บล็อกจานด่วน เพราะเงื่อนไขในด้านเวลา
ออกมางงงงนิดนึง พยายามอ่านให้เข้าใจแล้วกันนะครับ

เอาน่า...อย่างน้อยก็หาเพลงคนไม่มีวาสนามาลงให้ตาม request แล้วนะครับ

ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ

...

อืม..อนิจจา จันทราในบึงน้ำ

พี่มีจันทร์ในบึงหลายดวงอยู่ ยังหาวิธีเอาขึ้นจากน้ำไม่ได้เลย ..ซึ้งนะ ..อกหักเหรอ

ยิ่งหักยิ่งดี ..เพราะเราจะเข้มแข็งขึ้น

ปล..กำลังใจนะ ป่าวซ้ำเติม..

หาเพลงได้เก่งมาก

จริงๆ อยากเป็นพวก " เจ็บสั้น"
แต่ พอรู้ตัวเอง ก็ "ปวด" ไปนานแล้ว

น้องชาย ลงเพลงเพราะจัง ชอบๆ

ถ้าต้องเลือก พี่คงเลือกที่จะเป็นเส้นขนานที่ ไม่ต้องใกล้หรือไกลไปกว่าเดิม

มุมมองความรัก สำหรับพี่ มันสวยงามเสมอ ถึงจะไม่ได้สมหวังก็ตาม

ปล. คิดถึงนะ

อืม ถึงจะได้เป็นเส้นขนาน ต้องเดิน ต้องรักษาระยะห่างกันตลอดไป แต่อย่างน้อย ก็ได้เห็นกันตลอดไปนะคะ

ดูไกล ๆ เส้นขนานอาจมาบรรจบกันก็ได้

ว้าว ในที่สุดก็ได้ฟังเพลงนี้ ดีเจเซียว เปิดเพลงได้ถูกใจมากๆ เลยจ้า แถมเรื่องราวก็เข้ากัน พี่นิดอ่านแล้วเริ่มยิ้มตรง " อนิจจา จันทราในน้ำ" นะเนี่ย อ่านแล้วมันคล้องจองกันจริงๆ

มีคนนึงว่าไว้ว่า..เส้นขนานมักจะจรดกันที่ปลายฟ้า

ว่าแต่ ปลายฟ้า อยู่ที่ไหน

ใครรู้จักทางบ้างคะ??

ไม่ถึง 1 % ที่จะพบกับความสมหวัง


แต่ 99% ยังมีความสุขกับความไม่สมหวัง ตลอดช่วงชีวิต


กล้าบอกนะว่า ผมอยู่ในส่วนหลัง

โอ้ ได้กลับมาเล่นบล็อคตามปกติซะที รู้สึกดีจัง...

พี่ป่ามืด: มาคนแรกเลยนะครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ

พี่grap: วันนี้ไม่ว่าผมช่างฝันแฮะ
เรื่องบางเรื่องเราทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าไม่ดี แต่ก็อดไม่ได้จริงๆครับ

พี่คุณจุ๊บ: ตอบได้สมกับที่เป็นพี่นางฟ้าจริงๆ
คิดถึงเหมือนกันครับ

คุณหมาเลี้ยงแกะ: มองโลกในแง่ดีจังเลยครับ รักเพื่อรัก ไม่ใช่รักเพื่อครอบครอง

พี่นิด: เซียวเซอร์วิส ยินดีให้บริการครับ

คุณSmile: ขอบฟ้า...มองเห็นอยู่ตรงหน้า พบได้ทุกแห่งหน
แต่ทุกครั้งที่มุ่งหน้าเข้าไปหา ขอบฟ้าจะเคลื่อนหนีจากเราไปทุกครั้ง
อา...ขอบฟ้า

คุณพี่เสือ: ฟังแล้วน่าอิจฉาจังเลยครับ ผมเองยังไม่มีจิตใจที่เปิดกว้างถึงเพียงนั้นอะครับ

