Bali in Love ภูเขาไฟที่ยังดับไม่สนิท (Phthalo Green and Cadmium Red) เช้านี้อากาศเย็นลงวูบวาบ ลมหอบเอาเมฆปุยใหญ่มาห่มให้ภูเขารายรอบทะเลสาบ เป็นเหมือนก้อนสำลีชุ่มน้ำยวงใหญ่ ลอยเรี่ยเต็มไปหมด โดยเฉพาะที่ปากปล่องภูเขาไฟ “อะกุงห่มผ้านวม” วายัน ผู้จัดการรีสอร์ทเอ่ย นักเขียนผงกหัวเห็นด้วย คำพูดของวายันทำให้เขาคิดถึงถ้อยคำในบทกวีชื่อภูหนาวของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ คนงานหญิงสามคน และคนงานชายหนึ่งเมียงมองมาที่วายัน พวกเขานั่งที่ชิงช้าในสนามหญ้า ต่างสวมเสื้อกันหนาวราวกับว่าหนาวเสียเต็มประดา “คนที่นี่ขี้หนาวจัง” นักเขียนพูด “คนประเทศไทยไม่ขี้หนาวเหรอ” วายันพูด นักเขียนนิ่งเงียบครู่ใหญ่ เขาคิดในใจ เออจริงสิ คนที่ไหนก็ขี้ร้อนหนาวไม่ต่างกันหรอก เขาแค่รู้สึกเย็นๆ นั่นเป็นเพราะเขาเป็นคนถิ่นภูเขาสูงที่อากาศติดลบสององศาในหน้าหนาว “เหมือนกัน” เขาตอบยิ้ม ๆ พลางตั้งท่าวาดรูปปากปล่องภูเขาไฟที่งัวเงียอยู่เบื้องหน้า วายันจึงไม่ต่อปากต่อคำ แต่ขออนุญาตนั่งดู พวกผู้หญิงเห็นได้จังหวะเขาใจดี ก็กรูกันเข้ามายืนด้านหลัง จนวายันหันไปส่งสัญญาณมือ พวกหล่อนจึงหรี่เสียงกระตู้วู้และนั่งอย่างสงบเสงี่ยมบนม้ายาวใกล้ๆ ส่วนเด็กหนุ่มยืนข้างๆวายัน ทั้งหมดน่าจะเป็นญาติกัน มีคนหนึ่งหน้าตาละม้ายภรรยาเจ้าของกิจการ เมื่อวานเธอมาคุมการก่อสร้างพร้อมสามี ที่ท่าทางเป็นคนใจดี คนทั้งสองสวมหมวกกะโล่ แบบนายพรานชาวอังกฤษ หลังจากได้เห็นภาพวาดของนักเขียน ทั้งสองแสดงความตื่นเต้นและขอถ่ายภาพนักเขียนกับรูปวาดเป็นที่ระลึก ส่วนผู้จัดการก็รีบวิ่งไปเอาภาพลายเส้นของตัวเองที่นักเขียนวาดให้เมื่อวานนี้ มาอวดเจ้านาย “โอ เธอควรจะเอามันไปใส่กรอบนะวายัน” ผู้หญิงพูด “แน่นอนครับคุณนาย ผมบอกจิตรกรแล้ว และยังชวนเขาไปเที่ยวสตูดิโอของน้องชายผม เผื่อเขาจะฝากรูปเขียนให้เราขายบ้าง ..” นักเขียนอมยิ้ม เมื่อวานเขาบอกกับวายันแล้วว่าเขาไม่ใช่มืออาชีพ เขาวาดภาพเพื่อพักผ่อนและบันทึกการเดินทางประกอบงานเขียนของเขาเท่านั้น แต่ผู้จัดการร่างเล็กกลับไม่คุยถึงข้อนี้ “ใช่ๆ ไอเดียเธอดีมากบอก น้องชายของเธอด้วยสิ ทำไมถึงเขียนแต่รูปแบบกามาลันอยู่นั่นแล้ว” หญิงเจ้าของรีสอร์ทพูดกับลูกน้องก่อนที่จะหันมายิ้มกับนักเขียนและพูด “ฉันคิดว่ารูปวาดสถานที่สวยงามแบบนี้ มีคนควักเงินซื้อแน่นอน” “ไม่จริงหรอกครับ” นักเขียนส่ายหน้าปฏิเสธ ทนายความที่เงี่ยหูฟังอยู่ในห้องพัก เดินออกมาพูดทีเล่นทีจริงกับเจ้าของสถานที่ว่า “ที่เมืองไทยใครได้รูปของเขาก็ถือว่าโชคดี เพราะเขาไม่ขายงานจึงแกล้งตั้งราคาไว้สูง แต่อาร์ติสท์จะยินดีมาก หากมาดามจะจ่ายล่วงหน้าสักสิบล้านรูเปี๊ยะพร้อมให้กินอยู่พักที่นี่ฟรีสักเดือนหนึ่ง ก็ไม่แน่ อาร์ติสท์ก็อาจเปลี่ยนใจก็ได้ครับ” มาดามคาเดคหัวเราะพุงกระเพื่อม ก่อนจะรับมุขทนายความว่า “You can ยู แคน” “เป็นไง ผู้จัดการส่วนตัวทำเงินให้ดีไหม” ทนายความหันมาพูดภาษาไทยพร้อมหลิ่วตาให้เพื่อนนักเขียน “สิบล้านรูเปี๊ยะมากไปนะเราว่า ขอเป็นเก้าสิบเก้าล้านพอ เลขนำโชค” จิตรกรสมัครเล่นพูดให้เห็นขำ คหบดีสองคนผัวเมียทำหน้าเด๋อด๋า เบื้องหน้าของพวกเขา ยอดอะกุงบาตอร์ที่ดับสนิทแล้ว ดูเหมือนยังมีหมอกควันไฟลอยกรุ่นอยู่อย่างนั้นแหละ * ภาพวาดแบบดั้งเดิมของชาวบาหลีจากหมู่บ้านกามาสัน (Kamasan ใกล้กับเมืองกลุงกุง) นักวาดภาพหรือที่เรียกว่า สังกิง (Sangging) จะรวมตัวอยู่ในแหล่งเดียวกันนี้ และวาดภาพเพื่อตกแต่งปราสาทราชวังหรือวัดตามการจ้าง จึงทำให้ศิลปะการวาดภาพแบบกามาสันเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางไปทั่วบาหลี สไตล์การวาดภาพของนักวาดแห่งหมู่บ้านกามาสัน เป็นศิลปะในสไตล์วายังของชวาตะวันออกซึ่งเป็นภาพวาดในลักษณะ 2 มิติ ส่วนมากจะเป็นรูปคนครึ่งตัว (portrait) ภาพวาดอีกแบบหนึ่งที่พบได้ทั่วไปคือ ลังเส (Langse) เป็นการวาดภาพบนผืนผ้าที่มีความยาวหลายเมตร แต่มีความกว้างประมาณ 30 เซนติเมตร มักจะถ่ายทอดเป็นเรื่องราวต่างๆ โดยใช้ในการติดที่ฝาผนังอาราม(ปุรา)รวมทั้งในวังด้วย   Create Date : 24 กันยายน 2552 27 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2552 21:04:51 น. Counter : 1810 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีค่ะพี่ปอน ปอนจัง รูปสีน้ำสวย.. ชอบรูปปล่องภูเขาไฟที่มีหลากสีผสมผสาน จ๋วยยยย.. เพิ่งเคยได้ยินเกี่ยวกับภาพกามาสันค่ะ ถ้าคหบดีจ้างอาร์ติสต์ก็เจ๋งเลย.. ถึงตอนนั้นอาร์ติสต์จะต้องการผู้ช่วยบ้างไหมคะ ช่วยบีบหลอดสี ช่วยล้างพู่กันได้นะ(วิเศษจริงๆ) กินง่ายนอนง่ายเลี้ยงง่ายไม่พูดมากค่าจ้างไม่แพงดั้ว   โดย: silly 25 กันยายน 2552 5:13:55 น.

