BlogGang.com : : เซียวเปียกลี้ : หนังสือดีที่ไม่อยากให้ถูกลืม “บ้านเล็ก ซีรี่ซ์”..เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กฉบับอเมริกันชน

หนังสือดีที่ไม่อยากให้ถูกลืม “บ้านเล็ก ซีรี่ซ์”..เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กฉบับอเมริกันชน

สมัยเด็กๆ ชีวิตการอ่านของผมมักเป็นการไปรื้อเรื่องราวของสรรพสัตว์ทั้งหลายจากในห้องสมุดมาอ่าน เริ่มตั้งแต่ตัวเล็กตัวน้อยอย่างแมงมุมเพื่อนรัก, เจ้าพังพอนนักสู้ในเรื่องเขี้ยว, เจ้าเสือ แมวป่าราชาแห่งวาฮู, ไอ้เขี้ยวขาวผู้ทระนง, อัพไซซ์ขึ้นมาที่แบล๊ค บิวตี้ผู้น่าสงสาร, ชีวิตของฉันลูกกระทิงของนายแพทย์บุญส่ง, พลายจำปา, ไปจนถึงเจ้ายักษ์ขาวโมบี้ดิค
พออ่านเรื่องสั้น วรรณกรรมเด็กพวกนี้จนหมดหิ้งในห้องสมุด ผมก็เริ่มขยับตัวเองไปสู่เรื่องยาวหลายเล่มจบ ซึ่งนอกจากเพชรพระอุมากับเหล่านิยายจีนทั้งหลายที่ผมได้อ่านตอนโตขึ้นมาหน่อยแล้ว เรื่องที่ตรึงความทรงจำของผมได้มากที่สุดก็คือหนังสือชุดบ้านเล็กนี่แหละครับ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเก่าของมันรึเปล่า แต่ในห้องสมุดตอนนั้นมันมีเพียง 5-6 ตอนจากทั้งหมด 10 ตอนอันได้แก่ บ้านเล็กในป่าใหญ่ บ้านเล็กในทุ่งกว้าง เด็กชายชาวนา บ้านเล็กริมห้วย ทะเลสาบสีเงิน ฤดูหนาวอันแสนยาวนาน เมืองเล็กในทุ่งกว้าง ปีทองอันแสนสุข สี่ปีแรก และตามทางสู่เหย้า

และนั่นจึงเป็นการเติมเต็มความฝันกันเลย เมื่ออีก 10 กว่าปีต่อมา ในขณะที่ผมมีรายได้เป็นของตนเองแล้ว และได้พบเรื่องนี้ตีพิมพ์ใหม่อีกครั้งวางขายที่ร้านดวงกมลในมาบุญครอง(ปัจจุบันรู้สึกจะกลายเป็นแบงค์กรุงเทพไปแล้ว) แน่นอนผมตะครุบทันทีโดยไม่สนใจว่าจะจนไปอีกทั้งเดือน

เรื่องย่อ

หนังสือชุดนี้เป็นเรื่องเล่ากึ่งอัตถชีวประวัติของตัวผู้เขียนคือ ลอรา อิงกัลล์ (ลอรา อิงกัลล์ ไวล์เดอร์ ในเวลาต่อมา) ซึ่งเล่าถึงประสบการณ์ชีวิตของเธอในการติดตามครอบครัวบุกเบิกดินแดนใหม่ ในสมัยที่สหรัฐอเมริกากำลังสร้างชาติ (แต่เป็นการทำลายชาติชาวอินเดียนแดง)

เรื่องราวของเธอพูดถึงการดำรงชีวิตของอเมริกันชนในช่วงนั้นอย่างละเอียด ถ่ายทอดจิตวิญญาณของนักต่อสู้ที่ตกทอดจากรุ่นสู่รุ่นได้อย่างสวยงาม นอกจากนั้นยังแทรกสอนมารยาทสังคมพื้นฐานและการปฎิบัติตัวเป็นคริสตศาสนิกชนที่ดีไว้ด้วย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เรื่องราวของเธอจะมีปรากฏอยู่ทุกที่แม้แต่ในเวปไซต์ของทำเนียบขาว

//www.whitehouse.gov/kids/dreamteam/laurawilder.html

หรือหอสมุดอเมริกา

//www.americaslibrary.gov/cgi-bin/page.cgi/jb/recon/ingalls_1

ซึ่งเป็นแหล่งที่มาของเนื้อหาบางส่วนและรูปที่ผมเอามาลงด้วย
ลอราเกิดที่บ้านในป่าใหญ่แห่งวิสคอนซิน ครอบครัวของเธอออกเดินทางบุกเบิกทวีปอเมริกา ตั้งแต่แคนซัส มิเนสโซต้า ไอโอว่า และเซาท์ ดาโกต้า พวกเขาต้องฝ่าฟันความยากลำบากมากมาย เช่น กองทัพตั๊กแตนที่ลงทำลายไร่นาถึงสองฤดูกาลติดต่อกัน พายุหิมะ ไปจนกระทั่งการสูญเสียน้องชายวัย 9 เดือนของเธอ และอาการพิการทางสายตาของแมรี พี่สาวของเธอในขณะที่แมรี่อายุได้เพียง 15 ปี

ในยุคสมัยที่การซื้อขายยังเป็นระบบแลกเปลี่ยนสิ่งของและแรงงานโดยตรง(Bartering)นั้น การจะหาเงินเป็นสิ่งที่ยากลำบากมากทีเดียว ความฝันในวัยเด็กของลอรากับแมรีคือการที่พวกเธอจะได้เป็นครูเพื่อเอารายได้ที่ถือว่ามากสำหรับผู้หญิงในยุคนั้นที่ทำได้แต่งานบ้าน มาช่วยเหลือครอบครัว (นอกเรื่องนิดนุง ตรงนี้จะเห็นว่าลุงแซมเค้าให้ความสำคัญกะการศึกษาขนาดไหน ในขณะที่(ด้วยความเคารพ) ครุศาสตร์คือคณะที่มีความนิยมอันดับท้ายๆของบ้านเรา...เฮ้อ) ซึ่งต่อมาความฝันของเธอก็เป็นจริง และในขณะที่เธอได้รับใบอนุญาติสอนหนังสือและทำการสอนอยู่ที่เซาท์ดาโกต้านั้นเอง เธอก็ได้พบกับชายหนุ่มผู้ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอ...