เพลงเพราะถูกใจจัง บทความข้างบนหน่ะ ออกมาจากใจลึกๆหรือเปล่า หุหุ

สวัสดีครับย่าดา: ไม่บอกหรอกครับ

เส้นขนานที่ได้อยู่ข้างๆ ได้เห็นกันและกันตลอดไป
เราว่ายังดีกว่าเส้นรุ้งเส้นแวงที่มาตัดกัน ณ จุดๆ หนึ่ง
....แล้วก็ทางใครทางมันตลอดไปนะ

เพลงเพราะจังค่ะ เป็นชื่อของเราซะด้วย วาสนา อิอิ

สุขสันต์วันหยุดจ๊ะคุณเซียว

เพลงกับบทความเข้ากั๊น เข้ากันค่ะ อ่านแล้วเกิดอาการปลงมากกว่างงนะ

เส้นขนาน เมื่อไรจะได้มาบรรจบพบกันหนอ

ปวดนานมิสู้เจ็บสั้น หรือขอฝันไม่หวนคืน...




ความรู้สึกแบบนี้ ประกายดาวไม่ค่อยอยากไปรู้จักค่ะ
บางครั้ง ...เส้นขนานของวิถีชีวิต ก็ ลงตัว งดงาม
สัมผัสกัน ...ในความฝันก็ใช่ว่าเบาบางนี่คะ ...
เคยรู้สึก อย่างนี้ไหม?

โห! วันนี้เขียนได้โดนจัยจริง ๆ "กากบาท" กะ "เส้นขนาน"

ใจนึงก้อ อยากให้ขนานกันไปเรื่อย ๆ แต่อีกใจ ก้อจากกันไปเลยดีกว่า

ตอบไม่ถูกเลยว่าอยากให้จบแบบไหนดี


ขอบคุณนะค่ะ แวะไปทักทายกัน มีความสุขวันอาทิตย์ค่ะ

...

การเป็นเส้นขนาน...แม้รู้ว่าไม่มีทางบรรจบพบเจอ แต่การที่รับรู้อยู่เสมอว่าเรากำลังมุ่งตรงไปยังจุดหมาย (ทิศทาง) เดียวกัน มันก็อดทำให้รู้สึกอบอุ่นลึกๆไม่ได้

หากเป็นกากบาท...แม้ต้องจากกันชั่วกาล แต่การได้มีโอกาสบรรจบพบเจอและรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างแนบแน่น มันก็คงเพียงพอแล้วต่อความชุ่มชื่นหัวใจในช่วงที่เหลือของชีวิต

ช่วงนี้พูดถึงวาสนาบ่อยจัง...
คิดไรกะพี่(อย่าง)หนาป่าวยะ

=)

จะเอาเส้นขนานแบบ perspective อ่ะ หุหุ

แหม...วันนี้เพลงเพราะจังเลยงะคุณเซียวฯ ถ้าได้ฟังตอนอยู่ในห้องสลัวๆ มองออกไปข้างนอกก้อฝนตกปรอยๆ จิบไวน์ซักแก้วล่ะก้อ คงเป็นคืนที่แสนจะหงอยแน่ๆเลย



ไม่งั้นก้อคงเป็นคืนที่ดื่มไวน์เปลืองโคตรล่ะ เราว่า ...


เด๋วนี้ไม่ค่อยอยากคิดอยากเจอใครเท่าไหร่แล้วเหมือนกัน ดีใจที่ได้รู้จักแต่ถึงจะคุยกันถูกคอ อะไรๆก้อถูกใจ ก้อไม่นับวันรอที่จะได้เจออีกแล้ว ถ้ามีใครให้เจอก้อเจอ เบื่อๆก้อโทรไป missed call ใครเล่นๆ เด๋วก้อมีโทรกลับมาให้สะตอด้วยเองล่ะ (อ้าว ... เลวนี่หว่าตรู)


คุณเซียวฯสบายดีนะ?

แม้จะไม่ได้เจอกันอีก
แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน
แต่ในใจของสองเรานั้นต่างรู้ว่า...
"เรารักกัน"

รักกัน... แต่มิอาจได้ใกล้ชิดกัน...
เพราะว่าเป็นไปไม่ได้
แต่ฉันยังยินดีที่เราเคยแบ่งปันอากาศที่เราใช้หายใจ...
ในห้วงเวลาเดียวกัน... สถานที่เดียวกัน...