สวัสดียามเช้าครับอ้าย ฮูปอ้ายงามครับ เรือกลางน้ำดูโดเดี่ยว แต่บ่เดียวดาย มีเพื่อนเป็นน้ำกับฟ้า คงบ่เหงาเต้าใดเน้อครับ ภูเขาลูกนี้ดูสูงใหญ่ ตระหง่าน และดูทรงพลังมากเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 กันยายน 2552 6:58:33 น.

ภูเขาที่ยิ่งใหญ่...มากกว่าใจคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้านั้นไหมคะ?   โดย: บรรณารักษ์789 25 กันยายน 2552 12:32:37 น.

สวัสดีครับsilly มีข้อความตกหล่นแบบเสียความ แก้ไขแล้วครับ ขอบคุณที่ให้กำลังใจ ไม่น่าเชื่อทนายเลย สองคนนั้นขี้โม้พอกัน เรื่องคนผสมสีนั้น ตกลงครับ ถ้าทนกับบักโซ(ก๋วยเตี๋ยว)รสสุนัขเมินได้ อัตราแลกเปลี่ยนเงินเขา ๑ หมื่นรูเปี๊ยเท่ากับ ๔๔ บาทเองเพราะฉะนั้นหนึ่งล้าน รูเปี๊ยะแค่สี่พันเองนะ Ha Ha สวัสดีก๋าราณี ยินดีรับคำชม แม้จะเอาความน่าเกลียดซ่อนไว้ในช่องเล็กๆ เพราะมีความสุขสุด เวลาได้วาดภาพ ทำไงได้มันติดงอมแงม นั่นคงเป็นผลจากการลอกรูปปกหนังสือชาวกรุงวัยเด็ก และติดคอลัมน์ของ น ณ ปากน้ำในนั้น ฝันจะเป็นจิตรกร แต่แล้วก็มาสอบเข้าเพาะช่างไม่ติด มันเลยคุกรุ่นอยู่เหมือนกิเลส ข้างใต้ภูเขาไฟใจ ที่ไม่ยอมมอดดับ-สนิท การงานคือความรักปรากฎตนเป็นรูปร่าง ยิบรานพูดไว้ทำนองนี้ สำหรับผม ศิลปะเป็นจิตบำบัดความโศกเศร้าในใจลึก ไม่ต่างจากเฮสเส ที่พร่ำระบายความเปล่าเปลี่ยวของหมาป่าโดดเดี่ยว ไว้บนรูปเล็กๆ ที่มีสีและรูปทรงเดียงสา ดั่งเด็กน้อยผู้ชอบซ่อนตัวในมุมมืดข้างหน้าต่าง เหม่อมองดาวพร่างฟ้ายามราตรี โบยบินไปกับเมฆขาวบนราวฟ้า และฝัน ใช่ และฝัน   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 25 กันยายน 2552 12:50:31 น.

สบายดีไหมครับคิดถึงครับ   โดย: ปฐพีหอม 25 กันยายน 2552 18:47:40 น.

ป้าแอ๊ดเป็นศิษย์เพาะช่าง แท้ๆ ยังเขียนรูปได้ไม่สวยเท่าพี่ปอนเลย คงเพราะวางพู่กันมา 35 ปีแล้ว ลูกบอกว่า เมื่อไหร่แม่จะเขียนรูปบ้าง ก็ตอบลูกว่า การที่คนคนหนึ่งจะเขียนรูปได้ ต้องมีความรักในงานที่จะทำเสียก่อน รูปที่เขียนด้วยความรักจึงจะมีความสวยงามในตัวเอง   โดย: ป้าแอ๊ด (addsiripun ) 25 กันยายน 2552 22:21:05 น.

สวัสดีครับพี่ปอน ได้อ่านแล้วรื่นรมย์ดีจัง ได้เดินทางแล้วได้เขียนรูปไปด้วย ได้พูดคุยกับผู้คนไปด้วย แล้วกลับมาได้เขียนเล่าให้คนอื่นฟังได้อีก รู้สึกกำไรและรื่นรมย์จริงๆครับ   โดย: พ่อพเยีย 26 กันยายน 2552 6:44:55 น.

