Group Blog
All Blog
|
สัมผัสมนตรา.. Chapter 16 .. อวสานมนตรา Chapter 16 อวสานมนตรา
เส้นทางคู่ขนานทอดยาวจนสุดลูกหูลูกตาสองมือกุมจับกันแน่นพร้อมรอยยิ้มอิ่มสุข แม้จะเดินกันคนละเส้นของหมอนรางรถไฟ แต่เขาและเธอยังคงเคียงข้างกันอย่างนั้นไม่ห่างไกลไปไหนหลังจากนี้จะมีกันตลอดไปตราบนานเท่านานแม้เรื่องราวความรักจากอดีตกาลจะลบเลือนจนไม่อาจรื้อฟื้นหรือจดจำ ทว่าทุกอย่างล้วนต้องเริ่มต้นใหม่อย่างยินดีและเต็มใจอีกครั้ง ตรงนี้..เหมือนที่ฉันฝันเห็นบ่อยครั้งจนไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ หรือเป็นแค่ความฝัน เรื่องจริง..ก็เธอชอบให้ฉันพามาเดินเล่นแบบนี้แทบทุกวันหลังเลิกเรียน น่าแปลกดีนะทำไมฉันถึงจำบางเรื่องได้ แต่บางเรื่องก็จำไม่ได้เลย คนตัวสูงกว่าหยุดเดินและหันหน้าเข้าหาหญิงสาวด้านข้างนัยน์ตาสีนิลจ้องมองเธออย่างอ่อนโยน มือกำกุมกันไว้ ฟาหันมองเขาตอบกลับพลางระบายยิ้มซึ่งประกายความสุขชัดเจนรันดึงหญิงสาวเข้ามาในอ้อมแขนพร้อมโอบกอดแนบแน่น ท่ามกลางเสียงลมพัดอ่อนต้นไม้ใบหญ้ากระทบกันราวกับกำลังบรรเลงดนตรีรักให้ทั้งเขาและเธอ ไม่ต้องจดจำหรอกเรื่องในอดีตแค่วันนี้กับพรุ่งนี้ยังมีเราสองคนก็พอ อืม.. ฟายกมือรัดรอบเอวของคนรักสัมผัสใกล้ชิดทำให้ความอบอุ่นวิ่งวนในอกข้างซ้ายไม่จางหาย มีแต่เพิ่มเติมจนล้นหัวใจสองกายผละจากกันเล็กน้อย สร้อยเงินพร้อมจี้ตัวอักษรเอฟถูกสวมใส่บนคองามระหงของสำคัญซึ่งรันเก็บไว้กับตัวตลอดเวลาวันนี้ถูกส่งคืนให้เจ้าของตัวจริงครอบครองอีกครั้ง แต่งงานกันนะ..ฉันเคยสัญญากับแอลไว้จะรอให้เธอเรียนจบก่อน ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว นายจะบอกแอลว่าไงนั่นอะพ่อบังเกิดเกล้าของฉันเลยนะ นายกล้าต่อล้อต่อเถียงหรือไง มีซันอยู่กลัวอะไรแค่ขู่ก็ไม่กล้าแล้ว ขู่อะไรไม่ทราบ หากไม่ให้ฉันแต่งงานกับเธออย่าหวังว่าแอลจะได้อยู่กับซัน นายนี่ขี้โกงชะมัดไม่คิดเลยนะว่าผู้ชายเฉยชาอย่างนายจะเจ้าเล่ห์เพทุบายเหมือนกัน ฉันเรียนรู้จากเธอต่างหาก ฟาผละกายออกห่างพร้อมนำมือกำหมัดเตรียมทุบที่แผนอกอบอุ่นทว่ามือข้างนั้นกลับถูกกุมเอาไว้ก่อนจะได้สัมผัสร่างกายของเขา รันกระชับวงแขนโอบเอวอ้อนแอ้นอีกครั้งหน้าผากแตะชนกับเธอเบื้องหน้าเบาๆ ไล่ลงยังจมูกตามลำดับอย่างช้าๆ ความใกล้ชิดทำให้สัมผัสถึงไออุ่นของลมหายใจก่อนริมฝีปากจะประทับรอยความรักอย่างอ่อนโยน ขอได้ไหมช่วยหยุดเวลาไว้อย่างนี้คำขอร้องและอ้อนวอนของทั้งสองจิตใจ