...“สิ่งที่อยู่ในเหรียญสองสลึงนี่คือแรงงานที่เราปลูกมันฝรั่งได้ครึ่งกระสอบนั้น แกเอาไปเถอะแอลแมนโซ มันเป็นของแก” แอลแมนโซแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่า พ่อจะให้เงินสองสลึงอันหนักอึ้งนั้นแก่เขา “แกจะเอาไปซื้อลูกหมูที่ยังไม่อดนมก็จะได้สักตัวหนึ่งถ้าแกต้องการ มันจะมีลูกให้แกได้อีกครอกหนึ่ง ที่อาจได้ราคาถึงตัวละ 4-5 เหรียญ หรือว่าแกจะเอาเหรียญสองสลึงนี่ไปซื้อน้ำหวานกินก็ได้ตามใจแก”...

จากตอนเด็กชายชาวนา แปลและเรียบเรียงโดย “สุคนธรส”

สิ่งที่ชื่นชอบ

เนื้อเรื่องอาจจะมีบางตอนที่โหดร้ายไปบ้าง เพราะผู้เขียนอ้างอิงจากเรื่องที่เกิดขึ้นจริง แต่ว่าบรรยากาศในเรื่องมีครบทุกรสชาติ ตั้งแต่สุขสันต์ยินดีไปจนถึงโศกเศร้ารันทด ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมชอบเรื่องราวความอบอุ่นของครอบครัวที่ผู้เขียนได้ถ่ายทอดออกมาอย่างงดงาม โดยเฉพาะความรักของพ่อกับแม่ของลอรา(ชาร์ล – แคโรไลน์ อิงกัลล์) มันน่ารักน่าประทับใจซะยิ่งกว่าเรื่องของเธอกับสามี (เอลแมนโซ ไวล์เดอร์) ซะอีก ทั้งสองเป็นคู่ทุกข์-คู่ยากที่แท้จริง ไม่เหมือนสามี-ภรรยาสมัยใหม่ที่แค่ความคิด(หรือเลวกว่านั้น ผลประโยชน์)ไม่ตรงกันก็ทะเลาะวิวาทและเลิกลากันอย่างง่ายดาย

รองลงมาคือเรื่องของภูมิปัญญาโบราณที่ผู้เขียนนำเสนอ ตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างการเอาก้อนหินเผาไฟให้ร้อน เพื่อเอามาม้วนผม ไปจนถึง การสร้างบ้านจากท่อนซุง หรือ การฆ่าหมูซักตัวแล้วเอาทุกชิ้นส่วนของมันมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ฯลฯ

ไหนๆก็จะคริสมาสต์แล้ว ผมตัดบางส่วนของตอนบ้านเล็กในทุ่งกว้าง ซึ่งเป็นสำนวนแปลของ “สุคนธรส” มาให้อ่านกันครับ

...ลอร่าและแมรี่ไม่ได้นึกถึงลำห้วยเลย มาบัดนี้จึงรู้ว่าคงไม่มีคริสมาสต์เป็นแน่ เพราะซานตาคร้อสข้ามลำห้วยน้ำเชี่ยวคลั่กมาไม่ได้ แม่บอกว่าเต็มทีมาก แม่ไม่อยากคิดว่ามิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์จะต้องทำกับข้าวรับประทานเอง แล้วก็นั่งรับประทานอยู่คนเดียวในวันคริสมาสต์เช่นนี้ มิสเตอร์เอ็ดเวิร์สได้รับเชิญให้มารับประทานเลี้ยงในบ้านนี้ แต่พ่อก็ส่ายศีรษะพูดว่า ต้องเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตเลยทีเดียวถ้าจะข้ามห้วยในเวลานี้...

...ลอร่ากับแมรี่พยายามจะไม่เสียใจมาก ไปนั่งดูแม่ทอดไก่เสีย ไก่ตัวนี้อ้วนมาก สองคนนี้เป็นเด็กที่โชคดีมีบ้านสบายๆอยู่ มีเตาไฟให้ได้นั่งผิงอุ่นสบาย และมีไก่งวงอย่างนี้รับประทาน แม่ว่าเช่นนั้น แล้วก็จริงอย่างที่แม่ว่า แม่บอกว่าเคราะห์ไม่ดีหน่อยที่ปีนี้ซานตาคร้อสมาไม่ได้ แต่ทั้งสองคนก็เป็นเด็กดี อย่างนี้ซานตาคร้อสจะไม่ลืมเลย ปีหน้าคงจะมาหาแน่ๆ ถึงอย่างนั้นทั้งสองคนก็ยังไม่สบายใจ...

...แล้วลอราก็ได้ยินเสียงแจ๊คคำรามอย่างดุร้าย เสียงเขย่ากลอนประตู และมีเสียงใครคนหนึ่งเรียก “อิงกัลล์ส์ อิงกัลล์ส์” พ่อกำลังเขี่ยไฟในเตาอยู่ และพอพ่อเปิดประตู ลอร่าก็เห็นว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว ข้างนอกบ้านอากาศเป็นสีเทาไปทั่ว
“โอ๊ะ ตายจริงเอ็ดเวิร์ดส์ เร็วเข้า เกิดอะไรขึ้นนี่น่ะ?” พ่อร้องอุทาน ลอร่ามองเห็นถุงเท้าที่แขวนไว้นั้นห้อยร่องแร่งแบนแป๊ดแป๋ จึงหลับตาปี๋ซุกหน้าลงกับหมอนอีกครั้ง
“คุณเสี่ยงมากเกินไป เอ็ดเวิร์ดส์”พ่อพูด
“เราดีใจที่คุณมาที่นี่ แต่ว่าคุณเสี่ยงชีวิตมากทีเดียว เพียงเพื่อจะมากินอาหารร่วมกันในวันคริสมาสต์อย่างนี้”
“ตัวเล็กๆของคุณจะต้องมีคริสมาสต์” มิสเตอร์เอ็ดเวิร์สพูด
“ห้วยเหวอะไรก็กั้นผมไว้ไม่อยู่ หลังจากที่ได้ไปถึงอินดีเพนเดนส์หาของให้เขาอย่างนี้แล้ว”
ลอร่าลุกขึ้นนั่งบนเตียง “คุณพบซานตาคร้อสไหมคะ?”
“แน่นอนล่ะ” มิสเตอร์เอ็ดเวิร์สตอบ
“ที่ไหนคะ” “เมื่อไหร่คะ” “หน้าตาเป็นยังไงคะ” “ท่านฝากของมาให้เราด้วยจริงๆหรือคะ” แมรี่กับลอร่าร้องซัก
“เดี๋ยว เดี๋ยว คอยเดี๋ยว” มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์หัวเราะ และแม่พูดว่าจะเอาของขวัญไปใส่ในถุงเท้าตามที่ซานตาคร้อสตั้งใจ เขานั่งลงข้างเตียงและตอบคำถามทุกข้อที่เด็กสองคนนี้ถาม...

…มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์เล่าว่า ซานตาคร้อสพูดว่า “นี่เวลานี้เธออยู่ที่ริมแม่น้ำเวอดีกรีสโน่นใช่ไหมล่ะ เธอเคยพบเด็กผู้หญิงเล็กๆสองคนชื่อแมรี่กับลอร่าบ้างไหม?” ซานตาคร้อสพูด “เด็กสองคนนั่นน่าเอ็นดู อ่อนหวาน และเป็นคนดีมาก ฉันรู้ว่าเขาคอยฉันอยู่ ฉันไม่อยากทำให้เด็กดีๆอย่างนั้นผิดหวัง แต่น้ำมากอย่างนี้ฉันจะข้ามไปก็ไม่ไหว เอ็ดเวิร์ดส์พ่อคุณช่วยหน่อยเถอะ ช่วยเอาของขวัญไปให้เด็กทั้งสองคนนั้นแทนฉันหน่อยได้ไหม?”…

…แล้วแม่พูดว่า”ไปดูของได้แล้วนี่ลูก”
ของสิ่งหนึ่งเป็นเงาวาววับ ที่ปากถุงเท้าของลอร่า ลอร่าร้องเสียงหลง กระโดดลงจากเตียง แมรี่ก็กระโดดตามเหมือนกัน ลอร่าวิ่งขึ้นหน้าไปถึงเตาไฟก่อน ของที่เป็นเงาวับนั้นคือถ้วยสังกะสีใหม่เอี่ยม แมรี่ก็ได้ใบหนึ่งเหมือนกัน ทั้งสองคนพี่น้องจะได้ถ้วยของตัวเองคนละใบ ลอร่ากระโดดขึ้นๆลงๆตะโกนและหัวเราะ แต่แมรี่ยืนนิ่ง จ้องดูถ้วยของตน นัยน์ตาลุกวาว
แล้วสองคนพี่น้องก็เอามือล้วงลงไปในถุงเท้าอีกและดึงได้ลูกกวาดเป็นแท่งยาวออกมา เป็นลูกกวาดเป๊ปเปอร์มินต์ลายแดงสลับขาว ทั้งสองคนมองดูลูกกวาดนี้ไม่วางตา ลอร่าเลียแท่งลูกวาดนี้ทีหนึ่ง แต่แมรี่ไม่ตะกรามมากถึงอย่างนั้น แต่แมรี่ไม่ตะกรามมากถึงอย่างนั้น แมรี่ไม่เลียลูกกวาดแม้แต่สักทีเดียว

ของในถุงเท้ายังไม่หมด แมรี่และลอร่าดึงห่อของเล็กๆออกมา พอแก้ออกก็พบขนมเค้กเล็กๆเป็นรูปหัวใจ ข้างหน้าที่เป็นสีน้ำตาลนั้นเป็นละอองจุดๆเป็นเงาเหมือนหิมะ ขนมเค้กนั้นสวยเกินกว่าที่จะรับประทานได้ แมรี่กับลอร่าจึงได้แต่มองดู แต่ในที่สุดลอร่าก็พลิกขนมชิ้นนั้นขึ้นแทะตรงข้างใต้ไปนิดหนึ่งจึงโหว่ไปหน่อย แต่มองข้างหน้าก็ไม่เห็นโหว่ ข้างในขนมเค้กนั้นเป็นสีขาว

ลอร่ากับแมรี่คงจะไม่มองลงไปในถุงเท้าอีก เพราะถ้วยกับขนมเค้กกับลูกกวาดก็มากเกินคาดหมาย ทั้งสองคนดีใจจนพูดไม่ออก แต่แม่ถามว่า แน่ใจแล้วหรือว่าไม่มีอะไรอยู่ในถุงเท้าอีกแล้ว ทั้งสองคนจึงล้วงลงไปในถุงเท้าอีกเพื่อให้แน่ใจ ตรงปลายนิ้วของถุงเท้านั้นมีสตางค์แดงใหม่เอี่ยมอยู่อันหนึ่งส่องแสงเป็นเงาวูบ

สองพี่น้องไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสตางค์เป็นของตัวเอง คิดดูเถิดว่า ได้ทั้งถ้วยใบหนึ่ง ขนมเค้กอันหนึ่ง ลูกกวาดอันหนึ่ง แล้วยังแถมสตางค์อีกอันหนึ่งด้วย ไม่เคยมีคริสมาสต์ครั้งไหนโก้เก๋เหมือนครั้งนี้เลย แน่ทีเดียว ในตอนนี้ลอร่ากับแมรี่ควรจะต้องขอบคุณมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์ทันที เพราะได้หอบหิ้วของขวัญอันน่ารักเช่นนี้ เดินทางมาไกลตั้งแต่เมืองอินดีเพนเดนส์ แต่ยังไม่ทันจะนึก แม่ก็พูดขึ้นมาเสียก่อนอย่างอ่อนโยนว่า
“นี่หนูจะไม่ขอบคุณมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์บ้างหรือจ๊ะ?”
“โอ ขอบพระคุณค่ะ มิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์ ขอบพระคุณมากค่ะ” สองคนพูด และในใจก็คิดอย่างนั้นจริงๆ
พ่อจับมือมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์เขย่า แล้วก็จับมือกันอีกครั้งหนึ่ง
พ่อ แม่และมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์ทำท่าเหมือนกับจะร้องไห้ ลอร่าไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด เธอจึงหันมาจ้องตะลึงดูของขวัญอันสวยงามนั้นอีกครั้ง…

ยาว(ไม่)นิดนึงนะครับ เก็บไว้ค่อยๆอ่านช่วงหยุดยาวนี้ก็ได้
ถ้าคุณกำลังมองหาหนังสือดีๆที่จะทำให้คุณยิ้มได้เวลาอ่านและได้ตื่นเต้นเล็กๆไปกับการผจญภัยในช่วงวันหยุดยาวที่จะถึงนี้ หรืออาจจะกำลังมองหาของขวัญที่มีประโยชน์ให้กับเด็กๆที่ชอบอ่านหนังสือ นี่เป็นเรื่องที่ผมแนะนำให้คุณซื้อเลยครับ...แต่...เอ...ตอนนี้มันจะยังมีขายอยู่รึเปล่าน๊อ?