ทำเป็นลืมคำนวณราคารูเปี๊ยะซะงั้นค่ะ:P ไปสะดุดกับคำว่า"ล้าน"ซะก่อนแล้ว แต่ว่า.. ๙๙ ล้านรูเปี๊ยะ + กินอยู่ฟรี ๑ เดือน + ธรรมชาติสวยงาม + อากาศอร่อย + บักโซรสสุนัขเมิน มันก็น่าคิดเหมือนกันนี่นา :P ... ในหนังเรื่อง Girl with a Pearl Earring VermeerถามGrietว่าเธอมองเห็นสีอะไรในท้องฟ้า Grietตอบคำถาม.. ที่แสดงให้เห็นว่าเธอสามารถแยกสีสันที่แทรกแซมในก้อนเมฆสีขาวได้ เหมือนกับภาพportraitต่างๆของKlimt มองใกล้ๆจะพบว่าสีผิวของคนในภาพแต่งแต้มแทรกแซมด้วยสีเขียวฟ้าชมพู ฯลฯ แต่ออกมาใช่เลย .. สิ่งที่อาร์ติสต์มองเห็นแตกต่างไปจากตาของคนทั่วไปจริงๆ ดูภาพปล่องภูเขาไฟ(ภาพตรงกลางล่าง)ที่ฉันชอบสิ.. สีเพียบ... น้ำลายหกเลย..   โดย: ฟ้นฝน* IP: 61.197.92.31 26 กันยายน 2552 6:48:49 น.

หวัดดีค่ะ ผ่านมาและหยุดอยู่ตรงหน้าภูเขาอันยิ่งใหญ่ ธรรมชาติช่างรังสรรความงามสง่าได้อย่างไร้ที่ตินะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ สองพี   โดย: SongPee 26 กันยายน 2552 15:05:05 น.

หวัดดีพี่ปอนค่ะ   โดย: ปณาลี 27 กันยายน 2552 0:29:15 น.

สวัสดีครับบรรณารักษ์ ใจคนมักแคบ ไม่ยิ่งใหญ่สูงส่งเช่นขุนเขาหรอกครับ สวัสดีครับคุณปฐพีหอม คำว่า คิดถึง นี้ ควรประหยัดใช้หน่อยนะครับ บ่อยไปมันก็จะทำให้ไร้ความหมายได้ สวัสดีครับป้าแอ๊ด ผมเพิ่งรู้นะนี่ว่าป้าแอ๊ดศิษย์เก่าเพาะช่าง ทั้งที่รู้จักกันมานมนาน ยินดีครับ คำตอบป้าแอ๊ด เหมือนจะบอกลูกว่า แม่ไม่รักไม่ชอบการเขียนรูป คงไม่เป็นเช่นนั้นนะครับ ป้าแอ๊ดคงตั้งใจบอกว่า แมยังไม่มีอารมณ์อยากจะเขียน ใช่ไหมครับ แต่ไม่เป็นไรถ้าจะหมายความตามที่เขียน ป้าแอ๊ดก็ทำงานศิลปะอยู่นี่ครับ ตัดเย็บเสื้อผ้าก็เป็นศิลปะ ปลูกต้นไม้ ใช้ชีวิต ก็เป็นศิลปะ หรือใช้สี ดินสอขีดเขียน ป้าแอ๊ดมีเศษผ้าเยอะ ก็เอามาคอลลาจบนแคนวาสได้ หรือจัดวางหินในสวน สื่อผสมอื่น ๆ ศิลปะไม่ใช่แค่การวาดรูปอย่างเดียว แต่ผมเห็นดอกไม้ที่บ้านป้าแอ๊ด เบิกบานงดงาม นั่นเป็นผลพวงแห่งความรัก และเป็นศิลปะของการเพาะหว่าน การบริหารจัดการเวลาในชีวิต ซึ่งผมล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ไม่ต้องน้อยใจครับ เราทุกคนต่างก็ทำงานศิลปะชีวิตของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ทำให้ดีให้งามตามถนัดเถอะครับ ป้าแอ๊ดคุยสี่บรรทัด ผมฝอยเสียเป็นหางว่าว ขอโทษที เรื่องนี้ ก็จะคุยส่งมาถึง พ่อเพยีย เรื่องความรื่นรมย์ของชีวิตนี่แหละ เพราะกำลังเพียรพยามยามทำแบบพ่อเพยีย คือให้การงานเป็นความสุขที่เบิกบาน การทำงานที่ต้องทำสมควรทำอย่างยิ่ง และอย่างเร่งด่วน บางครั้งมันไม่อยากทำเสียดื้อ ๆ อย่างนั้นแหละ เขาเรียกว่าไม่ใช่มืออาชีพ ทั้งที่ทำเป็นอาชีพเลี้ยงปากท้องมานานนม กลับไปรื่นรมย์กับการวาดรูป ไปนั่นมานี่ งานเขียนที่เป็นงานหลัก กลับไม่มุ่งมั่นขยันทำ มันน่าเขกกระโหลกตัวเองไหมล่ะ พอ sjiiyมาบอกว่าเป็นอาร์ทตีสท์ เลยสำลักบักโซ เลยทีเดียว ไม่รับ ไม่เอา ไม่เหลิง หนุกๆดีกว่า ( ว่าแต่ว่า เราจะรับข้อเสนอมาดามดีไหมดี) หึ หึ อยู่กินฟรี ไม่เท่าไหร่ ภูเขาไฟระเบิด แผ่นดินไหวนี่สิ อ่านข่าวไหม อยู่ดี ๆ โคลนมันก็ไหลท่วมเมือง สองวันก่อนก็แผ่นดินไหวอีก เรามาคิดนะ คงเหตุเพราะเป็นศูนย์กลางของภัยใต้แผ่นดิน นี่หรือเปล่าทำให้คนของเขามีภูมิคุ้มกันแข็งแรง สามารถรักษาศิลปะวัฒนธรรมของตัวเองไว้ได้ดียิ่ง จนเราอยากกลับไปแล้วไปอีก หนังเรื่องที่ว่า ไม่ได้ดูหนะ ยินหนูเล่า ก็น้ำลายไหลยืด เวอร์เมียร์นี่เขาเก่งสีนะ แต่ว่าก็ว่า พวกนี้ล้วนตัวจริงเสียงจริงทั้งนั้น แต่ที่สังเกต แต่ละคนจะมีสีเก่งเฉพาะตัวนะ เช่นโกแกงนี่แสดเฉิด แวนโก๊ะเหลืองเขากินขาด เซซานเขียวเอมเมอรอล โกญ่าสีน้ำเงิน ชากาลล์สีชมพูเฟื่องๆและโคบอลท์ อะไรประมาณนี้ รูปที่ชอบ ถ้าเห็นต้นฉบับจริง อาจเปลี่ยนใจ...... สวัสดีคุณ สองพี ใช่ครับ ธรรมชาติรังสรรค์ความงามอย่างไร้ที่ติ แต่ศิลปินใหญ่ของโลกท่านหนึ่งยังมีหน้ามาแขวะว่า พระเจ้าเป็นศิลปินฝีมือไม่เอาไหน... ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับครับ   โดย: ปอน จัง IP: 115.67.171.236 27 กันยายน 2552 0:49:02 น.

