"ชูมาน"

เห็นหัวเรื่อง...ต้องรีบเข้ามาค่ะ
ตัวเองไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้

คนรัก...อ่านและชอบ

เขาอยากให้เราอ่าน...โดยเขาบอกว่า...จะเอาหนังสือมาให้
แต่เราไม่มีโอกาสได้รับหนังสือเล่มนี้จากเขาค่ะ
เพราะหลังจากนั้นไม่นาน...เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุค่ะ
เกือบยี่สิบปีแล้วละค่ะ

เล่นชื่อเรื่องแปลกๆ สะดุดตาเลยลองเข้ามาดูค่ะ

ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องโศกนาฏกรรมของความรัก แต่น่าสนใจดีค่ะ

อยากอ่านนานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสสักที
พออ่านรีวิวแล้วรู้สึกว่าพลาดไม่ได้ซะแล้วสิ

Big Spender
แม้จะเนิ่นนานผ่านมา ๒๐ ปี
ได้ฟังก็ยังสะเทือนใจ (คงไม่ได้หมายความว่าประสบอุบัติเหตุ เพราะจะเอาหนังสือเล่มนี้มาให้คนรักของตัวเอง...ใช่ไหม...)
เสียใจด้วยนะ และอยากจะถามว่า ถึงวันนี้ได้อ่านหนังสือเล่มนี้รึยัง หนังสือที่"เขา"อยากให้เราอ่านน่ะ....
เอาเป็นว่า เราจะส่งชูมานไปให้นะ เราอยากส่ง
อ่านไม่อ่านก็ไม่เป็นไร ขอที่อยู่หน่อยได้ไหม..

สวัสดี คอเล่า และ BoOKend
บทเรียนนักเขียนหนุ่ม จากเฮมมิงเวย์ บอกว่า มีสองสิ่งที่รีรอไม่ได้คือ เปิดจุกเหล้าและจูบผู้หญิง
เรานำมา"เล่า"และขอเติมอีกหนึ่งข้อว่า-อ่านหนังสือ

ขอบคุณที่แวะเข้ามา

นี่คือ บล็อกของพี่ปอน พิบูลศักดิ์ ละครพล หรือคะ

ถ้าใช่....อยากบอกว่าตื่นเต้นมากๆ ค่ะ ที่ได้มาพูดคุยกับนักเขียนคนโปรด

ปลายปีที่แล้ว กลับเมืองไทย ได้ชูมาน เล่มที่พิมพ์ใหม่มาครอบครองแล้ว ด้วยความปิติว่า ได้พบหนังสือของนักเขียนคนโปรด แต่ยังไม่มีเวลาละเลียดอ่าน เลยอยู่ในกองดอง แหะๆ จะหาเวลาอ่านโดยพลันค่ะ

แล้วจะพิมพ์ "ขอความรักบ้างได้ไหม" ซ้ำอีกไหมคะ อยากอ่านอีกรอบ เคยอ่านนานมากแล้ว หนังสือเก่าก็หาไม่เจอแล้วด้วย

อยากบอกอีกทีว่า พิมพ์ตอบที่นี่แล้ว ตื่นเต้นมากๆ ค่ะ

เคยอ่านแต่เรื่องขอความรักบ้างได้ไหมค่ะ

ยังจำความเจ็บปวดจากการอ่านเรื่องนี้ได้อยู่เลย


ส่วนชูมาน ไม่แน่ใจค่ะ เหมือนไม่เคยอ่าน

แต่คุณปอน พิบูลศักดิ์นี่ แกเขียนเรื่องเศร้าได้งามเจียนตายจริงๆ ค่ะ




เอ่อ..แต่ตกลงว่านี่บล็อกคุณปอนเหรอคะ? (เริ่มสะกิดใจเมื่อได้อ่านความเห็นข้างบนน่ะค่ะ)

ได้อ่าน ชูมาน ที่พิมพ์โดย สู่ฝัน เมื่อนานมากแล้วครับ
จริงๆ ไม่ชอบ นิยายรักพวกนี้หรอก
แต่ภาพหน้าปก ของ โอตะ ทำให้หยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาดู (เพื่อนอ่านแล้ววางไว้)
ลองอ่านไปได้ค่อนเล่ม ติด ครับ
ไม่รู้ทำไม
จนต้องไปซื้อมาเก็บ
และยังเก็บจนถึงทุกวันนี้

ถามหน่อยสิครับ
เรื่องของ ประดับใจ มาจากเรื่องของพี่จริงๆ ใช่ไหมครับ

k ครับ
ขอโทษที่ตอบช้า มัววุ่น ๆกับเพื่อนเพลง
ชูมาน ฉบับที่คุณอ่าน เป็นฉบับที่คนเขียนชอบมากดพิเศษ
เพราะชอบฝีมือวาดภาพของโอตะ
คิดว่าเข้ากับคาแรคเตอร์ของชูมานมาก
ถึงแม้คุณจะไม่ตั้งใจจะอ่าน ผมก็ขอบคุณที่คุณอ่าน
เพราะถ้าคุณไม่อ่าน คุณก็จะไม่มีวันรู้ว่า จริงๆแล้วคุณก็
เป็นคนหนึ่งที่ชอบนิยายรัก

เรื่องประดับใจ แปลกมาก พอคุณถามผมก็เจอประดับใจตัวจริงพอดี ในงานวันแสดงภาพของเพื่อนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา( เวลาที่คุณถามมานี่เลย -ประหลาดไหม)
1-22 ก.ค สมภพ บุตราช แสดงภาพเขียน"นางฟ้าอัญมณี"ที่44 แกลลอรี่ หัวถนนข้าวสาร-(โฆษณา)