ในหลายวันเรื่องราวต่างๆที่เคยเป็นปัญหาแทบจะลงตัวไปเสียทุกอย่าง ฟาเดินทางไปมาระหว่างมหาวิทยาลัย ที่พักอาศัยสนามแข่ง และดูแลซันเป็นระยะ พักหลังมานี้แอลจะเกเรบ่อยครั้งเนื่องจากอยู่ใกล้ชิดซันจนเสียนิสัย ปล่อยหน้าที่ดูแลสนามให้รันจัดการเต็มตัวโดยให้เหตุผลว่ารันเองก็เรียนจบแล้ว สมควรดูแลหน้าที่การงานเสียบ้าง แม้เจ้าตัวอยากต่อว่าต่อขานแอลเพียงใดแต่คงต้องให้ความเคารพยำเกรงในฐานะผู้มีอายุน้อยกว่าหากเทียบถึงอายุของทั้งสี่พี่น้อง แอลกับซันนับว่าเป็นรุ่นราวคราวเดียวกัน โดยมีอายุมากกว่ารันสองปีส่วนฟานับเป็นน้องสุดท้องของครอบครัวไปโดยปริยายทั้งอายุและนิสัยเอาแต่ใจ ซึ่งฟาเข้าใจผิดมาโดยตลอดคิดว่าเขาทั้งสามเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันครั้งที่เธอยังโกรธแค้นก่อนหน้านี้ ฟา..วันนี้แวะไปหารันใช่ไหม ลากแอลไปด้วยนะ เกเรงานมาหลายวันแล้ว ได้เลย..รับรองวันนี้แอลไม่มีทางหนีรอดสายตาแน่นอน แอลยักไหล่ทำไม่แยแสต่อบทสนทนาที่มีเขาเป็นประเด็นในประโยคเหล่านั้นทั้งซันและฟาต่างขำขันชอบใจที่ทำให้แอลจนมุมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงราวกับเป็นลูกไก่ในกำมือ การเดินทางเริ่มต้นโดยมีฟาขับรถคันหรูนานมาแล้วฟาเคยหวาดกลัวความเร็วเกี่ยวกับรถยนต์ หากได้นั่งเป็นต้องเกิดอาการลมจับเสียแทบทุกครั้งตั้งแต่คบหารันและคุ้นชินกับสนามแข่ง เขาจึงสอนให้เธอชินกับความเร็วและเป็นผลให้เลิกกลัวสิ่งเหล่านั้นในที่สุดรันสอนให้ฟาหัดขับรถเผื่ออนาคตข้างหน้าเธอจะต้องดูแลสนามแข่งแห่งนี้ไปพร้อมกับเขาดังนั้นจึงควรเรียนรู้ในทุกส่วนต่างๆ อย่างเต็มตัว อาคารรับรองเปิดไฟสว่างบ่งบอกให้รับรู้ว่ามีใครอยู่ภายในประตูแง้มเปิดพร้อมเสียงหวานใสของหญิงสาวซึ่งเกือบคุ้นเคยเล็ดลอดออกมา ทำให้บุคคลภายนอกที่กำลังเดินเข้าหาได้ยินทุกประโยคเกี่ยวกับการสนทนาชัดเจนและเธอต้องหยุดชะงักฝีเท้ากะทันหันเมื่อสิ่งที่ได้รับฟังช่างทำร้ายจิตใจสิ้นดีใจกระตุกวูบไหว สมองมึนเบลอราวกับถูกก้อนหินหนักหน่วงทุ่มใส่ รัน..ตอนนี้ฝนท้อง พูดจริงว่างั้น.. ฟาได้ยินเพียงเท่านั้นความรู้สึกชาวาบก็วิ่งซ่านทั่วร่างกาย ยืนแข็งทื่อขยับเคลื่อนไหวไม่ได้สักก้าวเดินฟารู้ดีระหว่างรันและฝนเป็นเพื่อนหญิงชายซึ่งสนิทสนมกันมาก มากเสียจนฟาแอบหวั่นใจระหว่างความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแม้ในใจส่วนลึกพยายามไม่คิดอะไร แต่ความรู้สึกหึงหวงคงมีมากเกินเหตุผลต่างๆ และเวลานี้เจ็บปวดเหลือเกินกับคำว่า ท้อง ฝนท้องกับใคร แล้วทำไมถึงต้องบอกกล่าวให้รันรับรู้คำถามหลากหลายวิ่งวนในความคิดและมันเป็นสิ่งที่ฟาไม่เข้าใจการมองโลกในแง่ร้ายเป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนหนึ่งพึงคิดได้ ณ ตอนนี้ เมื่อคุมสติได้ฟารีบถอยหนีทันที ทั้งที่ความเป็นจริงอยากกระชากประตูเปิดและถามไถ่ให้รู้แล้วรู้รอดว่าเรื่องราวจริงเท็จอย่างไรทว่าสมองอีกซีกกลับคิดสวนทาง ห้ามปรามการกระทำ ยอมหลีกหนีออกมาตั้งหลักเพียงเพราะไม่อยากรับรู้ความจริงที่มันอาจเกิดขึ้น ฟา..