Create Date : 08 ธันวาคม 2548

Last Update : 8 ธันวาคม 2548 23:15:59 น.

71 comments

Counter : 2510 Pageviews.

เอามาให้แม่ ลอร่ากับ แมรี่ นะ เกิดหาไม่ทัน

โดย: erol

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:22:18:29 น.

Touching!!!

กรี๊ด สลบ แบบ ง่วงๆๆๆ

ประทับใจ

นี่เป็นหนังสือโปรดสุดๆ ที่ อ่านมาตั้งแต่เด็กๆ ค่ะเก็บใส่ตู้ไว้ ตั้งแต่เด็กๆ พอโตมีตังก็รีบเก็บตังไปซื้อต้นฉบับ
ภาษาอังกฤษ มาอ่าน รักมากๆๆๆๆ ถึงกับ คิดว่าตัวเองจะเป็น ล่อร่าอิงเกิล ...เพราะมีผมเปีย เหมือนกัน ทุกวันนี้
ยังหยิบมาอ่าน ขอบอกว่าอ่านจากต้นฉบับบ สนุกมากๆๆๆ

เคยอ่าน Daddy 's long legs ไหมคะ สนุกไม่แพ้กัน
โรแมนติกสุดๆ

โดย: ประกายดาว

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:22:34:39 น.

เอา ลิงค์มาฝากค่ะ

ตัวเองถึงกับคิดว่า หนังสือเล่มนี้เป็นการเปิดโลก
แบบ adventure โลกแรก ...ก้าวแรก ของส่วนนึง
ในตัวเองเลย พี่ไปอ่านมนลิงค์นะ จะเห้นเลยว่า
คุณยายลอร่า ...อายุมากแค่ไหน หนูหัดอ่านหนังสือ
ภาษาอังกฤษ จากเล่มนี้ค่ะ

ดีใจจัง ชอบเหมือนกันเลย

โดย: ประกายดาว

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:22:39:39 น.

ว่าจะตอบปุ้งนี้ แต่อดมะได้

คุณerol: หายโกดป๋มแล้วใช่ม๊า ขอบคุณสำหรับถุงเท้านะครับ

คุณดาว: สงสัยจะง่วงจิงๆ link ไม่ขึ้นอะครับ ส่วนคุณพ่อขายาวเคยอ่านแล้วครับ น่ารักดีเหมือนกัน แต่ออกแนวละครไทยนิดๆนะครับ

ป้องกันท่านผู้มาเยี่ยมชมท่านอื่นๆงงในรูปที่คุณดาวเอามาลง
Nick-name: Half pint
ผู้แปลอธิบายว่าสมัยเด็กๆผู้เขียนตัวเล็กมาก
คุณพ่อของเธอจึงเรียกเธอว่า "แม่น้ำหวานครึ่งแก้ว" ครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:22:56:36 น.

เจ้าของบล็อคนี้ขยันจัง อัพแต่ละเรื่อง ยาวมากๆ

ยังไม่เคยเห็นเจ้าโกรธใครเลยนะคะ คุณเซียว
มีแต่ชอบไปป่วนให้เค้าโกรธหละมากกว่า
โดยเฉพาะกับน้องสาว

ได้นินทาคุณนายข้ามบล็อคด้วย

อยากเห็นคุณดาวไว้ผมเปียจังค่ะ

โดย: Black Tulip

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:23:17:10 น.

ใช่ที่เป็นหนังเรื่องบ้านเล็กในป่าใหญ่ที่เคยดูตอนเด็กๆ หรือเปล่าอ่ะ เซียวเมร่า..

อ้อ ไม่ได้เป็นแม่บ้านแม่เรือนหรอก
ออกไปทางผีบ้านผีเรือนมากกว่า อิอิ
แล้วก้อรอหนุ่มมาอัญเชิญไปครอบครองอยู่เหมือนกาน

โดย: ยัยบี๋

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:23:23:18 น.

55..ได้อ่านพอดีเลย
จูจุ๊บน่ารักที่สุด..ชมข้ามบล๊อคเหมือนกัน

อ่อ..จขบ.นินทาเหรอค่ะ
ยังไงก็ฝันดีไปก่อนแล้วกัน
รบกันใหม่พรุ่งนี้

โดย: erol

วันที่: 8 ธันวาคม 2548 เวลา:23:40:34 น.

เรื่องนี้เลย มณีจ่อคิวไว้ ว่าจะไปยืมจากห้องสมุด
ขอจดไว้ก่อน อิอิ ขอบคุณนะคะ

โดย: ~มณีลัลลา~

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:0:16:09 น.

เห็นไปทำน้ำลายไหลที่ blog
มาเตือนว่าโสมน่ะกินมากๆ ไม่ดีน๊า
มันจะร้อน
แล้วอีกอย่างนึงสำคัญมาก

...มันแพงอ่ะ...

โดย: ยัยบี๋

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:8:37:42 น.

