ความรักอยู่รู้ยังจีรังยิ่ง
เคียงข้างเจ้าเข้าใจขานไขจริง
อบอุ่นพิงอิงเพื่อจักเอื้อพูน
๒. ครั้นร้อยถักรักท่วมจึงร่วมทุกข์
ทั้งยามสุขยุคโศกวิโยคสูญ
หัวใจรักจักร่ำและจำรูญ
จึงเพียงกูลพูนเกื้อทำเพื่อกัน
๓. รักไพศาลผ่านสาดโอภาสแสง
มิซ่อนสุขซุกแซงหรือแสร้งสันต์
เกี่ยวตระกองตรองกับรู้ตรับกัน
จิตมุ่งใว้ไม่หวั่นรักมั่นวาง
๔. ถึงเวราว่าร้ายเวียนว่ายเร้า
จะผ่านฤทธ์พิษเราแผดเผาร่าง
จะมีจนหม่นใจรักไม่จาง
จะยืนคู่อยู่ข้างเหมือนอย่างเคย
๕. จะมีกันหมั่นเกื้อรักเมื่อเกิด
จะชื่นชมฉมเฉิดมิเชิดเฉย
จะแนบเชื้อเนื้อชิดสนิทเชย
จะเคียงลออขอเอ่ยมิเคยอาย
๖. คือสัตย์จริงสิ่งแจ้งมิแสร้งจิต
จึงเขียนคำค้ำคิดลิขิตข่าย
อย่าหมองหวั่นมั่นไว้รักไม่วาย
จึงสื่อมั่นสรรหมาย.. เรียงสายมา ๚ะ๛
:
.
- Black Sword -
โดย (นายทัตมหาดเล็ก : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)
จาก ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ หน้า ๕๖๑ / ๒๕๑๐
๐--------------------๐
แต่วันเหนเว้นหายไม่วายห่วง
จนทุกข์สุมทุ่มซ้อนสะท้อนทรวง
เพราะเหตุหน่วงห่วงเนิ่นห่างเหินนาน
เมื่อไรหนอรอหนักยิ่งรักษน้อง
จนคิดมุ่นขุ่นหมองถึงของสมาน
ชะรอยกำม์ร่ำก่อให้รอการ
ควรรำคาญราญคิดสุดฤทธิ์คอย
เพราะแสนหลงทรงเลิศประเสริฐลักษณ์
ให้อยากถามยามทักไม่ยักถอย
เมื่อเดินเล่นเด่นเลื่อนเหมือนเดือนลอย
ค่อยค่อยคล้อยค่อยคลาศไปขาดแคลน
ยิ่งโศกน้องสองนุชนี้สุดจะหน่วง
ไม่เหือดสร่างห่างทรวงเป็นห่วงแสน
ทุกข์ประทับปรับเทียบไม่เปรียบแทน
นึกน่าแค้นแน่นคิดเป็นนิจเคย
จะมาตายหมายตัวจะมัวต้อง
สนิทสนมสมน้องเป็นสองเขนย
ก็ลอยฉิบลิบโฉมประโลมเชย
เหมือนกำม์เคยเกยค้างกั้นกางคน
เที่ยวสืบแห่งแสร้งหาก็สาหัส
เคราะห์เข้าเสยเคยซัดให้ขัดสน
สังเวชชีวีชายจะวายชนม์
ด้วยทุกข์หวังทังวลเหลือทนเวียน
เพราะเอื้อมสุดอุตส่าห์แทบอาสัญ
ไม่ผ่อนหันผันหาแต่พาเหียร
ไม่ขอพบคบผิดขืนคิดเพียร
จนจิตรไหวใจเวียนจะเจียนวาย
ยังขืนจองข้องใจฤๅใครจ้าง
จนมิตร์ห่างหมางให้ยังไม่หาย
ไม่รักตนรนแต่จะแร่ตาย
ไม่ระคายร่ายรำคาญขืนร่านเคียง
ซึ่งแสร้างกลั่นสันกลอนแซกซ้อนกลับ
เลี่ยงหลีกซ่อนล้อนซับสลับเสียง
สำเนาพร่ำน้ำเพราะเสนาะเพรียง
"สุรางค์ระบำ" สำเนียงชื่อเสียงเอย ฯ
(นายทัตมหาดเล็ก : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)