แม้ต่อไปนี้...
เราจะไม่ได้เป็นเส้นขนาน
เราจะไม่ได้เป็นเส้นรุ้ง+เส้นแวงที่เคยมาตัดกัน
แม้ว่าฉัน... จะเป็นเพียงแค่จุด... เพียงจุดเดียว
ไม่ได้รวมกับจุดอื่นๆ เพื่อประกอบเป็นเส้น
แต่ฉันไม่ได้เสียใจ...
กลับยินดียิ่งนัก
เพราะเราทั้งสองเคยเป็นมากกว่าจุด... เพียงจุดหนึ่ง

แหม่ะ


บรรยายซะยังกับคนอกหักรักคุดงั้นแหล่ะ

แง๊ เพลงโดนใจ

โห...แค่เริ่มต้นอ่านก็โดนบาดแล้วอ่ะค่ะ...

คมจังเลย...

ไว้เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่อีกรอบนะคะ ขอต๊ะไว้ก่อน วันนี้ต้องรีบกลับบ้านก่อน....

ปล. เฮียเค้าถ่ายจบไปปีมะโว้แล้วอ่ะคุณเซียวฯ ตุ้งคงไม่ได้ตามไปส่งข้าวหรอก...

พักนี้มีแต่เรื่องเหี่ยวๆ เข้าบล็อกคุณเซียวยังเจอเศร้าต่ออีกเรอะ อนิจจา (เราร่ำๆ จะเพี้ยนล่ะค่ะ)

ขอโทษที่หายไปน่ะค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งอีรุงตุงนัง เหนื่อย เหนื่อย ป่วง ป่วง อ่ะค่ะ แต่ยังไงเจิน เจิน ก็ต้องสู้อ่ะค่ะ 5555

มีความสุขกับทุก ทุกวันน่ะค่ะ คุณเซียว

ปอลอ . มิ้ว login เข้า blog ไม่ได้เลยอ่ะค่ะ ไม่รู้เป็นเหมือนกันป่าวค่ะ เป็นไรไปหนอ

^
^
^
โอ้.. มีวาสนาได้กินสุกี้ด้วย

ว่าแต่รู้สึกว่า
มันเจ็บลึกๆสุขๆไงไม่รู้แหะ
บทความนี้...

. นวนิยายกำลังภายใน หลังยุค ๒๐๐๐

เอามาฝากจอมยุทธ์เซียวครับท่าน

สำหรับผมแล้ว ไม่ว่าจะอย่างใด ก็ถือเป็นความสวยงามครับ

คุณท่าน...
ยางวงรัดข้อมือของท่านยังอยู่กะข้าพเจ้า
ควรหาโอกาสมารับก่อน ฟ.บ.ล. จะจบลง
แต่ข้าฯ เดี้ยงไปแล้วนี่สิ

sometimes it might be better to be just parallel, therefor i don't have to feel hurt forvever by just thinking of that short period of good time..........

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เพลงต้องห้ามของแม่หนิง ฟังที่ไร สะท้อนใจตัวเองทู๊กที
ยิ่งมาอ่านข้อความนั้นอีก

โอ้วโน้....

ปวดนานมิสู้เจ็บสั้น หรือขอฝันไม่หวนคืน...