ไปไหน แอลเดินตามหลังมาในระยะห่างพอสมควรเมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาวไม่สู้ดีจึงถามไถ่ แต่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ เนื่องจากฟาเดินจากไปอย่างรวดเร็ววงหน้าหวานแสดงความรวดร้าวราวกับเธอกำลังจะร้องไห้ ความคลางแคลงใจก่อตัว และคงปล่อยไว้ไม่ได้อีกต่อไปภายในอาคารหลังนั้นคงมีเรื่องราวบางอย่างทำร้ายจิตใจของเธอ ฝนกำลังจะมีลูกรันดีใจไหม เสียงหวานใสเล็ดลอดออกจากประตูอีกครั้งทำให้คนรับฟังที่เหมือนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถึงกับเลือดขึ้นหน้าไม่คิดมาก่อนว่าผู้ชายที่เปรียบเสมือนคนในครอบครัวและสำคัญต่อจิตใจของน้องสาวจะทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้ไม่รอช้าแอลผลักประตูเปิดกว้างรีบรุดเข้าหาพร้อมกระชากคอเสื้อของรันทันที ทำไมนายเลวแบบนี้รัน! ใบหน้าคมคายส่อแววตั้งคำถามเกิดความสงสัย มันเรื่องอะไรกันถึงทำให้แอลปะทุโทสะโดยไม่คิดถามไถ่หรือฟังเหตุผลใดๆเสียก่อน รันพยายามผลักไสมือซึ่งดึงรั้งคอเสื้อเอาไว้อยากให้เขาตรงหน้าใจเย็นกว่านี้ ฉันทำอะไรให้นาย? นายจะแก้ตัวยังไงเรื่องฝนท้อง! หญิงสาวที่ถูกกล่าวถึงในประโยคสนทนาถึงกับยืนนิ่งอึ้งไม่คิดว่าเรื่องราวระหว่างเธอและรันจะทำให้ใครบางคนเข้าใจผิดจนใหญ่โตฝนยกมือห้ามปรามก่อนเริ่มต้นแก้ตัวต่อประโยคที่กำลังจะก่อสงคราม นี่!แอลเข้าใจผิดใหญ่แล้ว ฝนแค่เอาไอ้นี่มาให้รันเท่านั้น ส่วนเรื่องท้อง สามีฝนไม่ใช่รันนะจะให้ฝนท้องกับรันได้ไงกัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับรันซะหน่อย ตายๆ เข้าใจผิดหมดแล้ว เรื่องจริงงั้นเหรอสายตาคมเข้มตกตะลึงในประโยคบอกเล่า อารมณ์โกรธเริ่มแปรเปลี่ยนคล้ายจะลดลงเล็กน้อย แต่ยังไม่ปักใจเชื่อเสียทีเดียว ก็จริงสิ! มือซึ่งกำกุมคอเสื้อไว้แน่นเวลานี้คลายออกจนหลุดพ้น รันหยิบกล่องกำมะยี่สีน้ำเงินเข้มจากมือของเพื่อนสนิทไปถือไว้เหตุผลที่ฝนต้องเดินทางมาเพียงเพราะรันวานให้เธอหาแหวนเพชรสักวงเพื่อมอบให้แด่คนที่อยู่ในความคิดถึงตลอดเวลาประจวบเหมาะกับฝนบอกข่าวดีเรื่องตั้งครรภ์และคงมีงานมงคลสมรสในอีกไม่ช้าเพียงยังไม่ทันได้เอ่ยบอกให้ชัดเจนก็เกิดการเข้าใจผิดขึ้นเสียก่อน