ตอนหมูแอมเป็นเด็กมู๋แอมชอบอ่านเรื่อง สงครามชีวิต ของศีรบูรพา กะเรื่อง ทุ่งสีคราม ชื่อต้นฉบับมันชื่ออะไรไม่รุ เป็นเรื่องแปล ชื่อคนเขียนก็จำไม่ได้ จำได้แต่ ไชคอฟสกี้ หรือสุกี้ๆ อะไรสักอย่างนี่แหละ เป็นเรื่องของเด็กในโซเวียต เอิ้ก นั่งอ่านได้ สามอาทิตย์กว่าจะอ่านจบและกว่าจะเข้าใจ หลังจากนั้น โตมานิด ก็อ่านของท่านปู่ 'รงค์ วงศ์สวรรค์ บางทีหมูแอมก็แปลกใจทำไม ตรูเป็นเด็กที่อ่านแต่หนังสือโหดๆ หว่า แต่มาเข้าใจเอาตอนโตนี่เอง เพราะว่าบ้านหมูแอมเป็นบ้านนอก หนังสือที่จะหาอ่านได้ ก็มีแต่หนังสือในห้องสมุด เก่าๆ ที่เขาโละทิ้งแล้วพี่สาวไปขอมาเก็บไว้ สมัยก่อนห้องสมุด จะไม่มีหนังสือภาพสำหรับเด็กอะ มีแต่หนังสือผู้ใหญ่ หมูแอมเลยได้อานิสงไม่สรง อ่านหนังสือชวนปวดหัวตั้งแต่เด็ก ไอ้ที่ชวนหัวก็เป็น ต่วยตูน พวกการ์ตูนนี่หมูแอมเพิ่งจะได้อ่านตอนอยู่ ม.ปลายแล้ว พอมีกำลังทรัพย์นิดหน่อยมีเวลาพอจะหาซื้อหนังสือเอง หมูแอมกะซื้อหนังสือบ้าๆบอๆ ชนิดที่พี่สาวด่าได้สามวันไม่จบมาอ่าน เอิ้ก หนังสือเทคนิคหากิ๊ก และจำพวกเทคนิกการเป็นชู้ กร๊ากก แต่อ่านแล้วมันส์ดี ได้ข้อคิดของคนสมัยนี้ที่นิยมมีกิ๊ก ฟามจริงคนเหล่านั้นก็รุ่นเดียวกะมู๋แอมนะ แต่มู๋แอมไยไม่มีกิ๊กเนี่ย โห บ่นมายาวเลยเรื่องฟามทรงจาม ฮัดชิ้วๆ สมัยเด็กๆเกี่ยวกับหนังสือ พาให้คิดถึงคุณปราย พันแสง นักเขียนที่มู๋แอมเพียรพยายาม ส่งเมล์ไปจีบ เอิ้ก แต่เธอกลับชอบการเขียนจดหมายด้วยลายมือซะงั้น งุงุงุ ไปละ ไอ้มอดดำ มาบ่นให้ฟังเยอะโขแล้ว

โดย: aMp IP: 203.156.116.227 วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:8:54:56 น.

เป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ แต่ทำไมมิสเตอร์แอ็ดเวิลด์ต้องร้องได้ด้วยล่ะ .... เรื่องที่ตกลงกันไว้เป็นอันตกลงเน้อ
ก็อร่อยดีน่ะใส่น้ำหวานนิด ๆ น่ะ

โดย: Tumble

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:9:45:51 น.

อา รุน ซา หวัด ค้า

โอ สงสัย จะง่วงจริงๆ นั่นแหล่ะ มาตินี่ รอแป๊บ
เดี๋ยว ลิตเติ้ล สตาร์ ไป หามาก่อนนะคะ

//www.littlehousebooks.com/index.html

โดย: ประกายดาว

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:11:12:15 น.

คุณสิงห์สาวจุ๊บล่า: รูปที่เอาไปฝากผมว่ามันเหมือนรูปโลโก้หัวบล๊อกคุณจุ๊บดีครับ

อยากเห็นคุณดาวทำทรงพจมานเหมือนกันและก็ชอบนินทาชาวบ้านเหมือนกันครับ 555

คุณบี๋: แหม ขอแค่คุณบี๋พยักหน้าทีเดียว หนุ่มๆทั่วบล๊อกแกงค์เค้าก็ไปต่อแถวตั้งกะเชียงรายยันนราธิวาสให้เลือกแล้วละครับ

อ้อ หนังเรื่องนี้ไม่เคยดูเลยตอบมะได้อะครับ
ส่วนโสมผมกินไม่ได้อยู่แล้วเนื่องจากเป็นคนเลือดร้อน(ในทางเคมีอะนะครับ) กินของพวกนี้แล้วร้อนในระเบิดเลยครับ

คุณเจ้า(ขอเรียกตามคุณจุ๊บนะครับ): สนุกดีนะครับ ไว้ว่างๆมาตีกันใหม่ครับ

คุณมณี: สวัสดีครับ...น่านสิผมก็มัวแต่ไปคิดว่าจะหาซื้อไม่ได้ ลืมห้องสมุดไปซะยังงั้นเอง แล้วแวะมาอีกนะครับ

คุณแอม: บ่นมาเต๊อะ บล๊อกนี้รับได้ทุกอย่างแหละ มามะมาคุยกันตามประสาคนชราดีกั่ว

คุณตอง: ก็ถ้ารักเด็กๆขนาดยอมเดินทางไกลกะว่ายน้ำข้ามแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเพื่อเอาของขวัญมาให้เค้า แล้วได้เห็นภาพเค้าดีใจกระโดดไปกระโดดมา แล้วป๊ะป๋าหมะม้าเค้าก็ประทับใจจนน้ำตาปริ่ม เป็นผมผมก็น้ำตาคลอเน้อ...นี่แหละน้ำมิตรของสหาย

คุณlittle star: ไม่เป็นไรครับตามสบายเลยเน้อ ว่าแต่จะไม่ลองทำผมเปียคู่มาอวดชาวบล๊อกหน่อยเหรอครับ...รึตอนนี้ทำอยู่แล้ว?

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:11:48:07 น.

ไม่เคยอ่านอะ...อิอิ

โดย: hunjang

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:12:37:35 น.

น้องก. กะ น้องฮ. สวยพอกัน
กร้ากกกกกกกกกกก

โดย: hunjang

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:12:50:27 น.

ม่ายเคยอ่านอะคับ

โดย: ศล IP: 203.159.36.10 วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:14:14:54 น.

มาบล๊อคนี้ได้พบคนอ่านหนังสือเพียบเลย
..ไม่ทราบว่าชอบ just the way ur หมือนกัน เอาไปได้เลยนะค่ะ

น่ารักๆอย่างนี้ไม่รบด้วยแล้วหล่ะ แค่นี้ก็ศัตรูรอบกายแล้วหล่ะค่ะ

โดย: erol

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:14:21:41 น.

บ่ายๆอย่างนี้ ง่วงนอนชมัด

ทานกาแฟมั๊ยคุณเซียว เดี๋ยวชงเผื่อ

อ้อ ระวังจะให้การเท็จนะคะ คุณเซียว

โดย: Black Tulip

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:15:46:02 น.