ประดับใจตัวจริงจบจากศิลปากร วาดเภาพเหมือนกัน
ผมยืมชื่อเขามาใช้ครับ ไม่ใช่เรื่องของเขาหรอก
รวมทั้งไม่ใช่เรื่องของผม(ทั้งหมด)หรอก

นิยายดาลใจมาจากเรื่องจริงและก็ผสมผสานจินตนาการ
การแต่งด้วยศิลปะการประพันธ์ พูดง่ายๆก็คือจริงบ้างไม่จริงบ้าง อย่าถือเป็นสาระสำคัญ สำคัญกว่าเรื่องนี้ก็คือ
ดีหรือไม่ดี นี่แหละครับ ที่จะเป็นเครื่องวัดตัดสินอนาคตของนิยายเรื่องนั้นๆ

คือ ไม่ว่าจะผ่านมากี่สิบปี ผมก็ยังคงวนเวียน อยู่กับ ชูมาน

หลงใหล ได้ปลื้มกับ ใครบางคน ไม่รู้ว่าเราหลงอะไร และเธอก็ไป จนสงสัยว่า ชูมาน คือ สิ่งที่เป็นสัจธรรม(ความเป็นจริง) ที่เกิดกะผม หรือ กะใครๆ ได้ทุกคน
เรื่องแต่ง แต่ ใจลึกๆ ของ ชูมาน มันกลับตรงได้ (ไม่ได้ตรงเป๊ะหรอก)

ทำให้เราไม่เข้าใจชีวิตตัวเอง มากยิ่งขึ้น
ว่าทำไม และทำไม
แล้วเราจะทำยังไง ต่อไป
ทำไม เราเจอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
(แม้จะกี่ปีผ่านไปก็ตาม แม้จะปรับตัวอย่างไรก็ตาม)
คือ หาหนทางให้ตัวเองไม่ออก คิดหามรรคผล ก็ไม่เจอ


ไม่อยากเจอะเจออีก อยากผ่านพ้น ขั้นตอนชีวิตนี้ไป
เพราะหัวใจ ก็แค่ก้อนเนื้อ ไม่อาจทานทนไหวแล้ว

หนแรกๆ ที่เจอ เล่นเอา บ่อน้ำตา ไม่มีน้ำอีกเลย
บางครั้งก็อยากร้องไห้ ให้สบายใจบ้างน่ะนะ แต่น้ำตาของความรักมันแห้งไปแล้วจริงๆ


ผมว่า จริงๆ ก็ไม่ใครชอบอ่านนิยายรักอยู่ดีครับ
เหมือนจะซื้อผลงานของท่านพี่ มาสองสามเล่ม
แต่ ชูมาน อ่านแล้ว ได้กลิ่น... เหมือนเราหลุดไปอยู่เชียงใหม่ และอยากไปมากๆ อยากปั่นจักรยาน อยากเห็นดอกซอมพอ (มันดอกอะไรก็ไม่รู้)
กลิ่นดิน
ริมน้ำปิง
ฯลฯ ตรงนี้ตะหากครับ ที่อ่านแล้วหลง



ปอลิ่ง: ผลของภาพวาด โอตะ ทำให้ผมไปสั่งซื้อ หนังสือ ญี่ปุ่น ของป๋าแก มาเก็บ ตั้งหลายเล่ม แต่หัดวาด ไม่ได้อย่างแกเลย

ถ้ามี สัมมนา ที่มาที่ไปของ หนังสือ แต่ละเล่ม คงดีไม่น้อยเลยครับ

(แต่ยังอ่านได้ไม่กี่เล่ม)
วันก่อนเขียนเสร็จ ก็หาโอกาส ออกไปร้านหนังสือ เพื่อหาซื้อ เล่มที่พิมพ์ใหม่ สองเล่ม
"วัยฝัน วันเยาว์"
"ขอความรักบ้างได้ไหม"

แต่หาที่ซีเอ็ด ไม่มีเลย
ก็คงต้องตามหาต่อไป


ท่านพี่ มีออกงาน ที่ไหนอีกหรือเปล่าครับ
หรือทำกิจกรรมสาธารณะ (หรือ กิจกรรมธุรกิจ) ที่ใดใด บ้างครับ น่าลงเป็นปฏิทินไว้ เผื่อ ปะเหมาะเคราะห์ดี จะไปขอลายเซ็น เหอๆๆๆ

อ่านแล้วค่ะ เนี่ย หน้าปกเหมอนกันเลย

เศร้ามากๆ ตอนแรกนึกว่าจะแฮปปี้เอนดิ้ง

...ชอบค่ะ

สวัสดีครับคุณ k
โห อาทิตย์หนึ่งแล้วนะเนี่ย ขอประโทษ ผมหลงลืมที่จะเข้ามาเปิดชูมานอ่าน
ก็ไม่ทราบว่าคุณจะเปิดมาอ่านชูมานต่ออีกรึเปล่า
หรือว่างอนไปแล้ว วันหลังก็เข้าหน้าอัพใหม่ หรือระเบียงสนทนา ก็สะดวกนะครับ...
อย่างไรก็ต้องขอบคุณที่ติดตามอ่านงานเขียนของผม
ที่คุณพูดหนะถูกเป๊ะเลย ฉากเชียงใหม่แท้ ๆ ไม่ใช่เรื่องรักหักอก หรือฝีมือคนเขียนดอก ฉากมันช่วย (เหมือนหางเครื่องช่วยนักร้องเสียงห่วยสมัยนี้หรือเปล่านะ)