งั้นนายคงต้องแก้ตัวกับฟาแล้วนะรันฟาคงได้ยินเหมือนที่ฉันเข้าใจ คงโกรธและเสียใจจนไม่อยู่ฟังเรื่องราวต่อจากนั้น รันนิ่งอึ้งชั่วครู่เมื่อรู้ว่าฟาเคยอยู่ตรงนี้ปัญหาหนักอกกำลังวิ่งเข้าหา ผู้หญิงเอาแต่ใจ ไม่ยอมรับฟังเหตุผลของใครอย่างฟา คงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงหากคิดว่าเขานอกใจรันระบายลมหายใจก่อนก้าวเท้าออกจากอาคารรับรองอย่างรวดเร็วเพื่อติดตามเธอคนที่กำลังเข้าใจผิดมหันต์ปล่อยให้แอลและฝนยืนอธิบายและทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวเมื่อครู่ ข้างสนามแข่งซึ่งมีผู้คนมากมายไม่มีแม้แต่เงาผู้หญิงของเขารันสาวเท้ายาวเริ่มร้อนรนกับการกวาดสายตามองไปรอบบริเวณ สมองสั่งการให้ตามหาฟาทุกตารางนิ้วของสถานที่นี้ยิ่งเดินก็ยิ่งเริ่มห่างไกลจากผู้คนพลุกพล่าน บรรยากาศเริ่มเงียบสงบ และร่างบอบบางที่กำลังตามหาก็ปรากฏให้เห็นในสายตาตามคาดหวัง ฟา!หยุดอยู่ตรงนั้น ...เจ้าของชื่อชะงักฝีเท้าอยู่กับที่ กะพริบตาถี่ไล่หยาดน้ำที่กำลังไหลเอ่อโดยไม่ทันตั้งตัวนี่เขาติดตามมาตอกย้ำเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงคนนั้นหรืออย่างไร ในสมองพยายามปฏิเสธไม่ต้องการรับรู้เรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น เธอกำลังเข้าใจผิด ...ไร้การตอบกลับใดๆ จากเธอตรงหน้า มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจฉันกับฝนไม่ได้มีอะไรกัน ...ฟายืนนิ่ง สิ่งที่เธอได้ยินก่อนหน้านี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างนั้นหรือ นี่เขาต้องการหลอกลวงเพียงให้เธอสบายใจใช่ไหมเกิดเป็นคำถามฝังใจ คนตัวสูงเดินเข้าหาพร้อมโอบร่างบอบบางเอาไว้ โดยฟาเองก็พูดอะไรไม่ออกสักคำความอ่อนแอมันมากมายจนทำลายความเข้มแข็งหมดสิ้น ตั้งแต่รู้ตัวว่ารักเขาเหลือเกินผู้ชายคนนี้เพียงคนเดียวที่ครอบครองหัวใจของเธอมาเนิ่นนาน ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันจะอยู่ด้วยผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูก ผู้หญิงที่ทำให้ฉันแทบบ้าทุกครั้งหากต้องอยู่ห่างกันมันมีแค่เธอนะฟา เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันจะรัก เข้าใจไหม ความรู้สึกปลาบปลื้มดีใจหลั่งไหลออกจากใจกลายเป็นหยาดน้ำตาฟาพยายามสะกดกลั้นความหวั่นไหวเอาไว้พลางดึงมือซึ่งโอบกอดร่างกายออกสีหน้านิ่งเฉยหันเผชิญหน้ากับเขาคล้ายต้องการเจรจาอย่างจริงจัง นายพูดเองเออเองทั้งนั้นฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แล้วก็ไม่แคร์ด้วย ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าอย่างท้าทายยิ้มเหยียดกลบความอ่อนแอเมื่อครู่จนหมดสิ้น ฟาคนเดิมที่เคยร้ายกาจกลับมาอีกครั้งหรือความจริงไม่ได้ช่วยให้เธอเชื่อเขาเลยสักคำ เธอไม่แคร์ฉันงั้นเหรอ ใช่..