ก็อตจิ: ตกลง buffalo tooshy นี่เจ๊ ก. หรือเจ๊ ฮ.น่ะ
ถ้าทั้งคู่คงฮาพิลึก

คุณศล: แหะๆ เพราะผมมัวแต่อ่านหนังสืออ่านเล่นแบบนี้ เลยอ่านบล๊อกคุณศลไม่รู้เรื่องไงครับ ฟูเรียร์ ลาปลาซ ลากรองต์ ติงต๊องไปเลยผม

ขนาดตอนนี้ลงเรียนสถิติรอบที่2 ยังรู้จักแต่การกระจายแบบ ครัวซองต์ ตามทฤษฎีของ อู บอง แปง เลยครับ

คุณเจ้า: ได้เลยครับ เซ็นต์สัญญาสงบศึก(ชั่วคราว)กันก่อน วันไหนอารมณ์ดีๆแล้วค่อยมาหยอกกันใหม่ครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:15:51:27 น.

15.46.02 กะ 15.51.27
เราเบื่อพร้อมกันอีกแล้วครับคุณจุ๊บ...

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:15:53:30 น.

หวัดดีค่า

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรนะคะ แล้วจะมาใหม่นะจ๊ะ

โดย: Kitsunegari

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:15:54:23 น.

หวัดดีครับ

15.54.23
เอ ท่าทางช่วงนี้คนจะเบื่อกันเยอะจริงๆ
แต่ก็แหม...บ่ายวันศุกร์นี่นา...เนอะ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:16:00:43 น.

มู๋แอมยังไม่แก่นะ ไม่เชื่อปายฟังเพลงในเว็บหมูแอมจิ งุงุงุ ออกจะวัยสะรุ่น

ป.ล. เพลงใหม่แล้วนา ไม่ใช่ลืม ของสครับละ คุคุ

โดย: aMp (sugarhut

) วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:16:49:21 น.

เวปนี้ มีเพลงบรรเลง เยอะดีค่ะ //web.ku.ac.th/king72/2530/music.htm

ส่วนเวปนี้ เป็นเพลง มีคำร้องด้วย มีทุกเพลงที่ในหลวงทรงพระราชนิพนธ์
//kanchanapisek.or.th/royal-music/index.th.html

เพลงที่คุณเซียวชอบชื่อเพลง ยามเย็น ค่ะ
//kanchanapisek.or.th/royal-music/yarmyen.html

โดย: Black Tulip

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:16:51:13 น.

หนีกลับบ้านดีกั่ว....ขอให้ทุกคน happy กะการหยุดยาวนะคร้าบบบ

คุณแอม: อะ ไม่แก่ก็ไม่แก่ แต่ก็ยังมาบ่นได้เน้อ

คุณจุ๊บ: น่าร๊ากที่สุดเล๊ย...อิจฉาเจ้าของหมีน้อยตัวนั้นจริงๆ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:16:54:44 น.

คุณ เซียว ก็ น่ารักค่ะ...รู้ป่ะ

โดย: ประกายดาว

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:17:03:54 น.

ม่ายปายหาข้อมูล ทาม วิดขยะให้พ้นเหรอ งุงุงุ เห็นพี่ที่ทงานเร่งทำกานจัง อาจารย์มหาโหด บอกว่าถ้าไม่ทำเดี๋ยวต่ออีกครึ่งเทอม เขาเลยรีบกันเชียว ดีนะเราไม่หลงไปเรียนด้วย ยิ่งโง่ๆอยู่นี่

ว่าแต่โจรขบฏเจ้าของโรงเตี๊ยมนี่ กินข้าวยัง หิวข้าวอะ ขอไรกิงหน่อยจิ

โดย: aMp (sugarhut

) วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:17:16:15 น.

ถ้ามีหนุ่มๆ มาให้เลือกเยอะแบบนั้นก็ดีจิ
แต่มีเยอะไป ก็เลือกไม่ถูกอีก
ว้า..แย่จัง..

เลือดร้อนทางเคมี แล้วทางกายภาพล่ะค้า

โดย: ยัยบี๋

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:19:23:03 น.

กลับมาแล้ว

โดย: rebel

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:20:07:12 น.

ยาวจริงๆค่ะ แปะโป้งไว้ก่อนนะ
เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่

โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู

วันที่: 9 ธันวาคม 2548 เวลา:22:28:57 น.

โดย: erol

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:1:49:07 น.

ไม่เคยยอ่านอ่ะ ... เด็ก ๆ อ่านแต่การ์ตูนของ อาดาจิ ม. แล้วก็ เพชรพระอุมา ก็หมดเวลาเล่นกมแล้ว ... เดี๋ยวนี้ก็มาบ้าอ่านนิยายสืบสวนสอบสวน แล้วก็หนังสือกล้อง ...

เอาไว้จะเก็บไว้เป็นอ๊อพชั่นของหนังสือ ที่จะเก็บไว้อ่านยามว่างในอนาคตแล้วกัน ...

โดย: เพื่อน อ. IP: 58.136.67.33 วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:8:58:30 น.

คุณดาว: 555 ชมกันเอง ยิ้มกันเอง

คุณแอม: คำแรกในภาษาอังกฤษที่ต้องท่องให้ได้คือ free rider ครับ

คุณบี๋: มีย่อมดีกว่าไม่มีครับ ส่วนทางกายภาพดูเหมือนผมจะเลือดเย็น

แข: ของฝากๆๆๆ

คุณjj: มะเป็นราย แวะมาบ่อยๆละกันครับ

คุณเจ้า: ราตรีสวัสดิ์ย้อนหลังครับ

เพื่อน อ.:

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:18:21:11 น.

เก่งที่เลือกตอนดีๆมาให้อ่านกันนะคุณเซียว

อีกหลายปีต่อมา เอ็ดเวิร์ดมีโอกาสได้พบกับครอบครัวอิงกัลล์อีก คราวนี้มีส่วนช่วยให้ชาร์ลได้จดทะเบียนกรรมสิทธ์ในที่ดินที่ครอบครอง ขณะที่กำลังจะถูกคนโกงแย่งไป และยังแอบบริจาคเงินเกือบทั้งหมดของตนเองให้กับแม่รี่ที่ตอนนั้นตาบอด เพื่อให้ได้เข้าเรียนในวิทยาลัย ชาร์ลกล่าวว่า หัวใจของเอ็ดเวิร์ดทำด้วยทอง

โดย: me2you

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:18:35:48 น.

อ่าว...มาแล้วแฮะ

งั้นต้องขอเพลง heart of gold หน่อยแล้วครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:19:15:32 น.

อยากดูรูปตอนสาวๆนะ เห็นหนุ่มๆตอมกันตรึม ไม่เว้นหนุ่มอินเดียน

โดย: me2you

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:19:37:53 น.

