[Ghibli Collection Review] Only Yesterday วันที่ฝนตก เมฆครึ้ม แสงแดดสดใส เธอชอบแบบไหน

[Ghibli Collection Review] Only Yesterday วันที่ฝนตก เมฆครึ้ม แสงแดดสดใส เธอชอบแบบไหน



หนังเรื่องนี้ค่อนข้างเก่าสำหรับเราค่ะ เพราะว่าเกิดก่อนเราเกิดเสียอีก Only Yesterday เป็นภาพยนตร์ปี 1991 ถือเป็นเรื่องที่หกของสตูดิโอจิบลิ โดยผู้กำกับคนเดียวกันกับสุสานหิ่งห้อย Isao Takahata ค่ะ  แต่ทั้งสองเรื่องนี้มีบรรยากาศที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง โดย Only Yesterday นั้นเป็นหนังแบบ Nostalgia ชวนให้นึกถึงเหตุการณ์ในวัยเด็ก ซึ่งเราคิดว่าคนดูส่วนมากชอบภาพยนต์แนวนี้ค่ะ อย่างตอนที่แฟนฉันออกฉายก็ดังระเบิดระเบ้อ ดูแล้วก็หวนคิดถึงตัวเองสมัยเด็กๆ ชื่อภาษาญี่ปุ่นของภาพยนตร์เรื่องนี้คือ Omohide Poro Poro แปลเป็นภาษาอังกฤษคือ Memories Like Falling Raindrops และเรื่องนี้ยังนำเค้าโครงมาจากมังงะด้วยค่ะ ซึ่งเราคิดว่ามังงะน่าจะเป็นประเภท Shoujo, Josei ที่น่าจะเอียงไปทาง Josei มากกว่า



แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ซึ่งหนังเล่าความทรงจำของทาเอโกะในปี 1966 เป็นยุคของดนตรีแบนด์อย่าง The Beatles
ทาเอโกะเป็นสาวออฟฟิศในเมืองหลวง ที่ใช้ชีวิตในโตเกียวมาโดยตลอด ครั้งนี้เธอต้องการไปใช้ชีวิตอยู่ในชนบทมาก บอกเลยว่าฉากในชนบทสวยมากๆ ทำให้เรานึกถึง Dapartures หน่อยๆ ทาเอโกะไปทำงานเก็บดอกคำฝอย ซึ่งเป็นวัตถุดิบในการใช้ทำลิปสติกของเกอิชาค่ะ ที่เป็นถ้วยๆสีแดงจัดๆ ซึ่งเป็นของขึ้นชื่อของจังหวัดยามางาตะ (ซึ่งเป็นสถานที่ที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินเรื่องอยู่ค่ะ)



"วันที่ฝนตก เมฆครึ้ม แสงแดดสดใส เธอชอบแบบไหน" ในช่วงแรกของหนังเราค่อนข้างต้องรวบรวมสมาธิ แต่พอมาถึงฉากฮิโระคุง มือเบสบอลจากห้องข้างๆ แอบรักทาเอโกะแล้ว เราก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันที ฉากถามคำถามนี้ตอนที่ฮิโระคุงรู้ว่าทาเอโกะชอบแบบเดียวกัน แล้วเป็นลูกเบสบอลสไตรก์ เราชอบมากกกกกกก



การที่เรารู้ว่าใครบางคนแอบชอบเรา เรารู้สึกว่า มันมักจะอดไม่ได้ที่สายตาเราจะคอยมองหาเค้า เค้าทำอะไรอยู่นะ มองเราหรือเปล่า เราว่านี่เป็นประสบการณ์ที่ผู้หญิงทุกคนต้องเคยรู้สึก เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องที่หนังจะเล่า จะเกิดในปีไหน มันก็จะไม่เก่าเลย



ความทรงจำในวัยเด็ก เรื่องเล็กๆที่แสนน่าอาย เรื่องดีๆที่ยังอบอุ่นหัวใจมาจนถึงตอนนี้ ความรักครั้งแรกที่เหมือนลอยอยู่บนก้อนเมฆเปลี่ยนโลกทั้งใบให้สดใส วิชาเรียนเพศศึกษาในวัยประถม การเติบโตเข้าสู่วัยรุ่นที่มีเรื่องน่าสงสัยมากมาย ประจำเดือนครั้งแรก ตัวตนในวัยเด็กของเรา และตอนนี้



ฉากที่เราประทับใจมากที่สุด คงไม่พ้นฉากจบค่ะ หนังดำเนินเรื่องเรื่อยๆมาโดยตลอด ออกจะเนิบไปในบางครั้ง เหมือนเรื่องเล่ามากกว่า แต่พอมาตอนจบ อารมณ์มันแบบได้มากค่ะ เราน้ำตาซึมเลยตอนเพลง The Rose ขึ้น ตัวตนในช่วงประถมห้าของทาเอโกะทำให้เธอตัดสินใจกลับมา



ภาพยนตร์เรื่องนี้มีการพากย์เสียงก่อนที่จะทำภาพยนตร์ด้วยค่ะ ซึ่งปกติแล้วจะกลับกัน นั่นก็เป็นเพราะว่า เค้าอยากได้รูปปากและใบหน้าที่เข้ากันกับคำพูดด้วยค่ะ เป็นการทำให้หนังดูสมจริงมากขึ้น ยกเว้นในฉากที่เป็นความทรงจำของทาเอโกะนั้น วาดก่อนที่จะพากย์ค่ะ เราจะให้ได้เลยว่าทาเอโกะในวัย 27 ปีนั้น ยิ้มทีแก้มเป็นลูกเลยล่ะค่ะ




เป็นหนังที่ประทับใจอีกเรื่องของจิบลิค่ะ ^^

Create Date : 04 กันยายน 2556 Last Update : 4 กันยายน 2556 18:25:51 น. Counter : 4602 Pageviews.		0 comments
Share Tweet