สวัสดีครับ พี่ปอน อ่านเพลิน ภาพสวย ชอบชุดเรื่องที่เขียนมากครับ อ่านแล้วมีความสุข, สบายใจดี ตอนนี้ ผมยังละเลียดอ่าน"กระท่อมดิน ทุ่งดาว"อยู่เลยครับ เวลาอ่านหนังสือมีน้อย แต่พยายามทำให้เป็นหนึ่งรายการที่ต้องทำประจำวันครับ   โดย: ปะการัง IP: 72.197.60.18 27 กันยายน 2552 2:38:52 น.

เขามาดูรูปพี่ปอนแล้วรู้สึกอิ่มใจ อธิบายความรู้สึกเป็นคำพูดไม่ถูก นั่งดูอยู่นาน ชอบสีที่พี่เลือกใช้ เพลินตาดีค่ะ ขอบคุณที่เอารูปมาลงให้ดูนะคะ ปอมห่างเหินการเข้าพิพิธภัณฑ์ไปดูรูปมานานมากเลย ได้ดูทางเน็ตแบบนี้ก็เพลินไปอีกแบบ แต่ไม่เหมือนได้ดูของจริง แบบได้กลิ่นสีด้วยนะ มันจะเต็ม ๆ กว่านี้   โดย: ปอมปอมเกิร์ล 27 กันยายน 2552 10:21:21 น.