ลืมขอบคุณ อิอิ

โดย: me2you

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:19:39:03 น.

ทำแฮ็ททริคมั่ง

โดย: me2you

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:19:41:30 น.

ฝากไปให้ลุงมีด้วย นะจ๊ะ

โดย: erol

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:20:15:19 น.

ใคร 2222 บอกหน่อยนะ มาก่อนไปแต้ม 1 อ่ะ

โดย: erol

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:20:16:32 น.

คุณมี: 555 มาเอาคืนซะแล้ว

คุณนาย: บริการส่งนกเรียบร้อย ขอบคุณที่ใช้บริการเซียวเปียกลี้ เอกซเพรส โอกาสหน้าเชิญใหม่ครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:20:52:10 น.

เหนือความคาดหมายครับคุณเซียวฯ

ที่ผมเขียนนั่นผมไม่คาดหวังว่าจะมีใครอ่านจบนะ ยกเว้นพี่มณี ยิ่งตามอ่านย้อนหลังนี่ ทำให้ปลื้มได้เลยครับ

ขอบคุณมากครับ

โดย: ศล IP: 203.159.36.10 วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:21:16:10 น.

4 มือปราบซื้อมาแล้วหละ อุ่นๆ เลย...
ออกทั้งที...ออกมาเล่มเดียยย

โดย: hunjang

วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:21:46:33 น.

คิดถึงพวกแมงมุมฯ พลายจำปา พลายมะลิวัลย์ เมาคลี ฯลฯ บางเล่มเคยอ่านแล้วน้ำตาไหลเป็นตุ่ม ๆ

ลอร่านี่มีเวอร์ชั่นที่หน้าปกเป็นสีเดียวเรียบๆ สีฟ้า เขียว ส้ม ฯลฯ อ่ะค่ะ เวอร์ฯเดียวกับคุณเซียวเปียกลี้ป่าวเนี่ย

ว่าแต่มันหายากแล้วเหรอคะ หลานมาเที่ยวบ้านเลยเพิ่งยกให้หลานยกชุดสิบเล่มไปอ่ะค่ะ เพราะกะว่าเดี๋ยวจะหาซื้อชุดใหม่มาเก็บ (แหม...เป็นน้าที่ดีมากเลยนะนี่

)

แล้วจะหาซื้อที่ไหน

โดย: วีวี่ IP: 58.147.24.133 วันที่: 10 ธันวาคม 2548 เวลา:22:17:36 น.

ไม่เห็นใครตีกันในบล็อคนี้เลยค่ะคุณเซียว

เห็นมีแต่คนชมจขบ

หลอกให้มาอ่านน่ะสิ

โดย: Black Tulip

วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:0:19:40 น.

หึหึ จขบ ดีเด่นสาขาหลอกลวง

โดย: me2you

วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:1:07:40 น.

ไม่เคยอ่านหว่ะ แต่เดี๋ยวถ้าเจอสอยมาอ่านตามคำหลอกลวง

555+ อ่านเม้นท์แล้วหัวเราะเลย

โดย: พลอยสีสวย

วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:3:18:45 น.

คุณศล: ประดับความรู้น่ะครับ เข้าใจบ้างไม่ใจบ้างก็ว่ากันไป

ก็อตจิ: หมดเร็วเด๋วไม่มีอะไรให้อ่านนะ
เอาน่า เทพมารใกล้อวสานแล้ว เด๋วไม่มีอะไรขายมันก็เข็นมือปราบออกมาถี่ขึ้นแหละ

คุณวีวี่: เห็นจะใช่ละครับ อ้อ ชอบอ่านหนังสือแนวเดียวกันเลย

คุณจุ๊บ: ท่าทางเสียใจนะครับ ที่ไม่มีใครตีกัน

คุณมี: อุอุ ต้องแย่งกันหน่อยแร้ว

คุณพลอย: มาบ่อยๆจิ มาช่วยกันฮา

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:15:56:37 น.

สงสัยถูกปิศาจบังตา ผมไม่เห็นที่คุณเซียวฯ ไปตอบในบล๊อกอะคับ เพิ่งเจอตะกี้เอง

เพิ่งสังเกตว่าเป็นศิษย์เก่า สจล.เหมือนกันครับ..

+++

สงสัยผมจาเปนรุ่นน้อง อิอิ

อ้อ เห็นบอกว่าชอบใส่เสื้อแจกเกทไปดู มะวานผมเห็นมีคนนึงแถวหลังๆของ stand คนดู ถอดแว่นเช็ดน้ำตาตอนแสดงจบด้วย ใช่คุณศลรึเปล่าครับ

+++ ไม่ใช่แน่นอนครับ วันนั้นผมเอาเสื้อกันหนาวไปห่ม (ไม่ได้ใส่นะ แต่ห่มแบบผ้าห่ม) แล้วผมก็ม่ายใส่แว่นด้วย แล้วผมก็นั่งแถวหน้าด้วยอ่าคับ

โดย: ศล IP: 203.159.36.10 วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:11:42:59 น.

เคยอ่าน แต่เรื่อง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก....สนกมากๆๆครับ ส่วนเรื่องนี้....น่าสนมากๆ

โดย: สาหร่าย (แร้ไฟ

) วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:14:23:27 น.

เพื่อนลาก หรือ ลากเพื่อน

ปล. ขโมยโลโก้ไปใช้...เด๋วเรียกตำหนวดมาจับซะเลย

โดย: hunjang

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:16:09:54 น.

คุณศล: ได้โปรดเป็นรุ่นพี่เถอะครับ วิทยาการแพรวพราวขนาดนั้น ถ้าเป็นรุ่นน้องผมจริง ผมคงละอายใจกว่าโดน ปีเตอร์ เคราช์ยิงประตู

คุณสาหร่าย: ยินดีที่เรื่องที่ผมเขียนมีประโยชน์ครับ

ก็อตจิ: ก็ถูลู่ถูกังกันไปเป็นฝูงนั้นแหละ
ปล. แอบๆแล้วยังจะเห็นอีกนะ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:16:23:02 น.

แวะมาอ่านค่า

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:17:37:59 น.

ไม่ได้ดีใจที่ไม่มีใครตีกัน แต่ก็อ่ะนะ ตามประสาอยากรู้เรื่องชาวบ้าน (อุตส่าห์เตรียมตัวเป็นกรรมการ จะได้ช่วยแยกทัพอ่ะ

)

โดย: Black Tulip

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:18:23:30 น.