ไปดีกว่า อยู่นาน น้ำตาท่วม BLOG คุณเซียวฯ แน่ ๆ
สบายดีนะคะ

โอ้..แม่เจ้า

ท่านจอมยุทธ์ วันนี้โดนอย่างแรงงงงงงงงงง

สำหรับเราเราเคยมีทั้งคนที่เลือกที่จะเป็นอย่างเส้นขนาน

และคนที่เลือกที่จะเป็นกากบาท




สำหรับเราก็สุขคนละแบบ เจ็บคนละแบบ ความทรงจำต่อเรื่องราว ความสัมพันธ์และใครคนนั้นก็คนละแบบเช่นกัน

ที่ดีใจคือ ทุกวันนี้ก็ยังสามารถยิ้มกับความทรงจำทั้งสองแบบได้

ยังเห็นแง่งามในสองความสัมพันธ์เสมอ




ถ้าวันนี้จำเป็นต้องเลือก ก็คิดว่าคงจะเลือกเส้นขนาน (ถ้าเลือกได้)

เพราะมันเป็นความเจ็บปวดที่งดงามได้เสมอในความรู้สึกพี่นะ (เป็นมาโซคิสต์หรือเปล่าก็ไม่รู้)




แต่วันนี้...



"โดน"



จริงๆ ว่ะ ท่านจอมยุทธ์เซียว




เฮ้ย..ไปเอายางหนังรัดข้อมือจากแขก่อนบอลโลกจะจบด้วยยยยย

คำคมลึกซึ้งอ่านแล้วงง

แพนด้า: แล้วแต่คนชอบน่ะ
แต่ที่จริงคนในสังคมก็เหมือนใบไม้ในสายธาร
ไหนเลยสามารถล่องลอยไปตามใจปรารถนา

เอริซัง: โอ้ เพิ่งทราบชื่อจริงนะครับเนี่ย วาสนาซัง

คุณjan: เมื่อวาสนาพาให้ประสบครับ

คุณดาว: เพราะเคยสิครับ ถึงได้เขียนขึ้นมา
แต่ความงดงามก็ใช่ว่าจะมีแต่สุขสันต์นี่ครับ
งามอย่างโศกซึ้ง งามจนหัวใจแทบแหลกสลายต่างหากครับที่น่ากลัว

คุณหนิง: เรื่องบางเรื่องต่อให้เค้นสมองครุ่นคิดยังไงก็ไม่ออก
ต้องปล่อยให้ใจตัดสินครับ

คุณมิดฟิว: อืมม์ บรรยายได้ตรงกับที่ผมอยากบอกเลยครับ
(แต่สละสลวยกว่าผมเยอะ)

ก็อตจิ: คิดว่ามะไหร่จะหายหนาซักทีอะดิ

คุณLMJ: เข้าใจคิดทีเดียวครับ
หรือจะเป็นอย่างที่เค้าว่ากันว่า
"ความรักขึ้นกับมุมมอง"จริงๆ

ดทรค: ก็ลุ่มๆดอนๆ ตามประสาละครับ

ปล. บรรยากาศแบบแรกว่าวิเศษแล้ว
แต่สหายแบบที่สองน่าอิจฉากว่าครับ

คุณสน: หากว่าเสียใจ ไยจึงสัมผัสได้ถึงปิติ?
หากว่าสุขใจ ไฉนยังมีน้ำตา?
พรหมหนอพรหม จะเล่นซนไปถึงไหนกัน

เฮียเอส: หุหุ จะเปลี่ยนเป็นศาลาคนเศร้าแกงค์แล้วครับ

คุณfilm: ยินดีที่แวะมาชมนะครับ

คุณตุ้ง: ว๊า นึกว่าสาวไทยจะสร้างชื่อก้องโลก
เขย่าหัวใจดาราหนุ่มใหญ่(มีเจ้าของแล้ว)ได้สำเร็จ

คุณวี่: อย่าเพิ่งเป็นไรไปนะครับ
(เดี๋ยวผมไม่มีการ์ตูนสแกนอ่าน)

ล้อเล่นนะครับ ช่วงนี้ผมก็บ้าๆบอๆเหมือนกัน แต่มันคงดีขึ้นซักวันละครับ

คุณมิ้ว: เกรงจะเป็น มีความสุขกับ ทุกข์ทุกวัน นะสิครับ
ปล. วันนี้ผมเข้าได้แฮะ

แพนด้า2: เอาของจริงดิ ไม่เอารูป

พี่ไมค์: ไม่มีสิครับ รอป้าฉุนเธอถูกหวยอยู่

พี่เจ้าหญิง: ถ้าไม่มีความทรงตจำที่แสนงดงามซ่อนอยู่
ก็คงไม่ปวดร้าวถึงเพียงนี้หรอกครับ

คุณNut: รูปไม่ขึ้นอะครับ
ความสวยงามอันแสนโหดร้าย...เฮ้อ

แข: เดี้ยงก็เสเพลได้...red rebel โป้วอั้งแข

พี่คุณจุ๊บ: So optimistically you are, as usual, my sweet sister.