ความคิดที่เสนอมา ดีครับ (เผื่อเจ้าหนี้จะตามตัวเจอ)
มีความคิดจะทำอยู่ ปฎิทินสัญจรของปีนี้ บอกคุณเป็นคนแรกก็แล้วกัน
8 สิงหาคม 9-11 น.ห้องประชุมหม่อมหลวงตุ้ย คณะมนุษย์ศาสตร์ ม.ช. ผมไปพูดในหัวข้อ"พลังสร้างสรรค์ในศิลปะ-วรรณกรรม"
ว่าแต่ว่าคุณเคอยู่เชียงใหม่หรือกรุงเทพฯล่ะครับ

สวัสดีคุณฟรอยด์

แอบย่องมาเงียบๆอีกคน ผมสังเกตว่าคนที่ย่องๆมา ส่วนใหญ่จะเป็นแฟนรุ่นใหม่ๆ
ที่เพิ่งรู้จักงานเขียนของผม ขอบคุณครับที่ยังชอบ แสดง
ว่า ผู้เขียนยังร่วมสมัยอยู่
ว่างก็แวะมาทักทายนะครับ ยินดีต้อนรับ

ขอบคุณมากครับ แหะๆ

อยู่กรุงเทพฯ ครับ คงยากที่จะได้เจอแถวเชียงใหม่

วันศุกร์ที่แล้ว มีงานลดราคาหนังสือ อัมรินทร์ ที่ชั้นล่างเซ็นทรัลเวิร์ล ก็ได้ "ขอความรัก (แท้ จวบจนชีวิตจะหาไม่) บ้างได้ไหม?" เผื่อจะเอาไปแจกสาวๆ ที่ทำกะเราได้ลงคอ

แต่ยังไม่ได้อ่าน

ส่วนอีกเล่ม "วัยฝัน วันเยาว์" เห็นว่าหนา เลยวางไว้ก่อน ว่าจะไปลองหาดู "ทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน" อีกที เผื่อจะได้หนังสือมานอนกอดอีกสักเล่ม


คิดไปคิดมา อยู่คนเดียวน่ะครับ
ว่า เราชอบอะไรในหนังสือของพี่ปอน (ชูมาน)

เรานิยมชมชอบ การเรียงร้อยถ้อยคำ กลวิธีการบรรยายเล่าเรื่อง การสลับความนึกคิดของตัวละคร คำกลอน กลิ่นบรรยากาศ (บวกกับ เนื้อเรื่องที่มาโดนตัว)

ซึ่งเท่ากับว่า มนต์สเน่ห์ อยู่ที่ตัวอักษร การเขียน ฯลฯ ถ้าแยกเนื้อเรื่องรัก ออกไป
ผมคิดว่า ท่านพี่ปอน อาจจะเขียน นิยายแอคชั่น, นิยายสืบสวนสอบสวน, บันทึกประสบการณ์ปรัชญาชีวิต โดยที่ไม่มุ่งเน้นไปยังเรื่องรักใคร่ ได้เลย ก็น่าจะเป็นได้นะครับ อาจจะเป็นแนวใหม่ ที่น่าสนใจ ยอดเยี่ยม แหวกแนว (หรือว่ามีเขียนออกมาแล้วหว่า?)



ได้ไปอ่านเจอ ที่เขาเอาผลงานเรื่องสั้นนักเขียนหลายๆ ท่าน เกี่ยวกับบันทึกการเดินทาง แล้วก็มีของพี่ปอล หนึ่งเรื่องในนั้น ที่เกี่ยวกับนักเดินทาง ไปมาแล้วทุกหนทุกแห่ง แล้วเขาค้นหาอะไร? อ่านแล้วได้ใจมากๆ

ขอบคุณครับ

คุณเคครับ
วันหลังเจอแล้วต้องซื้อเลย ซื้อแล้วเหมือนได้เปล่า -แม่ชอบพูดคำนี้ ถ้าวันหลังคุณเจอหนัง
สือชื่อ"โลก เหล้า และโก้ว(ล้ง)เล้ง" เขียนโดย หลี ปอนปอน ในกระบะลดราคา หรือบนแผงทางเท้าไหน
กรุณาควักเงินซื้อโดยพลัน
เพราะนั่นคือหนังสือที่ได้ใจผมสุด ๆ
บางทีเราชอบอะไร สักอย่าง มันหาเหตุผลไม่ได้เลยก็มีนะครับ มันชอบเพราะชอบ
โบราณว่าถูกชะตา ภาษาวัยรุ่นสมัยนี้ว่า"โดน"

ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจให้นักเขียนตกสมัย

ครับ แล้วจะรีบไปสอยมา (เหมือนได้เปล่า แต่ทว่า สองร้อยบาทเชียวนะนั่น)

ส่วนโลก เหล้า และโก้ว(ล้ง)เล้ง
จะพยายามค้นหาต่อไป
ถ้าไม่เมาตายไปเสียก่อน เหอๆๆๆ
แต่คงยากครับ เพราะไม่เคยผ่านตาเลย
ยังมีร้านไหน เก็บกักตุนไว้ไหมครับ ที่พี่ปอน รู้จัก?

พี่ปอน ชอบถ่อมตนนะครับ
ทุก รีพลาย เลย ถ่อมตนตลอด (โกหก นั้นตาย ตก นา รก นะครับ)
ถ้าตกสมัย - ใครเขาจะเอามาพิมพ์ล่ะครับ ใครจะซื้ออ่านล่ะ ร่วมสามสิบกว่าปีแล้ว ยังมีคนซื้อ คนเอามาอ่านสะเทือนอารมณ์ได้
หกสิบปีข้างหน้า อาจจะพิมพ์ฉลองอีกก็ได้นะครับ

เพิ่งอ่าน ชูมาน จบหมาดๆ ตัวหนังสือจากเรื่องนี้ยังกรุ่นๆอยู่ในหัวเลยค่ะ อ่านจบแล้ว ก็รีบเขียนไปบอกเพื่อนว่าจงรีบไปหาหนังสือเรื่องนี้อ่านโดยเร็ว