ค่ะ พี่ปอน ไม่ว่างานอะไรที่ได้จับได้ทำ ถ้าใส่ความรักเข้าไปแล้ว ผลงานย่อมงดงามเสมอค่ะ สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ   โดย: ป้าแอ๊ด (addsiripun ) 27 กันยายน 2552 13:01:17 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่ปอน ปอน +--------------------------------+ ภาพวาดงามแต๋ งามวา งามนักเจ้า “ที่เมืองไทยใครได้รูปของเขาก็ถือว่าโชคดี" เชื่อค่ะ สาวฯ ได้รับโชคดีเช่นเดียวกันค่ะ "ภาพประทับจากการแรมทาง" ที่เต็มไปด้วยภาพงาม ๆ แล้วยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกดีดีจาก "มิตรักนักเขียน (บล๊อก) นาม "ยิปซีสีน้ำเงิน" ที่ปรารถนาดีส่ง (ต่อ) ให้สาวบ้านนอกฯ เป็นปลื้มมากค่ะ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 27 กันยายน 2552 21:11:30 น.

ถึงจะภาพเล็กแบบต้องเพ่งมอง แต่ก็ยังรู้สึกถึงความงามในแต่ละรูปค่ะ ผู้จัดการทำหน้าที่ดีแบบนี้ ถ้ามาดามตอบรับละก็ ขอที่พักให้เด็กยกเฟรมสักคนนะคะ   โดย: HoneyLemonSoda 28 กันยายน 2552 14:54:08 น.

สวัสดียามเช้าครับอ้าย หายไปเจียงฮายมาสามวัน อากาศฮ้อนจนขนลุกครับ 5555 ฝนบ่าตกเลยนะครับอ้าย แต่ตอนเจ๊าหมอกหนาดีขนาดเลยครับ พกกล้องไปแห้วครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 30 กันยายน 2552 6:18:27 น.

แวะมาชวนให้ไปชมเจ้าแม่กวนอิมที่ปีนังด้วยกันค่ะ ช่วงนี้กำลังลุ้นด้วยค่ะว่า "กฤษณา" จะไปทางไหน เพราะ 3-7 ตุลานี้ ป้าแอ๊ดจะไปทอดกฐินที่หนองคายค่ะ   โดย: addsiripun 1 ตุลาคม 2552 11:42:59 น.

ขอ อนุญาติแอดเป็นเพื่อนนะครับ ยังไงจะแวะมาเยี่ยมมาเยียนมาอ่านกลอนเรื่อยๆ บทความเรื่อยๆ นะครับ   โดย: ศิลป์ใจ 1 ตุลาคม 2552 15:46:19 น.

อ่านหนังสือ ขอความรักบ้างได้ไหม ของคุณจนจบ เจ็บที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก ความรักก็เป็นอย่างนี้เสมอ ชอบรักคนที่เค้าไม่รักเรา มีคนมาให้รักก็ไม่ยอมรัก อืม...แต่บางทีรักคนที่เค้าไม่รักเรารู้สึกจะมีความสุขมากกว่า สุขแบบเจ็บๆให้รู้ว่าหัวใจเรายังคงอยู่   โดย: กำพร้าขนนก IP: 118.172.172.165 1 ตุลาคม 2552 16:47:01 น.