คุณแม่หนิง: ถ้าสบายดีคงไม่นึกถึงเพลงนี้แน่ๆครับ

พี่สาวไกด์: แหะๆ พอ"โดน"แล้วโหดแฮะ พี่สาวคนนี้

พี่แพท: โห ภาพเมื่อวันอาทิตย์รึเปล่าครับเนี่ย
มุมเดียวกะผมเลยครับ

อืม เห็นด้วยกะหลายๆคนเกี่ยวกับเส้นขนานคะ

ไม่ได้อยากให้นำหน้า ไม่ได้อยากให้ตามหลัง แต่อยากให้อยู่ข้างๆ ก้าวไปพร้อมๆกัน คอยฉุดดึงและให้กำลังใจอีกฝ่ายยามอ่อนแอ

ปล. คุณเซียวฯออกแนวเศร้าแฮะวันนี้

แล้วเมื่อไหร่จะจะว่างไปกินล่ะพี่ทั่น... ธ่อเอ๊ย

ยั่วให้อิจฉาเล่น อิอิ วันนี้ค่ำๆ เพิ่งเอาของไปเปลี่ยนที่โลตัสบางกะปิ ได้กินสุกี้สมใจอยาก เนื้อ เนื้อ เนื้อ เต็มหม้อเลย เอิ๊กๆ ( เกือบกลับมาไม่ทันดูเจ้าชายสุดหล่อทางทีวี)

โอ๊ะโอ

บล็อกจานด่วนของเถ้าแก่เซียวเนี่ย คุณภาพคับจาน นะคะ ... ออกจะคมคาย และ ลึกซึ้งชวนให้ครุ่นคิด...

ตกลงจะเลือกอะไรดีน๊า ...

ยังไงในชีวิตเรา คงหนีไม่พ้นทั้งเส้นขนาน และ กากบาท อยู่ตลอดเวลา... แต่อย่างน้อยสักครั้ง ... ขอให้มีสักคนที่เป็นเหมือน เส้นวงกลม ที่จะต้องกลับมาบรรจบกันเสมอตลอดไป ก็แล้วกันนะคะ

ปล. อัพบล็อกแล้วล่ะค่ะ หลังจากดองไว้จนเกือบเน่า

โหดตรงไหนยะ?