เสิร์ชมาเจอบล็อกนี้โดยบังเอิญอีก ดีใจมากๆค่ะ ชูมาน เป็นหนังสือที่เคยเห็นมีวางอยู่บนชั้นหนังสือในบ้าน เมื่อยี่สิบปีก่อน ตอนนั้นดิฉันยังเด็ก ไม่ประสานัก เลยไม่ได้หยิบมาอ่าน แต่จำชื่อหนังสือเล่มบางเล็กนี้ได้อย่างไม่รู้ตัว

เมื่อคราวที่มีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านเมื่อคราวที่แล้ว (ตอนนี้อยู่ต่างแดน) ก็ไปพบปะกับหนังสือชูมานอีกโดยบังเอิญ ชูมาน..ชื่อหนังสือที่เคยเห็นในวัยเด็ก คุ้นเคยจริงๆ ชื่อนี้คงหลบอยู่ในซอกหลืบสมองส่วนที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามี ฝังแน่นอยู่ตั้งแต่เมื่อคราวที่เคยเห็นเป็นเล่มบางวางบนชั้นหนังสือที่บ้าน

เมื่อมีโอกาสพบปะกับชูมานคราวนี้ ดิฉันไม่พลาดแล้วค่ะ รีบหยิบมาโดยพลัน แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย คิดว่าจะอ่านหนังสืออื่นคั่นอีกซักเล่ม แล้วจะกลับไปละเลียดชูมานอีกสักหน

สวัสดีคุณ เค.
ขอบคุณยิ่งนักสำหรับน้ำทิพย์ชะโลมใจ
งานเขียนผมเริ่มขายได้น้อยลงๆ แล้วนะครับ
เพราะไม่มีงานใหม่ออกมา
ไม่มีไม่ว่า มี ขอบคุณที่รักกัน ที่เขียนร่วมกับน้องชายจอมเซอร์ กุดจี๋ พรชัย แสนยะมูล
โลกเหล้านี่ก็นานแล้ว การกลับมาของความฝันสีขาว
รวมเรื่องสั้นใหม่ล่าสุด แต่กี่ปีมาแล้วล่ะ
โลกเหล้า ไม่มีวางแล้ว คุณให้ที่อยู่มา ผมจะส่งไปให้อ่านฟรี ๆ ฐานที่คุณให้ใจมา

คุณอัญชันฟ้ามุ่ย
เป็นปลื้มครับ
ที่หนังสือเล็ก ๆเล่มหนึ่ง
ได้รับเกียรติอยู่บนชั้นหนังสือของคุณ
ฟังนามคุณน่าจะเป็นคนล้านนา
ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัยด้วย
ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอครับ
เผื่อมีข่าวคราวหนังสือใหม่จะได้แจ้งให้ทราบ
ขอบคุณครับที่ช่วยแนะนำชูมานแก่เพื่อนพ้องน้องพี่
ยุคสมัยนี้เป็นยุคโปปะกันดา
รอให้คนอ่านเดินมาหาหนังสือไม่ได้แล้ว
หนังสือต้องเดินไปหาคนอ่าน
แต่นักเขียนบ้านนอกคนหนึ่ง แค่ทำบล็อกได้ก็บุญแล้วครับ

ละเลียดชูมานแล้ว
อย่าลืมมาส่งข่าวนะครับ
ความรู้สึกเปลี่ยนไป เปลี่ยนใจกลับคำชมเป็นอื่นรึเปล่า

ขอบพระคุณมากมายครับ
มีน้องๆ หลายคน ให้ใจไป หลายพันดวง
เดี๋ยวพี่ สัญจร ต้องส่งหนังสือไปให้ทุกคน จน ย่ำแย่ เลย
ไปถามหลายร้าน เขาก็บอกว่าเก็บกลับคืนแล้ว ยังไม่ได้ไปถาม สนพ ต้นสังกัด

ทำไม ไม่มีงานใหม่ออกมาล่ะครับ?
งั้นก็เขียน ออกมาสิครับ
คนรออ่านเยอะเลยนะครับผมว่า
บล็อกนี้ก็มีคนรออ่านอยู่เยอะ
อาจจะไม่ใช่ นิยาย อาจจะเป็นงานเขียนอื่นๆ ก็ได้นะครับ

สู้ๆ ครับ

ทุกวันนี้ผมก็มึนกับตัวเอง ว่า "เราทำแต่งานหาเงิน อย่างเดียว หรือเปล่า?"

ย้อนกลับไปดูแล้ว สิ่งที่ผลิตออกมาต่างๆ ก็เสมือนธุลีอากาศ มิได้มีคุณค่าใดใดทั้งต่อตัวเอง และสังคม แลกมาแต่เงินเพื่อเอามาต่อกิเลสไปวันๆ

ถ้างั้นจะทำอะไรดี? ผมกลับไป(หัด)วาดรูป อาจจะดีกว่าก็ได้นะครับ ยังคิดไม่ตก รู้แน่ๆ ก็คือ กิเลส ล่าสุดที่ฝังในหัวมานาน ว่าจะต้องไป อิตาลี ปารีส ลูฟวร์ ฯลฯ ให้ได้
กำลังจะไปเดือนหน้าแล้วครับ ก็เพราะงานที่ทำเพื่อเงินเนี่ยแหละ ถึงทำให้ความฝัน (กิเลส) อันหนึ่งนี้ เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา สรุปว่าที่ทำงานแลกเงินไปเนี่ย มันดีหรือไม่หว่า ต้องหาเหล้ามาล้งเล้ง ซะแล้ว