ฉันไม่แคร์ ฉันไม่แคร์ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาวุ่นวายกับนาย เพราะนายเป็นผู้ชายของฉัน สีหน้าจริงจังแปรเปลี่ยนรอยยิ้มบนวงหน้าหวานปรากฏขึ้นทำให้เขาที่มองอยู่ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆเก่งนักกับการทำใจหายใจคว่ำ ฟาขยับกายเข้าใกล้คนตัวสูงพร้อมโอบเอวนำใบหน้านวลเนียนแนบแผ่นอกกว้างรอยยิ้มแห่งความสุขกลับมาเยือนระหว่างกันอีกครั้ง ความมั่นคงในรักคงไม่สั่นคลอนหากใจสองดวงเกี่ยวผูกกันไว้เหนียวแน่น นี่!อย่าเอามือมาถูกตัวฉันมากนักนะ เดี๋ยวความจำก็ถูกลบกันพอดี อย่าบ้าน่า!มันไม่ได้ลบง่ายดายขนาดนั้น ฉันต้องใช้สมาธิอย่างมากกับการทำแบบนั้น เข้าใจไหม ฉันไม่สนหรอกเพราะฉันเริ่มสยองพลังของนายขึ้นมาตงิดๆ แขนแข็งแรงตวัดรัดรอบคอของฟาก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตามราวกับหยอกล้อเล่นกันระหว่างคู่รักฟาขืนขาดึงตัวเองให้หลุดพ้นการกอดรัด ดิ้นขลุกขลักทว่าแรงของรันเยอะกว่าเธอหลายเท่าทำให้ยอมแพ้และเดิมตามไปแต่โดยดี
ชุดราตรีขาวยาวระดับแนวพื้นพรมยืนกอดอกพิงขอบประตูหรูหราของโรงแรมระดับห้าดาวจ้องมองหญิงสาวอีกคนที่สวยงามราวนางฟ้าบนดินนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มส่อแววประทับใจรู้สึกยินดีกับวันมงคลเช่นนี้ ซันทอดมองรอยยิ้มแห่งความปลาบปลื้มซึ่งคู่บ่าวสาวมีไม่แพ้กัน มองอะไร ร่างสูงยืนขนาบข้างพลางส่งมือโอบกอดไหล่บอบบางเต็มวงแขนพร้อมหันความสนใจยังจุดหมายเดียวกันวันสำคัญอย่างแต่งงานของฟากับรันถูกจัดขึ้นใหญ่โตภายในโรงแรมหรูหราแขกเหรื่อผู้ร่วมงานแม้จะไม่มากมายจนดูเอิกเกริกแต่ส่วนใหญ่ก็เป็นคนสนิทชิดเชื้อทั้งสิ้น วันนี้ทั้งคู่คงมีความสุขนะแอลหลังจากที่ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาหลายปี เอ..หรือคุณแอบอิจฉาคู่นั้น อยากแต่งงานบ้างหรือเปล่า ผมจะจัดการให้ อะไรกันแค่ยินดีกับบ่าวสาวยังจะมาว่าซันอิจฉาน้องๆ แอลนี่หาเรื่องชัดๆ งั้นเอาใหม่ผมอิจฉาสองคนนั้นนี่ ผมอยากแต่งงานกับคุณ เรามาแต่งกันบ้างไหม แต่งพร้อมกับสองคนนั้นเลยยิ่งดี ซันระบายยิ้มพร้อมส่ายศีรษะเอือมระอาในความทะเล้นของเขาสองสายตาจ้องประสานประกายความรักปรากฏวิบวับทำให้หัวใจอบอุ่นและอิ่มเอมไม่น้อยอาจไม่แพ้คู่รักซึ่งกำลังจะแต่งงานก็ว่าได้ ระหว่างแอลจ้องสบตากับหญิงสาวตรงหน้า