อย่าลืมไปเอาริสท์แบนด์จากแขด้วยนะ

รู้สึกคุ้นๆกะรูปหุ่นไม้ในน้ำจัง เหมือนหนังที่เคยดูเลย(แต่ดูไม่จบ) อิอิ

เป็นไงมั่งคะ หยุดหลายวันที่ร้านคนเยอะป่าวเอ่ย

"ปวดนานมิสู้เจ็บสั้น หรือขอฝันไม่หวนคืน..." => คำคมบาดนิ้วเลย อิอิ



ปล. blog แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าจานด่วนแล้วมั๊ง

คุณwhite: นิดหน่อย ไปตามอารมณ์น่ะครับ

แพนด้า: จะกินหรือจะเหล่หนุ่มก็เอาซักอย่างนะ
เดี๋ยวสับสนจับเจ้าชายลงหม้อ จะยุ่ง

พี่เจ้าหญิง: โอโอ๊ะ

คุณโลมา: บล็อกสวยคุ้มค่ารอคอยเลยครับ

พี่สาวไกด์: คร้าบบบ

คุณkitsune: ไม่ค่อยอะครับ แหะๆ

อิ๋ม: เวลาตั้งใจมันจะเขียนไม่ดีเท่านี้ละมั๊งครับ

จานด่วนจริงเพ่

คุณหมาเลี้ยงแกะ: มองโลกในแง่ดีจังเลยครับ รักเพื่อรัก ไม่ใช่รักเพื่อครอบครอง


---

ถึงเวลาจริง ๆ ก้คงน้ำตาตกบ้างเหมือนกันนะคะ ประมาณว่า เก่งแต่พูดดี ค่ะ

แวะมาฟังเพลงเนี้ย ชอบนะเนี่ย

ก้อฉันมันคนไม่มีวาสนานี่เนอะ

ดูแลสุขภาพน๊า แล้วคุยกันใหม่ค่ะ

ล่ำลึกเจงๆ ค่ะ ศิษย์พี่

สบายดีน๊าค๊า

มาตามไป อ่านใหม่ พี่มาส มี เพิ่มเติม เล็กน้อยค่ะ

พิงค์: ไม่เจอกันนานเลยนะครับ

ช่วงนี้ชีวิตผมวุ่นวายมาก ก็ได้แต่อัพตามแต่มือจะพิมพ์ไป
ไม่ได้ร่างหรือหาข้อมูลล่วงหน้าน่ะครับ

คุณหมาเลี้ยงแกะ: ถึงตอนนี้อาจจะยังทำไม่ได้
แต่อย่างน้อยถ้าคอนเซปต์ดี ก็ยังมีโอกาสพัฒนาละครับ

คุณหนิง: เช่นกันนะครับ

ป้าพุง: "ล่ำ"ลึก นี่ แสดงว่าเห็นภายนอกผมเผละมากสินะครับ

คุณดาว: ครับผม

วาสนาแบบบางวาสนา สู้อย่ามีดีกว่า เพราะหน้าน๊าหนา....555

คุณดำรง: ก็เค้า วาดซะ(อย่าง)หนา นี่ครับ

กล้องเก่าตอนนี้สงสัยน้อยใจเอามั๊กๆเพราะเจ้านายมัวแต่เหอกล้องใหม่อยู่ค่ะ เอารูปมาฝากจ๊ะ

จะยืมจริงเปล่า?

ให้ยืมได้นะ รอเจอกันคราวหน้าแล้วกัน

ขอเลือกเป็นวงกลมได้ไหมค่ะ ตอนนี้ตัวก็กลมอยู่แล้วด้วยซิ(กินขนมเยอะไปหน่อย)
กะคนบางคนแค่ได้เป็นเส้นขนานก็สุขใจพอแล้ว แต่ถ้าเป็นกากบาทเมื่อไหร่ก็ไม่เคยเสียใจกะสิ่งที่ตัวเองเลือก เพราะคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

คำขวัญวันนี้


"คอนเซปต์ดี มีโอกาสพัฒนา"

คนไม่มีวาสนา เศร้า รันทด ซะขนาดนี้

จริงๆแล้วไม่อยากหลอกให้ตัวเองอยู่ในความฝันอะเพราะมันจะเจ็บยาว
ชอบเป็นพวกเจ็บสั้นมากกว่า

เพลงไรวะเนี่ย...เกิดมะทัน

ลป. เมื่อวาน 3 : 1 (Tower)

=)

วาสนา กะ พรหมลิขิต เหมือนกันมั๊ย .. เกย์เมร่า

ความสัมพันธ์แบบเส้นขนาน กะ แบบกากบาท
สำหรับคนบางคน เราอยากให้มันเป็นความสัมพันธ์แบบเส้นขนาน
ไม่เคยพบ ไม่เคยเจอ ไม่เคยรู้จัก .. จะดีกว่า

ปวดนานมิสู้เจ็บสั้น หรือขอฝันไม่หวนคืน...
..
ขอคารวะกับประโยคนี้ครับ
..
กรณีของผมสงสัยนมันเป็น กากบาท คู่ขนานกันไปมั้งครับ
ถึงได้ยังเจ็บบ่อยๆ
...
กับคนเดิมๆ...