แต่ส่วนตัว ก็ไม่พึงใจ กับผลผลิต ที่ผ่านมานับสิบปีเลยครับ เหมือนชีวิตมันเฟลๆ ทำงานเอาเงิน ซื้อโน่นซื้อนี่ ไปเที่ยว
ได้คบหาพบเจอคนที่คล้าย ชูมาน อยู่ร่ำไป เมื่อถึงวันหนึ่งเธอก็ไป

สร้างฝันโปรเจ็ค หนีงานไปเที่ยว ตปท 20กว่าวันเลยครับ รอบนี้ กลับมาหนี้สินพะรุงพะรัง ไม่รู้ว่างานที่เคยมีจะหนีหายไปด้วยหรือเปล่า ฮาๆๆ แต่ก็อยากไป ไปดูภาพเขียน ไปดูอาร์ต เผื่อจะค้นหา หรือเข้าใจตัวเองกว่านี้ครับ

ขอบพระคุณมากๆ ครับ

ไปเลยครับ
ธอโรกระโจนไปทันทีโดยไม่ปิดกระทั่งประตูบ้าน
ชีวิตไม่ใช้มันขึ้นรา
เงินมันไม่เคยกอดหรือปลอบโยนเราหรอกเวลาเราเหงาเปล่าเปลี่ยว
บ่อน้ำข้างในแห้งเหือด
ธารชีวิตจะมีอะไรหล่อเลี้ยง
อย่าพูดเลยถึงห้วงสมุทรใหญ่
ถามตัวเองว่าสิ่งที่ทำอยู่ ทำแล้วมีความสุขไหม
ถ้าสุข ก็โอเคแบบโฆษณาลูกอม
โอเค จบ
ถ้าไม่
ก็ต้องเลือก

ถ้าชีวิตคือการเลือกจงเลือกเป็น
อย่างที่หัวใจเห็นและรู้สึก

ผมเคยเขียนไว้นานแล้ว
เลือกมาก เลือกบ่อย
เลยได้แต่แร่ ( ฮา....)
แต่มีความสุขกับสิ่งที่ได้เลือก

ได้เลือก
ดีกว่าเลือกไม่ได้
คุณโชคดีแล้ว
หาวิสกี้มาปรนตนเองพลัน
ลงน้ำแข็งก่อน ก้อนโต ๆ
โซดาต้องแช่ไว้
รินวิสกี้ลงไปพลั่ก ๆให้ผ่านน้ำแข็ง
ราดด้วยโซดาซ่าซ่าน
ให้พอปริ่ม
อย่าปล่อยให้โซดาคืนฟอง
ยกดื่มยามฟองพราย ให้กระเด็นใส่จมูก
นี่คือสูตรส่วนตัวของการประเดิมเหล้าแก้วแรก
และต่อไปรับรอง......
หอมอร่อย

ฟังวิธีกินวิสกี้ แล้วชักคล้อยตามครับ
จากโลกเหล้า ฯลฯ แหงๆ

ถ้าเราไม่ทำงาน(หาเงิน ที่อาจจะเบื่อไปสักนิด) แล้วเราจะเอาเงินไปเที่ยวอย่างไรดีครับ

ได้แง่คิดอย่างมากเลยครีบ
เงินไม่อาจปลอบประโลมยามเหงาได้เลย
ดีใจที่แอบเอามาเล่าให้พี่ปอนฟังครีบ

มีคนน่ารักมากๆๆ..... แนะนำให้รู้จักชูมานค่ะ

ขอขอบคุณค่ะ

อ่านแล้วชอบนะคะ แม้จะรู้สึกสะเทือนใจ

แต่ช่วยให้เข้าใจ ชีวิตมากขึ้น ทำให้เติบโตขึ้นค่ะ

ภาษาสวย ละมุมละไม

แฝงข้อดี ปรัชญาชีวิต ไว้อย่างลึกซึ้งค่ะ

และสนใจงานของคุณ พิบูลย์ศักดิ์ อีกหลายๆเรื่องเลยค่ะ

ได้ยินว่า มีจัดพิมพ์ใหม่ ไม่ทราบว่าจะหาซื้อได้ที่ไหนคะ

ขอบคุณค่ะ

จริงๆ ผมก็ยังไม่เห็น ฉบับพิมพ์ใหม่
แต่น่าจะหาซื้อได้ตามร้านหนังสือใหญ่ๆ นะครับ
ไม่ก็โทรติดต่อ a book น่าจะมีครับ

สวัสดีครับ Mr.Bear s dream และคุณ K
ขอโทษครับ ผมเพิ่งได้เปิดมาดูวันนี้
หนังสือมีขายที่ร้านนายอินทร์ ทุกสาขาครับ
ที่พิมพ์ใหม่คือ วัยฝันวันเยาว์ ขอความรักบ้างได้ไหม
ทุ่งหญ้าสีน้ำเงิน และที่กำลังรวบรวมคือ กระท่อมดิน-ทุ่งดาว เร็ว ๆนี้แหละครับคงได้วางแผง

ขอบคุณครับที่แวะมาส่งข่าว ที่ร้านหนังสือประตูสีฟ้า
เอกมัยซอย ๘ มีแน่นอนครับ ชูมาน
รวมทั้งดินแดนแห่งการให้อภัยชั่วนิรันดร์ และผู้พเนจรแห่งสายธารสีน้ำเงิน

จะมีรวบเล่ม ออกมาอีกแล้ว
"กระท่อมดิน-ทุ่งดาว"


ซื้อ "ขอความรักบ้างได้ไหม" ที่พิมพ์ใหม่ (รูปเล่มสวยงาม แต่หนังสือแคบไปหน่อย)
อ่านผ่านๆ ครับ เศร้าร้าย นะครับ