สวัสดีครับปะการัง ดีที่อ่านแล้วสบายใจ ผมอ่านเรื่องคนแคระสิ้นไร้แขนขาที่คุณเขียนในขวัญเรือน ผมไม่ซึมๆอยู่นาน สงสารตัวเอง เราครื้นเครงกับชีวิตไม่พอ เข้มแข็งอดทนไม่พอ อ้างโน่นนั่นนี่ เวลา พื้นที่ โอกาส ฝีมือ ทั้งที่ควรเต็มที่กับทุกสิ่งที่ลงมือทำ อายนายนิคมากครับ ปอมปอม ใช่แล้วหละ ดูของจริงมันได้อารมณ์มากกว่า ผมเองก็ตั้งท่าจะไปหอศิลป์มาหลายเดือนแฃล้ว จนงานแสดงเขาถอดไปหมด อดทั้งรูปเขียนและสูจิบัตร สวัสดีครับป้าแอ๊ด ปีนังชวนคุณโดมไว้ตั้งแต่เดือนพฤษภา จนเขาไปเองเรียบร้อยแล้ว ผมยังกระแด่วๆอยู่กับที่ หนองคายไปวัดแถวไหนครับ ได้ยินว่าเป็นจังหวัดที่คนมีความสุขดีมาก และใครก็อยากไปอยู่ว่าซั่น อยากไปด้วย ถ้าไม่ริเริ่มงานวาดรูปแขวนให้จิ้งจกชมที่ภูเก็ตตะกั่วป่า วันสองวันนี้คงต้องลงไปแล้วครับ สาวบ้านนอก สวัสดีครับ มีแฟนบล็อกคุ้นหน้ากันสิบกว่าคนนี้แหละ ไม่ไปหาใคร ใครเขาก็ไม่มาหาเราเป็นธรรมดา ยินดีที่ขยันมาเยี่ยม ไม่ให้บล็อกร้าง เพราะคนเขียนมัวแต่งุ่มง่ามกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง สบายดีนะครับ คำพูดนั้น เป็นคำพูดเล่นๆของผู้จัดการ เล่น ๆ พูดโม้อำกันไป อย่าเข้าใจผิด เดี๋ยวคนจะหมั่นไส้เอา ผมไม่ขายอย่างเดียวเท่านั้นแหละ ..............ให้ทาย 555 HoneyLemonSoda ขอบคุณครับ วันหลังรวมพลคนชอบพอ ไปวาดภาพ ปีนปล่องภูเขาไฟกันท่าจะดี แบ็คแพคเที่ยวนี้ได้บทเรียนแล้ว ไปเส้นไหนได้ประโยชน์สุดและมันสุด 555 ช่างเที่ยวไทยเศรษฐกิจคึกคัก-คิกคิก ก๋า ราณีอน มาทา เวียงป่าเป้าใช่ไหม วันหลังลองไปทางวังเหนือสิ ผ่านพะเยาและแวะบ้านทุ่งดาว หนาวมาแล้วหน่อย ดมกลิ่นน้ำปู๋หน่อยเพิ่มความโรแมนติกก๋า....... สวัสดีและยินดีครับคุณ ศิลป์ใจ แวะมานะครับ   โดย: ปอน ปอน IP: 115.67.142.188 1 ตุลาคม 2552 17:40:13 น.

สวัสดีครับทุกท่าน เซ็งมากครับเน็ตหลุดๆๆๆๆๆ หายไปหมดเลยคำตอบของผม เป็นอันว่า ถึงผมไม่ตอบก็ให้รู้ว่าผมใส่ใจ แว่บมาอ่านความเห็นของทุกท่านเสมอ หมดอารมณ์ เสียเวลาครับ ยิ่งมีมิตรส่งข่าวว่า พี่เนาว์ประสบอุบัติเหตุ คณะที่ไปบาดเจ็บสาหัสด้วย คนรักใคร่นับถือกันทั้งนั้น ใจ้เต้นตึกตัก ขอไปติดตามข่าวล่าสุดก่อนครับ   โดย: ปอน ปอน IP: 111.84.33.137 1 ตุลาคม 2552 17:53:27 น.

ขอให้ทุกคนปลอดภัย   โดย: silly 1 ตุลาคม 2552 22:56:49 น.

สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะ 3-7 ตุลา จะหายไป 5 วันนะคะ ไปทอดกฐินที่วัดหินหมากเป้ง หนองคายค่ะ จะข้ามไปถวายพระบรมธาตุ ที่สถานทูตไทยในเวียงจันทน์ด้วยค่ะ   โดย: addsiripun 2 ตุลาคม 2552 2:20:37 น.

วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนอีกแล้วครับ เสนอตอน... "คนรวย..เพื่อน" ถ้าว่างก็เชิญนะครับ...   โดย: ลุงแว่น 2 ตุลาคม 2552 22:11:12 น.

บล็อกรวนครับขอเวลาปิดแก้ไขด่วน   โดย: ปอนปอน IP: 111.84.30.91 3 ตุลาคม 2552 11:05:10 น.

สวัสดีค่ะคุณปอน มาชมภาพวาดสวยๆและบทความแล้วประทับใจมากค่ะ อยากบอกว่ามาดูบล็อกคุณแล้วทำให้คิดถึงคนๆนึงที่เป็นที่รักอย่างมากที่สุดในชีวิต คือ "คุณพ่อ" น่ะค่ะ ท่านก็เป็นจิตรกรวาดภาพเช่นกัน ชีวิตอุทิศเพื่อศิลปะก็ว่าได้ ศิลปะมักจะกล่อมเกลาจิตใจคนเสมอ ปล.ทราบได้ยังไงคะนี่ ว่าชอบวาดภาพเช่นกัน ไว้จะมาติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ   โดย: mame (@FirstblusH ) 8 ตุลาคม 2552 9:37:29 น.