ชอบปะหละ Always น่ะ

สำหรับเรา (จะแทนตัวไงก็เอาซักอย่างสิฟะ พี่หรือเรา) ชอบในระดับหนึ่งนะ ตอนแรกก็รู้สึกว่ามันบิ๊วท์มากเกิน จงใจสร้างความประทับใจจนเวอร์เกินเหตุในบางช็อต

แต่พอรู้ว่ามันสร้างจากการ์ตูนก็เลยอ๋อออออ



เมื่อคืนอังกฤษชนะอีกแย้วววววว

อ่านข้อความของพี่เซียวแล้วเจ็บแปลบอยู่ในอก
วาสนา..
หากท่านรอคอยวาสนา..เท่ากับปล่อยชีวิตในกำหนดของชะตาใช่หรือไม่...
แต่วาสนากลับคล้ายสัจธรรม..แม้ท่านพยายามฝ่าฝืน..ในที่สุด ก็ยังคงมิอาจหลีกพ้น..ยังคงเวียนว่ายในกระแสแห่งชะตาตน
หลายครั้งเคยไถ่ถามฟ้า วาสนาผู้ใดกำหนด
ใยจึงทุกข์ ใยจึงสุข
ใยจึงพราก ใยจึงพบ
ใยเป็นเขา ใยเป็นเรา
ยาก ยาก ยาก

เอริซัง: ว้าว....ดอกไม้แจ่มไปเลยครับ

พี่สาวไกด์: จิงๆ ถ้าเค้าจัดให้คุณน้านักเขียนได้กะพี่สาวคนสวยด้วยเลย ถึงจะบิ๊วท์กว่านี้ก็ยังน่ารักครับ

คุณberry: โอ้ สาวมั่นมาเอง รักศนคติ ดีมากๆเลยครับ

คุณหมาเลี้ยงแกะ: แหะๆ

คุณwan: แหม...ก็...นะ....นิดนุงครับ

คุณแม่น้องK&J: ก็ต้องขึ้นกับระดับ recovery rate ของแต่ละคนละครับ

ก็อตจิ: สามไหหนึ่งเหยือก อะจิ

เจ๊ย์: อันเดียวหลายชื่อละมังครับ
ทางพุทธเค้าเรียก ชะตากรรม ครับ

คุณแร้: เพราะรักน่ะสิครับ ถึงจะรู้ว่าที่รออยู่คือความเจ็บปวด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะทดลองดูอีกครั้ง

คุณหวง: อย่างนั้นคงต้องรบกวนให้เข้าไปอ่านที่นี่อะครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=martini&group=9

เอ่อ เผื่อเข้ามาหลังอัพ เอาลิงค์นี้ดีกว่าครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=martini&month=05-2006&date=28&group=9&blog=1

งั้นก็คงต้องรอ บุญพา วาสนาส่ง

แวะมายิ้ม..

อันนี้ของแถม..

คุณjan: ขอให้ได้พบโดยไวนะครับ

พี่ป่ามืด: เง้อ ไหงมาตีกันละครับ

ฮือ อ่านแล้วจ้า บังเอิญมาพ้องโดยไม่ตั้งใจ(ไม่เคยอ่านมาก่อนจริงๆนะ แต่อาจเคยได้ยินข้อความทำนองนี้มาก่อน)
แต่..ขอบคุณค่ะสำหรับความรู้สึกอันลึกซึ้งที่แบ่งปัน
อ่านแล้วสังเวชตัวเองชอบกล
..รักเขาข้างเดียวดุจเกลียวเชือก
มิได้เป็นแม้ตัวเลือกหารู้ไม่..
..เพียงชื่นชมช่วยเหลือเอื้อด้วยใจ
ซ่อนตรมไว้ในจิตเศร้าเพียงเดียวดาย...
เฮ้อ..

คุณหวงหลิง ผมก็ร่ายเรื่อยเปื่อยในวันที่อารมณ์มันขึ้นน่ะครับ
...แม้รักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก
แม้มิได้เป็นตัวเลือกไม่หมองไหม้...
...เพราะชื่นชมใช่ครอบครองที่ปองใจ
แม้นเดียวดายเพียงใดไม่ตรมตรอม...