ค่อยไปอ่านละเอียดอีกที

ผมได้รับ"ชูมาน"ในปี 2525
จาก"หญิง"ทีผมรักแลหมายมั่น

ได้อ่านแล้วมันเป็นโศกนาถกรรมแห่งความรัก
ที่ฉาบไปด้วยความหอมหวานของเมืองเชียงใหม่ที่
ปี 2525 ก็ยังไกลเกิน เพราะตอนนั้นผมเรียน มศ.5
ที่โรงเรียนปริ้น ที่ตั้งอยู่ใกล้ ม.พายัพ มากพอที่เราจะได้ยินเสียงเปียโนลอยล่องจากห้องซ้อมดนตรีข้ามถนนมาตอนกลางวัน
ทุกอย่างเป็นภาพที่เราสัมผัสอยู่ทุกวัน


แต่ภาพที่จักรยานจะวิ่งไปมาเป็นเรื่องยาก คงต้องย้อนหลังไปอีก 5-6 ปี จริงๆ พอตอนนั้นเริ่มไม่มีคนขี่จักรยานแล้ว
นอกจากผม ที่ขี่จักรยานจากลำพูนไปเรียนหนังสือ ที่เชียงใหม่ (พอดีผมเป็นนักปั่นจักรยานจังหวัด)

ภาพเชียงใหม่จริงๆ ต้องเป็นจักรยาครับ ตอนผมเรียน ป.6
ผมปั่นจักรยานจากโรงเรียนบ้านเพื่อนไปตีนดอย
หายใจได้เต็มปอด แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว

อ่านแล้วรัก"ชูมาน" เพราะเป็นเหมือนสมุดภาพที่บันทึก
ได้ทั้งรสสัมผัส ได้ทั้งกลิ่นไอ ที่เคยประสบ


แต่ผมไม่รู้ว่า คนที่เกิดมาอีกยุค อ่านแล้วจะรู้สึกเช่นไร
จะให้ดีอ่านพร้อมกับดูมิวสิค VDO "เพราะเราคู่กัน" ที่มีฉากเมืองเชียงใหม่ อีกสิบกว่าปีถัดมา ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง (แหละว้า)

สุดท้าย ผมก็เหมือน คนในชูมาน
"หญิง"ผู้ให้หนังสือเล่มนี้ก็จากไปตามทางของเธอ

ตอนนี้ผมมาอยู่แถวๆ เชียงของมันละม้ายเชียงใหม่
ในปี 2521 มากครับ
อยากจะบอกว่าถ้าคิดถึงกลิ่น"ชูมาน" เชียงของยังมีให้ท่านครับ แม้ไม่ได้เท่าเชียงใหม่

ชอบมากเลยนะ
ซึ้งมากๆ
ภาพก้อสวยมากเลยค่ะ
ตอนซื้อมาเพราะชอบปกสวยภาพสวย
แต่พออ่านๆไป
ชอบมากเลยค่ะ
ชอบมากเลยตอนที่อยู่ในโรงหนัง
แล้วก้อมีชูมานกะคนรักนั่งอยู่ด้านหน้า

แล้วก้อชอบประโยคที่ว่า
"1ปีผ่านไป ผมยังไม่ได้ตายอย่างที่คิด"
ประมาณนั้น - -**
จำไม่ค่อยได้อะนะค่ะ

ไงก้อชอบหนังสือเล่มนี้มากเลยค่ะ

อยากอ่าน ชูมาน จังเลย จะหาอ่านได้ที่ไหนคะ

พี่ปอนคะ ยังพอมีเหลือขายอยู่ที่ไหนมั่งเอ่ย

อ่านชูมานเมื่อนานแล้ว
แปดปีก่อนได้มั้งคะ
เพื่อนแนะนำบอกว่า
ต้องชอบแน่เลย
แล้วก็เป็นแบบนั้น
เพื่อนคนนี้แนะนำหนังสือทีไร
ไม่เคยผิดหวังซักทีค่ะ
^^

สวัสดีค่ะ คุณลุงปอนด์ (รึป่าว)

หนูเป็นคนนึงที่ชอบงานเขียนค่ะ
แล้วก็ มีอีกอย่างหนึ่งคือ หนูไม่ชอบอ่านหนังสือแนวที่เขียน
เหมือนกับว่า อยากเป็นตัวของตัวเอง

แต่ตอนนี้ หนู อยู่เชียงใหม่ แล้วก็ อยากเขียนอะไร ที่เป็นเชียงใหม่

แล้วเมื่อครู่ ได้ยินวิทยุ(ในคอมเพื่อน) อ่าน ส่วนหนึ่งของหนังสือ เรื่องชูมาน แล้วชอบเลยค่ะ

ก็เลยเซิร์สหาข้อมูลทันทีเลย...

แล้วโชคดีมากค่ะที่เจอบอล์กนี้

ส่วนตัวแล้ว เคยเจอลุงปอนด์เหมือนกันที่เชียงราย
ค่ายครูสลาที่ รร ขุนตาลอ่ะคะ
ตอนนั้นหนูประกวดกวี ได้รางวัลด้วย
ลุงปอนด์นี่แหละน่าจะเป็นคนตรวจ

วันนี้ ดีใจมากค่ะที่เจอ

หนูจะไปหาเรื่องนี้มาอ่านให้ได้เลย..

