญลองทำใจนิ่งๆดูนะ แต่ปรากฎว่า ยิ่งนิ่ง ยิ่งคิดถึง แฮะ ทำไงดี โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:13:01:08 น.สวัสดีนะ
ตามใจ.. +55 มีความหลังนิดหน่อย ศิษย์พี่เธอจ้า กำลังนั่งลงรูปเพิ่มเติมอยู่ล่ะ คงได้พากิน อังคาร ไม่ก็พุธนี้ล่ะ ลงรูปก็จะตามไปแลนะ ... ขวัญ... เสดแล้วเธอลองดูนะ ว่า ในความคิดถึงนั้น มันบรรจุอะไรไว้บ้าง เอาความรุสึกตามใจไป ห้ามมันไม่หยุดหรอก เวลาใจนิ่งน่ะ แค่เราจะรุว่า มันซิ่งไปไหนต่อไหนอีกแล้วเท่านั้นแหละ เป็นธรรมดา ที่มันจะวิ่งไปหาสิ่งที่มันอยากแหละ เธอจับความรุสึกให้ไว ซักครุ่มันจะไปหาสิ่งอื่นอีก แล้วลองดู จะมีอีกหลากหลายความรุสึกให้เธอจับเล่นเลยล่ะ ไม่รุนะ เราเองเจอมาเป็นอย่างนี้ เธออาจแตกต่างไป ได้ผลยังไง ก็ลองเล่าสู่กันฟังดูละกัน.. เออ หน้าบล็อคเธอ ภาษาสวยขึ้นน่ะ สัมผัสได้อย่างนั้น เวลาใจจับอะไรได้ ลองกลั่นกรองออกมาดู เธออาจจะผลิตไอเดียเก๋ๆ หรือ สิ่งใหม่ๆ แรงบันดาลใจให้ใครต่อใครได้อีก ... ใครจะรุ โดย: เลื้อย
วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:13:28:03 น.เรารอว่าทำไมเธอไม่ไปทักเรา
ลืมนึกไปว่าบางทีเธอก็ตอบอยู่ในบล็อกเธอ ขอบคุณที่ชมว่าภาษาหน้าบล็อกของเราสวยขึ้น รู้สึกดีเลยล่ะ เราเชื่อนะว่า...ถึงเธอจะไม่เม้นท์ที่บล็อกเรา แต่เธอก็จะแวะเวียนไป...เหมือนที่เธอบอก แต่ก็นะ....เราก็รอแหละ อย่างน้อยเมื่อเปิดบล็อก ก็มองว่ามีของเธอป่าว งานยุ่งมั้ย เราแวะมาทัก เพราะนึกถึง.... โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:21:06:36 น.ขอบคุณมาก เพื่อน
สำหรับเม้นท์ ที่มีความหมาย ที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วง ที่เธอมีต่อเรา เรารู้สึกดีมากมาย และคิดว่าตัวเองโชคดีมาก ที่แม้แต่ในพื้นที่ bloggang แห่งนี้ เราก็ได้เจอคนดี ๆ ที่เป็นห่วงเรา และทำให้เรารู้ว่าคอยเฝ้ามองดูเราอยู่ห่าง ๆ สำหรับสิ่งที่เราเขียน เราตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะเขียนดีหรือไม่ แต่แล้วก็ตัดสินใจอย่างที่เธอได้อ่านอ่ะนะ เหมือนที่เราเขียน ณ วันนี้ที่เรารัก เราจะทำให้ดีที่สุด... เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า อะไรที่เกิดขึ้นนั้นอาจทำให้เราเสียใจ แต่เราจะไม่มีวันเสียดาย เพราะวันนี้ เราทำดีที่สุด เต็มที่ที่สุด เท่าที่ใจรักดวงนึง พึงจะทำได้ สิ่งที่เราตัดสินใจเขียน ทำให้เราได้รับอะไรตอบกลับมามากมาย เราคงบอกได้แค่ว่ารู้สึกขอบคุณ ขอบคุณ และ ขอบคุณ เราคิดถึงเธอเสมอ เพื่อน...รัก โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:8:12:51 น.ขอบคุณหลาย.....
ได้อารมย์เหลือเกิน...ร่วมด้วยช่วยกันครับ  โดย: panwat
วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:8:45:49 น.สวัสดี
คนดีดี มีมากมาย ในสังคม พอผสม ปนเป กับเฉไฉ เจอพวกมาก ขอฝาก อย่าลากไป ตั้งติดไว้ ในกมล ให้ดลครอง คำขอบคุณ หนึ่งขอ เปลี่ยนเป็นสอง อยากขอร้อง ส่งต่อไป จิตมุ่งหมาย ทำพูดคิด ทิศดี ก้องขจาย ส่งต่อไป ทั่วไท้ ให้ผองชน... - Pay it forward - โดย: เลื้อย
วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:9:23:17 น. |
เลื้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี ชาวโลก...ออนไลน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วเยี่ยมชมค่ะ นานๆ จึงจะได้มาอัพซักกะครั้งแหละ... ตามแต่ใจจะพาไป หากเข้ามาอัพบ่อย ตายแน่เลย งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด.. จะทักทาย ติชม ประการใด ตามสบายละกัน ^^' ไว้คุยกันค่ะ ;) ปล. ชักงงๆนิดหน่อย ตรูแปะไว้คราวก่อน แล้วไฉนจึงหายไปได้ละเนี่ย...งึ่มๆ Friends Blog Link |
||||||||||||
.................
เข้าเมาอ่านกลอนครับ
.............................