...-๐ ดอกไม้อมตะ๐-...

๑. ระบัดโบกโยกย้ายระบายระบัด

เงียบสงัดสงบงันในวันเหงา

ชะเวิ้งว้างกว้างไกลหัวใจเรา

ทั้งสุขเศร้าปรนเปรอ เสมอกัน

๒. วเนจรร่อนเร่มาเห่ร่ำ

ร้อยลำนำศิลป์ศาสตร์พิลาศสวรรค์

สัมผัสความวิเวกแห่งวงวรรณ

สารพันพจน์พจี ที่อยู่ยง

๓. ดื่มถ้อยทิพย์อักขราครากระหาย

พลีเกลือกกายเอิบอาบกำซาบสรง

เนื้อน้ำคำรำบายคล้ายปล่อยปลง

จารบรรจงจากกวินท์ ด้วยจินตนา

๔. จะเปิบข้าวซาวเกลือก็เหลืออิ่ม

หรือจะลิ้มรสใดก็ใฝ่หา

สื่อสนองประคองร่างอย่างกายา

เพียงชีวาอยู่ยั้ง ประทังท้อง

๕. แต่สร้อยสารวรรณกรรมงามพริ้งเพริศ

ประดุจทิพย์รสเลิศบรรเจิดสนอง

แม้ล่วงผ่านกาลลับกับครรลอง

มิสิ้นซ้องอิ่มเกษม ด้วยเอมใจ

๖. มาลีหอมกล่อมหล้ายังลาหอม

พวงพะยอมสู่ดินก็สิ้นใส

แต่หอมแก้วกานท์กวีนี้หอมไกล

แม้ร่างไร้ยังหอม กล่อมวิญญาณ

๗. ร้อยผึ้งหลวงฉ่ำรวงมาล่วงลิ้น

เมื่อสุดสิ้นเสื่อมสลายก็คลายหวาน

แต่ร้อยรสพจน์กวีที่เจือจาน

แม้เนิ่นนานร้อยประดับ ประทับทรวง

๘. คือก่องแก้วเพชรรัตน์จรัสค่า

คือธาราหลากไหลไปสู่สรวง

คือทิพรสหลากล้ำใช่คำลวง

คือชีพช่วงหนึ่งสำนึก ตรึกฤดี

๙.ระบัดโบก โศกคลายในวันเหงา

ระบัดเศร้าสิ้นไปในวิถี

ระบัดพลิ้วพร่างพรายในวจี

ระบัดพลีเวี่ยไว้.. ในวรรณกรรม ๚ะ๛

-Black Sword -

(มยุรธุชบูรพา)

ขอบคุณภาพจาก Internet

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2556
Last Update : 9 ธันวาคม 2556 11:17:02 น.		6 comments
Counter : 1202 Pageviews.
Share Tweet