ดีใจมากที่ได้เจอกลุ่มคนที่รักหนังสือเล่มนี้ครับ
มาช้าไปเกือบสองปี แต่ก็คงดีกว่าไม่ได้มา
ได้อ่านตอนเรียน ม. ปลาย
กว่ายี่สิบปีมาแล้ว
ตอนทำงานใหม่ๆ ยังได้ซื้อหนังสือแปลต้นฉบับแรงบันดาลใจของ "ชูมาน" ที่คุณพิบูลศักดิ์ นำมาจากหนังสือรัสเซีย
ตอนนี้หนังสือแปลเล่มนั้นยังอยู่กับอดีตคนรักที่เดินทางไกลจากไปนานแล้ว

คิดถึงเพื่อนสนิทที่เคยร่วมอ่านและชื่นชมหนังสือเล่มนี้ด้วยกันมา...
ทุกวันนี้หากได้มีโอกาสร่ำสุรากัน เรายัง Toast กันด้วยคำโปรยในฉบับตีพิมพ์ครั้งแรกอยู่เสมอ
คำโปรยที่ว่า ..."แด่วัยเยาว์อันอ่อนหวาน และชูมานในดวงใจของทุกคน"

สวัสดีครับทุกท่าน
ทิ้งบล็อกมานาน
ตกใจที่มาอ่านเอนทรีนี้
ไม่ได้ตอบถ้อยใครเลย
ขอโทษครับ

ชูมานพิมพ์ครั้งล่าสุดโดยสำนักพิมพ์ อะบุ้ค
ของคุณวงศ์ทนง อะเดย์ครับ ไม่ทราบว่าได้เห็นรูปเล่มหรือเปล่า พิมพ์แค่ สองพันเล่มครับ

หนังสือเล่มหนึ่ง เป็นหลักไมล์ของคนเขียนคนหนึ่ง
ซาบซึ้งใจที่ได้คนผ่านทางชูมาน ยังคงคิดถึงและรักชูมาน
ขอเยาว์วัยอันอ่อนหวานและชูมานของคุณ ๆ
จงอบอุ่นอยู่ในความฝันวันพรุ่งนี้ของคุณเสมอๆครับ

ผมอยากเห็นชูมานพิมพ์อีกสักครั้ง
ก็ได้แต่หวังและหวัง

เพราะลมหายใจของหนังสืออยู่ที่คนอ่าน
ลองส่งสัญญาณเข้ามานะครับ
มีสักกี่คนหนอ ที่คิดถึง ชูมาน

แฟนของ "ชูมาน" คนนี้จะรอหนังสือฉบับพิมพ์ใหม่นะครับ
ขอพี่มีสุขภาพแข็งแรง จิตใจปลอดโปร่งครับ

สมัยที่ชูมานพิมพ์ครั้งแรกก็ตื่นเต้นนิดๆว่ามีชื่อเราขึ้นปกนิยายด้วย แต่แล้วก็เซ็งหน่อยๆที่จากชื่อหนึ่งเดียวในประเทศกลายมาเป็นชื่อโหลไปเลย แล้วก็ไปซื้อมาอ่านนะ เฮ้อ คนไม่ได้ชื่อชูมานไม่รู้หรอกว่าชื่อนี้มีพลังแค่ไหน พลังที่หล่อหลอมให้ด้านทนต่อเสียงหัวเราะ ล้อเลียน สายตาที่หันมามองทั้งห้องทุกครั้งที่ขึ้นชั้นใหม่แล้วครูทำหน้าเหมือนไม่เชื่อว่ามีใครตั้งชื่อลูกได้พิลึกอย่างนี้จริงๆหรือ

แล้วเด็กนักเรียนคนใหม่ก็เริ่มต้นเดินคนเดียวอีกแล้ว เพราะคนอื่นเขามักจะอยากคบแต่กับคนชื่อคุ้นหูเรียกง่าย อย่่าง ประภา สุพัตรา สาวิตรี อะไรแบบนี้ คงจะรู้สึกปลอดภัยกว่ามั้ง

และแล้ว จากที่อาย เหงา และเกลียดตัวเองที่มีชื่อบ้าๆนี่เหลือเกิน ก็กลายมาเป็น เออสิวะ กูชื่อชูมาน หนึ่งเดียวในประเทศไทย ไม่เคยต้องเขียนนามสกุลก็ไม่มีวันสับสนกับใคร แล้วก็เริ่มมีพฤติกรรมรับกับชื่อ โลกของข้าใครอย่าแตะ แล้วก็แปลกนะ พอมาถึงตรงนี้ กลับมีเพื่อนเยอะ ใครๆก็อยากรู้ว่าคนชื่อแปลกหน้าตาเป็นยังไง อยากทำความรู้จักตัวจริงเบื้องหลังชื่อ แล้วก็ยอมรับว่าตัวกับชื่อประหลาดพอกัน เหมือนว่า เออ สะใจดีว่ะ ไม่ผิดหวัง

ชูมานไม่มีวันยื่นมือไปสัมผัสกับใครในการทักทายกันครั้งแรก แม้จะช่างฝันและหวั่นไหว ไม่มีวันเสียศูนย์ ไม่มีใครก้าวเข้ามาในใจของเธอ ไม่มีใครได้สัมผัสจิตวิญญาณแท้จริงของเธอ เธอเดินคนเดียวท่ามกลางฝูงชน เป็นส่วนหนึ่งที่กลมกลืนแต่ไม่เคยถูกกลืน ชื่อมันถ่วงเอาไว้ หนักแน่นประดุจหินผาทีเดียวนะ

เรามีเพื่อนชื่อธรรมดา
แต่แต่ละคนก็มีฉายาประหลาดๆ
และนิสัยบางอย่างก็ประหลาดๆ

ชื่อเราธรรมดาแต่ความหมายใกล้ชูมานนะ
และเป็นที่มาของหลักยึดที่ว่า
เราต้องทำตัวให้สมชื่อ สมเป็นดังแก้วตาดวงใจ