ยืมของรางวัลหน่อยหล่ะกันนะ ก็เห็นไม่สนใจนิ หุหุ
เราไม่ได้แปลเพลงหรอก เราด่าคนอื่นหน่ะ

โดย: erol

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:18:48:57 น.

หยุด แล้วได้ไปเที่ยวไหนป่าว

โดย: rebel

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:19:28:30 น.

บล็อกนี้ก็ดองเหมือนกันนี่นา อุอุ

โดย: me2you

วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:21:27:04 น.

ไอ้มอดแดงชักจะกลายร่างเป็นไอ้มอดดำไปทุกทีละนี่ งิงิงิ อะไรมันจะฟรีปานนั้น บังเอิญหมูแอมท่องจำขึ้นใจแต่คำว่า SAD คำสามอักษร พยางค์เดียว ที่ปวดจิ๊ดมากเกินตัว 555
ป.ล. แถวม่อนคานทองมีรูปเสือสิงกะทิงแดงซู่ซ่ามาให้ดูด้วยแหละ

โดย: amp (sugarhut

) วันที่: 12 ธันวาคม 2548 เวลา:22:56:01 น.

แวะมาหาตอนดึก นอนหรือยังค่ะ คิดถึงเน้อ

โดย: Tumble

วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:1:01:11 น.

โดย: erol

วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:2:03:41 น.

อิอิ มิ้วอ่านแต่ฉบับภาคไทย เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก ชอบค่ะ สนุกดี ลองอ่านภาคภาษาปะกิตบ้าง น่าหนุกเหมือนกันน่ะค่ะ

โดย: ZaxZoPhone.

วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:9:20:19 น.

555 แอบอู้แป๊ะเดียว ปาเข้าไป 60 เมนต์แล้วฮิ
เริ่มมีเสียงประท้วงแล้วด้วย
เด๋วอัพใหม่(แบบอู้ๆ) ก็ได้

คุณสาวค้างคาว: หวัดดีครับ

คุณจุ๊บ: เป็นกรรมการแบบมวยปล้ำป่าวคับ จะห้ามยังไงก็ไม่มีใครสนใจแถมยังเอ๋อๆไม่ทันเกมส์พวกตัวแสบเลยด้วย

คุณเจ้า: อะนะ ที่แท้ก็แอบงอนนี่เอง แต่ดูจากเจ้าไก่โปลิโอข้างล่างนั่น ดูจะหายงอนแล้วนี่นา

แข: ป่าวไปอะจิ

เด๋วไปเฉลยรายละเอียดบ๊อกหน้า อย่าลืมตามไปอ่านละกันนะ

คุณมี: แหะๆ เข้าตัวจนได้แฮะ

คุณแอม: แหม อย่าเศร้าเลยน่า เพื่อนๆเยอะแยะ(ทำปากดีไปงั้นแหละ ตัวเองเอาไม่รอดเหมือนกัน) เด๋วตามไปดูรัฐสภา เอ้ย นานาสัตว์ครับ

คุณตอง: ติ๊ดคึ๋ง เหมือนกันเน้อ

คุณมิ้ว: ขอบคุณที่หลงลมคร้าบ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:9:46:07 น.

แง อยากรู้เนื้อหาของพลายมะลิวัลย์ค่ะ คนไหนน่ารักหรือสุดหล่อช่วยบอกเนื้อหาด้วยค่ะที่ understand557@thaimail.com

โดย: แอนน่ารัก IP: 58.10.0.57 วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:10:07 น.

เออะ...ขออภัยที่มาช้า
แต่ก็ตอบไม่ได้อยู่ดีครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 17 สิงหาคม 2549 เวลา:22:36:21 น.

ช่วยส่งเรื่องย่อเรื่อง ชีวิตของฉันลูกกระทิง มาให้เราหน่อยเถอะครูให้เราทำรายงานอะ

เร็วๆๆได้ยิ่งดีเลย baby_mild14@hotmail.com
ขอบคุณล่วงหน้าเลยละกัน

โดย: ~MILD~ IP: 203.113.67.168 วันที่: 30 มิถุนายน 2550 เวลา:14:40:20 น.

ขออภัยจริงๆครับ
ผมอ่านเรื่องนั้นไปเมื่อเกือย 20 ปีก่อน
ตอนนี้จำได้รางเหลือเกินแล้วครับ

ถ้ายังไงห้องสมุดโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนน่าจะยังมีอยู่ครับ...

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:33:13 น.

อยากได้เรื่องย่อชีวิตของฉันลูกกระทิงอะครับ................
ขอบคุณล่วงหน้าครับ....................จะรอนะ

โดย: ดุ๊ก IP: 125.26.172.255 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:54:01 น.

เป็นแฟนหนังสือเล่มนี้เหมือนกันแต่อยากได้แผ่นหนังคะ ต้องทำไงคะ senni_31@hotmail.com

โดย: แนน IP: 124.157.178.29 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:43:19 น.

คุณดุ๊ก: เอ่อ... (จากความทรงจำที่รางเลือน)เรื่องลูกกระทิงนี่ เป็นเรื่องเล่าในมุมมองของบุคคลที่1 (ลูกกระทิง) ครับ จะเล่าถึงประสบการณ์ที่ตัวเองได้พบตั้งแต่แรกเกิดจนเติบโต ตลอดเรื่องจะสอดแทรกสารคดีการดำรงชีวิตตามธรรมชาติของกระทิงเอาไว้ครับ...
จำได้เท่านี้จริงๆ ต้องขออภัยด้วยครับ

คุณแนน: อันนี้ไม่ทราบจริงๆครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 24 ธันวาคม 2550 เวลา:10:42:51 น.

เคยอ่านบ้านเล็กนานนนนมากแล้วพอมีโอกาสก็หามาสะสมและตามหาคนที่ชอบเหมือนกันจนมาเล่นเน็ตเป็นนี่ละค่ะฝากตัวด้วยคนนะคะ

โดย: หน่อง IP: 58.8.161.13 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:49:41 น.

ยินดีที่รู้จักครับ บ้านแถวนี้ร้างมาก (จขบ ยังไม่ค่อยเข้ามาเลย) ฝากตัวไว้อาจจมฝุ่นได้นะครับ

โดย: เซียวเปียกลี้

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:20:34:50 น.