แผ่นหลังกว้างกลับถูกสะกิดเตือนให้รับรู้ถึงใครบางคนยืนอยู่ทางด้านหลังแอลหันหลังกลับออกอาการตกตะลึงเล็กๆ เมื่อเห็นนัยน์ตาสีนิลจ้องมองเขานิ่งๆไม่แสดงความรู้สึกใดๆ อย่ามาทำรุ่มร่ามตรงนี้แล้วก็หยุดส่งสายตาหยอดหวานให้พี่สาวฉันได้แล้ว ซันเพิ่งจะหายจากผ่าตัดไม่นานเดี๋ยวหัวใจเต้นแรงผิดปกติจนโรคหัวใจกำเริบอีกหรอก สิ้นเสียงพูดจาแอลถึงกับเถียงไม่ออกสักคำหลายอาทิตย์ก่อนอาการโรคหัวใจของซันหายเป็นปลิดทิ้งเนื่องจากแอลพาเธอเดินทางถึงเมืองนอกเพื่อเข้ารับการรักษาและผ่าตัดจนเธอเกือบจะเป็นปกติ แสงสว่างของไฟสาดส่องรันจูงมือเจ้าสาวของเขาเดินเข้ากลางงานฉลองซึ่งถูกโปรยปรายไปด้วยกลีบดอกไม้หลากสีตลอดทางเดินผู้คนในสถานที่ต่างส่งเสียงฮือฮาชุดเจ้าสาวสีขาวยาวกรุยกรายลากผ่านไปตามพรมแดงสดสว่างขนาบข้างด้วยชายหนุ่มชุดสูทขาวไม่ต่างกันทำให้เห็นความเหมาะสมลงตัว รอยยิ้มแห่งความรัก รอยสัมผัสของความหลงใหล ไม่มีสิ่งใดทำลายมันได้นับจากนี้ สองสายใยความผูกพันเกิดขึ้นระหว่างกันเพียงสัมผัสมนตรา หนึ่งปีต่อมา.. เตียงนอนของผู้ป่วยถูกเข็นเข้าห้องทำคลอดอย่างเร่งด่วนเมื่อมีหญิงสาวครรภ์โตกำลังร้องโอดโอยเมื่อรู้สึกถึงเด็กในท้องอยากออกมาดูโลกใบนี้เต็มทีรันจับมือของฟาไว้แน่นระหว่างเป็นกำลังใจอย่างใกล้ชิด หากเจ็บปวดแทนเธอได้เขาคงยินดีรับมันเสียงของหน่วยแพทย์พยาบาลในห้องกำลังปฏิบัติหน้าที่กันอย่างเต็มที่ อุแว! อุแว! ทารกแรกเกิดกำเนิดพร้อมเสียงร้องดังสนั่น หลอดไฟเกือบทุกดวงภายในห้องทำคลอดแตกกระจัดกระจายทำให้ผู้คนรอบบริเวณแตกตื่นต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฟาทิ้งความเหนื่อยล้าหันสายตามองรันด้วยอาการตกตะลึงไม่คิดมาก่อนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาทำให้พลังพิเศษก่อเกิดขึ้นมาอีกครั้ง ทารกน้อยเกิดใหม่พร้อมพลังจิตติดตัว
The end
เอาละสิเจ้าตัวน้อยจะสร้างความวุ้นวายอะไรมังเนีย
โดย: sakeena IP: 110.169.250.158 วันที่: 13 มิถุนายน 2556 เวลา:11:22:42 น.
ต้องรออ่านนะคะ ภาคสองกำลังจะมา
โดย: มาโซคิส IP: 124.121.41.113 วันที่: 15 มิถุนายน 2556 เวลา:7:01:22 น.
ขอบคุณนะคะ
โดย: มาโซคิส IP: 110.168.50.61 วันที่: 15 มิถุนายน 2556 เวลา:22:39:16 น.
|
มาโซคิส
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] เ ร า ต่ า ง กั น แ ส น ไ ก ล Blood A_Blood Type Series เรียบง่าย อยู่บนเหตุและผล สันติ ยุติธรรม ถ้าในฝันนั้น.. ฉันได้มีเธอ.. ขอนอนหลับไม่ตื่นได้ไหม.. 
Link |
||||||||||||||
เ ข ต ป ก ค ร อ ง ต น เ อ ง . . ภั ค จิ ร า