ไม่มีชูมานเก็บไว้
เพราะเพื่อนให้อ่านแล้วก็ขอคืนไป
จะยึดไว้ก็ไม่กล้า
ว่ามาแบบนี้
คิดถึงสิคะ
แล้วคงต้องหาซื้อเก็บไว้เป็นของตัวเอง
คิดถึงก็จะได้หยิบมาอ่านได้
^^

lสวัสดีครับ คุณชูมาน
และคุณI am just fine

มาแอบกันอยู่ตรงนี้
ขอโทษที ที่ตอบช้า
ผมเข้ามากทม.ครับ
เลยไม่ได้เปิดดูบล็อก

ชูมาน เล่มที่พิมพ์ครั้งล่าสุด โดย อะเด
ผมเขียนคำนำใหม่
คุณชูมานได้อ่านหรือเปล่าเอ่ย
พูดเรื่องชื่อนี้ ทำให้คิดถึงนางเอกอีกเรื่องคือ
สุดวอน ในหน้าต่างสายลม
และพระเอก ประดับใจ

ประดับใจ ดันมีชื่อจริง ๆ อยู่ศิลปากร
มารู้จักสนิทกันตอนหลัง
เขารู้สึกดีที่ชื่อตรงกับที่ผมตั้ง
ส่วนนางเอก ไม่มีชื่อนี้
มีแต่คนไปจัดตั้งตัวเอง ด้วยความภูมิใจ จนเพื่อนๆคิดว่า
เป็นชื่อจริง
ยังไม่เคยเจอตัว เจอแต่บล็อก
สนทนากันแล้วก็ ปลื้มอยู่
ที่ว่าคาเร็คเตอร์เธอ ก็ ไม่แผกสุดวอนในเรื่องเท่าไหร่
เข็ดฟัน พอควร

ฉันสบายดี(ชื่อไทย)
ลองไปงานคราวนี้ หาที่อะเดดูสิครับ
สงสัยเอามาลดราคาแล้ว
หนังสือดีที่ขายไม่ดี 555

ผมชอบรูปในบล็อกนะครับ
ถ่ายสวยมาก
รูปถ่ายเหมือนรูปเขียนเลย
โดยเฉพาะที่ไปวังน้ำเขียว
ชุดที่ปาย ก็อุ่นมาก

นักเขียนยินดีที่ผู้อ่านมาเยี่ยม
วันที่ ๒๘ ว่างงานไปงานสัปดาห์นะครับ
ผมไปอยู่ที่บูธนายอินทร์ครับ

ขอบคุณทั้งสองท่านครับ

ว่าจะไม่ไปงานหนังสือปีนี้ แต่แล้วก็คงตะกายไปเพื่อได้ยื่นมือไปสัมผัสกับคนที่รักชื่อชูมาน หวังว่าเราจะได้รู้จักกันจริงๆเสียทีนะคะ สมัยเป็นผู้ช่วยบรรณาธิการอยู่หญิงไทย เคยอ่านต้นฉบับของคุณที่ส่งไปให้พี่อรุณีอ่าน ชอบค่ะ เป็นเรื่องครูดอยที่มีผู้หญิงสองคนสองสุดขั้วเข้ามาในชีวิต ได้อ่านแค่บทแรกแล้วก็ลาออกไปเรียนต่อเลยไม่รู้ว่าสุดท้ายคุณครูได้รู้จักทักทายกับเธอคนหนึ่งคนใดหรือเปล่า ก็ยังลุ้นอยู่นะ

ปีนี้อดไปงานหนังสือค่ะ
เพราะไปนอนเกยตื้นอยู่ริมทะเลที่เกาะแปด-สิมิลัน
ไปเล็งๆ ที่นายอินทร์แถวบ้าน
แต่ยังไม่เจอเลยค่ะชูมาน

โอ้โห ขอบคุณสำหรับคำชมเรื่องภาพถ่ายนะคะ
ตัวจะลอย :)
เมื่อคืนอ่านเมนต์ที่บล็อกจบ
รีบวิ่งไปเปิดดูสะพานที่ลำปางเลยค่ะ
จริงๆ เป็นยามเช้านะคะ
แสงสีม่วงยามเช้า
อยากเห็นๆ

ไว้แวะมาใหม่นะคะ
^^

รักชูมานมากๆค่ะ

คิดว่าเคยเมนท์ทิ้งไว้ แต่หาไม่เจอ ...

ตอนเด็กๆ อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ
เคยแต่งกลอนประมาณว่า แรงบันดาลใจจากที่อ่านหนังสือเล่มนี้ ...

ว่างี้นะคะ ... : )


---


ชูมาน ... เด็กสาวหน้าหวาน นัยตาช่างฝัน
พบเธอเพียงไม่กี่วัน
ก็ประทับใจ ในความช่างฝันของเธอ

ความช่างฝัน ... คนช่างฝัน
ประทับในหัวใจฉัน ... เสมอ

แต่ประดับใจ ... อยู่ได้แค่ข้างในความทรงจำของเธอ
พอกันที ที่เคยเพ้อเจ้อ
หลังจากบอกรักเธอ ...
ว่า ลาก่อน ... นะ ... ชูมาน

---


... : ) ...

หนังสือนิยายเล่มแรกในชีวิต...อ่านครั้งแรกตอนปิดเทอม ม.3...และหนังสือของ "พิบูลย์ศักดิ์" เป็นแรงบันดาลใจสำหรับการตั้งคำำถามต่อโลกกว้าง และค้นหาความหมายของการมีชีวิต....

โหยได้หนังสือชูมานมาเป็นตั้งเลย มีคนซื้อส่งมาให้เพียบ ดีจังเลยจะได้เก็บไว้อวดหลาน เล่มแรกที่ออกมาและซื้ออ่านเองไปไหนแล้วไม่รู้ หน้าปกสีหวานเป็นสาวน้อยหน้าใสเหมือนญี่ปุ่น กำลังนึกถึงอยู่ เล่มนี้ก็ออกมา ขอบคุณค่ะ ทั้งผู้เขียน และสำนักพิมพ์